Leyla ile Mecnun - Fuzuli

Bu Hazret-i İzzetden izhâr-ı hamd ileistimdâd-ı husûl-i metâlibdürveÂsâr-ı şükr ile istid'â-yı setr-iMeâyibdür

1. Elhamdü li-vâhib'il-mekârim, Ve'ş-şükrü li-sahibi'l-merâhim
2. Veh've'l-ezeliyyü fi'l-bidâye, Veh've'l-ebediyyü fi'n-nihâye
3. Kad şâa bi-sun'ihi beyâneh, Mâ a'zamu fi'l-bakâi şâneh
4. Sübhânallah zihî hudâvend, Bî-şibh u şerîk u misl u mânend
5. Meşşâta-i nev arûs-i âlem, Gevher-keş-i silk-i nesl-i Âdem
6. Sarrâf-ı cevâhir-i hakâyık, Keşşâf-ı gavâmız-ı dekâyık
7. Peydâ-kon-i her nihan ki bâşed, Pinhân-kon-i her iyan ki bâşed
8. Mi'mâr-ı binâ-yı âferîniş, Sîr-âb-kon-i riyâz-ı bîniş
9. Yâ Rab mededî ki derd-mendem, Aşüfte vü zâr ü müst-mendem
10. Ez feyz-i huner haber ne-dârem, Cuz bî-hunerî huner ne-dârem
11. Şugl-i acebî girifteem pîş, Pîş u pes-i û tamâm teşvîş
12. Sengîst be-râhem uftâde, Bahrîst merâ hirâs dâde
13. Tevfîk-i toem eger ne-bâşed, V'er lutf-ı to râhber ne-bâşed
14. Muşkil ki der in girîve-i teng, La'lî beder ârem ez dil-i seng
15. Muşkil ki mûrad ruh numâyed, Zin bahr durî be-destem âred
16. An kon ki dilem furûğ- gîred, Levham rakam-ı safâ pezîred
17. Âyîne-i hâtıram şeved pâk, Rûşen gerded çerâğ-ı idrâk
18. Kufl-i der-i ârzû bitâbem, Her çîz taleb konem biyâbem
19. Bahşed be-riyâz-ı devletem âb, Ebr-i kerem-i Rasûl u ashâb
    Bu şükûfe-i gül-zâr-ı tevhîddür ve Nev bâve-i bûstân-ı temcîddür
20. Ey mûnis-i ehl-i zevk yâdun, Ebvâb-ı emel kilîdi adun
21. Ey genc-i atâ tılısmı ismün, Sen genc-i nihân cihaân tılısmun
22. Ey cûd-ı vücûdı kevne vâhib, Zâtı kimi i'tirâfı vâcib
23. Ey silsile-i vücûda nâzım, Rezzâk-ı erâzil ü eâzım
24. Ey perde-keş-i rümûz-ı mübhem, Müstahfız-ı intizâm-ı âlem
25. Ey mûnis-i hâtır-ı perîşân, Bî-cân olana mahabbetün cân
26. Ey nakş-tırâz-ı safha-i hâk, Sâhib-rakam-ı hutût-ı eflâk
27. Ey muhtesib-i cihât-ı erkân, Kân-ı güher-i vücûb ü imkân
28. Ey mebde-i feyz-i âferîniş, Senden rûşen çerâğ-ı bîniş
29. Ey perde-i mâsivâ nikâbun, Senden özge senün hicâbun
30. Ey sırr-ı vücûdun emr-i ma'lûm, Mevcûd hemîn sen özge ma'dûm
31. Ey yeddi gül ü tokuz gülistân, Feyz-i keremünle sebz ü handân
32. Ey varı yoh eyleyen yohı var, Yoh varlığunda zann ü inkâr
33. Ey şâhid-i gayb perde-dârı, Fikrün güli ma'rifet bahârı
34. Ey âleme feyz-i cûd senden, Halka şeref-i vücûd senden
35. Ey cümle cihân sana rızâ-cû, Senden hâlî senünle memlû
36. Ey şem'-i ezel fetîle-sûzı, Bezm-i ebed encümen-fürûzı
37. Ey şirk ü şerîkden münezzeh, Sırr-ı ezel ü ebedden âgeh
38. Ey bâr-ı Hudâ-yı âlem-ârây, Tahsîn işüne hemîn ola rây
39. Ahsent zihî hakîm-i kâmil, Ne şükr ola sun'una mukâbil
40. Fıtrat rakamın çeken zamanda, Hakkâ ki bu emr-i kün fe kânda
41. Hükm etdün kim ne ola ahvâl, Ne vaz' ile çizgine meh ü sâl
42. Devrân ne zamanda ola âhir, Her devrinde ne ola zâhir
43. Nişe ola ferd-i nesl-i Âdem, Her ferdi anun ne ede her dem
44. Eşyâya çoh etmezem tehayyür, Senden yanadur hemîn tefekkür
45. Eşyâ aceb olmaz olsa zâhir, Kim var senün kimi muzâhir
46. Ammâ çü sana kadîmdür zât, İdrâk sana yeter mi heyhât
47. İdrâkümüze kemâl-i hayret, Tevhîdüne besdürür delâlet
48. Endîşe-i zât kılmak olmaz, Bilmek bu yeter ki bilmek olmaz
49. Ol dem ki urup binâ-yı muhkem, Çekdün rakam-ı nizâm-ı âlem
50. Hakkâ ki hoş intizâm verdün, Ârâyişini tamâm verdün
51. Etdün gereğin ger az ger çoh, Bir nesne gereklü yoh ki ol yoh
52. Bir nev' ile eyledün müheyyâ, Kim geldi kusûrdan müberrâ
53. Eşyâda egerçi râz çohdur, Ol kim ola râzun anda yohdur
54. Eşyâ nişe senden olsun âgâh, El kudretu ve'l-bekâu li'llâh
    Bu münâcât deryâsından bir cevherdür ve Tazarru' ma'deninden bir gevherdür
55. Yâ Rab kerem et ki hâr ü zârem, Dergâha besî ümîd-vârem
56. Toprağ idüm eyledün bir insân, Müstevcib-i akl ü kâbil-i cân
57. Ger cân ise hâk-i dergehündür, V'er akl ise sâlik-i rehündür
58. Men gülşen-i cân içinde hârem, Âyîne-i akla bir gubârem
59. Nem var ki lâf edem özümden, Mahv eyle meni menüm gözümden
60. Ol gün ki yoh idi mende kudret, Kıldun mana gaybetümde şefkat
61. Cân verdün ü sâhib-i dil etdün, İdrâk-i umûra kâbil etdün
62. Ger safha-ı sûrete misâlüm, Çekmezdi kazâ n'olurdı hâlüm
63. Hâlâ ki havâlegâh-ı cûdem, Makbûl-ı saâdet-i vücûdem
64. Yüz şükr ki yoh sana hilâfum, İnsâfum var ü i'tirâfum
65. Eyle değülem ki bu arada, Sedd ola sülûküm i'tikâda
66. Her lahza akîdem ola zâil, Tevhîdüne isteyem delâil
67. Râh-i talebünde bî-karârem, Ammâ talebümde şermsârem
68. Doğrı yola getmedüm ne hâsıl, Bir menzile yetmedüm ne hâsıl
69. Bu arsada her eser ki gördüm, Sensen dedüm ol eser yöğürdüm
70. Çün verdi hayâl ana ham ü pîç, Men münfail oldum ol eser hîç
71. Men akldan isterem delâlet, Aklum mana gösterür dalâlet
72. Tahkîk yolında akl n'etsün, A'mâ vü garîb handa getsün
73. Tevfîk edersen meger refîkum, Tâ sehl ola şiddet-i tarîkum
74. Gör hırsumı isteğünce ver kâm, Senden ikbâl ü menden ikdâm
75. İlmünde ıyandur i'tikâdum, Sensen senden hemîn murâdum
76. Dünyâ nedür ü taallukâtı, Endîşe-i mevtdür hayâtı
77. Ammâ demezem yamandur ol hem, Ser-menzil-i imtihandur ol hem
78. Bi'llâh ki bu dil-firîb menzil, Eyle mana verdi râhat-i dil
79. Kim eski makâmumı unutdum, Sandum vatanum makâm dutdum
80. Müşkil gelür imdi terkin etmek, Bir özge makâma dahi getmek
81. Men beyle kılurdum i'tibârı, Kim munda olur gönül karârı
82. Mundan özge makâm olmaz, Zevki bu yerün tamâm olmaz
83. Ammâ çü senündürür bu güftâr, Kim dünyeden özge âhiret var
84. Oldur ki makâm-ı câvidândur, Kâm-ı dil ü râhat-ı revândur
85. Güftâruna i'tikâd kıldum, Ol yahşırağ olduğını bildüm
86. Bildüm ki budur senün murâdun, Kim ehl-i kemâl ola ibâdun
87. Munda yete rütbe-i kemâle, Anda yete devlet-i visâle
88. Farz oldı bu azmi cezm kılmak, Mi'râc-ı kemâle azm kılmak
89. Bu râhdan etmek olmaz ikrâh, Hoş râhdürür sana geden râh
90. Evvelde çü lutfun oldı ma'lûm, Âhir günde hem etme mahrûm
91. Çün yâd-ı visâl edüp revânum, Azm-i reh-i kurbün ede cânum
92. Ol lahza hem etme şefkatün kem, Tevfîki refîkum eyle bir dem
93. Çün akl ile dil emânetündür, Mende eser-i inâyetündür
94. Munları menümle zâr kılma, Bir niçe azîzi hâr kılma
95. Tâ kim bu makâmı terk edende, Senden yana azm edüp gedende
96. Menden âzürde getmesünler, Dergâha şikâyet etmesünler
97. Şûm olmasun anlara visâlüm, Olmasun olardan infiâlüm
    Bu kasîde Hazret-i Bârî Şânındadur
98. Âferîn ey sâni'-i ten-perver-i cân-âferîn, Hâliku'l-eşyâ İlâhu'l-halk Rabbu'l-âlemîn
99. Mübdi'-i âsâr-ı kudret akd-peyvend-i vücûd, Zâbit-i erkân-ı fıtrat nakş-bend-i mâ' ü tîn
100. Ey semûm-ı satvetün te'sîri nîrân-ı cahîm, V'ey sehâb-ı rahmetün sîr-âbı Firdevs-i berîn
101. Kudretün gül-zârına bir sebze Sidrü'l-müntehâ, Hikmetün şem'ine bir pervâne Cibrîl-i emîn
102. Sun'un eyvânında bir kandîldür nüh âsmân, San'atun dîbâcesinden bir varak rûy-i zemîn
103. Dergeh-i ta'zîm ü tekrîmünden âlem kâm-cûy, Hırmen-i ihsân ü eltâfundan âdem hûşe-çîn
104. Arsa-i idrâk-i fevz-i re'fetün dârül-emân, Rişte-i ümmîd-i feyz-i rahmetün hablü'l-metîn
105. Hâkdan her zerre te'yîdünle bir cism-i latîf, Âbdan her katra tevfîkünle bir dürr-i semîn
106. Ol amîmü'l-feyz mün'imsen ki feyz-i şâmilün, Rızk taksîminde kılmaz imtiyâz-ı küfr ü dîn
107. Vâdî-i derkündedür ser-geşte fehm-i tünd-seyr, Mülk-i tevhîdündedür mahsûr akl-ı dûr-bîn
108. İlm-i irfânunda her kim bir yakîn bulmuş velî, Hîç şek yohdur kim ol idrâki hasr etmez yakîn
109. İktizâ-yı hikmetün izhâr-ı kudret kılmağa, İhtilâf-ı tab' ile ezdâdı etmiş hem-nişîn
110. Hâdisât-ı ihtilâf-ı devrden görmez halel, Kime kim ma'mûre-i hıfzun olur hısn-ı hasîn
111. Hîç kim cürm ile dergâhundan olmaz nâ-ümîd, Senden ister kâm eger rüsvâ vü ger halvet-nişîn
112. Sensen izhâr eyleyen ma'şûka âşık şevkini, Âşıkı sensen kılan ma'şûk şevkiyle hazîn
113. Neş'e-i aşkunladur Mecnûn sürûdı sûznâk, Pertev-i hüsnünledür Leylî cemâli nâzenîn
114. Pâdişâhâ iktizâ-yı hikmetün tenbîh edüp, Gerçi havrâ ravza-i tâ'âta konmışdır rehîn
115. Tâ'atun eyler Fuzûlî tâkat oldukça velî, Hırs ile ne ravza-i Rıdvan diler ne hûr-i 'în
116. Hûr-i 'în ü ravza-i Rıdvan havâyîlikdürür, Nefsden geçmişdür ol senden rızâ ister hemîn
     Bu vâcibü'l-vücûd isbâtına bürhân-ı kâtı'dur ve Bekâ-i sâir-i mevcûdâta delîl-i mâni'dür.
117. Etmek gerek ehl-i feyz ü bîniş, Tahkîk-i vücûd-ı âferîniş
118. Bilmek gerek anı kim cevâhir, Ne genc-i nihândan oldı zâhir
119. Ne dâiredür bu devr-i eflâk, Ne zâbıtadur bu merkez-i hâk
120. Cisme arazı kim etdi kâim, Nâra neden oldı nûr lâzım
121. Her hilkate gerçi bir sebep var, Âyâ sebebi kim etdi izhâr
122. Ger kâf ile nûndan oldı âlem, Âyâ neden oldı kâf ü nûn hem
123. Bî-hûde değül bu kâr-hâne, Bî-fâide gerdiş-i zemâne
124. Hâşâ ki bu turfe nakş-ı garrâ, Nakkâşından ola müberrâ
125. Hâşâ ki bu bârgâh-ı âli, Bir dem eyesinden ola hâlî
126. Fikr eyle vü gör nedür bu üslûb, Ne sâni'edür bu sun' mensûb
127. Her zerre-i zâhirün zuhûrı, Bir özgeye bağludur zarûrî
128. Ger gâyete eylesen teemmül, Zâhir olur anda mazhar-ı kül
129. Versen özüne fenâ-yı mutlak, İsbât olur ol fenâ ile Hak
130. Ger var ise ma'rifet mezâkı, Fânî sana bes delîl-i bâkî
131. Hakkâ ki hemîn vücûd birdür, Bir zâta vücûd münhasırdur
132. Aksidür anun vücûd-i ağyâr, Ma'nîde yoh i'tibâr ile var
133. Var olanı halk yoh sanurlar, Yoh varlığına aldanurlar
134. Yohdur bu vücûdun i'tibârı, Hak âyînedür cihân gubârı
135. Ey akl edeb riâyet eyle, Bu bilmek ile kifâyet eyle
136. Tahkîk-i sıfâta kâni' olgıl, Endîşe-i zâta mâni' olgıl
137. Ol perdeye kimse râh bulmaz, Tahkîk bil anı bilmek olmaz
138. Ger yetse idi bu sırra idrâk, Demezdi Resûl mâ arefnâk
139. Halk oldı bu bahr-ı hayrete gark, Tâ halkdan ola Hâlika fark
140. Her rişte ki Hak ıyân edüpdür, Ser-riştesini nihân edüpdür
141. Bir kimse eğer olaydı âgâh, Kim halkı nişe yaradur Allâh
142. Mümkin ki irâdetiyle ol hem, Halk edebileydi özge âlem
143. Vermez çü kemâl-i hikmet-i Hak, Tahkîk-i rümûza râh-ı mutlak
144. Fâş oldı ki sırr-ı Hak nihândur, Âlemde nişânı bî-nişândur
     Bu izhâr-ı i'tirâf-ı cehâletdür ve İkrâr-ı isrâf-ı ma'siyetdür
145. Ey hikmete bahmayan nazarsuz, Ahvâl-i zemâneden habersüz
146. Ta'n etme ki çerh bî-vefâdur, Dâim işi cevr ile cefâdur
147. Şerh eyle mana ki çerh n'etdi, Andan ne cefâ zuhûra yetdi
148. Nen var idi kim elünden aldı, Ne mertebeden aşağa saldı
149. Devrâna getürdi mihr ü mâhı, Anc'etdi sipîdi vü siyâhı
150. Geh âteşe zecr-i âb verdi, Geh bâda gam-ı türâb verdi
151. Şem'-i emelün münevver etdi, Her ne diledün müyesser etdi
152. Kıldı seni hîçden bir âdem, Esbâb-ı tena''umun ferâhem
153. Çerhun hod işi senünle böyle, Sen n'eyledün anun ile söyle
154. Her dem anı bî-vefâ ohursen, Dönsün deyü min duâ ohursen
155. Çün ol sana kıldı mihr-bânlığ, Yahşılığa eyleme yamanlığ
156. Ey rûh ki câm-ı cehl edüp nûş, Hubb-i vatan eyledün ferâmûş
157. Kim saldı seni bu teng râha, Handan düşdün bu dâm-gâha
158. Sen terk kılup adem diyârın, Buldukda vücûd-ı i'tibârın
159. Kılmışdı senünle hikmetullâh, Ecnâs-ı havâs u aklı hem-râh
160. Tâ âleme geldüğün zamanda, Bâzâr-ı tereddüd-i cihânda
161. Sermâyeleründen edesen sûd, Ol sûd nedür rızâ-yı ma'bûd
162. Hâlâ ki hasâret oldı vâki', Sermâyelerün tamâm zâyi'
163. Hayrân ü mükedder ü tehî-dest, Ahvâli harâb ü rütbesi pest
164. Dönsen yine geldüğün makâma, Kâbil mi düşersen ihtirâma
165. Elbetde zelil ü hâr olursen, Bu fi'l ile şerm-sâr olursen
166. Ey nefs-perest ü cism-perver, Olma gam-ı hırs ile mükedder
167. Cehd ile azâb-ı gûr yığma, Sa'y eyle metâ-ı mûr yığma
168. Alma ele sâgar-ı mey-i nâb, Kim garka eder seni bu gird-âb
169. Olma nigerân-ı sebze-i beng, K'âyîne-i dînüne salur jeng
170. Def kimi gögüsde lehv koyma, Ney kimi hevâ-yı nefse uyma
171. Dâmân-ı tarîk-i şer' dutgıl, Her ne ki hilâf-ı şer' unutgıl
172. Tahkîk-i vesîle-i vusûl et, Taklîd-i şerîat-i Resûl et
     Bu ser-defter-i enbiyânın evsâfından bir varakdur ve Server-i asfiyânun gül-zâr-ı eltâfından bir tabakdur
173. Ey pâdişeh-i serîr-i levlâk, Maksûd-ı vücûd-ı hâk ü eflâk
174. Olmış eflâk hâk-i râhun, Çekmiş eflâke hâk câhun
175. Ey râkım-ı nüsha-i meânî, Ma'mûre-i ilm-i dîne bânî
176. Şâhenşeh-i mesned-i risâlet, Ressâm-ı kavâid-i adâlet
177. Ey arş-nevâz ü ferş-perver, Defterdâr-ı hisâb-ı mahşer
178. Ser-defter-i enbiyâ-yı mürsel, Anlara hem âhir ü hem evvel
179. Ey vâzı'-ı ıstılâh-ı îmân, Hakdan sebeb-i nüzûl-i Fürkân
180. Sensen sultân ü gayr haylün, Senden özge senün tufeylün
181. Ey halvet-i kudse şem'-i mahfil, Cibrîl teredüdine menzil
182. Hak emri senünle halka cârî, Kavlünle ol emrün i'tibârı
183. Ey kıble-nümâ-yı ehl-i tâat, Gencîne-i gevher-i şefâat
184. Tâc-ı ser-i arş hâk-i pâyun, Şem'-i şeb-i Kadr nûr-ı râyun
185. Ey vâsıta-i nizâm-ı âlem, Dîvân-ı Haka vezîr-i a'zam
186. İrfân-ı sıfât u zâta ârif, Keyfiyyet-i kâinâta vâkıf
187. Ey zâtun içün beşer vücûdı, Âdemde sana melek sücûdı
188. Yâsin sadef-i dür-i sıfâtun, Tâhâ gül-i bûstân-ı zâtun
189. Ey mekteb-i dânişe muallim, Mahrûse-i hükm-i şer'e hâkim
190. Dergâhuna enbiyâ rücûı, Ta'zîmüne âsman rükûı
191. Tahsin sana ey huceste-fercâm, Kim vaz' kılup tarîk-ı İslâm
192. Keyfiyyet-i hâli rûşen etdün, Hayr ü şer işin muayyen etdün
193. Ahvâl-i evâmir ü nevâhî, Ma'lûm etdün bize ke-mâhî
194. Sen bildürdün ki kimdür Allâh, Sensüz kim olurdı andan âgâh
195. Güm-râhları tarîka saldun, Üftâdelerün elini aldun
196. Fâş oldı nasîhatün cihâna, Sen koymadun ortada behâne
197. Ammâ bize yohdur ol saâdet, Kim hıfz-ı tarîkun ola âdet
198. İhmâl ederüz itâatünde, Taksîr edâ-yı hidmetünde
199. Her niçe ki hâr ü şerm-sâruz, Bu cürm ile hem ümîd-vâruz
200. Kim feyz-i avâtıf-ı amîmün, Şad eyleye gönlin ehl-i bîmün
201. Âsîlerün olasen penâhı, Nevmîdlerün ümîd-gâhı
202. Sensen çü şefî'-i her meâsî, Ne gam eğer olsa kimse âsî
203. Ger bende ola tamâm-ı tâat, İzhâr neden bulur şefâ'at
204. Sensen bu serîr pâdişâhı, Bu mülkde olanun penâhı
205. Her asrda bir nebî zuhûrı, Her devrede bir resûl nûrı
206. Fıtrat yolını müzeyyen etdi, Yüz min şem' ile rûşen etdi
207. Tâ gelmeğe rûşen ola râhun, Budur reh ü resmi pâdişâhun
208. Hâb-ı adem içre şah-ı âlem, Görmişdi vücûdını mukaddem
209. Kim lem'a-i nûrdan bir efser, Geymiş vermiş özine zîver
210. Bîdâr olanda ol yuhudan, Getmişdi karârı ârzûdan
211. Çün istedi ol menâma ta'bîr, Senden ana müjde verdi takdîr
212. Dünyâya peyâm-ı feyz-i nûrun, Tenbîh-i saâdet-i zuhûrun
213. Halka verüp intizâr-ı makdem, Ol dem geldi ki geldi Âdem
214. Dünyâ talebünde oldı kâim, Devr ile seni dilerdi dâim
215. Bir bir yetüp özge enbiyâya, Mi'râca çıhardı pâye pâye
216. Gezmezdi senünle sâye hem-râh, Gûyâ ki nihâl-i kaddün ey mâh
217. Bu âleme vermiş idi vâye, Ol âleme salmış idi sâye
     Bu şeb-i mi'râc şânıdur ve Tulû'-i âfitâb-ı âsmânî dâstanıdur
218. Çün feyz-i vücûdun ile ey pâk, Reşk-i felek oldı arsa-i hâk
219. Dîdârunı görmeği melekler, Pâ-bûsuna yetmeği felekler
220. Çoh eyleyüp ıztırâb peydâ, Allâh'dan etdiler temennâ
221. Bir yahşı zaman şereflü sâat, Ref'oldı duâlara icâbet
222. Cibrîl yetüp yetürdi fermân, K'ey serv-i riyâz-ı ilm ü irfân
223. Ey kadri bülend pâdişeh dur, Lutf et şem'-i Kadr kadrin artur
224. Hurşîdüni arşa sâye kılgıl, Mi'râcı bülend-pâye kılgıl
225. Ref' eyle hicâb-ı mâsivânı, Seyr eyle mekân-ı lâmekânı
226. Müştâk-ı cemâldür melekler, Muhtâc-ı visâldür felekler
227. Eyvân-ı sipihrde sitâre, Min min göz açupdur intizâra
228. Hoş ol ki minüp Burâka hoş-hâl, Buldun derecât-ı izz ü ikbâl
229. Bastun ayağun bu çâr-tâka, Çıhtun derecât-ı nüh-revâka
230. Na'leynüne sürdi yüz meh-i nev, Hurşîd ruhünden aldı pertev
231. Gösterdi Utârid ihtirâmun, Hat verdi ki men senün gulâmun
232. Nahîdün edüp füzûn neşâtın, Bezm-i tarab eyledün bisâtın
233. İkbâlün olup karîn-i hurşîd, Öğretdi Mesîh'e resm-i tecrîd
234. Tîğunda bulup nizâm eyyâm, Ta'lîm-i şecâat aldı Behrâm
235. Bircîs'e müsâid oldı ikbâl, Feyz-i kademünden oldı hoş-hâl
236. Keyvân şeb-i Kadrin eyledün rûz, Oldun ana şem'-i meclis-efrûz
237. Râyet sâf-ı sâbitâta çekdün, Ol mezraa mihr tohmın ekdün
238. Kıldun felek atlasını rengîn, Ol mahfile verdün özge âyîn
239. Levh u kalemi müzeyyen etdün, Kürsî ile arşı rûşen etdün
240. Cibrîl'i koyup Burâk'ı saldun, Tevhîd yolında ferd kaldun
241. Ref' oldı sana hicâb-ı mâbeyn, Nüzhet-gehün oldı kâbe kavseyn
242. Getdün oraya ki getmek olmaz, Yetdün oraya ki yetmek olmaz
243. Bizden Hak'a arzlar yetürdün, Hak'dan bize müjdeler getürdün
244. Lutf etdi sana inâyet-i Hak, Tevfîk-ı nefâz-ı emr-i mutlak
245. Hem mahzen-i ma'rifet kilîdi, Hem ni'met-i merhamet ümîdi
246. Deryâda olup ganî güherden, Zevk ile dönende ol seferden
247. Germ idi henüz hâb-gâhun, Cünbişde gubâr-ı hâk-i râhun
248. İnsâf hemîn ola siyâhat, Beyle sefer ile istirâhat
249. Oldı sana munca feyz hâsıl, Bu vâkıadan zemâne gâfil
250. Gâfilleri eyledün haberdâr, Esrâr-ı nihânı etdün izhâr
251. Açdun der-i iltifât u in'âm, Verdün gereğince her kime kâm
252. Çün şefkat-i âmun oldı maksûm, Lutf eyle meni hem etme mahrûm
253. Bî-çâre Fuzûlîyem ki zârem, Züll-i güneh ile hâk-sârem
254. Tedbîrde süstem ü sebük-rây, Sen bir meded etmesen mana vay
255. Ey meş'ale-i tarîk-ı târîk, V'ey râh-nümâ-yı râh-ı bârîk
256. İhsânunı hâdî-i tarîk et, Bir feyz-i nazar mana refîk et
257. K'âlâyiş-i ihtilâfdan pâk, Pey-revligün eyleyem tarab-nâk
258. Gül-zâr-ı vücûdum ede sîr-âb, Bârân-ı rızâ-yı âl ü ashâb
     Bu Kasîde Hazret-i Muhammed Aleyhisselâm Şânındadır
259. Yâ menba'a'l-mekârim u yâ ma'dine'l-vefâ, Yâ mecma'a'l-mahâsin u yâ mazhara'l-atâ
260. Ente'llezî bui'ste ileynâ mubeşşiran, V'ahtâreke'l-ilâhu ani'l-halki v'astafâ
261. Ente'llezî tafaddalahu'l-kurbu ve'l-kabûl, V'ente'llezî tefarradahü'l-izz ü ve'l-ulâ
262. Men irtecâ bi-lutfike mâhâbe v'entefa, Men iktedâ bi-şer'ike mâdâa v'ehtedâ
263. Yâ avne men tefakkadehû inde şiddetin, Yâ kehfe men tehassene fi'd-darri v'eltecâ
264. Îsî ne-mîresed be to der kadr u menzilet, Ber çerh eger nihed zi ser-i iktidâr pâ
265. Mi'râc yâftî to vü ber Tûr şod Kelîm, Fark ez to tâ Kelîm zi arzest tâ semâ
266. Âb-ı to bûd k'âteş-i Nemrûd-râ nişând, Rûzî ki kerde bûd der âteş Halîl câ
267. İkrâr-ı kâfirîst zi şer'-i to inhirâf, Burhân-ı güm-rehîst be gayr-i to iktidâ
268. Tâ munkatı' ne-gerded ez âsîb-i ihtilâf, Şod beste ber to silsile-i silk-i enbiyâ
269. Bâ enbiyâst nisbet-i zât-ı to çun elif, Hem ibtidâ toî be hakîkat hem intihâ
270. Takdîr cuz rizâ-yı to kârî ne-mîkoned, Peyveste tâat-i to edâ mîkoned kazâ
271. Ey âftâb-ı zâtuna her zerre bir nebî, Min şer' ü dîn diyârına her zerreden ziyâ
272. Sen gâyet-i vücûdsen ü özgeler tufeyl, Sen pâdişâh-ı mülksen ü özgeler gedâ
273. Cârûb-i gerd-i reh-güzerün bâl-i Cebreîl, Tâk-ı revâk-ı dergehün eyvân-ı Kibriyâ
274. Dârü'ş-şifâ-yı haşrde bîmâr-ı ma'siyet, Şehd-i şefâatünden umar şerbet-i şifâ
275. Ey çâr-yâr-ı kâmilün a'yân-ı mülk-i dîn, Erbâb-ı sıdk u ma'dilet ü re'fet ü hayâ
276. Devrün bu dört fasıl ile bir mu'tedil zamân, Şer'ün bu dört rükün ile bir mu'teber binâ
277. Yâ Mustafâ Fuzûlî-i muhtâca rahm edüp, İzhâr-ı iltifât ile kıl hâcetin revâ
     Bu arz-ı adem-i kudretdür ve Özr-i fakd-i kuvvetdür
278. Ârâyiş-i sohbet eyle sâkî, Ver bâde mürüvvet eyle sâkî
279. Bir câm ile kıl dimâğumı ter, Lutf eyle bir iltifât göster
280. Gam merhalesinde kalmışam ferd, Ne yâr u ne hem-nişîn ne hem-derd
281. Hem-cinslerüm tamâm getmiş, Söz mülkinden nizâm getmiş
282. Bir bezmde sen kalupsen ü men, Bu bezmi gel edelüm müzeyyen
283. Sen ver bâde men eyleyem nûş, Men nazm ohuyam sen ana dut gûş
284. Bir devrdeem ki nazm olup hâr, Eş'âr bulup kesâd-ı bâzâr
285. Ol rütbede kadr-i nazmdur dûn, Kim küfr ohunur kelâm-ı mevzûn
286. Bir mülkdeem ki ger yudup kan, Mazmûn-i ibârete çeküp cân
287. Min rişteye turfe la'l çeksem, Min ravzaya nâzenîn gül eksem
288. Kılmaz ana hîç kimse nezâre, Derler güle hâr ü la'le hâre
289. Ancak demezem ki hâk-i Bağdâd, Alâyiş-i nazmdandır âzâd
290. Yohdur bir mülk bu zamanda, Kim nazm revâcı ola anda
291. Ne Hind ü ne Fürs ü Horâsân, Ne Rûm ü Acem ne Şâm ü Şirvân
292. Olsaydı birinde bir sühan-senc, Elbette ıyân olurdı ol genc
293. Gencîne-i nazm gizlü kalmaz, Sanman güneş olsa nûr salmaz
294. Kânı niçe kim nihan dutar daş, Eyler anı la'l âleme fâş
295. Hâlâ meğer iktizâ-yı devrân, Oldur ki ola bu genc pinhân
296. Devrân ile men nakîz-seyrem, Devr ehlinden meğer ki gayrem
297. Devrân ister ki hâr ola nazm, Bî-izzet ü i'tibâr ola nazm
298. Men muntazıram verem revâcın, Bîmâr ise eyleyem ilâcın
299. Ol nefy-i kemâl-i hikmet eyler, Lâzım bilürem hasâret eyler
300. Ta'mîr-i harâba tâlibem men, İnşâallâh gâlibem men
301. Sâkî meded et ki derd-mendem, Gam silsilesine pây-bendem
302. Gam def'ine câm-ı mey devâdur, Tedbîr-i gam eylemek revâdur
303. Senden ne inâyet olsa vâki', Fikr etme ki menden ola zâyi'
304. Men bir sadefem sen ebr-i nîsân, Ver katra vü al dürr-i galtân
305. Sensen hurşîd ü men siyeh hâk, Ver âteş ü al cevher-i pâk
306. Rahm et et ki garîb ü hâk-sârem, Bî-mûnis ü yâr u gam-güsârem
307. Ol bir niçe hem-dem-i muvâfık, Ya'nî şuarâ-yı devr-i sâbık
308. Tedrîc ile geldiler cihâna, Ta'zîm ile oldılar revâne
309. Devrân oları muazzam etdi, Her devr birin mükerrem etdi
310. Her birine hâmî oldı bir şâh, Zevk-ı sühaninden oldı âgâh
311. Türk ü Arab ü Acemde eyyâm, Her şâire vermiş idi bir kâm
312. Şâd etmiş idi Ebî Nuvâsı, Hârûn Halife'nün atâsı
313. Bulmışdı safâ-yı dil Nizâmî, Şirvan Şâh'a düşüp girâmî
314. Olmışdı Nevâyî-i sühan-dân, Manzûr-ı şehenşeh-i Horâsân
315. Söz gevherine nazar salanlar, Gencîne verüp güher alanlar
316. Çün kalmadı kalmadı fesâhat, Erbâb-ı fesâhat içre râhat
317. Ol tâife çekdi hırkaya baş, Hâletlerin etmez oldılar fâş
318. Tâ olmaya resm-i şi'r mefkûd, Ebvâb-ı fünûn-ı nazm mesdûd
319. Lâzım mana oldı hıfz-ı kânûn, Zabt-ı nesak-ı kelâm-ı mevzûn
320. Nâçâr dutup tarîk-i nâmûs, Râhatdan olup müdâm me'yûs
321. Ahdi söze üstüvâr kıldum, Eş'âr demek şiâr kıldum
322. Çün halka hilâf-ı müddeâyem, Anlar zu'mınca süst-râyem
323. Her söz ki gelür zuhûra menden, Min ta'ne bulur her encümenden
324. Eyler hased ehli bağlayup kîn, Tahsîn ivâzına nefy ü nefrîn
325. Ümmîd ki ref' olup küdûret, Tağyîr-pezîr ola bu sûret
326. Ol kavm bu gülşene girende, Bu gülşen içinde gül derende
327. Gül tâze idi vü gonca nev-hîz, Depretdükçe nesîm-i gül-rîz
328. Anlar güli derdiler men-i zâr, Hâlâ dilerem derem has ü hâr
329. Bu bezme olar verende tezyîn, Mey sâf idi bezm hem nev-âyin
330. Mey sâfı olara oldı rûzî, Kaldı mana dâğ-ı derd sûzı
331. Bu dürde men olmışam hevâ-hâh, Bir neş'e verür mi bilmezem âh
     Bu pâdişâh-ı İslâmun duâ-yı devletidür ve Kahramân-ı enâmun senâ-yı şevketidür
332. Sâkî kerem eyle câm gezdür, Dutma kadehi müdâm gezdür
333. Devrâna çok i'tibâr kılma, Gezdür kadehi karâr kılma
334. Tök alup ele gümüş sürahî, Zer sâgara rûh-bahş râhı
335. Sarf eyle riâyetümde eltâf, Tenhâlığumı gör eyle insâf
336. Şuğlüm bu bisât içinde çohdur, Senden özge mededci yohdur
337. Hem-demliğüm eyle âr kılma, Menden nefret şiâr kılma
338. Ger bilmez isen ki men ne zâtem, Ne zulmet-i çeşme-i hayâtem
339. Feyz-i hünerüm şarâbdan sor, Sûz-ı cigerüm kebâbdan sor
340. Dutsan elini men-i fakîrün, Hak ola hemîşe dest-gîrün
341. Men şâir-i Mûsevî-kelâmem, Sâhirlere mu'ciz-i tamâmem
342. Men sâhir-i Bâbilî-nijâdem, Hârûta bu işde üstâdem
343. Söz derkine sarf edüp firâset, Emlâkine bulmışam riyâset
344. Geh tarz-ı kasîde eylerem sâz, Şeh-bâzum olur bülend-pervâz
345. Geh de'b-i gazel olur şiârum, Ol de'be revân verür karârum
346. Geh mesnevîye olup heves-nâk, Ol bahrden isterem dür-i pâk
347. Her dilde ki var ehl–i râzem, Mecmû'-ı fünûna aşk-bâzem
348. Bir kâr-gerem hezâr-pîşe, Cânlar çeküp isterem hemîşe
349. Dükkânum ola revâc-ı bâzâr, Her istedügin bula hırîdâr
     Bu bir tarîk ile kesr-i nefsdür ve Mukaddime-i medh-i pâdişâh-ı asrdur
350. Sâkî ne idi bu câm-ı gül-gûn, Kim eyledi hâlümi diger-gûn
351. Ser-mest olubem sözüm hebâdur, Her lâf ki eylerem hatâdur
352. Te'sîr salup dimâğâ teşvîr, Teşvîr mizâcum etdi tağyîr
353. Men handan ü lâf-ı lutf-ı güftâr, Kim söz demeğe olam sezâ-vâr
354. Olsaydı menüm sözümde bir hâl, Elbette olurdum ehl-i ikbâl
355. Müstevcib-i izz ü câh olurdum, Şâyeste-i bârgâh olurdum
356. Makbûl düşerdüm âstâna, Manzûr-ı şehenşeh-i zamâna
357. Ol pâdişeh-i bülend-bîniş, Kim hâk-i rehidür âferîniş
358. Müstahfız-ı dîn penâh-ı İslâm, Mahdûm-ı zaman melâz-ı eyyâm
359. Ebr-istihsân ü berk-kîne, Şâhenşeh-i Mekke vü Medîne
360. Müstakdim-i hak muhill-i bâtıl, Sultan-ı murâd-bahş-ı âdil
361. Erbâb-ı hüner ümîd-gâhı, Türk ü Arab ü Acem penâhı
362. Deryâ kimi eyleyen demâdem, Endîşe-i kurb ü bu'd-ı âlem
363. Lutf ile veren yahına lû'lû, Ebr ile yırağa gönderen su
364. Lû'lûsını eyleyen cihân-tâb, Leb-teşneleri dür ile sîr-âb
365. Gerdûn kimi lutf edende zâhir, Dâmen dâmen töken cevâhir
366. Gün kimi olanda cûdâ mazhar, Hırmen hırmen nisâr eden zer
367. Tugrâ-yı misâl-i Âl-i Osmân, Sultân-ı sipeh-şiken Süleymân
368. Yerde düşer olsa feyzi hâke, Ta'n eyleye hâk ruh-ı pâke
369. Gökde nazar etse bir hümâya, Hurşîde salur hümây sâye
370. Ger şarka urur sinân-ı ser-keş, Gün kimi çıhar sipihre âteş
371. V'er garba çalarsa tîğ-i bürrân, Gerdûna yeter şafak kimi kan
372. Dün çerh yana nigâh kıldum, Nezzâre-i levh-ı mâh kıldum
373. Gördüm bu hatı ki hâme-i hûr, Ol levhde eylemişdi mastûr
     Bu kasîde Hazret-i Pâdişâh şânındadur
374. Zihî kâmil ki akl-ı nükte-dân derkinde hayrândur, Vücud-ı bî-misâli intihâb-ı nev'-i insândur
375. Felek bir dürc anun zât-ı şerîfi gevher-i yektâ, Cihân bir cism anun hükm-i revânı fi'l-mesel cândur
376. Tarîk-i tâati hem mezhebe hem millete nâfi', Hilâf-ı meşrebi hem devlete hem dîne noksândur
377. İki kısm eylemiş küfr ile îman yeddi iklîmi, Anun hükmindedür ba'zı vü ba'zı kâfiristândur
378. Esâs-ı hükmidür ma'nîde bir sedd-i Sikender kim, Anun Ye'cûcdur bir yanı vü bir yanı insândur
379. Binâ-yı kadridür ma'nîde bir âlî imâret kim, Mukarnes tâk-i gerdûn ol imâretden bir eyvândur
380. Muzaffer dâimâ Sultân Süleymân Hân-ı âdil-dil, Ki her kim tâbi'-i fermânı olmaz nâ-müselmândur
381. Cihân-gîrî ki gün tek mülk teshîrine azm etse, Muhakkar cilve-gâhı arsa-i Îrân ü Tûrândur
382. Sâhî-tab' u mürüvvet-pîşedür kim bahr-ı eltâfı, Temevvüc kılsa mevci fakr bünyâdına tûfândur
383. Kemîne kimseye kemter atâsı hâsıl-ı deryâ, Muhakkar meclise bezl-i hakîre behre-i kândur
384. Vücûd-ı pâki-le Hak rahmetidür âleme nâzil, İtâat ehline gösterdiği adl ile ihsândur
385. Süleymân bârgâhıdur yakîn heybetlü dergâhı, Kim anda dîvler tâbi' perîler bende-fermândur
386. Muazzam leşkeridür bir bulut kim düşmene andan, Firengîler sadâsı ra'd toplar daşı bârandur
387. Semendi seğridende lâmi' olmış ahter-i sâkîb, Sipâhı deprenende mevce gelmiş bahr-ı ummândur
388. Seferde çekmek içün haşmet ü ikbâl esbâbın, Arâbe arş levhi ordusı gerdûn-ı gerdândur
389. Zamânında yetüp cem'iyyet-i esbâba ârifler, Olup derhem hemîn mahbûblar zülfi perîşândur
390. Halâyık subh-tek handân olup mihr-i cemâlinden, Dil-i sûzân ile devrinde ancak şem' giryândur
391. Havâdisden mizâc-ı mülk tağyîrine imkân yoh, Kemâl-i adl ile tâ mülke Osmân oğlu sultândur
392. Bi-hamdi'llâh bugün havf ü hatâdan şer' nâmûsın, Bulup tevfîk-ı nusret sahlayan Sultân Süleymândur
393. Nişân-ı feyzidür ol nusret ü ikbâl kim hâlâ, Ne yan kim azm kılsa rehberi te'yîd-i Yezdândur
394. Dil ü cândan Fuzûlî izz ü ikbâline ol şâhun, Rızâ-yı Hakk içün dâim duâ-gûy ü senâ-hândur
395. Çü oldur hâmî-i İslâm vâcibdür anun medhi, Ne kim medhinden özge söz demiş andan peşîmândur
396. İlâhî bâkî olsun dâim insan-perver ikbâli, Cihân-ı fânî içre tâ binâ-yı nev'-i insândur
397. Yâ Rab ki muzaffer ola dâim, Zâtiyle binâ-yı adl kâim
398. Şâyeste ana serîr ü efser, Âlemlere adli sâye-güster
     Bu sebeb-i nazm-ı kitâbdur ve Bâis-i irtikâb-ı azâbdur
399. Sâkî dut elüm ki haste-hâlem, Gam reh-güzerinde pây-mâlem
400. Sensen men-i mübtelâya gam-hâr, Senden özge dahi kimüm var
401. Müşkil işe düşmişem meded kıl, Mey hırziyle belâmı red kıl
402. Hall eyleye gör bu müşkilâtı, Kemm etme kulundan iltifâtı
403. Bir gün ki mey-i Süheyl-te'sîr, Vermişdi mizâc-ı pâke tağyîr
404. Hem-reng-i bahâr olup hazânum, Dönmişdi akîke za'ferânum
405. Cem' idi yanumda ittifâkî, Sâz ü meze vü şarâb ü sâkî
406. Peyveste lebâleb ü peyâpey, Nûş eyler idüm kadeh kadeh mey
407. Zevk üzre mey artururdı zevküm, Şevk üzre ziyâd olurdı şevküm
408. Ol bezm idi âfiyet bahârı, Men bülbül-i zâr ü bî-karârı
409. Bir hadde erişdi neş'e-i câm, Kim kalmadı ehl-i bezme ârâm
410. Esrâr-ı dil oldı âşikârâ, Mesdûd oluben der-i müdârâ
411. Olmışdı refîk u hem-zebânum, Ayîne-i tûti-i revânum
412. Bir niçe zarîf-i hıtta-i Rûm, Rûmî ki dedük kaziyye ma'lûm
413. Ya'nî ki kamu dekâyık ehli, Her mes'elede hakâyık ehli
414. Hem ilm feninde nükte-dânlar, Hem söz revişinde dür-feşânlar
415. Kim eyler idi dekâyık-i râz, Şeyhîden ü Ahmedîden âğâz
416. Kim söyler idi öğüp kelâmı, Evsâf-ı Halîlî vü Nizâmî
417. Bilmişler idi ki hüsn-i güftâr, Kadrüm kaderince mende hem var
418. Çün var idi mestlikde lâfum, Kim anlana sıdkum ü hilâfum
419. Men hasteni etdiler nişâne, Bir reng ile tîr-i imtihâna
420. Lutf ile dediler ey sühan-senc, Fâş eyle cihâna bir nihân genc
421. Leylî Mecnûn Acemde çohdur, Etrâkde ol fesâne yohdur
422. Takrîre getür bu dâstânı, Kıl tâze bu eski bûstânı
423. Bildüm bu kaziyye imtihândur, Zîrâ ki bu bir belâ-yı cândur
424. Sevdâsı dırâz ü bahrı kûtâh, Mazmûnı figân ü nâle vü âh
425. Bir bezm-i musîbet ü belâdur, Kim evveli gam sonı fenâdur
426. Ne bâdesine neşâtdan reng, Ne nağmesine ferahdan âheng
427. İdrâke verür hayâli âzâr, Efkârı eder melâli efgâr
428. Olsaydı teveccühi münâsib, Tevcîhine çoh olurdı râğıb
429. Olsaydı tasarrufında râhat, Çoh kâmil ana kılurdı rağbet
430. Bi'llâh ki ne hoş demiş Nizâmî, Bu bâbda hatm edüp kelâmı
431. Esbâb-ı sühan neşât u nâzest, Z'in her dü sühan behâne-sâzest
432. Meydân-ı sühan ferâh bâyed, Tâ tab' süvariî nümâyed
433. Der-germî-i rîk u sahtî-i kûh, Tâ çend sühan reved be-enbûh
434. Bir iş ki kılur şikâyet üstâd, Şâgirde olur rücûı bî-dâd
435. Gerçi bilürem bu bir sitemdür, Teklîfi munun gam üzre gamdur
436. Ammâ niçe etmek olur ikrâh, Bir vâkıadur ki düşdi nâgâh
437. Yeğdür yine özrden şürûum, Bu işde tevekküle rücûum
438. Ey tâb'-ı latîf ü akl-ı vâlâ, İdrâk-i bülend ü nutk-ı gûyâ
439. Düşdi seferüm diyâr-ı derde, Kimdür mana yâr bu seferde
440. Her kimde ki vardur istitâat, Derd ü gam ü mihnete kanâat
441. Oldur bu müsâferetde yârum, Zevk ehline yohdur i'tibârum
442. Merkeb gerek olsa azm-i râha, Besdür bize hâme vü siyâhe
443. V'er tûşe-i râh olursa matlûb, Mazmûn-ı hoş u ibâret-i hûb
444. Azm eyleyelüm teallül etmen, Menzil keselüm tegâfül etmen
445. Ey baht vefâsuz olma sen hem, Hem-râhlığ et bizümle bir dem
     Bu saâdetlü Beg hazretlerinün medhidür
446. Ey hâme-i ser-keş ü sebük-hîz, Vakt oldı ki olasen güher-rîz
447. Men âcizem ü bu emr müşkil, İmdâd demidür olma gâfil
448. Âsâr-ı mürüvvet eyle izhâr, Tez depren eğer mürüvvetün var
449. Sen kıl hüneri men eyleyem ad, Sen çek elemi men olayum şâd
450. Çün nahl-i hadîka-i hünersen, Miftâh-ı hizâne-i gühersen
451. Cehd eyle çıhar cevâhir-i pâk, Fikr etme ki yohdur ehl-i idrâk
452. Deme ki bulup kesâdı bâzâr, Bulmaz bu metâımuz hırîdâr
453. Yetmez mi sana emîr-i kâmil, Serdâr-ı zemâne Veys-i âdil
454. Ol bahr-i atâ vü kân-ı eltâf, Kim şânına geldi adl ü insâf
455. Serdâr-ı muazzam ü mükerrem, Cânâne-i mülk ü cân-ı âlem
456. Zâtında anun hemîşe mevcûd, Adl ü edeb ü şecâat ü cûd
457. Adlinden eğer terâne-i çeng, Fâş eylese bezmde bir âheng
458. Yel şem'e dahî taarruz etmez, Pervâneye şem' zulmi yetmez
459. Hüsn-i edeb ile eyle mu'tâd, Kim nûrı yanında kılsalar yâd
460. Ol söz dilemez ki ola tekrâr, Tâ yetmeye sâyesine âzâr
461. Üslûb-ı şecâat içre mâhir, Hurşîd-sıfat cihânda zâhir
462. Hem hâs anı söylemekde hem âm, Hem Rûm dolu adı ile hem Şâm
463. Ger cûdına kimse olsa tâlib, Mümkin ola kahrı lutfa gâlib
464. Ya'ni mana öğredüp sahâvet, Bir hâceti istemek ne hâcet
465. Olmış ana hâne-i emâret, Bu dört binâ ile imâret
466. Ey dûst-nevâz ü düşmen-endâz, Şâhin-reviş ü bülend-pervâz
467. Düzdüm sana turfe âşiyâne, Ya'ni ebedî neşât-hâne
468. Ma'mûr edübem binâ-yi âlî, Cennet sıfatı İrem misâli
469. Tâ rûz-i ebed munı makâm et, Bî-dağdağa işret-i müdâm et
470. Bi'llâh ki değül yaman eser bu, Ger ad ise müddeâ yeter bu
471. Men kim sana olmışam senâ-hân, Sultan Veyis'e niçük ki Selmân
472. Budur garazum ki câvidânî, Adun duta arsa-i cihânı
473. Tâ bâkî ola bu sebz gülşen, Hem men olam ehl-i zikr hem sen
     Bu tuğrâ-yı misâl-i mahabbetdür ve Dîbâce-i dîvân-ı mihnetdür
474. Dihkân-ı hadîka-i hikâyet, Sarrâf-ı cevâhir-i rivâyet
475. Ma'nî çemenine gül tikende, Söz riştesine güher çekende
476. Kılmış bu revişde nükte-dânlığ, Gül-rîzliğ ü güher-feşânlığ
477. Kim hayl-i Arabda bir cevân-merd, Cem'iyyet-i izz ü câh ile ferd
478. Müstecmi'-i cümle-i fezâil, Bulmışdı riyâset-i kabâil
479. Emrine Arab mutî' ü münkâd, Geh Basra makâmı gâh Bağdâd
480. Bir buk'ada olmayup karârı, Gezmekde geçerdi rüzgârı
481. Her lahza ururdı ol yegâne, Ser-çeşmelere siyâh hâne
482. Seyr eyler idi sürüp tena''um, Gözler üzere misâl-i merdüm
483. Evzâ'-ı hıyâm-ı müşg-fâmı, Halka şeb-i Kadr tek girâmî
484. Her menzile kim güzâr ederdi, Sahrânı benefşe-zâr ederdi
485. Gül-zârlar içre lâle çağı, Benzerdi evine lâle dâğı
486. Emvâli cemî'-i cinsden çoh, Ammâ bu cihânda vârisi yoh
487. Ger kılsa anı telef havâdis, Yoh bir halefi ki ola vâris
488. Ferzendsüz âdemî telefdür, Bâkî eden âdemi halefdür
489. Nesl ile olur bekâ-yı insân, Nazm-ı beşer ü nizâm-ı devrân
490. Cân cevherine bedeldür evlâd, Evlâd koyan koyar hemîn âd
491. Hoş ol ki halefden ola hoş-dil, Dünyâda bir oğlı ola kâbil
492. Pîrâyesi ola dest-gâha, Sermâyesi ola izz ü câha
493. Ah er ola bir sefîh ü ser-keş, Etvârı kerîh ü hulkı nâ-hoş
494. Teşnî' ohına olup nişâne, Bîzâr ola andan ata ane
495. El kıssa ol efdal-i kabâil, Ol pîr-i hamîdetü'l-hasâil
496. Ferzende olup hemîşe tâlib, Tahsîl-i bekâ-yı nesle râgıb
497. Çoh mâh-likâ sanemler aldı, Çoh turfe zemîne tohm saldı
498. Çoh nezrler etdi her mezâra, Çoh kıldı niyâz Kirdgâra
499. Te'sîr kılup figân ü âhı, Avn etdi inâyet-i İlâhî
500. Bir gece açıldı bâb-ı rahmet, Buldı eser-i duâ icâbet
501. Maksad şem'i münevver oldı, Sandûk-ı emel dür ile doldı
502. Tedrîc ile kıldı kilk-i takdîr, Nakş-ı garazı rahimde tasvîr
503. Ber verdi nihâl-i bâğ-ı maksûd, Açıldı gül-i hadîka-i cûd
504. Çün va'de erişdi doğdı bir ay, Hurşîd ruhıyla âlem-ârây
505. Şâd oldılar andan ata ane, Şükrâne verildi çoh hizâne
506. El kıssa ademden oldı peydâ, Bir tıfl-ı müzekker ü müzekkâ
507. Hurşîd kimi kemâle kâbil, İsâ kimi tıfllıkda kâmil
508. Ol dem ki bu hâk-dâna düşdi, Hâlini bilüp figâna düşdi
509. Âhir günine evvel eyleyüp yâd, Ahıtdı sirişk kıldı feryâd
510. Ya'nî ki vücûd dâm-ı gamdur, Âzâdelerün yeri ademdür
511. Her kim ki esîr olur bu dâma, Sabr etse gerek gam-ı müdâma
512. Olmışdı zebân-ı hâli gûyâ, Söylerdi ki ey cefâcı dünyâ
513. Bildüm gamunı senün ki çohdur, Gam çekmeğe bir harîf yohdur
514. Geldüm ki olam gamun harîfi, Gel tecribe kıl men-i zaîfi
515. Her handa gam olsa kılma ihmâl, Cem' eyle dil-i hazînüme sal
516. Hem ver mana gam yemek kemâli, Hem âlemi gamdan eyle hâlî
517. Peyveste meni esîr-i gam kıl, Kem kılma nasîbümi kerem kıl
518. Zevk ile geçürme rûzgârum, Fânî olana yoh i'tibârum
519. Ey aşk garîb-i âlem oldum, Âvâre-i vâdî-i gam oldum
520. Tedbîr-i gam etmek olmaz oldı, Geldüm gerü getmek olmaz oldı
521. Senden dilerem meded ki dâim, Temkînüm ola senünle kâim
522. Bir bezmde kim şarâbı kandur, Sâkî cellâd-ı bî-emândur
523. Bir mey mana sun ki mest ü medhûş, Dâim özümi kılam ferâmûş
524. Ne geldüğümi bilem cihâna, Ne anı ki nişedür zemâne
525. Âlem gözüme görünmeye hîç, Bu riştede bulmayam ham u pîç
526. Dâye anı pâk kıldı kandan, Kaldurdı bu tîre hâk-dandan
527. Guslin verüp âb-ı çeşm-i terden, Süt yerine verdi kan ciğerden
528. Akvâm u kabâili olup şâd, Ol nev-rese Kays koydılar ad
529. Cân ile kılurdı dâye i'zâz, Esbâb-ı kemâl-i terbiyet sâz
530. Lâkin o edüp hemîşe nâle, Hoşnûd değüldi hîç hâle
531. A'zâsın edüp eliyle efgâr, Eylerdi müdâm nâle-i zâr
532. Süt içse sanurdı kim içer kan, Emcek görünürdi ana peykân
533. Yoh idi firîb ile karârı, Yanında firîbün i'tibârı
534. Bir gün anı gezdürürdi dâye, Derdini yetürmeğe devâya
535. Bir evde meğer ki bir perî-veş, Ol tıflı görüp besî müşevveş
536. Rahm etdi eline aldı bir dem, Tıfl anı görünce oldı hurrem
537. Hüsnine bahup karâr dutdı, Feryâd ü figânını unutdı
538. Oldukça elinde oldı handân, Düşdükde elinden etdi efgân
539. Mâhiyyetini çü dâye bildi, Ol mâhı ana enîs kıldı
540. Oldı bu dahi anunla mu'tâd, Ne dâye ne ane eyledi yâd
541. Zâtında çü var idi mahabbet, Mahbûb görünce dutdı ülfet
542. Aşk idi ki oldı hüsne mâil, Hüsni ne bilürdi tıfl-ı gâfil
543. Ma'lûm idi ehl-i hâle ol hâl, Kim nüsha-i aşkdur bu timsâl
544. Elbette bu tıflı zâr eder aşk, Âşüfte-i rûzgâr eder aşk
545. Elbette kılur bu subh te'sîr, Hurşîd çıhup olur cihân-gîr
546. Çün terbiyeti edip o dâye, Verdi eser-i tamâm ol aya
547. Gün günden edüp kemâl hâsıl, Ol mâh-ı nev oldı bedr-i kâmil
548. Geldükçe mey-i vefâdan eyyâm, Her devrede sundı ana bir câm
549. Tâ kıldı anı tamâm ser-mest, Tedrîc ile dâm-ı aşka pâ-best
550. Çün sür'at ile dönüp zemâne, On yaşına yetdi ol yegâne
551. Babasına muktezâ-yı âdet, Farz oldı ki anı ede sünnet
552. Cem' etdi ehâlî-i diyârı, Her sâhib-i izz ü i'tibârı
553. Bezl eyledi ol kadar zer ü sîm, Kim yetdi kıyâsa fakrdan bîm
554. Halk anda görende kesret-i mâl, Bîm oldı ki mün'akis ola hâl
555. Ol sâf-zamîr ü pâk-meşreb, Bir bezm-geh eyledi müretteb
556. Kim görmedi anı çeşm-i sâgar, Cemşîdden özgeye müyesser
557. İtmâma yetüp tarîk-i sünnet, Ta'lîm-i ulûma yetdi nevbet
558. Esbâb ana eyleyüp mürettep, Verdiler anunla zîb-i mektep
     Bu bünyâd-ı binâ-yı belâdur ve Mukaddime-i elem-i ibtilâdur
559. Mektebde anunla oldı hem-dem, Bir niçe melek-misâl kız hem
560. Bir saf kız oturdı bir saf oğlan, Cem' oldı behişte hûr ü gılmân
561. Oğlanlara kızlar olsalar yâr, Aşka bulunur revâc-ı bâzâr
562. Kız nergis-i mest edüp füsûn-sâz, Oğlana satanda işve vü nâz
563. Oğlan niçe sabr pîşe kılsun, Ve sabrı hem olsa nişe kılsun
564. Ol kızlar içinde bir perî-zâd, Kays ile mahabbet etdi bünyâd
565. Bir turfe sanem ki akl-ı kâmil, Gördükde anı olurdı zâil
566. Zülfeyn-i müselseli girih-gîr, Cân boynına bir belâlu zencîr
567. Ebrû-yı hamı belâ-yı uşşâk, Hem cüft letâfet içre hem tâk
568. Her kirpüği bir hadeng-i hun-rîz, Peykân-ı hadengi gamze-i tîz
569. Deryâ-yı belâ cebîn-i pâki, Çîn cünbişi mevc-i sehm-nâki
570. Çeşm-i siyehine sürmeden âr, Hindûsına sürme hem giriftâr
571. Ruhsârına reng-i gâzeden neng, Hergiz ana gâze vermemiş reng
572. Göz merdümeğinden olsa hâlî, Göz merdümeği olurdı hâlî
573. La'l ü düri gösterürdi her dem, Evrâk-ı gül içre ıkd-i şeb-nem
574. Ebvâb-ı tekellüm etse meftûh, Emvâta verürdi müjde-i rûh
575. Şimşâd-ı latîfine mürekkeb, Sîb-i zenah u türünc-i gabgab
576. Endâmı latîfe-i ilâhî, Deryâ-yı letâfet içre mâhî
577. Şehbâz bahışlu âhu gözlü, Şîrîn hareketlü şehd sözlü
578. Râh u revişi müdâm gamze, Başdan ayağa tamâm gamze
579. Ayruhsıca-şekl ü hoşça-peyker, Yahşice sanem güzelce dilber
580. Âlem ser-i mûyınun tufeyli, Mahbûbe-i âlem adı Leylî
581. Kays anı görüp helâki oldı, Min şevk ile derd-nâki oldı
582. Ol nâdire hem ki Kaysi gördü, Min zevk bulup özin itürdi
583. Gördi ki bir âfet-i zemâne, Misli dahi gelmemiş cihâna
     Bu sıfat-ı Mecnûndur ve İbtidâ-yı mihnet-i füzûndur
584. Bir dilber-i serv-kadd ü gül-rûy, Serv-i hoş u gül-ruh u semen-bûy
585. Şîrîn lebi menşe'-i letâfet, Ra'nâ kadi durduğiyle âfet
586. Evsâf-ı letâfetinde söz çoh, Eltâf-ı melâhatinde söz yoh
587. Şehlâ gözi nergis-pür-efsûn, Zîbâ kaşı nergis üzreki nûn
588. Hüsni güli lâle-i şafak-fâm, Zülfi hamı lâle üzreki lâm
589. Ağzı sıfatı hod etmek olmaz, Esrâr-ı nihâna yetmek olmaz
590. Zülfi sözi zikr-i halka-i râz, La'l-i lebi âb-ı çeşme-i nâz
591. Devr-i meh-i rûyi çeşme-i nûr, Hâk-i kef-i pâyı sürme-i hûr
592. Bir gâyet ile şemâili hûb, Kim Leylî olanda ana matlûb
593. Bir gözgüye ger açup gözini, Gözgüde göreydi öz yüzini
594. Öz ârızına olurdı meyli, Kılmazdı hevâ-yı hüsn-i Leylî
595. Ol iki semen-ber ü sehî-kad, Bir birine oldılar mukayyed
596. Bir câmdan içdiler mey-i zevk, Ol iki harâb-ı bâde-i şevk
597. Girdâb-ı belâya oldılar gark, Kalmadı aralarında bir fark
598. Evzâ-ı muhâlif oldı yek-sân, Gûyâ iki tende idi bir cân
599. Her kim sorar olsa Kaysa bir râz, Leylîden ana gelürdi âvâz
600. Kim Leylîye kılsa bir hitâbı, Kays idi ana veren cevâbı
601. Eylerler idi hat-ı vefâ meşk, Artardı demâdem anlara aşk
602. Leylîde ohumak ıztırâbı, Olsa ruh-i Kays idi kitâbı
603. Meşk etmeğe Kays alsa her hat, Leylî kaşı idi ana ser-hat
604. Hat üzre kılurdı ol güzeller, Min nâz ile bahsler cedeller
605. Ammâ ne cedel kemâl-i ülfet, Ne bahs nihâyet-i mahabbet
606. Çün bir niçe müddet ol iki pâk, Evkât geçürdiler tarab-nâk
607. Aşk olduğu yerde mahfî olmaz, Aşk içre olan karâr bulmaz
608. Aşk âteşine budur alâmet, Kim baş çeke şu'le-i melâmet
609. Hüsn âfet-i aşk olup demâdem, Geldükçe irâdet oldı muhkem
610. Bir gâyete yetdi neş'e-i hâl, Kim oldı havâs-ı akl pâ-mâl
611. Kalmadı zebâna tâb-i güftâr, Kim eyleyeler mahabbet izhâr
612. Keyfiyyet-i hâl kılmağa fâş, Gelmişdi tekellüme göz ü kaş
613. Eylerdi göziyle bu hitâbı, Kaşiyle verürdi ol cevâbı
614. Kaş ü göz ilen olan tekellüm, Hem kılmadı def'-i zann-ı merdüm
615. Merdümden edem deme kenâre, Merdüm göz içindedür ne çâre
616. Hem-râz iken ol iki vefâ-dâr, Dem-sâz iken ol iki ciger-hâr
617. Ref' oldı hicâb-ı şâhid-i râz, Aşk oldı melâmet ile dem-sâz
618. Âşıklara gizlü kalmadı hâl, Ma'lûm oldı cemî'-i ahvâl
619. Gerd âyîne-i neşâta düşdi, Min-ba'd iş ihtiyâta düşdi
620. Söyleşmeğe ol iki yegâne, Kalmadı sebep meğer behâne
621. Tâ olmaya râz âşikârâ, Devrân ile kıldılar müdârâ
622. Bir nev'-i behâne ile her dem, Gönlini kılurdu Kays hurrem
623. Kasden unudurdı dersin ol zâr, Leylîye der idi ey vefâ-dâr
624. Hıfz-ı sebak etdi bağrumı hûn, Menden bilürem bilürsen efzûn
625. Men bilmedüğüm mana ohutgıl, Dersüm ohuyam kulağ dutgıl
626. Çün levhler üzre hat yazardı, Amden hatını galat yazardı
627. Ya'nî ki hatâ tevehhüm ede, Ol gül açılup tebessüm ede
628. Güftâra gele ki bu galatdur, Terk et ki hilâf- ı resm-i hatdur
629. Ola sebeb-i tekellüm-i yâr, Fehm etmeye müddeânı ağyâr
630. Etfâl kılanda devr bünyâd, Varı bile eyleyende feryâd
631. Ol yârına arz-ı hâl ederdi, Özge devrin hayâl ederdi
632. Kılmazlar idi sözini ma'lûm, Bilmezler idi sözine mefhûm
633. Mektebden olan zamanlar âzâd, Vasl içün ederdi hîle bünyâd
634. Kasd ile nihân edüp kitâbın, Hadden aşururdı ıztırâbın
635. Leylî yolını dutup dururdı, Sen gördün ola deyüp sorurdı
636. Ya'nî bu behâne ile bir dem, Yârın göre ola şâd ü hurrem
637. İlm-i hata ömrin eyleyüp sarf, Meşk etmiş idi hemîn iki harf
638. Bir safhada lâm ü yâ mükerrer, Yazardı anı kılurdı ezber
639. Kim bu iki harfdür murâdum, Rûşen bular iledür sevâdum
     Bu Leylîye anası itâb etdüğidür ve Bahâr-ı vasla hazân yetdüğidür
640. Çün mekr ile Kays-i bî-ser-encâm, Bir niçe zaman geçürdi eyyâm
641. Tedbîr ile aşk zevk vermez, Tedbîr diyâr-ı aşka girmez
642. Aşk ile riyâ değül muvâfık, Rüsvây gerek hemîşe âşık
643. Dilden dile düşdi bu fesâne, Fâş oldı bu mâcerâ cihâna
644. Kim kays oluben esîr-i Leylî, Leylî dahi salmış ana meyli
645. Tedrîc-i mesâvî ile nâgâh, Leylînün anası oldı âgâh
646. Odlara dutuşdı yasa batdı, Ol gonca-dehâna dil uzatdı
647. K'ey şûh nedür bu güft ü gûlar, Kılmak sana ta'ne ayb-cûlar
648. Niçün özüne ziyân edersen, Yahşi adunı yaman edersen
649. Niçün sana ta'ne ede bed-gû, Nâmûsa taalluk iş midür bu
650. Nâzük beden ile berg-i gülsen, Ammâ ne deyem igen yöğülsen
651. Lâle kimi sende lutf çohdur, Ammâ ne deyem yüzün açuhdur
652. Temkîni cünûna kılma tebdîl, Kızsen ucuz olma kadrüni bil
653. Her sûrete aks kimi bahma, Her gördüğüne su kimi ahma
654. Mey gerçi safâ verür dimâğa, Ahduğı içün düşer ayağa
655. Gözgü kimi katı yüzlü olma, Nergis kimi hîre gözlü olma
656. Gözden gerek olasen nihan sen, Tâ demek ola sana ki cânsen
657. Sen şem'sen uymagıl hevâya, Kim şem'i hevâ verür fenâya
658. Lu'bet kimi özüni bezetme, Revzen kimi kûçeler gözetme
659. Sâgar kimi gezmeği harâm et, Nağme kimi perdede makâm et
660. Sâye kimi her yere yüz urma, Hiç kimse ile oturma durma
661. Sen sadesen özge ehl-i nîreng, Cehd eyle verilmesün sana reng
662. Derler seni aşka mübtelâsen, Bîgâneler ile âşinâsen
663. Sen handan ü aşk zevki handan, Sen handan ü dûst şevki handan
664. Oğlan aceb olmaz olsa âşık, Âşıklığ işi kıza ne lâyık
665. Ey iki gözüm yaman olur âr, Nâmûsumuzı itürme zinhâr
666. Biz âlem içinde nîk-nâmuz, Ma'rûf-ı tamâm-ı hâs u âmuz
667. Ne neng ile dahi edelüm lâf, Biz demeyelüm sen eyle insaf
668. Dut kim sana kızmazem ben zâr, Menden ulu bir müdebbirün var
669. N'eylersen eğer atan eşitse, Kahr ile sana siyâset etse
670. Min-ba'd gel eyle terk-i mekteb, Bil mektebüni hemîn ced ü eb
671. Etme kalem ile meşkden yâd, Sûzen dut ü nakş eyle bünyâd
672. Etfâlden eyle kat'-ı ülfet, Hem-râz yeter yanunda lu'bet
673. Büt kimi bir evde eyle menzil, Olma dahi her yanaya mâil
674. Ankâ kimi uzlet eyle pîşe, Eyle reviş eyle kim hemîşe
675. Gerçi adun ola dilde mezkûr, Görmek seni ola gayr-i makdûr
676. Hoş ol ki kızı hemîşe gizler, Hod gizlü gerek hemîşe kızlar
     Bu inkâr ile Leylî anasına cevâb verdüğidür ve Fezâ-yı işretden çıhup serây-ı üsrete girdüğidür
677. Leylî bu itâbı çün eşitdi, Öz gönlinde mukarrer etdi
678. Kim şu'bede-i sipihr-i zâlim, Tarh eyledi nakş-ı nâ-mülâyim
679. Eyyâm-ı visâle yetdi hicrân, Vakt oldı ciğerler ola büryân
680. Ammâ ne desün ne çâre kılsun, Tedbîr ne olduğın ne bilsün
681. Naçâr dutup tarîk-i inkâr, Âsâr-ı tecâhül etdi izhâr
682. Gül-zâr-ı itâba âb verdi, Giryân giryân cevâb verdi
683. K'ey mûnis-i rûzgârum ane, Dürc-i dür-i şâh-vârum ane
684. Sözler dersen ki bilmezem men, Mazmûnını fehm kılmazam men
685. Dersen ma'şûk u aşk u âşık, Men sâde-zamîr tıfl-ı sâdık
686. Bilmem nedür ol hadîse mazmûn, Söyle nişe olmayam diğer-gûn
687. Aşkun kılmazdı kimse yâdın, Ha senden eşitdüm imdi adın
688. Bi'llâh nedür ane aşka mefhûm, Bu sırr-ı nihânı eyle ma'lûm
689. Hâdî-i reh-i murâdum olgıl, Bu şîvede üstâdum olgıl
690. Men mektebe re'yüm ile getmen, Bir şugl hilâf-ı re'yün etmen
691. Hem sen dersen ki mektebe var, Hem dersen sen ki getme zinhâr
692. Hansı söze i'tikâdum olsun, Sana nişe i'timâdum olsun
693. Men hem değülem bu zecre kâil, Kim her dem olup çerâğ-ı mahfil
694. Nâ-cinsler ile hem-dem olam, Bir yerde mukayyed-i gam olam
695. Her dîdeden ede ede perhîz, Evkât geçe küdûret-âmîz
696. Peyveste muallim eyleyüp cevr, Gâhi sebak ohuda gehî devr
697. Bi'llâh mana hem bu idi maksûd, Mektebden olur mı tıfl hoşnûd
698. Ayruk bu sözi mükerrer etme, Lutf eyle meni mükedder etme
699. Çün ane eşitdi ol cevâbı, Terk etdi şikâyet ü itâbı
700. Şeksüz ana rûşen oldı k'ol meh, Âşıklığından değüldür âgeh
701. Bî-hûdedür ol kamu fesâne, Kim âşıkdur fülan fülâna
702. Çün vâkıa şek mahalli oldı, Ol vâkıadan teselli oldı
703. Leylî hem oturdı evde nâ-çâr, Döndi sadefine dürr-i şeh-vâr
704. Bir bürcde sâbit oldı ahter, Mahbûs-i hizâne oldı gevher
705. La'l oldı esîr-i sîne-i seng, Habs oldı gül-âba şîşe-i teng
706. Gamdan tebeh oldı rûzgârı, Nevmîd dil-i ümîd-vârı
707. Âh eyler idi velî ne hâsıl, Ol yel açamazdı gonca-i dil
708. Göz yaşı tökerdi lîk ne sûd, Bitmezdi anunla nahl-i maksûd
709. Zülfi kimi pîç ü tâba düşdi, Hayrân kalup ıztırâba düşdi
710. Ağzı kimi hulkın etdi gam dar, Çeşmi kimi cismi oldı bî-mâr
711. Ne derdini sahlasa karârı, Ne şerh-i gam etse gam-güsârı
712. Fânûs-ı hayâle girdi ol şem', Gönlini kılup hayâl ile cem'
713. Her dem çeküp ol gam içre min âh, Sabr etdi zarûret ile ol mâh
714. Derd ile düzüp terâne-i gam, Bu bir gazeli ohurdı her dem
     Bu gazel Leylî dilindendür
715. Felek ayırdı meni cevr ile cânânumdan, Hazer etmez mi aceb nâle vü efgânumdan
716. Oda yandurmasa bir şu'le ile nüh feleği, Ne biter âteş-i âh-ı dil-i sûzânumdan
717. Gam-ı pinhân meni öldürdi bu hem bir gam kim, Gül-ruhum olmadı âgeh gam-ı pinhânumdan
718. Âh idi hem-nefesüm âh ki ol hem âhir, Çıhdı ikrâh kılup külbe-i ahzânumdan
719. Men ne hâcet ki kılam dâğ-ı nihânum şerhin, Âkıbet zâhir olur çâk-i girîbânumdan
720. Hak bilür yâr değül cân ü dilümden gâib, N'ola ger gâib ise dîde-i giryânumdan
721. Cân eğer çıhsa tenümden eser-i mihri ile, Eser-i mihri sağınman ki çıhar cânumdan
722. Lutf edüpsen meğer ey bâd bu günden beyle, Veresen bir haber ol serv-i hırâmânumdan
723. Ey Fuzûlî gam-ı hecr ile perîşândur hâl, Kimse âgâh değül hâl-i perîşânumdan
     Tamâmî-i sühan
724. Sâkî getür ol mey-i mugânı, Kim unudalum gam-ı cihânı
725. Rahm eyle ki kasd-ı cân eder gam, Bağrum sitem ile kan eder gam
726. Kıl aklumı bâde ile zâil, Çerhün siteminden eyle gâfil
727. Feryâd ki çerh bî-vefâdur, Dâim işi cevr ile cefâdur
728. Bir âdet ile medârı yohdur, Devrânınun i'tibârı yohdur
729. Ger hem-nefes etse iki yârı, Bir yere getürse iki zârı
730. Elbette sebep salup araya, Anları esîr eder belâya
731. Bi'llâh ne yamandur âşinâlığ, Çün vâki' olur yine cüdâlığ
732. Gül-zâr-ı kelâm bağ-bânı, Beyle bezemiş bu bûstânı
733. Kim serv-i riyâz-ı mihnet ü derd, Sevdâ-zede Kays-i derd-perverd
734. Her subh gederdi mektebe şâd, Mektebde olurdı gamdan âzâd
735. Meşk-i hat-ı hüsn-i yâr ederdi, Def'-i gam-ı rûzgâr ederdi
736. Zevk ile dutup tarîk-ı sâbık, Âdet üzerine subh-ı sâdık
737. Geldi yine mektebe ferah-nâk, Tâ kim kıla zevk-ı vaslı idrâk
738. Gördi ki behişte hûr gelmez, Gün çıhdı henüz nûr gelmez
739. Hurşîdsüz oldı rûz tâ şeb, Oldı başına karanu mekteb
740. Bildi ki sipihr-i şu'bede-bâz, Bir şu'bede eyleyüpdür âğâz
741. Elbette cefâ-yı ta'n-ı ağyâr, Ol gün yolına bırahdı bir hâr
742. Nevmîd olup etdi nâle bünyâd, Dedi nedür ey felek bu bî-dâd
743. N'etdüm sana kasd-ı cânum etdün, Kat'-ı reh-i dil-sitânum etdün
744. Kesdün taleb-i garazda râhum, Bildür mana kim nedür günâhum
745. Evvel meni eyledün mükerrem, Vasl-ı sanem ile şâd ü hurrem
746. Döndün yine beyle cevr edersen, Ol devre nakîz devr edersen
747. Vehm eylemedün mi kim çeküp âh, Sûz-ı ciğer ile bir seher-gâh
748. Yanduram oda tokuz revâkun, Sûzın sana bildürem firâkun
749. Tedbîr kıl ey muallim-i pîr, Et sihr ile ol perîni teshîr
750. Ancak mana sanma yetdi bu gam, Kim yetdi mana yeten sana hem
751. Düş ey elif istikâmetünden, Şerm eyle bu kadd ü kâmetünden
752. Kaddi hevesiyle dem urursen, Ol getdi aceb ki sen durursen
753. Ey nûn çü nihândur ebrû-yi yâr, Sen dahi nazarda durma zinhâr
754. Ey mîm çü ağzı oldı gâib, Oldı sana hem adem münâsib
755. Olsan nola ey devât dil-teng, Âyîne-i hâtırun dutup jeng
756. Ol turra-i müşg-bûdan ayru, Hicrân kara bağrun eylemiş su
757. Ey hâme sirişk-bâr olupsen, Ser-geşte vü bî-karâr olupsen
758. Gûya bu gün etmemiş müyesser, Devrân sana dest-bûs-i dilber
759. Ey levh hatınun eyle yâdın, Kıl sînede nakş gam sevâdın
760. Bir niçe gün ol esîr-i hicrân, Mektebde gezüp kılurdı efgân
761. Her rûz figânı ile tâ şeb, Ta'zîb çekerdi ehl-i mekteb
762. Şeb hem kıluben figân ü zârı, Eylerdi muhâtab ol nigârı
763. K'ey göz nûrı gönül sürûrı, Sensüz gözümün yoh oldı nûrı
764. Evvel ne idi bu âşinâlığ, Âhir nişe eyledün cüdâlığ
765. Evvel nişe eyledün meni mest, İzhâr-ı mahabbet ile pâ-best
766. . Âhir ne içün humâra saldun, Bu mihnet-i intizâra saldun
767. Saldun dil-i zâra nâr-ı fürkat, Kıldun gözümi pür-âb-ı hasret
768. Gönlüm odı kıldı yana yana, Âheng şafak tek âsmâna
769. Yaşum suyı oldı vara vara, Bir bahr ki yoh ana kenâre
770. Men istemezem bu günde hem-dem, Yanumdan ilet hayâlüni hem
771. Olmaya düşüp hayâlün ey meh, Oda yana suya bata nâgeh
772. Ser-mest-i şarâb-ı iştiyâkem, Medhûş-i tehayyür-i firâkem
773. Koyma gamunı menümle hem-râh, Fâş eylerem anı halka nâgâh
774. Ser-mestde ihtiyâr olmaz, Medhûşda i'tibâr olmaz
775. Cân oldı gamun gelende ber-bâd, Teşvîş-i fenâdan oldum âzâd
776. Gösterdi mana gamun mezâkı, Ayş-ı ebedî neşât-ı bâkî
777. Ger gelse ecel menüm nem ala, Cân hod yohdur meğer gam ala
778. Şem'-i şeb-i mihnet ü belâyem, Âşüfte-i cünbiş-i hevâyem
779. Sûz-ı dil ile tökülse yaşum, Tîğ-i gam ile kesilse başum
780. Cândan çıharıp hevâ-yı aşkı, Terk eylemezem belâ-yı aşkı
781. Bu günleri kim gam içre zârem, Hicrân elemiyle bî-karârem
782. Ger nâme-i ömre kilk-i takdîr, Gündür deyüben kılursa tahrîr
783. Eyler meni ol hisâb mağbûn, Kim sûret-i hâldür diğer-gûn
784. Gün şartı deyerler âftâbı, Bi'llâh ki bu nüktedür hisâbî
785. Her gün ki görünmez âftâbum, Men gün demezem budur hisâbum
786. Yoh kimse bu derd-i dilden âgâh, Bu derd-i dil ile neyleyem âh
787. Derdüm söze geldüğince artar, Oddur yel ile zebâne dartar
788. Eyyâm-ı visâli eyleyüp yâd, Ol haste bu şi'ri etdi bünyâdBu gazel Mecnûn dilindendür
789. Ey hoş ol günler ki men hem-râz idüm cânân ile, Ni'met-i vaslın görüp nâzın çekerdüm cân ile
790. Görmemişdi gülşen-i ayşum hazân-ı tefrika, Olmamışdı tîre eyyâmum şeb-i hicrân ile
791. Meh-veşümden dûstlar devrân cüdâ ister meni, Düşmenümdür hîç bilmen n'etmişem devrân ile
792. Yetse ger âşıklarun eflâke efgânı ne sûd, Yetmek olmaz mâh-veşler vaslına efgân ile
793. Yaşurup sahlardum elden dâğ-ı hicrânın eğer, Etmek olsaydı müdârâ dîde-i giryân ile
794. Zevkden dîbâce bağlandı kitâb-ı ömrüme, Koymadı devrân geçe evkâtum ol unvân ile
795. Ey Fuzûlî ahter-i bahtum müsâid olmadı, Kim olam bir dem mukârin ol meh-i tâbân ile
796. Söz muhtasar ol esîr-i sevdâ, Bir nev' ile oldı halka rüsvâ
797. Kim Kays iken adı oldı Mecnûn, Ahvâlini etdi gam diğer-gûn
     Bu Leylîye Mecnûn güzerde mukâbil olduğıdur ve Gün mukâbelesinde hilâl-i mihri bedr-i kâmil olduğıdur
798. Bir gün ki bahâr-ı âlem-efrûz, Vermişdi cihâna feyz-i nevrûz
799. Salmışdı nikâb çehreden gül, Çekmişdi sürûd-ı nâle bülbül
800. Şeb-nem mey-i nâbı ile lâle, Doldurmış idi kızıl piyâle
801. Olmışdı gül ile sebze-i ter, Firûze-fürûz ü la'l-perver
802. Bir niçe musâhib-i vefâ-dâr, Mecnûn-ı şikesteni görüp zâr
803. Her yan dediler ki ey belâ-keş, Gül çağıdur olmagıl müşevveş
804. Bu faslda âdemî gerek şâd, Endûh ü belâ vü gamdan azâd
805. Çün ebr değülsen olma giryân, Çün seyl değülsen etme efgân
806. Gül kimi bırahma sîneye çâk, Sebze kimi etme bisterün hâk
807. Ancak özüni esîr-i gam kıl, Lutf eyle hırâma gel kerem kıl
808. Sahrâ dutalum mey içelüm şâd, Endûh ile olma beyle mu'tâd
809. Ey gonca-dehân ü serv-kâmet, Gül oyna zamânı kıl ferâgat
810. Pâkize vücûda hayfdur gam, Beyle dahi kalmaya bu âlem
811. Şâyed açıla gül-i murâdun, Muhkem kıl esâs-ı i'tikâdun
812. Seyr üzre bu nevbahâr faslı, Şâyed bulına nigâr vaslı
813. Mecnûn-ı hazîn ayağa durdı, Sahrâlara seyr içün yüz urdı
814. Giryân giryân kılurdı seyrân, Hayrân hayrân gezerdi her yan
815. Geh sezbeye arz-ı râz ederdi, Geh lâleye min niyâz ederdi
816. Çeşmine sürerdi lâle dâğın, Âşık sağınup öpüp ayağın
817. Nergis gözine nigâh ederdi, Yârı gözin anup âh ederdi
818. Söylerdi benefşeye gam-ı dil, Kim söyleye olsa yâra vâsıl
819. Bülbüllere şerh ederdi hâlin, Kumrîlere mihnet ü melâlin
820. Her turfe çiçek görüp çeküp âh, Menzil menzil gezerdi nâgâh
821. Bir menzile düşdi reh-güzârı, Kim seyrde idi anda yârı
822. Bir niçe perî-ruh ile hem-dem, Mecnûn-ı şikesteden mukaddem
823. Leylî güzer etmiş ol fezâya, Salmış gül ü lâle üzre sâye
824. Bir sebzeye sebz har-geh urmış, Meh sahn-ı felekde hâle kurmış
825. Gonca kimi ol latîf har-gâh, Gül berki kimi içinde ol mâh
826. Mecnûna mukâbil oldı Leylî, Bahr-ı gama yetdi derd seyli
827. Leylî deme şem'-i meclis-efrûz, Mecnûn deme âteş-i ciger-sûz
828. Leylî deme cennet içre bir hûr, Mecnûn deme zulmet içre bir nûr
829. Leylî deme evc–i hüsne bir mâh, Mecnûn deme mülk-i aşka bir şâh
830. Leylî deme bir yegâne-i dehr, Mecnûn deme bir fesâne-i şehr
831. Leylî çemen-i belâ nihâli, Mecnûn felek-i vefâ hilâli
832. Leylî meh-i âsmân-ı haşmet, Mecnûn şeh-i kişver-i melâmet
833. Leylî saf-ı ehl-i hüsn emîri, Mecnûn ser-i kûy-ı gam fakîri
834. Leylî işi işve vü kirişme, Mecnûn gözi yaşı çeşme çeşme
835. Leylî vü neşât-ı hüsn kâmı, Mecnûn ü belâ-yı aşk dâmı
836. Leylî vü letâfet-i dil-ârây, Mecnûn ü melâmet-i gam-efzây
837. Leylîde kemâl-i hüsn ile zevk, Mecnûnda cemâl-i Leylîye şevk
838. Leylî sadef-i hayâya bir dür, Mecnûna anunla min tefâhür
839. Leylîde visâl-i dûst meyli, Mecnûnda hem ârzû-yı Leylî
840. Ol iki sehî-kad ü semen-ber, Birbirine oldılar berâber
841. Fûlâda sataşdı seng-i hâre, Od düşdi karâr ü ihtiyâra
842. Bir sâza düzildi ol iki târ, Germ oldı revâc-ı nâle-i zâr
843. Ol bahtı muna neşât buldı, Bu gördi anı mukayyed oldı
844. Mecnûnda karâr dutmayup hûş, Deryâ-yı tehayyür eyledi cûş
845. Bir dem bahabilmedi ol aya, Düşdi yüzi üzre misl-i sâye
846. Leylî hem itürdı ihtiyârın, Bir dem görebilmedi nigârın
847. Hayrânlığı ol makâma yetdi, Kim düşdi ayakdan ussı getdi
848. Gül suyu sepüp revân yüzine, Leylîni getürdiler özine
849. Her yan dediler ana ki ey mâh, Nâgeh olur atan anan âgâh
850. Kim gayr ile âşinâ olupsen, Bir dilbere mübtelâ olupsen
851. Vermez bu reviş netîce-i hûb, Şâyeste değül sana bu üslûb
852. Yahşi nazar eylesen yamandur, Hem bize vü hem sana ziyandur
853. Andan götürüp bisât ü har-gâh, Ol mâh-likânı hâh ü nâ-hâh
854. Öz bürcine kıldılar revâne, Tâ olmaya vâkıf ata ane
855. Söz demediler bu mâcerâdan, Ne gencden ü ne ejderhâdan
856. Mecnûnı hem etdi çeşm-i hûn-bâr, Sular saçuben yüzine bîdâr
857. Gördi ki nigârdan nişan yoh, Bir cism-i füsürde var cân yoh
858. Dîvâne kalup perî gedüpdür, Salup anı dil beri gedüpdür
859. Çâk eyledi câme kıldı nâle, Hâli bedel oldı özge hâle
860. Terk etdi libâs-ı lâle-gûnı, Raht oldı tenine eşk-i hûnı
861. Ger mâtem içün misâl-i hâme, Sarmışdı başa siyeh imâme
862. Çizgindi başına dûd-ı âhı, Yandurdı imâme-i siyâhı
863. İkrâh ile çıhdı pîrehenden, Âr etdi şehîd-i gam kefenden
864. Na'leyni bırahdı ol belâ-cû, Kim âşıka pây-benddür bu
865. Hem-demlere özr kıldı âğâz, K'ey bir niçe hem-nişîn ü hem-râz
866. Seylâb-ı hücûm-ı aşk yetdi, Men şîfte-hâli garka etdi
867. Olman men-i haste ile hem-dem, Tâ batmayasuz bu suya siz hem
868. Men reng-i melâmete boyandum, Sevdâ-zedeliğ odına yandum
869. Elbette bir od ki düşdi câna, Âhir dutuşup çeker zebâne
870. Düşvâr belâmı sehl sanman, Siz dahi menüm oduma yanman
871. Menden size düşmesün bir ahker, Çün değmedi hayr değmesün şer
872. Sevdâ siyeh etdi rûzgârum, Aşk aldı inân-ı ihtiyârum
873. Men bir kuşem uçdum âşiyandan, Men handan ü meyl-i hâne handan
874. Kılman mana ev hikâyetin çoh, Dahi menüm anda varmağum yoh
875. Sizden sorar olsa ata hâlüm, Keyfiyyet-i mihnet ü melâlüm
876. Söylen ki fenâya verdi rahtın, Eyyâm siyâh kıldı bahtın
877. Ey pîr-i şikeste-hâl ü nâ-şâd, Tanrı'yçün elümden eyleme dâd
878. Deme ki nedür bu mâcerâlar, Senden mana yetdi bu belâlar
879. Men bilmez idüm gam-ı cihânı, Teşvîş-i zemîn ü âsmânı
880. Âsûde serâçe-i ademde, Ne gussada idüm ü ne gamda
881. Bilmezliğ ile hem-râz idi hâlüm, Ne hüsn ü ne aşk idi hayâlüm
882. Sen vâsıta-i vücûdum oldun, Sen mâni'-i feyz-i cûdum oldun
883. Umdun ki menümle olasen şâd, Derdâ ki ümîdün oldı ber-bâd
884. Men yoh olubem sen imdi var ol, Özge halefe ümîd-vâr ol
885. Ma'zûr dut ey azîz ma'zûr, Men kasd ile senden olmadum dûr
886. Çoh sıdk ile eyledüm ana azm, Kim devlet-i vasluna yetem cezm
887. Su saldı yoluna eşk-i hasret, Dâmânumı dutdı hâr-ı mihnet
888. Tahrîr kılup münâsib-i hâl, Bu şi'ri hem etdi ana irsâl
     Bu gazel Mecnûn dilindendür
889. Fesâd-ı aşkı tâ gördüm salâh-ı akldan dûrem, Meni rüsvâ görüp ayb etme ey nâsih ki ma'zûrem
890. Eğer çâk-i girîbân eylesem men'eylemen çün men, Metâ'-ı nengden ârî libâs-ı ârdan ûrem
891. Men ü sahrâ-yi vahşet menzil etmen âfiyet küncin, Esir-i dâm-ı zulmet olmazem çün tâlib-i nûrem
892. Temerrüd akl fermânından etsem dûstlar bi'llâh, Meni re'yümle sanman aşk sultânına me'mûrem
893. Mana kim ta'ne eyler kim nasîhat ehl-i âlemden, Hoşem kim i'tibar-ı aşk ile her dilde mezkûrem
894. Belâ-yı aşk u derd-i dûst terkin kılmazem zâhid, Ne muştâk-ı behiştem sen kimi ne tâlib-i hûrem
895. Hayâl-i çîn-i zülf ü tâk-ı ebrûsiyle zevküm gör, Sanasen haşmet ile Kisrîyem kadr ile Fağfûrem
896. Garaz bir ad imiş âlemde men hem eyledüm bir ad, Bi-hamdi'llâh Fuzûlî rind ü rüsvâlıkda meşhûrem
     Bu Mecnûnun cünûnunun sıfatıdur ve Vâdî-i aşk sevdâsının keyfiyyetidür
897. Ol şîve-i aşk içinde mâhir, Kıldukta vasiyyetini âhir
898. Kıldı gözedüp tarîk-i vahşet, Eshâbdan inkıtâ'-ı ülfet
899. Sahrâya düşüp güneş misâli, Tenhâ yürür oldı lâübâlî
900. Her daşa ki yetdi tökdi yaşın, La'l eyledi kûh ü deşt daşın
901. Göz yaşını bes ki tökdi her sû, Her merhaleden ahıtdı min cû
902. Bir ebr-i belâ idi güvâhı, Bârân sirişk ü berk âhı
903. Bârân ile berki cism ü cândan, Bir mertebede ki mundan andan
904. Deryâlara yetse lem'a-i tâb, Sahrâlara düşse katra-i âb
905. Deryâlar olurdı cümle sahrâ, Sahrâlar olurdı cümle deryâ
906. Feryâd ile doldurup bu deyri, Feryâda getürdi vahş ü tayrı
907. Efgânı yetürdi âsmâna, Efgân ile âsmânı câna
     Bu Mecnûnun atası vâkıf-ı hâl olduğıdur ve Anı beyâbân-ı mihnetde bulduğıdur
908. Gencîne-küşâ-yı genc-i güftâr, Olmış bu edâ ile güher-bâr
909. K'ol bir niçe bî-karâr ü mahzûn, Nâ-çâr kılup vedâ'-ı Mecnûn
910. Nevmîd dönüp şikeste vü hâr, Kıldılar atasını haberdar
911. Ol pîr çü vâkıf oldı hâle, Mecnûn kimi etdi âh ü nâle
912. Sahrâlara dutdı seyl tek yüz, Vâdîlere açdı çeşme tek göz
913. Çoh aradı gezdi her mekânı, Bulınmadı oğlınun nişânı
914. Tâ âkıbet ol şikeste-hâli, Bir gûşede gördi lâubâlî
915. Düşmiş yere hâk-sâr ü gam-nâk, Ahvâli harâb ü sînesi çâk
916. Dönmiş gül-i sürhi zağferâna, Şimşâd-ı latîfi hîzrâna
917. Âyînesini gubâr dutmış, Jeng-i gam-ı rûzgâr dutmış
918. Etmiş elifin sitem yüki dâl, Kılmış kalemin felek gamı nâl
919. Hem-sohbeti mûr ü hem-demi mâr, Tekye-gehi hâk ü bisteri hâr
920. Hâr üzre ana delük delük ten, Açmış gam evine dürlü revzen
921. Ol pîr çü gördi sûret-i hâl, Sûret kimi kaldı bir zaman lâl
922. Bir lahza anı tehayyür aldı, Hayret gözi ile bahakaldı
923. Sonra yaha yırtup etdi feryâd, K'ey bülbül-i bûstân-ı bî-dâd
924. Hâl-i dilüni mana beyân et, Esrâr-ı nihânunı ıyân et
925. Kim aldı elünden ihtiyârun, Kim eyledi tîre rûzgârun
926. Bi'llâh nişe bî-karâr olupsen, Âşüfte-i rûzgâr olupsen
927. Ne seyrdesen sana taleb ne, Bu nâle vü zâruna sebeb ne
928. Deryâda ise sana dür-i kâm, Sen söyle men eyleyem ser-encâm
929. Zulmâtda ise şem'-i maksûd, Rûşen kıl ü menden iste mevcûd
930. Mecnûn dedi ey mana veren pend, Dânâ-yı sühan-ver ü hıred-mend
931. Kimsen nedürür bu güft ü gûlar, Bî-fâide bâtıl ârzûlar
932. Get derdüme sen devâ değülsen, Bîgânesen âşinâ değülsen
933. Men beyle kelâma dutmazem gûş, Leylî sözi söyle yohsa hâmûş
934. Dedi menem atan ey belâ-keş, Men seng-i nedâmetem sen âteş
935. Dedi nedür ata yohsa ane, Leylî gerek özgedür fesâne
936. Çün gördi itâatinde ihmâl, Bildi ki fakîre özgedür hâl
937. Verdi bu firîb ile tesellî, Kim dur gedelüm çağırdı Leylî
938. Leylî bize geldi mihmândur, La'li talebünde dür-feşândur
939. Mecnûn ki eşitdi Leylî adın, Sandı ki felek verür murâdın
940. Lebbeyk deyüp ayağa durdı, Ol ka'be-i maksâda yüz urdı
941. Pîr ile cevân-ı dil-şikeste, Geldi eve dil-figâr ü haste
942. Başında hevâ-yı vasl-ı Leylî, Ne ata gamı ne ana meyli
943. Geh ata nasîhat etdi âğâz, Geh anesi oldı pend-perdâz
     Bu Mecnûna anası pend verdüğidür ve Bûstân-ı melâmetden hâr-ı nedâmet derdüğidür
944. K'ey râhat-ı cân ü nûr-ı dîde, Ferzend-i yegâne-i güzîde
945. Şânunda riyâset-i Arab var, Mîrâs-ı şecâat ü edeb var
946. Etvâr-ı mülûk dut hemîşe, Âyîn-i şecâat eyle pîşe
947. Ebrû-yı ham ise ger murâdun, Süst etme kemân-ı i'tikâdun
948. Müjgân-ı siyâhdan götür dil, Ol nâveng-i cân-sitâna mâil
949. Olsan nigerân-ı kadd ü kâmet, Kıl nîze-i hûn-feşâna rağbet
950. Ger zülf ile görmek istesen hâl, Gör hey'et-i nokta peyker-i dâl
951. Gönlün göz ü kaşa olsa meftûn, Gör dîde-i ayn ü ebru-yı nûn
952. Sen servsen olmagıl girân-bâr, Âzâd olagör ne kim giriftâr
953. Sen la'lsen olmagıl sebük seng, Döndürme güneş görüp revân reng
954. Etme özüni habâb-mânend, Başunda olan hevâya hursend
955. Kim yohdurur ol hevâya bünyâd, Başun olur ol hevâda ber-bâd
956. Ser-germliğ etme şem'-nisbet, Sûz-ı gam-ı aşk ile mürüvvet
957. Gör şem'i nişe düşer belâya, Başındakiden geder fenâya
958. Zevk-ı dil ü dîde kılma âdet, Salma mey ü şâhide irâdet
959. Mahbûb ü mey ile besleyen cân, Sanma olur ehl-i akl ü îmân
960. Aklı mı olur müdâm mestün, Îmânı olur mı mey-perestün
961. Şi're heves etme kim yamandur, Yahşi deseler ana yalandur
962. Hâlâ kılagör kemâl hâsıl, Fevt etme kemâli gezme gâfil
963. Ey bâg-ı ümîdümün nihâli, Kılma bizi neng pâymâli
964. Mahbûb hem istesen kem olmaz, Biz kim senünüz sana gam olmaz
965. Vardur bu haşemde min kabîle, Her tâife içre min cemîle
966. Bir bir kılalum kamu sana arz, Yetsün yerine bize olan farz
967. Bir serv-i sehî-kad ü semen-ber, Tezvîcüne edelüm mukarrer
968. Ta'yîn edelüm sana meh ü sâl, Sarf eyleyebildüğünce emvâl
969. Sen dutma hemîn tarîk-ı vahşet, Kat'-ı neseb eyleme emânet
970. Bizden bu nasîhati kabûl et, Her lahza yeter bizi melûlet
971. Uşşâk sefâhetin kılup yâd, Bu şi'ri ne hoş demiş bir üstâd
     Gazel-i üstâd
972. Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândur, Aşk âfet-i cân olduğı meşhûr-ı cihândur
973. Sûd isteme sevdâ-yı gam-ı aşkda hergiz, Kim hâsıl-ı sevdâ-yı gam-ı aşk ziyandur
974. Her ebru-yı ham katlüne bir hancer-i hûn-rîz, Her zülf-i siyeh kasduna bir ef'î yılandur
975. Yahşi görinür sûreti meh-veşlerün ammâ, Yahşi nazar etdükde ser-encâmı yamandur
976. Aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim, Her kimse ki âşıkdur işi âh u figândur
977. Yâd etme kara gözlülerün merdüm-i çeşmin, Merdüm deyüp aldanma ki içdükleri kandur
978. Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var, Aldanma ki şâir sözi elbette yalandur
     Bu Mecnûnun nasîhat kabûl etmedüğidür ve Atasının derdi dermâna yetmedüğidür
979. Mecnûn ki eşitdi ol hitâbı, Verdi bu tarîk ile cevâbı
980. K'ey rûh-ı revânum ata ane, Kâm-ı dil ü cânum ata ane
981. Tahkîk edübem işüm hatâdur, Her ne desenüz mana revâdur
982. Âlûde-i reng-i dûd-ı âhem, Züll-i güneh ile rû-siyâhem
983. Men hem olubem bu işden âgâh, Ammâ ne deyem ne söyleyem âh
984. Yohdur bu işümde ihtiyârum, Zabtumda inân-ı iktidârum
985. Akl oldı zaîf ü aşk gâlib, Hâtır nigerân nigâr câzib
986. Dutdı ten ü cânumı gam-ı yâr, Gayri'l-mahbûbi leyse fi'd-dâr
987. Mende dahi nişe menliğ olsun, Mende meni isteyen ne bulsun
988. Takdîr çü beyledür ne tedbîr, Takdîri eder mi kimse tağyîr
989. Olsaydı mana neşât rûzî, İster mi idüm bu derd ü sûzı
990. Ger sıhhate kâdir olsa bîmâr, Derde özin eylemez giriftâr
991. Elverse gedâya pâdişâlığ, Sanman ki kılur dahi gedâlığ
992. Fıtratda ne hâlet olsa maksûm, Ref' olmaduğıdur emr-i ma'lûm
993. İslâhuma eylemen teemmül, Kim gül tiken olmaz ü tiken gül
994. Keyfiyyet-i âb ü cevher-i hâk, Demek ola mı kabûl-i idrâk
995. Su sifleliğinden ayrılur mı, Od yandurabilmeyebilür mi
996. Ol gün ki rahimde kilk-i kudret,  Îcâduma verdi zîb sûret
997. Doldurdı hevâ ile dimâğum, Sevdâ ile bağladı ayağum
998. Doldı bedenümdeki rek ü pûst, Başdan ayağa mahabbet-i dûst
999. Mülk eyledi gönlümi belâya, Vakf eyledi cânumı cefâya
1000. Yoh mende bu hükmden tehallüf, Ol mülk ile vakfa bir tasarruf
1001. Derd-i ezelî devâ bulur mı, Mihr-i ebedî fenâ bulur mı
1002. Men şem'-i serâçe-i firâkem, Sûz-ı ciğer ile hoş-mezâkem
1003. Menden dileyen bu sûzı zâil, Bî-dâduma olmış ola mâil
1004. Şem'ün ki hayâtı oldı âteş, Hâli anun âteş iledür hoş
1005. Oddan dileyen anun necâtın, Fânî dilemiş ola hayâtın
1006. Düşmenliğe dûstlığ kılup ad, Tedbîr-i necâtum eylemen yâd
1007. Men garka-i bahr-ı şevk-i yârem, Berhem-zede-i gam-ı nigârem
1008. Ancak sebeb-i karârum oldur, Ârâm-ı dil-i figârum oldur
1009. Anunla edün bu derde merhem, Urman dahi andan özgeden dem
1010. Dersüz mana var dil-rübâlar, Leylî kimi çoh perî-likâlar
1011. Bi'llâh demenüz bu harfi zinhâr, Âlemde bir andan özge kim var
1012. Bülbül gül içün kılanda nâle, Derdine devâ olur mı lâle
1013. Husrev değülem ki mana dilber, Şîrîn ola gâh gâh Şekker
1014. Men yek-cihetem tarîkatümde, Tagyîr işi yoh cibilletümde
1015. Özrini beyân edüp hem ol dem, Takrîre getürdi bir gazel hem
      Bu gazel Mecnûn dilindendir
1016. Aşk derdi ey mûalic kâbil-i derman değül, Cevherinden eylemek cismi cüdâ âsân değül
1017. Devr cevrinden şikâyet edene âşık demen, Aşk mesti vâkıf-ı keyfiyyet-i devrân değül
1018. Şehrden sahrâya bir fark olduğın her kim bilür, Bilmiş ol kim aşk sahrâsında ser-gerdân değül
1019. Her kim idrâk eyler öz keyfiyyet-i hâlin henüz, Dûst ruhsârına ayn-ı şevk ile hayrân değül
1020. Cânı cânân ittihâdı fâriğ eyler cismden, Cismden âgâh olan cân vâsıl-ı cânân değül
1021. Der imiş düşmen ki hem-demdür Fuzûlî yâr ile, Her sözi bühtân ise hakkâ bu söz bühtân değül
      Bu Mecnûn atasınun Leylîye hâstârlığıdır ve Leylî atasının Mecnûndan bîzârlığıdur
1022. Sâkî getür ol şarâb-ı nâbı, Kim yetdi nisâba gam hisâbı
1023. Gam düşmen-i cân-ı mübtelâdur, Def' eyeleye gör ki bir belâdur
1024. Söz cevherine olan hırîdâr, Bu nev' ile germ kıldı bâzâr
1025. Kim âciz olup gam içre ol pîr, Mecnûnına kıldı fikr-i zencir
1026. Bildi ger olmaz olsa Leylî, Mümkin değül olmağı tesellî
1027. Kıldı talebin özine lâzım, Cem' etdi eâlî vü eâzım
1028. Ümmîd ile bağladı umup kâm, Ol ka'be-i ârzûya ihrâm
1029. Çün Leylî atası bildi hâli, Üydürdi ekâbir ü ehâlî
1030. Karşularına olup revâne, Kıldı olarunla azm-i hâne
1031. Ehlen sehlen deyüp demâdem, Min kez dedi ola hayr makdem
1032. Çün şem'-sıfat olar oturdı, Bu serv kimi ayağa durdı
1033. Ortaya bırahdı dürlü hânlar, Tâ kâm-ı dil ala mihmânlar
1034. Olmışdı dolup kebâb ile hân, Cedy ü hamel ile âsman-sân
1035. Ammâ aceb er kıla hıred-mend, Ol hânları âsmâna mânend
1036. Her kim garazın bulurdı hândan, Bu mümkin olur mı âsmandan
1037. Hânlar götürildüğünde ol pîr, Takrîb ile derdin etdi takrîr
1038. K'ey kadr ile kıble-i kabâil, Senden kamunun murâdı hâsıl
1039. Asl ü nesebüm sana ıyândur, Hükmüm niçe min eve revândur
1040. Meşhûr-ı kabâilem sahâda, Ma'rûf-ı tavâifem atâda
1041. Hem var maahbbetümde te'sîr, Hem var adâvetümde teşvîr
1042. Ser-defter-i ehl-i rûzgârem, Her niçe desem yüz anca varem
1043. Nahl-i emelüm semer verüpdür, Îzed mana bir güher verüpdür
1044. Hâla dilerem bu turfe lû'lû, Bir la'l ile ola hem-terâzû
1045. Tâ lû'lû olanda la'le vâsıl, Terkîb kılam müferrih-i dil
1046. Çoh kânlara tîşe-veş yüz urdum, Çoh la'l hakîkatini sordum
1047. Her kânda eğerçi la'l çohdur, Bir la'l ki lâyık ola yohdur
1048. Bir la'lün eşitmişem senün var, Kim lû'lüme oldurur sezâ-vâr
1049. Lutf eyle inâyet et kerem kıl, Ol la'l ile dürri muhterem kıl
1050. Kılsun güli serv sâye-perver, Olsun güle serv sâye-güster
1051. Fehm et sözümi tegâfül etme, Hayr işdür bu teallül etme
1052. Ger hâsıl olur bu kâm senden, Her ne diler isen iste menden
1053. Anca kılayum sana revân genc, Kim yer yüzin eyleye nihân genc
1054. Anca güher eyleyem revâne, Kim bulmayasen ana hizâne
1055. Ol serv-i semen-berün atası, Ol genc-i nihânun ejdehâsı
1056. Lutf ile dedi ki ey hıred-mend, Men kimi esîr-i dâm-ı ferzend
1057. Sen hoş geldün safâ getürdün, Topraklardan bizi götürdün
1058. Müşkilce hitâbdur hitâbun, Bilmen nişe vereyüm cevâbun
1059. Kurbün bilürem mana şerefdür, Ammâ halefün aceb halefdür
1060. Mecnûn deyü ta'n eder halâyık, Mecnûna menüm kızum ne lâyık
1061. Leylî demenem ki nâzenîndür, Bir tîre kenîz-i kem-terîndür
1062. Olmaz mı kenîz cins-i merdüm, Yohdur mı kenîze hem terahhum
1063. Dîv ile perî olur mı hem-dem, Olmaz sözi açma ebsem ebsem
1064. Dîvâneye zâyi' eyleme renc, Vîrâne gerek nedür ana genc
1065. Tedbîr ile dönderüp mizâcın, Sevdâsınun eylesen ilâcın
1066. Leylî anun olsun eyledüm ahd, Var imdi sen et ilâcına cehd
      Bu Mecnûnun atasınun hırmânıdur ve Gayr bâbdan tedbîr-i dermânıdur
1067. Ol sâhib-i neng ü nâm ü nâmûs, Döndi eve geldi hâr ü me'yûs
1068. Mecnûna dedi ki ey belâ-keş, Hâcet biter olmagıl müşevveş
1069. Akl ile açılur ol muammâ, Leylîni sana verürler ammâ
1070. Şartı bu ki olasen hıred-mend, Erbâb-ı hıredden alasen pend
1071. Ref' ola alâmet-i cünûnun, Akl ola hemîşe reh-nümûnun
1072. Mecnûn dedi ey edîb-i kâmil, Dîvâne-i aşk olur mı âkil
1073. Ger mende bu ihtiyâr olaydı, Tedbîrüme i'tibâr olaydı
1074. Evvelden edeb şiâr ederdüm, Temkînümi üstüvâr ederdüm
1075. Olmazdı bu hâle ihtiyâcum, Kim ola azâb ile ilâcum
1076. Mende bu ilâca yoh müdârâ, Min kez gamum etdüm âşikârâ
1077. Yohdur revişümde inkılâbum, Evvelki cevâbdur cevâbum
1078. Sen ehl-i hıredsen eyle tedbîr, Tedbîrün ede meğer ki te'sîr
1079. Leylîni dahi men etmeyem yâd, Men âkil-i vakt olam sen âzâd
1080. Ol pîr-i şikeste-hâl ü hayrân, Tedbîr-i ilâc edüp firâvân
1081. Her handa eşitdi bir tabîbi, Gül-zârınun oldı andelîbi
1082. İzhâr edüp ana ihtiyâcın, Bîmârınun istedi ilâcın
1083. Bîmârına min tabîb-i hâzık, Bir şerbet içürmedi muvâfık
1084. Her yerde ki bildi bir nazar-gâh, Varup ana oldı hâk-i dergâh
1085. Çoh el götürüp duâlar etdi, Çoh nezr verüp atâlar etdi
1086. Re'yiyle melûlin etmeğe şâd, Min pîrden almadı bir irşâd
1087. Çoh sihr olunup yazıldı ta'vîz, Çoh mekrlere dutuldı ümmîz
1088. Edilmedi hiç biriyle çâre, Ne çâre kazâ-yı Kirdgâra
1089. Bir gün dediler ana ki ey pîr, Âlemde sana bu kaldı tedbîr
1090. Kim Ka'beye iltesen esîrün, Ola ki Hak ola dest-gîrün
1091. Tavf-ı Harem olsa ana hâsıl, Ser-geşteliğ andan ola zâil
1092. Ursa Hacer-i mübâreke baş, Yumşana eğer ola kara daş
      Bu Mecnûn-ı bî-çârenün Ka'beye yüz urduğıdur ve Münâcât ile sevdâsın arturduğıdur
1093. Ol pîr bu hayr işe kılup cehd, Mecnûna müretteb etdi bir mehd
1094. Aldı anı azm-i râh kıldı, Azm-i harem-i İlâh kıldı
1095. Çün Ka'beye erdi ol nîkû-hûy, Mecnûna dedi ki ey belâ-cûy
1096. Dut Ka'beye rûy tâat eyle, Temkîn ü edeb riâyet eyle
1097. Ta'zîm şerâitin edâ kıl, İhlâs-ı dürüst edüp duâ kıl
1098. Ola ki kabûl ola niyâzun, Hak şefkati ola çâre-sâzun
1099. Bu yerde kabûl olur duâlar, Bu buk'ada bahş olur atâlar
1100. Kıl tevbe ki ahsen-i ameldür, Cehd eyle necâta kim meheldür
1101. Mecnûn bulup ol makâmdan zevk, Saldı anı çerhe neş'e-i şevk
1102. Sûz ile çeküp ciğerden âvâz, Arz etdi binâ-yı Kâ'beye râz
1103. K'ey sakfı bülend ü kadri âlî, Mihrâb-ı eâzım ü eâlî
1104. Ey kıble-i ehl-i izz ü ikbâl, Ruhsâr-ı zemîne anberîn hâl
1105. Ey mağz-ı vefâya kisvetün pûst, Hem-reng-i pelâs-ı hâne-i dûst
1106. Ey gül-bün-i gonca-i ibâdet, Sandûk-ı cevâhir-i saâdet
1107. Ey dâim olan menümle hem-derd, Ammâ ne menüm kimi cihân-gerd
1108. Göğsine uran Hacer kimi daş, Zemzem kimi gözden ahıdan yaş
1109. Peyveste siyeh kılan libâsın, Gönlinde nihân dutan hevâsın
1110. Bi'llâh kimesen bu yerde âşık, Söyle ki enîsünem muvâfık
1111. Olmış sana aşk feyzi hâsıl, Kılmış seni kıble-i kabâil
1112. Yâ Rab bû harem-serâ hakiyçün, Bu ma'bed-i pür-safâ hakiyçün
1113. Kıl mende binâ-yı aşkı dâim, Mânend-i esâs-ı Kâ'be kâim
1114. Sal gönlüme derd-i aşkdan gam, Her lahza vü her zamân ü her dem
1115. Aşk içre müdâm şevküm artur, Şevk ile hemîşe zevküm artur
1116. Her handa ki âlem içre gam var, Kıl gönlümi ol gama giriftâr
1117. Endîşe-i akldan cüdâ kıl, Aşk ile hemîşe âşinâ kıl
1118. Artur mana zevk ü şevk-ı Leylî, Dâim mana anda kıl tecellî
1119. Çohdur benî Âdem içre bî-dâd, Et gönlümi vahşet ile mu'tâd
1120. Bir mülkde ver mana karârı, Kim yetmeye âdemî gubârı
1121. Ol zâir-i Kâ'be-i inâbet, İsterdi duâ kılup icâbet
1122. Tuğyân-ı belâdan etmeyüp fikr, Bu şi'r idi her dem etdüği zikr
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
1123. Yâ Rab belâ-yı aşk ile kıl âşinâ meni, Bir dem belâ-yı aşkdan etme cüdâ meni
1124. Az eyleme inâyetüni ehl-i derdden, Ya'ni ki çoh belâlara kıl mübtelâ meni
1125. Oldukça men götürme belâdan irâdetüm, Men isterem belânı çü ister belâ meni
1126. Temkînümi belâ-yı mahabbetde kılma süst, Tâ dûst ta'n edüp demeye bî-vefâ meni
1127. Getdükçe hüsnin eyle ziyâde nigârumun, Geldükçe derdine beter et mübtelâ meni
1128. Men handan ü mülâzemet-i i'tibâr ü câh, Kıl kâbil-i saâdet-i fakr ü fenâ meni
1129. Eyle zaîf eyle tenüm fürkatinde kim, Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ meni
1130. Nahvet kılup nasîb Fuzûlî kimi mana, Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak mana meni
      Bu Mecnûnun Kâ'beden mürâcaatidür ve Vuhûş ile musâhabetidür
1131. Bir bir eşidüp sözin atası, Bildi ki kabûl olur duâsı
1132. Efzûn olur gam ü melâmet, Mümkin değül oğlına selâmet
1133. Çoh kıldı figân ü nâle vü zâr, Oğlından ümîd kesdi nâ-çâr
1134. Ol pîr kalup orada hayrân, Mecnûn dutuben reh-i beyâbân
1135. Tenhâ sefer ihtiyâr kıldı, Azm-i ser-i kûy-i yâr kıldı
1136. Gündüz gözi yaşı hâdî-i râh, Gece yolı şem'i şu'le-i âh
1137. Gerd-i reh-i yârı yâd ederdi, Geh otura geh dura gederdi
      Bu Mecnûnun derdini dağa şerh etdüğidür ve Andan nevmîd getdügidür
1138. Bir dağa erişdi yolda nâgâh, Kaddine libâs-ı vehm kûtâh
1139. Tiğinde ukâb-ı çerh kanı, Mazmûn kemerinde la'l kânı
1140. Mün'im sıfatı libâsı fâhir, Ceyb ü bagali dolu cevâhir
1141. Deryâ kıluben ana tazarru', Eylerdi zahîresin tevakku'
1142. Sahrâ edüben ana tevellâ, Eylerdi maîşetin temennâ
1143. Ol çeşmeler eyleyüp revâne, Olmışdı olara ata ane
1144. Ta'zîm ile kılmış anı Hak yâd, Kur'anda ki el ci'bâle evtâd
1145. Mecnûn ana eyleyüp temâşâ, Bir odlu sürûd kıldı inşâ
1146. Oldukda sürûd ile nevâ-sâz, Andan hem eşitdi aks-i âvâz
1147. Sandı ki öziyle hem-nefesdür, Dedi mana bu refik besdür
1148. Yüz şükr ki yâr-ı gâr buldum, Gezdüm bu cihânı yâr buldum
1149. Aşk odın ana hem etdi rûşen, K'ey gûşe-nişîn-i pâk-dâmen
1150. Sûz-ı ciğerümden oldun âgâh, Ahsen ahsent bâreka'llah
1151. Bir âşık-ı mübtelâ imişsen, Derd ehline âşinâ imişsen
1152. Sensen mana hem-dem-i muvâfık, Dâğ ile olur hemîşe âşık
1153. Bî-dâd ile göğsüne urup daş, Derd ile gözünden ahıdup yaş
1154. N'oldı sana beyle mest olupsen, Gam dâmına pây-best olupsen
1155. Kan ile dolupdurur kenârun, Ne gülden ola bu lâle-zârın
1156. Bağrun görürem olupdurur su, Ne serv-kadün hevâsıdur bu
1157. Gel ağlayalum bu mâcerâya, Bir dem koşalum sadâ sadâya
1158. Çün bir dem anunla ağladı zâr, Derd-i dil-i zârın etdi izhâr
1159. Azm eyledi hâk-i kûy-ı yâra, Leylînün evi olan diyâra
      Bu Mecnûnun gazâl ile mülâkâtıdur ve Aşk bâbında onunla olan hâlâtıdur
1160. Gördi ki bir avcı dâm kurmış, Dâmına gazâller yüz urmış
1161. Ol dâma cefâ-yı çerh-i gaddâr, Bir âhunı eylemiş giriftâr
1162. Bir âhu esîr-i dâmı olmış, Kan yaşı kara gözine dolmış
1163. Boynı kurulu ayağı bağlu, Şehlâ gözi nemlü cânı dağlu
1164. Ahvâline rahm kıldı Mecnûn, Bandı ana tökdi eşk-i gül-gûn
1165. Gönline katı gelüp bu bî-dâd, Yumşak yumşak dedi ki sayyâd
1166. Rahm eyle bu müşg-bû gazâle, Rahm etmez mi kişi bu hâle
1167. Sayyâd bu nâ-tüvâna kıyma, Kıl cânına rahm câna kıyma
1168. Sayyâd sakın cefâ yamandur, Bilmezsen mi ki kana kandur
1169. Sayyâd mana bağışla kanın, Yandurma cefâ odına cânın
1170. Sayyâd dedi budur maâşum, Açman ayağın gederse başum
1171. Katlinde bu saydun etsem ihmâl, Etfâl ü ıyâlüme n'olur hâl
1172. Mecnûn ana verdi cümle rahtın, Pâk eyledi berkden dırahtın
1173. Ol turfe gazâlün açdı bendin, Şâd eyledi cân-ı derd-mendin
1174. Yüz urdı yüzine kıldı efgân, Göz sürdi gözine oldı giryân
1175. K'ey bâdiye-gerd ü bâd-nâverd, Nâzük bedeniyle nâz-perverd
1176. Sen zînet-i her gil-i zemînsen, Gül kimi lâtif ü nâzenînsen
1177. Ey sebze-i cûy-bâr-ı vahşet, Ra'nâ semen-i bahâr-ı vahşet
1178. Tenhâ koyma men-i zebûnı, Olgıl mana deşt reh-nümûnı
1179. Gez bir niçe gün menümle hem-râh, İnsan deyüp etme menden ikrâh
1180. Yaşum kimi getme çeşm-i terden, Kesme ayağun bu reh-güzerden
1181. Ser-çeşme-i çeşmüm eyle menzil, Ser-menzilümüzden olma gâfil
1182. Olsun bebeğüm karâr-gâhun, Eşk ü müje hâb ile giyâhun
1183. Ey çeşm-i nigâr yâdigârı, Sehl eyle mana gam-ı nigârı
1184. Kıldukda hayâl-i çeşm-i Leylî, Sen ver men-i hasteye tesellî
1185. Çün ol beşeriyyetin unutdı, Âhû hem anunla üns dutdı
1186. Anun sebebiyle hem çoh âhû, Sahrâda onunla dutdılar hû
      Bu Mecnûn-ı derd-mendün kebûter ile şerh-i hâlidür ve Andan iltimâs-ı mâ-fi'l-bâlidür
1187. Bir menzile yetdi zâr ü muztar, Bir dâmda gördi bir kebûter
1188. Her revzen-i dâmı bir der-i gam, Min gam müteveccih ana her dem
1189. Mecnûn ana bahdı yandı cânı, Yaşı kimi cûşa geldi kanı
1190. Sayyâdına eyledi tazarru', Kurtarmağın eyledi tevakku'
1191. Seyyâd dedi ki men fakîrem, Fakra bu hamâme tek esîrem
1192. Hâşâ ki bu mürg-i tîz-reftâr, Âzâd ola men kalam giriftâr
1193. Ger var ise kıymetin edâ kıl, Andan munı dâmdan rehâ kıl
1194. Evvel meni eyle gussadan şâd, Andan munı dâm-ı gamdan âzâd
1195. Var idi kolunda bir dür-i ter, Şeffâf çü dîde-i kebûter
1196. Verdi anı aldı ol esîri, Üftâdenün oldı dest-gîri
1197. Sürdi kademine çeşm-i pür-hûn, Anca ki ayağın etdi gül-gûn
1198. Her dem ana arz-ı râz ederdi, Min nağme-i şevk sâz ederdi
1199. K'ey tîz-per ü bülend-pervâz, Erbâb-ı vefâya mahrem-i râz
1200. Bu reng-i libâs-ı nîl-fâmun, Endûh ü melâmet-i müdâmum
1201. İzhâr kılup nişâne-i gam, Kim kıldı seni esîr-i mâtem
1202. Ger âşık isen sen ey cihân-gerd, Kaçma ki menem senünle hem-derd
1203. Bir lahza menümle hem-nişîn ol, Gencîne-i râzuma emîn ol
1204. Başum tüğin âşiyâne kılgıl, Göz yaşumı âb ü dâne kılgıl
1205. Sen kâsıd imişsen ey hamâme, Menden hem ilet nigâra nâme
1206. Gör hecr-i ruhında ıztırâbum, Peygâmum ilet getür cevâbum
1207. Bi'llâh ser-i kûyına gedende, Her çizginüben tavâf edende
1208. Yâd eyle meni sevâbuma gir, Bir tavf sevâbını mana ver
1209. Kon hâk-i derine iste dâne, Kıl özüne dâneni behâne
1210. Oldukça mecâlün etme nâmûs, Menden yetür ol yere zemîn-bûs
1211. Anca dedi ana hem gam-ı dil, Kim kıldı anı hem ünse mâil
1212. Başında olup şeb âşiyânı, Gündüz ol olurdı pâsbânı
1213. Zâtında görüp nişâne-i hayr, Hem vahş mutîi oldı hem tayr
1214. Râm oldı behâyim ol figâra, Bir fevc yığıldı vara vara
1215. Ol zâr idi mülk-i derd şâhı, Hayl-i ded ü dâm anun sipâhı
1216. Olmışdı beşerden eyle bîzâr, Kim öz aksin sanurdı ağyâr
1217. Dartup göğe dûd-ı şu'le-i âh, Öz sâyesin istemezdi hem-râh
      Bu Leylî ahvâlinden bir haberdür ve Ma'şûk-ı âşık-pîşe etvârından bir eserdür
1218. Sâkî müteellim-i humârem, Müştâk-ı şarâb-ı hoş-güvârem
1219. Üftâdeliğüm gör etme ihmâl, Rahm et bir ayağ ile elüm al
1220. İzhâr kılup safâ-yı meşreb, Bu bezmi çün eyledün müretteb
1221. Bezm ehline nevbet ile ver câm, Hem hâs riâyet eyle hem âm
1222. Mecnûna hemîn şarâb dutma, Leylîni ki asldur unutma
1223. Dihkân-ı fasîh-i Fârisî-zâd, Bu gülşene beyle tikdi şimşâd
1224. Kim ol çemen-i vefâ bahârı, Dâğ-ı gam-ı aşk lâle-zârı
1225. Ya'nî reviş-i vefâda muhkem, Leylî sadef-i cevâhir-i gam
1226. Girmişdi hisâra genc mânend, Urmışdı ayağa pendden bend
1227. Ne bir ferahı ne bir neşâtı, Ne kimse ile bir ihtilâtı
1228. Bîzâr atadan ü anadan, Bîgâne cemî'-i âşinâdan
1229. Yanına olurdı hûblar cem', Pervâne-sıfat havâlî-i şem'
1230. Şâd olmağa hâtır-ı hazîni, Eğlenmeğe tab'-ı nâzenîni
1231. Min turrfece turfece fesâne, Şîrîn söz ile çeküp beyâna
1232. Eylerler idi zaman zaman yâd, Takrîb ile lahza lahza bünyâd
1233. Ol terk kılup neşât ü râhat, Bir uzvını eyleyüp cerâhat
1234. Eylerdi behâne ile nâle, Düşmezdi olar düşen hayâle
1235. Kızlar kaşa verse vesmeden reng, Cân gözgüsine salurdı ol jeng
1236. Kızlar yüze koysa nîlden hâl, Ol nîle çekerdi raht fi'l-hâl
1237. Kızlarda hayâl-i nakş-ı dîbâ, Ol nakş-ı hayâl ile şikîbâ
1238. Kızlarun eli hınâda gül-gûn, Anun eli eşki ile pür-hûn
1239. Ne iğnede ne ipekde meyli, Müjgâna tökerdi eşk seyli
1240. Kızlar kılup ârzû-yı zîver, Ger rişteye çekselerdi gevher
1241. Ol dahi çekerdi eyleyüp reşk, Târ-ı bedenine gevher-i eşk
1242. Mecnûndan idi cünûnı efzûn, Leylî deyene der idi Mecnûn
1243. Dünler ki gedüp yanından ol cem', Bir gûşede ol kalurdı vü şem'
1244. Şem'e gam-ı dil beyân ederdi, Sûz-ı ciğerin ıyân ederdi
      Bu Leylînün çerâğ ile macerâsıdur ve Andan câre-sâzî-i dil temannâsıdur
1245. K'ey didesi nemlü bağrı dağlu, Başı karalu ayağı bağlu
1246. Gel olalım hem-nefes men ü sen, Râz-ı dil-i zârun eyle rûşen
1247. Ne derd seni nizâr edüpdür, Âlüfte vü zerd ü zâr edüpdür
1248. Başdan ayağa nedür bu yanmak, Dûd-ı dile dem-be-dem boyanmak
1249. Ne cinsdür aslun ey belâ-keş, Kim âb-ı hayâtun oldı âteş
1250. Şerh-i dil-i germ ü çeşm-i ter ver, Ser-rişte-i râzdan haber var
1251. Her lahza düşersen ıztırâba, Hem âteşe garkasen hem âba
1252. Ne sihr kılursen ey seher-hîz, Kim âteşün âbdan olur tîz
1253. Men sûhteden hem olma gâfil, Mende dahi var bir gam-ı dil
1254. Men hem sana benzerem vefâda, Belkim niçe mertebe ziyâde
1255. Sen gece hemîn yanarsen ey zâr, Men gece vü gündüzem giriftâr
1256. Sende eser-i hevâ ziyândur, Nisbet mana râhat-ı revândur
1257. Hûdur sana sırrunı töküp yaş, Meclisler içinde eylemek fâş
1258. Gönlün çü değül vefâda kâim, Gönlündekidür dilünde dâim
1259. Men sâbit-i arsa-i belâyem, Ney kimi hizâne-i hevâyem
1260. Olman olur olmaz ile dem-sâz, Başum kesilürse söylemen râz
1261. Derdüm sana söyleyem gam-ı dil, Sende dahi tâb yoh ne hâsıl
1262. Döymez ciğerün bu şerh-i râza, Âhum getürür seni güdâza
1263. Bir yâra bu derdi eyledüm fâş, Olmadı mana bu yolda yoldaş
1264. Sabr eylemedi bu derd ü dâğa, Katlanmadı düşdi daşa dağa
1265. Yanunda senün hem urmayam dem, Tâ kaçmayasen ırağa sen hem
1266. Şem'ün çü görürdi yoh zebânı, Dem urmağa yoh yanında cânı
      Bu Leylînün pervâneye keşf-i râzıdur ve Anunla fi'l-cümle izhâr-ı niyâzıdur
1267. Pervâneye şerh ederdi râzın, Arz eyler idi olan niyâzın
1268. K'ey tâir-i âşiyâne-i aşk, Ser-geşte-i âb ü dâne-i aşk
1269. Sensen reh-i aşk içinde sâdık, Âşık ammâ tamâm âşık
1270. Bir görmeğe yârı cân verürsen, Bir zevkle iki cihân verürsen
1271. Hem-râzdur taleb-i fenâda hâlün, Gûyâ ki fenâdürür visâlün
1272. Her çend ki şöhre-i cihânsen, Aşk içre ser-âmed-i zamansen
1273. Müşkil ki menüm kimi olup zâr, Mence ola sende şevk–i dîdâr
1274. Sen seyrdesen hemîşe ser-mest, Men dâm-ı belâ vü derde pâ-best
1275. Dünler sana dûst-ı hem-nişîndür, Hicrân mana muttasıl karîndür
1276. Bir şu'leye sen nisâr edüp cân, Düşvâr gamun kılursen âsân
1277. Men cân ile isterem çekem gam, Min cân dilerem gamında her dem
1278. Mence sana yoh gam-ı nihânî, Ger var desen hanı nişânı
1279. Hanı nem-i çeşm-i eşk-rîzün, Hanı dem-i serd-i germ-hîzün
1280. Hanı sitem-i belâya dözmek, Aşka düşüben cefâya dözmek
1281. Pervânede hem görürdi noksân, Bulmazdı anunla derde dermân
1282. Nâ-çâr kılup tahammül ü sabr, Ol kesre dilerdi gaybden cebr
1283. Yarum geceler ki çeşme-i hâb, Gözler çemenin kılurdı sîr-âb
1284. Zulmâta düşerdi nûr-ı bîniş, Ârâm bulurdı âferîniş
1285. Uyhuya gederdi yâr u ağyâr, Derd ehli hemîn kalurdı bîdâr
1286. Sahrâya çıhardı evden ol mâh, Kâmınca kılurdı nâle vü âh
1287. Feryâdın edüp bülend-pâye, Râz-ı dilini açardı aya
      Bu Leylî'nün mâh ile münâzara kılduğıdur ve Hurşîd kimi şevk odına yakılduğıdur
1288. K'ey gâh kadüm kimi hamîde, Gâhî pür olan misâl-i dîde
1289. Geh zâhir olan mana gamum tek, Geh gâib enîs ü hem-demüm tek
1290. Şâhiddür ana bu inkılâbun, Kim âşıkısen bir âftâbun
1291. Hicrânı ilen nizâr olupsen, Ser-geşte-i rûzgâr olupsen
1292. Ey mihnet-i aşkdan haberdâr, Gör Tanrı içün ne mihnetüm var
1293. Kıl şu'le-i âhuma nezâre, Ger var ise rahmun eyle çâre
1294. Seyr eyle fezâ-yı her diyârı, Gez cümle-i deşt ü kûhsârı
1295. Gör handadur ol menüm penâhum, Şâhum mâhum ümîd-gâhum
1296. Hâl-i dilüm ana arza eyle, Bi'llâh nişe gördün ise söyle
1297. Tâ vakt-i seher bu idi hâli, Teşvîşden olmaz idi hâlî
1298. Mürg-i seherî çekende âvâz, Eylerdi bir özge nevha âğâz
1299. K'ey vây tükendi mâye-i ömr, Hurşîde erişdi sâye-i ömr
1300. Demdür der-i fursat ola mesdûd, Müşkil görine beyân-ı maksûd
1301. Demdür uyana yuhudan ağyâr, Şerh-i gam ü derdüm ola düşvâr
1302. Men ahter-i burc-i iştiyâkem, Men şem'-i serâçe-i firâkem
1303. Gündüz habsüm gece necâtum, Gündüz mevtüm gece hayâtum
      Bu Leylînün sabâya peyâm-ı ahvâlidür ve Bu ümmîd ile def-i melâlidür
1304. Olmış dünüme günüm mutâbık, Gün görmez imiş belâlu âşık
1305. Eylerdi sabâya derdin izhâr, K'ey bâd-ı sabâ dur imdi zinhâr
1306. El gâfil iken bu mâcerâdan, Sultâna senâ yetür gedâdan
1307. Gör mûnis ü gam-güsârı kimdür, Bizden ki usandı yârı kimdür
1308. Gönli kimün iledür tesellî, Yâdına gelür mi hîç Leylî
1309. Arz eyle ki ey güzel şehenşâh, Hakdur sana bendeden bu ikrâh
1310. Evvel ki men-i figârı gördün, Bir tâze vü ter bahârı gördün
1311. Hâlâ ki esîr-i dâm-ı derdem, Mânend-i hazân zâif ü zerdem
1312. Meyl eylemesen men-i nizâra, Döndiyse irâdetün ne çâre
1313. Men berg-i hazânem olmışam hâr, Sen tâze bahâresen taleb-kâr
1314. Her niçe ki hâr ü hâk-sârem, Hem şefkatüne ümîd-vârem
1315. Terk etme avâtıf-ı amîmi, Yâd eyle meveddet-i kadîmi
1316. Şeb-tâ-seher ol büt-i semen-ber, Bîdâr kalup misâl-i ahter
1317. Eylerdi bu sûziş ile şîven, Ol dem ki olurdı rûz rûşen
1318. Nağme kimi perde-dâr olurdı, Bir perde içinde zâr olurdı
1319. Dâim geçürürdi ol ciger-sûz, Evkâtı bu resm ile şeb ü rûz
1320. Peyveste çekerdi ol gül-endâm, Endîşe-i subh u mihnet-i şâm
      Bu Leylînün eyyâm-ı bahârda seyr-i gül-zâr etdüğidür ve Gül-zârda murâdına yetdüğidür
1321. Bir gün ki bahâr-ı âlem-ârây, Zevk ehline oldı râhat-efzây
1322. Âyîne-i devrden gedüp jeng, Devr etdi zemîni âsmân-reng
1323. Feyz-i şeb-i kimyâ-eserden, Te'sîr-i şemâme-i seherden
1324. Açıldı ham-ı benefşeden tâb, Şeb-nem güle saçdı lû'lû-i nâb
1325. Gül-zâra havâ abîr tökdi, Sahrâya gubâr-ı müşg çökdi
1326. Yağdurdı sehâb jâle daşın, Ol daş ile yardı gonca başın
1327. Zahmine urup şükûfe merhem, Panbuh yeniler ana demâdem
1328. Sebze güle verdi mâli bâcın, Yer sebzeye mülkinün harâcın
1329. Hoş reng ile yığdılar tecemmül, Fîrûze vü la'li sebze vü gül
1330. Derk eyledi gonca remz ü îmâ, Gül adına açdı yüz muammâ
1331. Mazmûn-ı rubâî-i anâsır, Feyz olduğı oldı halka zâhir
1332. Sûsen varakı uçup semâya, Her sebzeye kim salurdı sâye
1333. Ol sebzeye uğrayup ahan cû, Pûlâde eğer verürdi bir su
1334. Pûlâd deminde cân bulurdı, Şemşîr-sıfat zebân bulurdı
1335. Ârâyiş-i sebzeden zemâne, Benzetdi zemîni âsmâna
1336. Hurşîd-i çerâğ-ı çeşm-i âlem, Gökden yer düşdiğinde her dem
1337. Tahkîk edüben çıhup gümândan, Bilmezdî zemîni âsmandan
1338. Gül-zârlar oldı işret-âbâd, Her yerde olındı bezm bünyâd
1339. Her gûşede her kim aldı bir kâm, Her buk'ada her kim içdi bir câm
1340. Leylînün anası gördi mutlak, Yoh Leylî-i nâ-tüvânda revnak
1341. Meyl-i gül ü seyr-i sebze kılmaz, Min gonca açıldı ol açılmaz
1342. Sarf etdi şükûfe tek diremler, Cem' eyledi nâzenîn sanemler
1343. Sahrâya çıhardı ol nigârı, Kıldı güle arz nevbahârı
1344. Tâ gussa vü gamdan ola âzâd, Bir dem güle oynaya ola şâd
1345. Ol bir niçe bikr-i pâk-dâmân, Hem-râh olup oldılar hırâmân
1346. Yüzden götürüp edeb nikâbın, Ref' eylediler hayâ hicâbın
1347. Her kim ne bilürse lu'b ü ya lehv, İzhâra getürdi etmeyüp sehv
1348. Gâh eyleyüben sürûdlar sâz, Bülbüllere oldılar hem-âvâz
1349. Geh gösterüp oynamakda hâlet, Şimşâda yetürdiler hacâlet
1350. Lîkin heves eylemezdi Leylî, olmazdı bu lu'b ü lehve meyli
1351. Arturmış idi bahâr derdin, Gül zevki ruh-i nigâr derdin
1352. İsterdi ferâgat ile bir dem, Tenhâ duta bir bucakda mâtem
1353. Ayrılmayup ol perî-likâlar, Artardı belâsına belâlar
1354. Çün eyledi kesret anı dil-teng, Nîreng ile verdi anlara reng
1355. K'ey servler eylemen ikâmet, Tâ evde çekilmeye nedâmet
1356. Durman kılalum taraf taraf geşt, Seyr eyleyelüm havâlî-i deşt
1357. Sancup bele nâzenîn etekler, Cem' eyleyeyüm güzel çiçekler
1358. Çoh dermeğe her kim olsa kâdir, Oldur bu sanemler içre mâhir
1359. Bir yanaya getdi her perî-veş, Dağıldı şerer dutuşdı âteş
1360. Tenhâ kalup etdi nâle-i zâr, Kıldı gözin ebr-veş güher-bâr
      Bu Leylînün ebr ile izhâr-ı niyâzıdır ve Aşk bâbında keşf-i râzıdur
1361. Ebr ile tekellüm etdi âğâz, K'ey âhum ile hemîşe hem-râz
1362. Ger başun ile göğe yetersen, Sanma men-i zârdan betersen
1363. Arz eyleme ra'd ü berk u bârân, Bahs etme menümle rûz-ı hicrân
1364. Feryâd kılup dem-i seher-gâh, Eflâke çekende şu'le-i âh
1365. Seylâb-ı sirişk edende cârî, Gel gör men-i zâr ü bî-karârı
1366. Ey ebr her eksilende suyun, Deryâlara tökme âb-ı rûyun
1367. Al suyı bu çeşm-i hûn-feşândan, Deryâlara hem bağışla andan
1368. Ey ebr demî mana vefâ kıl, Düşdi sana hâcetüm revâ kıl
1369. Var ol yüzi gül nigâra menden, Zâr ağla vü söyle yâra menden
1370. K'ey turfe nigâr-ı nâzenînüm, V'ey ârzu-yı dil-i hazînüm
1371. Gel gör ki gamunda niçe zârem, Sensüz niçe zâr ü bî-karârem
1372. Gel gör ki nedür gamunda hâlüm, Reng-i ruh-i zerd ü eşk-i âlüm
1373. Cân bâr-ı beden götürmez oldı, Göz reng-i vücûd görmez oldı
1374. Cânum cânı gözüm çerâğı, Rahm eyle ki geldi rahm çağı
1375. Men bilmez idüm belâ imiş aşk, Bir derdlü mâcerâ imiş aşk
1376. Derdün ki belâ yolında merdem, Aşk içre sana şerîk-i derdem
1377. Saldun men-i hasteni bu hâle, Derde meni eyledün havâle
1378. Her derd ki var Leylî aldı, Ma'lûmdürür sana ne kaldı
1379. Ey merd-i rehem deyüp uran lâf, İnsâf mıdur bu hanı insâf
1380. Dut kim has ü hâr-ı reh-güzârem, Toprağ kimi yolunda hârem
1381. Hurşîd-i cemâlün ey meh-i nev, Toprağa nola bırahsa pertev
1382. Bârân-ı visâlün ey dür-i nâb, Kılsa has ü hârı nola sîr-âb
1383. Olma mey-i gaflet ile medhûş, Hem-sohbetün eyleme ferâmûş
1384. Ey yâr-ı muvâfık ü vefâ-dâr, Ey men kimi vü mana sezâ-vâr
1385. Gel yanuma kesme âşinâlığ, Yahşi mi olur bu bî-vefâlığ
1386. Derler seni âşık ey nîkû-rûy, Âşıklara beyle mi olur hûy
1387. Her kim gerek öz işinde kâmil, Âşık ne revâ ki ola âkil
1388. Âşık gerek olmayup karârı, Tavf ede müdâm kûy-ı yârı
1389. Düşmez bu yana senün güzârun, Ver ola meğer bir özge yârun
1390. Yârun men isem mana nazar kıl, Gâhî bu yanaya bir güzer kıl
1391. Ger sende olan ferâgat-i dil, Bir dem mana olsa idi hâsıl
1392. Gîsû-yı müselsel-i girih-gîr, Boynumda ger olmasaydı zencîr
1393. V'er bağlamasaydı bend-i halhâl, Kayd ile ayağumı meh ü sâl
1394. Ayb ile çekilmeseydi adum, Bi'llâh bu idi hemîn murâdum
1395. Kim sâye-misâl senden ey nûr, Oldukça vücûdum olmayam dûr
1396. Ammâ n'edeyüm esîr-i kaydem, Bir boynı ayağı bağlu saydem
1397. Bildürmeğe mihnet ü melâlüm, Bu şi'r yeter beyân-ı hâlüm
      Bu gazel Leylî dilindendür
1398. Aşk dâmına giriftâr olalı zâr olubem, Ne belâdur ki ana beyle giriftâr olubem
1399. Dil demekden kesilüp hareketden veh kim, Künc-i gam-hâneye bir sûret-i dîvâr olubem
1400. Kudretüm yoh ki kılam kimseye şerh-i gam-ı dil, Eyle kim ârıza-i hecr ile bîmâr olubem
1401. Hazerüm ta'neden ol gâyete yetmişdür kim, Yâra ağyâr olup ağyârum ile yâr olubem
1402. Demezem dahi sana âşıkem ey gül zîrâ, Sana âşıklığum izhâr edeli hâr olubem
1403. Akl u sabr u dil ü dîn getdi bi-hamdi'llâh kim, Sefer-i sâhil-i sevdâya sebük-bâr olubem
1404. Yoh Fuzûlî haberüm mutlak özümden bes kim, Vâlih-i nakş-ı hayâl-i ruh-i dildâr olubem
      Bu Leylînün künc-i gamda giryânlığıdur ve Mecnûnun vâdî-i aşkda ser-gerdânlığıdur
1405. Zâr ağlar iken bu resme ol mâh, Bir turfe sadâ eşitdi nâgâh
1406. Bir kimse ohurdı şi'r-i Mecnûn, Bu nükte ibâretinde mazmûn
1407. K'ey neş'e-i aşkdan uran dem, Mecnûnı sağınma Leylîden kem
1408. Mecnûn ile Leylîni berâber, Ger kimse der ise kılma bâver
1409. Leylîde eğerçi derd çohdur, Mecnûn-ı hazînce derdi yohdur
1410. Leylî eli iğnedendür efgâr, Mecnûna kılıçlar eylemez kâr
1411. Leylîni eder harîr dil-gîr, Mecnûna verür neşât zencîr
1412. Leylî ister ki eksile gam, Mecnûn gamın arturur demâdem
1413. Mecnûndur ola gama girftâr, Leylî kime olmış ola gam-hâr
1414. Mecnûna yeter şikence-i teb, Leylî kimedür tabîb yâ Rab
1415. Mecnûndur esîr-i dâm-ı Leylî, Leylî kime salmış ola meyli
1416. Leylî dutup ol terâneye gûş, Öz nağmesin eyledi ferâmûş
1417. Tahkîk ile bildi bu hisâbı, Kim yoh şererinde şu'le tâbı
1418. Elbette belâ vü derdi gerdûn, Mecnûna verüpdür andan efzûn
      Bu Leylînün İbni Selâma giriftâr olduğıdur ve Yârdan mahrûm ü mukayyed-i ağyâr olduğıdur
1419. Mi'mâr-ı serâçe-i ibâret, Beyle bu evi kılur imâret
1420. Kim seyrden olmayup tesellî, Öz menziline dönende Leylî
1421. Vermişdi özine dürlü zîver, Her zîvere bir netîce muzmer
1422. Tâ mahv ola gözden ahıdan hûn, Hem gönleği hem donıydı gül-gûn
1423. Tâ kim ola dûd-i âha mânend, Bağlanmış idi benefşe ser-bend
1424. Tâ kim ola savt-ı nâle pâ-mâl, Kollanmış idi sadâlu halhâl
1425. Tâ olmaya eşki yüzde ma'lûm, Ruhsârına lû'lû' idi manzûm
1426. Ra'nâ başa serpüben leçekler, Nazük bele sancuben etekler
1427. Pervânesüz eylemezdi şem'in, Eylerdi dür-i sirişk cem'in
1428. Ra'nâ ra'nâ yürürdi mâh, Bir şekl ile kim tebâreka'llâh
1429. Ol asrda var idi Arabda, Bir mu'teber aslda nesebde
1430. Manzûr-ı eâzım u eâli, Makbûl-ekâbir ü ehâli
1431. İdrâki bülend ü hüsni dil-keş, Etvârı huceste sîreti hâş
1432. Vermiş Hak anun olan murâdın, Baht İbni Selâm kılmış adın
1433. Ol turfe hümâ-yı evc-i ikbâl, Asûde-zamîr ü fâriğu'l-bâl
1434. Av kasdına eylemişdi pervâz, Altında ukâb elinde şehbâz
1435. Bir râh-güzerde ol nigâra, Uğraşdı vü kıldı bir nezâre
1436. Cân ü ciğerinde kalmadı tâb, Mahv oldı nite ki odda sîm-âb
1437. Terk etdi azîmet-i şikârı, Geldi eve getdi ihtiyârı
1438. Tarh etdi binâ-yı resm-i peyvend, Tedbir ile buldı bir hıred-mend
1439. Kim lutf ile söz kılanda takrîr, Takrîri verürdi daşa tağyîr
1440. İn'âm edüben ana besî mâl, Leylî talebine kıldı irsâl
1441. Şart eyledi ol bülend-ahter, Kim olsa bu kâm-ı dil müyesser
1442. Sarf eyleye genc ü mâl-i âlem, Cânâne yolında belki cân hem
1443. Çün geldi bu râz-ı dil beyâna, Oldı ana râzı ata ane
1444. Ol müşterîye verildi zühre, Şâyeste görildi mâra mühre
1445. Çün İbni Selâma yetdi peygâm, Tenbîh-i neşât ü müjde-i kâm
1446. Deryâ-yı neşâtı geldi mevce, Baş çekdi nihâl-i bahtı evce
1447. Mahzen mahzen cevâhir açdı, Hırmen hırmen nisâr saçdı
1448. Açdı der-i genc-i gevher ü zer, Fakr ehlini eyledi tevân-ger
1449. Ol servün ayağı bağlu oldı, Âzâde iken adağlu oldı
      Bu Nevfelün Mecnûn ile mukaddime-i ihtilâtıdur ve Ol cevher-i pâkden tezyîn-i bisâtıdur
1450. Sâkî yine kasd-ı cân eder gam, Ver câm-ı lebâleb ü demâdem
1451. Bî-kes kalubem men-i sebük-rây, Sen eylemesen mana maded vây
1452. Men şîftenün penâhı olgıl, Bî-kesler ümîd-gâhı olgıl
1453. Cehd eyle vü kılma bir işe ahd, V'er ahd etsen vefâya kıl cehd
1454. Şemşîr-i mübâriz-i fesâne, Bu rezmde beyle batdı kana
1455. Kim var idi bir huceste-fercâm, Ol asrda âdil ü nîkû-nâm
1456. Tîğiyle mesaff müşkili hall, Ma'rûf-ı zemâne adı Nevfel
1457. Hem aşk yolunda çoh yöğürmiş, Hem çoh sitem-i zemâne görmiş
1458. Bezminde misâl-i dürr-i meknûn, Bir gün ohunurdı şi'r-i Mecnûn
1459. Gâyetde beğendi tarz-ı pâkin, Mazmûn-ı kelâm ü sûz-nâkin
1460. Sordı sıfatın dediler ey şâh, Âşüfte kılupdur anı bir mâh
1461. Rüsvâlığı edüp özine pîşe, Dâm ü ded ile gezer hemîşe
1462. Nevfel kılup ârzû-yı Mecnûn, Ashâb ile kıldı azm-i hâmûn
1463. Bir gûşede gördi hâr ü mehcûr, Hâli nesak-ı salâhdan dûr
1464. Etrâfını tayr ü vahş almış, Vahşet anı bir hisâra salmış
1465. Çün dâire-i sübâ'-ı hâil, Kat'etdi sipeh görüp selâsil
1466. Mecnûna yetişdi ol vefâ-dâr, Âsâr-ı telattuf etdi izhâr
1467. K'ey haste nedür bu çekdüğün renc, Vîrânede zâyî etdüğün genc
1468. Vahşî ne bilür senün makâmun, Hem-cinsleründen iste kâmun
1469. Hâl ehlisen iste ehl-i hâli, Sahrâlara düşme lâübâlî
1470. Devlet dilesen hümâdan iste, Genc isetesen ejdehâdan iste
1471. Gam çekme ki men olınca gam-hâr, Yârun sana an-karîb olur yâr
1472. Ger olsa zer ile iş ser-encâm, Yük yük tökelüm zer alalum kâm
1473. V'er olsa garaz mesaffa muhtâc, Biz kan tökelüm sen eyle târâc
1474. Ancak olagör menümle hem-dem, Men kim senünem senündür ol hem
      Bu Mecnûnun Nevfel ile derd-i dil edâsıdur ve Şerh ü tafsîl-i mâcerâsıdur
1475. Mecnûn dedi ey yegâne-i ahd, Tedbîrüme çohlar etdiler cehd
1476. Çoh ehl-i azâyim etdi tedbîr, Olmadı perî bu dîve teshîr
1477. Toprağlara tökildi çoh zer, Olmadı bu kimyâ müyesser
1478. Sende bilürem ki lutf çohdur, Ne sûd çü mende baht yohdur
1479. Sürme bilürem ki arturur nûr, Ne fâide göz eğer ola kûr
1480. İkbâlüme yohdur i'timâdum, Müşkil görinür menüm murâdum
1481. Ah er kılasen bu şuğle ikdâm, Râyunca iş olmaya ser-encâm
1482. Hem dûstum olmaya mana yâr, Hem düşmen ola ne dûst kim var
1483. Bahtum bilürem menüm yamandur, Sûd istedüğün mana ziyandur
1484. Bahtum sıfatında bir gazel var, Dâim kılurem men anı tekrâr
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
1485. Vefâ her kimseden kim istedüm andan cefâ gördüm, Kimi kim bî-vefâ dünyâda gördüm bî-vefâ gördüm
1486. Kime kim derdümi izhâr kıldum isteyüp dermân, Özümden min beter derd ü belâya mübtelâ gördüm
1487. Mükedder hâtırumdan kılmadı bir kimse def'-i gam, Safâdan dem uran hem-demleri ehl-i riyâ gördüm
1488. Eğer su dâmenin dutdum revân dönderdi yüz menden, Ve ger gözgüden umdum sıdk aks-i müddeâ gördüm
1489. Ayak basdum reh-i ümmîde ser-gerdânlığ elverdi, Emel ser-riştesin dutdum elümde ejdehâ gördüm
1490. Mana gösterdi gerdun tîre bahtum gözgüsin yüz kez, Men-i bed-baht ana her gâh kim bahdum kara gördüm
1491. Fuzûlî ayb kılma yüz çevirsem ehl-i âlemden, Neden kim her kime yüz dutdum andan yüz belâ gördüm
      Bu Nevfelün Mecnûna ümmîd-vârlığ verdüğidür ve Hüsn-i musâhabetiyle rızâsın ele getürdüğidür
1492. Nevfel dedi ey edîb-i kâmil, Feyz-i nazarumdan olma gâfil
1493. Li'llâhi'l-hamd gayretüm var, Gayret kadarınca kudretüm var
1494. Sen cehd eyle ki yâr ola ehl, Çün yâr ola ehl kârdur sehl
1495. Mecnûn hem ümîd ile olup şâd, Terk etdi tarîk-i tab'-ı mu'tâd
1496. Hem sildi gubâr-ı fark u gîsû, Hem eyledi kat'-ı nâhun ü mû
1497. Hem cismine verdi zîb-i câme, Hem başına zîver-i imâme
1498. Bezm-i tarabı makâm dutdı, Meyl–i tarab etdi câm dutdı
1499. Nevfel hem olup mülâzim-i ahd, İmdâdına kıldı cân ile cehd
1500. Aldı ele müşg-bâr hâme, Leylî haşemine yazdı nâme
1501. K'ey tâife-i bülend-pâye, Bî-gâneliğ etmen âşinâya
1502. Edüp meni iltifâta memnûn, Leylîni edün refîk-i Mecnûn
1503. Ol lâle ise bu nesterendür, Şimşâd ise ol bu nârvendür
1504. Ol muna bu anadur sezâ-vâr, Ey ehl-i garaz nedür bu âzâr
1505. Kâm olsa nizâsuz müyesser, Ha genc-i dür ü hizâne-i zer
1506. V'er olsa bu hayr işde te'hîr, Ha ta'n-ı sinân ü darb-ı şemşîr
1507. Ol kavme çü rûşen oldı ahvâl, Oldı bu cevâb olardan irsâl
1508. Kim bizde cünûn ilâcı yohdur, Divâneler ihtiyâcı yohdur
1509. Genc ü zere eyleme tefâhur, Besdür bize gencümüzdeki dür
1510. Lâf ile kılıçdan urmagıl dem, Kim var kılıcumuz bizüm hem
      Bu Nevfel'ün Leylî haşemiyle rezm etdüğidür ve Rezmde mağlûb olup sulha azm etdüğidür
1511. Nevfel ki eşitdi ol cevâbı, Terk eyledi şâhed ü şarâbı
1512. Cem' etdi sipâh-ı bî-nihâyet, Çaldurdı nefîr ü çekdi râyet
1513. Ol kavm hem oldılar haberdâr, Cem' eylediler sipâh-ı hûn-hâr
1514. Ref' oldı iki tarafdan âzerm, Hengâme-i rezmi etdiler germ
1515. Bir subh ki kıldı husrev-i Rûm, Şâm ehline Hind fethini şûm
1516. Seyyâreden aldı mihr meydân, Saldı kılıç u getürdi kalhan
1517. Gün hançeri oldı âşikâre, Gerdûn zırıhını etdi pâre
1518. Satranc-sıfat ol iki leşker, Birbirine durdılar berâber
1519. Geh nîze kılurdı cân-sitânlığ, Geh nâvek ederdi hûn-feşânlığ
1520. Ol benzer idi kad-i nigâra, Bu gamze-i dil-firîb-i yâra
1521. Eylerdi zebân-ı ta'n-ı şemşîr, Ahvâl-i adem vücûda takrîr
1522. Ahvâline halkun ağlayup zâr, Çeşm-i zırıh olmış idi hûn-bâr
1523. Gürz ile olurdı hurd her sû, Cevşenlere üstühân-ı pehlû
1524. Rezm oldı belâ yağışlu bir mîğ, Ra'd ü berki tüfeng ile tîğ
1525. Gösterdi güzâr-ı gürz ü peykân, Kalhanda zırıh zırıhda kalhan
1526. Mecnûn olara kılup nezâre, Çekmişdi özini bir kenâra
1527. Durmışdı alem-misâl bî-bâk, Bir arsada şerm-sâr ü gam-nâk
1528. Çekmişdi bu leşker içre râyet, Ol leşker içün dilerdi nusret
1529. Munlar ile hây ü hûy ederdi, Feth anlara cüst ü cûy ederdi
1530. Bu leşker ana muîn ü gam-hâr, Ol tâlib-i feth-i leşker-i yâr
1531. Ger öz sipehinde görse maktûl, Şükr eylemeğe olurdı meşgûl
1532. V'er görse katîl-i kavm-î dildâr, Derd ile kılurdı nâle vü zâr
1533. Sebze kimi olsa ger müyesser, Öz leşkerine ururdı hançer
1534. Bir kimse dedi ki ey siyeh-rûz, Hasmını diler mi kimse fîrûz
1535. Biz cân kıluruz yolunda pâ-mâl, Sen düşmen içün dilersen ikbâl
1536. Akla bu iş eylemez delâlet, Ger âkil isen nedür bu hâlet
1537. Mecnûn dedi men fedâ-yı yârem, Vaslına anun ümîd-vârem
1538. Çün leşker-i yârdur kılan rezm, Ol rezme ne lâyık eylemek azm
1539. Çün dûst sipâhıdur eden ceng, Düşmenliğe hem-râz değüldür âheng
1540. Hem-râzdur ki bulam visâle fursat, Yârum tarafından ola nusret
1541. Cânum ola dûst dil-pezîri, Yâ küştesi ola yâ esîri
1542. Bu ma'rekede neşât-mendem, Ol silsilede esîr-i bendem
1543. Müşkil işe olmışem giriftâr, Ağyârum yâr u yârum ağyâr
1544. Ger katlüme dûst çekse şemşîr, Yoh mende rızâdan özge tedbîr
1545. Hoşnûd değül miyem bu hâle, Kim cân verem ü yetem visâle
1546. Çün beyle cevâb eşitdi sâil, Ol fazl ü kemâle oldı kâil
1547. Geldükçe olup ziyâde âşûb, Az kaldı ki Nevfel ola mağlûb
1548. El-kıssa müyesser olmayup kâm, Ol gün cedel oldı subh-tâ-şâm
1549. Çün oldı ıyân talîa-i şeb, Meydân-ı sipihri dutdı kevkeb
1550. Âsâyişe hâsıl oldu fursat, Cân almağa merg verdi mühlet
1551. Her saf bir arada dutdı menzil, Birbirine kondılar mukâbil
1552. Hem-demlere râzın açdı Nevfel, Kim müşkil-i hâlümi kılun hall
1553. Men eşca'-ı ehl-i rûzgârem, Hurşîd-i sipihr-i kâr-zârem
1554. Yoh kimsede tâb-ı tîğ-i tîzüm, Endîşe-i tâkat-ı sitîzüm
1555. Bu rezmde bilmezem nedür hâl, Kim fethüme nusret eyler ihmâl
1556. Elbette ki Hak rızâsıdur bu, Bir ehl-i Hakun duâsıdur bu
1557. Arz eylediler ki ey cihân-dâr, Mecnûndan olup mısen haberdâr
1558. Biz cân kıluruz anun fedâsı, A'dâmuzadur anun duâsı
1559. Biz kasd ederüz anun murâdın, Ol düşmene bağlar i'tikâdın
1560. Nevfel ki eşitdi ol kelâmı, Kalmadı ol emre ihtimâmı
1561. Bilmişdi ki sâhib-i nazardur, Elbette dûası mu'teberdür
1562. Bildi ki müyesser olmaz ol kâm, Te'sîr kılur duâ ser-encâm
1563. Çün vasl değüldi hükm-i takdîr, Müşkil ki eser vereydi tedbîr
1564. Vehm etdi ki mün'akis ola hâl, Rezminde mubârek olmaya fâl
1565. Kirdârını görmedi münâsib, Nezr etdi ki ger olursa gâlib
1566. Zikr etmeye dahi Leylî adın, Terk ede bu emr içün inâdın
      Bu Nevfelün ikinci nevbet rezm edüp gâlip olduğıdur ve Vefâ-yı ahdde kâzib olduğıdur
1567. Çün tîğ çeküp mübâriz-i Rûm, Şâm ehlini etdi emre mahkûm
1568. Feth oldı sipâh-ı Türke mensûb, Oldı Arabın sipâhı mağlûb
1569. Âdetçe yine ol iki leşker, Rezm etmeği etdiler mukarrer
1570. Tığ aldı eline pehlevânlar, Başlar kesilüp tökildi kanlar
1571. Cân eyledi terk-i hâne-i ten, Ol çıhmağa açdı tîr revzen
1572. Başlarda belânı çoh görüp akl, Bir özge makâma eyledi nakl
1573. Peykân sünük içre oldı peyvend, Gül şâhlarında gonca mânend
1574. El-kıssa hilâf-ı resm-i evvel, A'daya muzaffer oldı Nevfel
1575. Hasm etdi kabül-i hükm-i tâat, Başlandı tazarru'-ı şefâat
1576. Leylînün atası açdı başın, Doldurdu gözine kanlu yaşın
1577. Acz ile dedi ki ey hudâvend, Şâhenşeh-i âdil ü hıred-mend
1578. Ger Leylî içündür ıztırâbun, İkrâh ile vermezem cevâbun
1579. Ammâ reh ü resmdür mukarrer, Bir avrete aybdür iki er
1580. Leylî bu haşemde nâm-zeddür, Akd ile mukayyed-i ebeddür
1581. Çün hükmün eder bu resmi pâ-mâl, Bârî anı gayre verme sen al
1582. Gül bergümüzi hevâya verme, Nâmûsumuzı fenâya verme
1583. Nevfel dedi ey güzîn-i eşrâf, Yoh mende hilâf-ı adl ü insâf
1584. Men mahz-ı mürüvvet ü vefâyem, Gencîne-i gevher-i atâyem
1585. Bî-dâd ü sitem değül şiârum, Adl içre tamâmdur ıyârum
1586. Men hem hacîlem bu mâcerâdan, Âcizlere kılduğum cefâdan
1587. Hakkâ bu değüldi i'tikâdum, Kim hâsıl edem men öz murâdum
1588. Bir sınmışa mûmyâ dilerdüm, Bir haste içün şifâ dilerdüm
1589. Gördüm görinür bu emr müşkil, Bîmâr değül ilâca kâbil
1590. Bî-dâddan olmışem peşîmân, Afv ede meğer bu sehvi Sübhân
1591. Gelmez gözüme iyâl ü mâlün, Mâlün senün olsun ü iyâlün
1592. Var imdi sen eymen ol hatardan, Min-ba'd tevehhüm etme şerden
1593. Munı dedi açdı âlet-i rezm, Öz memleketine eyledi azm
1594. Mecnûn der-i i'tirâz edüp bâz, Ol servere ta'ne etdi âğâz
1595. K'ey bîhûde kavlün ü karârun, Ahdünde bu mıdur i'tibârun
1596. Ne fâide sikkesüz diremden, Ne sûd netîcesüz keremden
1597. Sâyen uludur velî ne hâsıl, Kim feyz değende oldı zâil
1598. Her niçe ki etdiler mürâât, Kim eyleyelüm muna mükâfât
1599. Andan yeğin edelüm sana yâr, Âsân işüni gel etme düşvâr
1600. Mutlak eser etmedi ana pend, Zencir-i hevâ kaçan dutar bend
1601. Efgân edüp etdi hırkasın çâk, Sahrâlara düşdi zâr ü gam-nâk
      Bu Mecnûnun zencîre özin bend etdüğidür ve Behâne ile Leylî tarafına getdüğidür
1602. Bir gün seher ol mücâvir-i deşt, Eylerdi gürüh-ı vâhş ile geşt
1603. Bir pîr-i hazîn görindi nâgâh, Zencirlü bir esîri hem-râh
1604. Mecnûnun esîre yandı cânı, Ol pîr-i hazîne sordı anı
1605. Kim bu ne esîrdür beyân et, Cürmin men-i mücrime ıyân et
1606. Sırr-ı dilin etdi pîr rûşen, Kim dûstdürür değül bu düşmen
1607. Men haste-i beste-i iyâlem, Fakr ile iğen şikeste-hâlem
1608. Bu hem men-i zârdan beterdür, Âvâre vü hâr ü derbederdür
1609. Bir rûzî içün olup füsûn-sâz, Her dem kıluruz füsûnlar âğâz
1610. Tâ hâsıl ola maâş-ı etfâl, Bir şu'bededür bu gördüğün hâl
1611. Bu kanlulığa kılupdur ikrâr, Men iylemişem munı giriftâr
1612. Sâhib-diyetem men ü bu hûnî, Gör vech-i maâş içün füsûnı
1613. Tâ kim gezüp eyleye gedâlığ, Bendeni kıla girih-küşâlığ
1614. Her ne kazanur gezende ev ev, Taksîm ederüz arada cev cev
1615. Kısmetde hem etmişüz karârı, Men yarıyem ü bu şahs yarı
1616. Mecnûn dedi sehv edüpsen ey pîr, Dîvânelere gerek bu zencîr
1617. Gel hâcetümi menüm revâ kıl, Bend eyle meni munı rehâ kıl
1618. Sâyen tek olup senünle hem-seyr, Men ehl-i keremden isteyem hayr
1619. Her ne yığılursa bîş ü ya kem, Varın sana eyleyem müsellem
1620. Kasdum bu iki eyleyem men-i zâr, Evden eve seyr müşterî-vâr
1621. Şâyed ki bir evde ola mümkin, Ol zühreye olmağum mukârin
1622. Pîr oldı ümîd-i nef' ile şâd, Evvelki esîrin etdi âzâd
1623. Zencîre girüp remîde Mecnûn, Erbâb-ı cünûna düzdi kânûn
      Bu Mecnûnun zencîre şerh-i gamıdur ve Beyân-ı silsile-i elemidür
1624. Ol silsileye olup hem-âvâz, Ağlardı ki ey menümle hem-râz
1625. Sen genc-i belâya ejdehâsen, Ser-rişte-i mihnet ü belâsen
1626. Şerh-i gama var min dehânun, Deprendükçe çıkar figânun
1627. Başdan ayağa delük delük ten, Gönlündeki râzun etdi rûşen
1628. Ey muntazır-ı nezâre-i yâr, Nezzâre-i yâra min gözün var
1629. Gezmek hevesiyle hâne hâne, Ol pîr ile oldılar revâne
1630. Tevfîk olup anlarunla hem-râh, Leylî haşemi gezerdi bir bir
1631. Mecnûn reseni elinde ol pîr, Ev ev haşemi gezerdi bir bir
1632. Leylî evine erişdi nevbet, Ol hasteye gâlip oldı hayret
1633. Ser-geşte-i âlem oldı pâ-best, Meyhâne öninde düşdi ser-mest
1634. Çün çekdi bir ihtiyârsuz âh, Leylî ev içinde oldı âgâh
1635. Bir âh ile kıldı haymesin çâk, Mazlûmına açdı çeşm-i nem-nâk
1636. Gördi ki görinmez olmuş ol zâr, Olmış gam ile zaîf ü bîmâr
1637. Kaşı kimi kâmeti bükilmiş, Yaşı kimi peykeri tökilmiş
1638. Cismi gam içinde cân şebîhi, Derk-i nazarı gam-ı bedîhî
1639. Dîdâr ile ol şeh-i letâfet, Mihmânına eyledi ziyâfet
1640. Râz-ı dil-i zârın etdi ifşâ, Bu şi'ri bedîhî kıldı inşâ
      Bu gazel Leylî dilindendür
1641. Yâr rahm etdi meğer nâle vü efgânumuza, Ki kadem basdı bugün külbe-i ahzânumuza
1642. Eşk bârânı meğer kıldı meded kim nâgeh, Bitdi bu şâh-ı gül-i tâze gülistânumuza
1643. Bize âh ateşinün yanduğı andan bilinür, Ki çerâğ eyledi rûşen şeb-i hicrânumuza
1644. Bu visâle yuhu ahvâli demek mümkin idi, Eğer olsaydı yuhu dîde-i giryânumuza
1645. Bir hayâl ola meğer gördüğümüz yohsa nigâr, Mutlakâ hâtıra gelmez ki gele yanumuza
1646. Yâr mihmânumuz oldı gelün ey cân ü gönül, Kılalum sarf nemüz var ise mihmânumuza
1647. Dilberün câna imiş kasdı Fuzûlî gel ki, Cân verüp dilbere minnet koyalum cânumuza
      Bu Mecnûnun Leylîye mukâbil olup Ahvâlin beyân etdüğidür veFursatla râz-ı pinhânın ıyân etdüğidür
1648. Mecnûn ki ana nezâre kıldı, Râz-ı dilin âşikâre kıldı
1649. Çekdi feleğe figân ü âhı, Sultânınun oldı dâd-hâhı
1650. K'ey kadri bülend pâdişahum, Bildür mana kim nedür günâhum
1651. Fermâna muhâlefet mi kıldum, A'dâya muvâfakat mi kıldum
1652. Bed-hâhlarun mıdur bu tedbîr, Gammâzlarun mıdur bu tezvîr
1653. Men mu'tekidem bu âsitâna, Yâ Rab n'ola reddüme behâne
1654. Kimdendür ola mana bu hîle, Kim oldı ola muna vesîle
1655. Tâ hâk-i deründen olmışem dûr, Âşüfte vü haste-hâl ü rencûr
1656. Gâhî çekerem şikence-i gam, Gâhî olurem belâya hem-dem
1657. Tenhâ geçer oldı rûzgârum, Sahrâda ne mûnis ü ne yârum
1658. Sen hod güzelüm gamum yemezsen, Ol şîfte handadur demezsen
1659. Menden bu tegâfülün acebdür, Gûyâ ki nişâne-i gazabdur
1660. Men beyle niçün zebûn ü hârem, Ha geldüm eğer günâhkârem
1661. Çökdüm yere gerdenümde zencîr, Bismillâh eğer olursa ta'zîr
1662. Fermân senden kabûl menden, Olma güzelüm melûl menden
1663. Zülf ü müje hançer ü resen bes, Hükmüni yürüt hem as hem kes
1664. Gel arada bir gubâr koyma, Öldür meni şerm-sâr koyma
1665. Ta'zîrüme eylesen teallül, Lâzım meni öldürür tegâfül
1666. Ey lâle-izâr ü anberîn-mû, Gencîne-cemâl ü mâr-gîsû
1667. Tâ zülfüne olmışem giriftâr, Zencîr-i cünûna rağbetüm var
1668. Gam silsilesine pây-bendem, Dîvâneler içre ser-bülendem
1669. Sevdâda dönüp ziyâna sûdum, Peyveste bu şi'rdür sürûdum
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
1670. Küfr-i zülfün salalı rahneler imânumuza, Kâfir ağlar bizüm ahvâl-i perîşânumuza
1671. Seni görmek müteazzir görinür beyle ki eşk, Sana bahdukda dolar dîde-i giryânumuza
1672. Cevri çoh eyleme kim olmaya nâgeh dükene, Az edüp cevr ü cefâlar kılasen cânumuza
1673. Eksük olmaz gamumuz munca ki bizden gam alup, Her gelen gamlu geder şâd gelüp yanumuza
1674. Var her halka-i zencîrümüzün bir ağzı, Muttasıl vermeğe ifşâ gam-ı pinhânumuza
1675. Gam-ı eyyâm Fuzûlî bize bî-dâd etdi, Gelmişüz acz ile dâd etmeğe sultânumuza
      Tamâmî-i sühan
1676. Bir lahza kılup bu resme feryâd, Sultânına zulm-i aşkdan dâd
1677. Zencîrini etdi pâre pâre, Dutdı yine halkdan kenâre
1678. Endâmı şikeste çeşmi nemnâk, Rüsvâ vü harâb ü mest ü bî-bâk
1679. Ardınca koşun koşun uşağlar, Ahvâline kim güler kim ağlar
      Bu Mecnûnun kûrlığ behânesiyle dildârıCemâlin gördüğidür ve Dîde-i ümmîdin tûtiyâ-yı maksûda yetürdüğidür
1680. Bir gün dahi ol behâne-perdâz, Bir özge behâne kıldı âğâz
1681. Bağladı iki gözin ki kûrem, Ahvâl-i cihâna bî-şuûrem
1682. Arz eyledi za'f ü bî-nevâlığ, Ev ev gezüp eyledi gedâlığ
1683. Takrîb ile azm-i yâr kıldı, Leylî evine güzâr kıldı
1684. Ol dûsta zâhir eyleyüp râz, Yâ dûst deyüp yetürdi âvâz
1685. Leylî ki eşitdi ol sadânı, Bildi eşiğindeki gedânı
1686. Evden çıhup etdi arz-ı dîdâr, Kıldı sadaka zekât-ı ruhsâr
1687. Pinhân bahuben ol âftâba, Mecnûn yine geldi bu hitâba
1688. K'ey hâl-i siyâhı göz sevâdı, Cân ârzûsı gönül murâdı
1689. Ger bağlu ise gözüm revâdur, Ser-çeşme-i lücce-i belâdur
1690. Bend eylemesem önin demâdem, Seylâba geder tamâm-ı âlem
1691. Göz kimi seni eyleyüp nezâre, Rüsvâ kılur ehl-i rûzgâra
1692. Tahkîk edübem ki düşmenündür, Men kıydım ana rızâ senündür
1693. Dergâhuna bağladum getürdüm, Baş üzre ayağuna yetürdüm
1694. Ey gamze vü la'li şehd ü şemşîr, Hâhî afv eyle hâh ta'zîr
1695. Dergâhuna geldüğümde ey hûr, Sermâyem idi gözümdeki nûr
1696. Öğretdi gamun mana ticâret, Yüz şükr ki kılmadum hasâret
1697. Göz nûrını hâk-i pâya verdüm, Az cinsümi çoh behâya verdüm
1698. Şâhum nazar et men-i gedâya, Bîgâneliğ etme âşinâya
1699. Cân bâğına gam nihâli tikdün, Ten mülkine derd tohmı ekdün
1700. Ol tohm ü nihâle nef'-i hâsıl, Oldı nem-i eşk ü sûziş-i dil
      
1701. Gel mülküne bâğuna güzer kıl, Mahsûl ü menâfi'e nazar kıl
1702. Munı deyüp ol garîb ü hayrân, Dutdı reh-i bâdiye kemâ-kân
      Bu İbni Selâmun Leylî visâline râğıb olduğıdur ve Bu da'vâda subh-ı ümmîdi kâzib olduğıdur
1703. Sâkî bize râhat-ı revân ver, Cânsuzlara himmet eyle cân ver
1704. Kıl mest bizi mey-i mugândan, Evvel hoş ü hurrem eyle andan
1705. Sor kim nişedür sebât-ı âlem, Encâm-ı ferah nihâyet-i gam
1706. Dünyâ işi i'tibârsuzdur, Çerhün revişi karârsuzdur
1707. Çoh kimsene genc içün çeker renc, Gayrine nasîb olur anun genc
1708. Gör anı ki her nihâl-i ser-keş, Sudandur ü sarfın eyler âteş
1709. Takdîredür asl-ı emr mensûb, Hoşdur bu ki tâlib ola Matlûb
1710. Çün İbni Selâm bildi hâli, Meydân-ı murâdı gördi hâlî
1711. Cem' etdi ekâbirin diyârun, A'yânını ehl-i rûzgârun
1712. Gönderdi nikâh içün besî mâl, Şart etdügin etdi cümle irsâl
1713. Min zerrîn-na'l rahş-ı tâzî, Mısrî vü Irâkî vü Hicâzî
1714. Min câriye vü gulâm-ı zîbâ, Pîrâyeleri harîr ü dîbâ
1715. Min nâka nebât-ı kand yüklü, Nesrîn derilü benefşe tüglü
1716. Min tabla abîr ü anber ü müşg, Yüz yük güher-i ter ü zer-i huşg
1717. Esbâb-ı nikâh olup revâne, Kâbîni kesildi nakd-i câna
1718. Leylî bu cefâdan oldı âgâh, Kim buldı bahârına hazân râh
1719. Ümmidi gözine doldı toprağ, Maksûd nihâli tökdi yaprağ
1720. Aks-i garaz oldı sûret-i hâl, İdbâra mübeddel oldı ikbâl
1721. Gül ister iken sataşdı hâra, Nûr ister iken dutuşdı nâra
1722. Efgân ile mâtem etdi sûrı, Mâtem-kede mahfil-i sürûrı
1723. Meşşâta silerdi zülf ü hâlin, Arturmağa zîb ile cemâlin
1724. Ol âh u sirişk ile demâdem, Hâli güm ederdi zülfi derhem
1725. Eğmezdi hilâli vesmeye baş, Gözden giderürdi sürmesin yaş
1726. Gîsûsı çekerdi şâneden ser, Bir bâr idi gerdeninde gevher
1727. Gözgüye keder verürdi âhı, Zulmât-ı hat istemezdi mâhı
1728. Pâ-bûsına bulmayup hınâ dest, Kılmışdı nekâreni üni pest
1729. İklîle ruhı ururdı âteş, Buy-i hoş ana gelürdi nâhoş
1730. Ta'ne tikeninden etmeyüp bâk, Gül kimi kılurdı geydüğin çâk
1731. Her lahza kılurdı âh ü feryâd, Derdi ki elünden ey felek dâd
1732. Senden bu midi menüm murâdum, Devrânuna bağlu i'tikâdum
1733. Vaslını tevakku' etdüğüm yâr, Bi'llâh bu değül yanılma zinhâr
1734. Ol nakş-ı sahîfe-i vefâdur, Bu tarz-ı cerîde-i fenâdur
1735. Ol garka-i bahr-ı zevk-i cândur, Bu mahv-ı tena''um-ı cihândur
1736. Ol hayr yolına râh-berdür, Bu başladuğı tarîk şerdür
1737. Cânânesi içün ol diler cân, Öz cânı içün diler bu cânân
1738. Men anunem ol menüm ezelden, Sahla bu alâkanı halelden
1739. Ey çerh bu akd olanda muhkem, Belkim yoh idün arada sen hem
1740. Gel terk-i tegallüb ü sitem kıl, Tanrını arada gör kerem kıl
1741. Verme kavîye zaîf mâlin, Düşmenlere dûstlar halâlin
1742. Mecnûnumı sanma kimseden kem, Bir merd-i reh-i belâdur ol hem
1743. Ey İbni Selâm-ı bî-ser-encâm, Bilsen sana mekr edüpdür eyyâm
1744. Mecnûna koyupdur ad Leylî, Eyler seni ola kim tesellî
1745. Sen kâm-ı dil iste men belâyem, Sen genc dile men ejdehâyem
1746. Ammâ demezem işün hatâdur, Nisbet mana gâyet-i atâdur
1747. Kurtar meni atadan anadan, Bir gam yeğ olur iki belâdan
1748. Derd ile kılurdu nâle vü âh, Esbâb-ı tecümmülinden ikrâh
1749. Devrândan edüp figân ü feryâd, Bu şi'ri ohurdı ol perî-zâd
      Bu gazel Leylî dilindendür
1750. Hilâf-ı re'yüm ile ey felek medâr etdün, Meni gül ister iken mübtelâ-yı hâr etdün
1751. Mürûr-ı ömrde bir dönmedün murâdum ile, Döne döne mana zulm etmeği şiâr etdün
1752. İhânetümde nedür bilmezem murâdun kim, Azîz-i âlem iken hâr ü hâk-sâr etdün
1753. Ümîd-vâr idüm evvel ki bir neşât görem, Binâ-yı mihnetümi şimdi üstüvâr etdün
1754. Cefâ eliyle kılup çâk perde-i sabrum, Nihân olan gamumı halka âşikâr etdün
1755. Vefâda vermeğe cân vermedün mana mühlet, Meni bu ahd vefâsında şerm-sâr etdün
1756. Bir özgeni mana yâr eylemekdesen gûyâ, Menümle yâr olanı özge ile yâr etdün
1757. Meğer bilindi Fuzûlî sana felek hâli, Ki varını bu cihânun yoh i'tîbar etdün
      Tamâmî-i sühan
1758. Ol nev' görenler ıztırâbın, Tezyîn ü cilâdan ictinâbın
1759. Eylerler idi gümân ki ol zâr, Bir özge belâyadur giriftâr
1760. Kılmışdı ol âftâbı muztar, Hecr-i peder ü firâk-ı mâder
1761. Derlerdi hakundur ey semen-bûy, Dutmışdun atan anan ile hûy
1762. Hâlâ ki bulardan ayrılursen, Gurbet sitem olduğın bilürsen
1763. Efgânuna hiç men' yohdur, Sen kimi yanan firâka çohdur
1764. Ammâ bu imiş çü halka âdet, Sen hem cezâ eyleme ziyâdet
1765. Kız dâim ata evinde kalmaz, Peyveste anaya mihr salmaz
1766. Lâzım mey-i gaflet eyleyüp nûş, Eylersen atan anan ferâmûş
1767. Leylî bu söze kılurdı ikrâr, Demezdi bir özge mihnetüm var
1768. Görmezdi özine anı lâyık, Kim ta'ne ede ana halâyık
1769. Kız her niçe olsa yâra tâlib, Elbette gerek hayâsı gâlib
1770. El ta'nesi ile hâh ü nâ-hâh, Teklîfe düşüp bezendi ol mâh
1771. Bir ehl-i hayâ min ehl-i ibrâm, İsyân ile olmaz iş ser-encâm
1772. Ol zîver ü zeyne zib ü zînet, Bir şekl ile verdi zîb-i sûret
1773. Kim anı görende derdi gerdûn, İnsâf kemâl-i sabr-ı Mecnûn
1774. Pîrâyesüz idi ol meh âfet, Pîrâyeden arturup letâfet
1775. Bir hadde erişdi âftâbı, Kim oldı nikâbı hüsni tâbı
1776. Çün dutdı arûs-ı halvet-i şâm, Temkîn ile halvetinde ârâm
1777. Zulmât ziyâya oldı gâlib, Yandurdı meşâilin kevâkib
1778. Encüm güheri olup şeb-efrûz, Kıldı şeb-i târı gayret-i rûz
1779. Gül-çehre sanemler oldılar cem', Her bir sanemün elinde bir şem'
1780. Resm-i tarab etdiler müretteb, Beş yüz büt-i gül-ruh ü şeker-leb
1781. Yüz gonca dehenlü mâh-pâre, Gül suyı seperdi reh-güzâra
1782. Yüz gül-ruh elinde micmer-i ûd, Eylerdi havânı anber-âlûd
1783. Yüz mâh-likâ olup gınâ- saz, Koşmışdı sadâ-yı sâza âvâz
1784. Yüz nergis-i mest gezdürüp câm, Ahbâba verürdi câm-ı gül-fâm
1785. Yüz gül başı üzre yüz tabak zer, Olmışdı nisâr içün mukarrer
1786. Bir taht-ı revân içinde Leylî, Ne şevket ü ne şükûha meyli
1787. Her lahza figân ü âh ederdi, Ser-geşte vü muztarib gederdi
1788. Endîşe-i zevk u ayşden pâk, Seyl içre sağın gederdi hâşâk
1789. Çün yetdi harem-serâya ol mâh, Dağıldı olan refîk ü hem-râh
1790. Gül halveti oldı sahn-ı gül-zâr, Dûr oldı bisâtdan has ü hâr
1791. Baht İbni Selâmı etdi âgâh, Kim oldı sana müsellem ol mâh
1792. Ol tâlib-i gevher-i yegâne, Gevher hevesiyle girdi kâna
1793. Ne gördi nikâb içinde bir nûr, Gözden ruh-i dil-fürûzı mestûr
1794. Germ oldı mahabbetün merâkı, Deprendi visâle iştiyâkı
1795. El urdı ki aça ol nikâbı, Ref' eyleye ortadan hicâbı
1796. Leylî dedi ey harîf-i kâbil, Sensen ser ü server-i kabâil
1797. Evsâfun eşitmişem ziyâde, Kâmilsen edebde vü hayâda
1798. Mâ'lûm edübem ki Kâf-tâ-Kâf, İnsâfuna el verüpdür insâf
1799. Men kim değülem ganî fakîrem, Mihmân demeyem sana esîrem
1800. Zulm eylemek etme bir esîre, İzhâr-ı terahhum et fakîre
1801. Gör cân ü tenümde ıztırâbum, Sor hâl-i dilüm eşit cevâbum
1802. Men mektebe getdüğüm zamânlar, Hıfz-ı sebak etdüğüm zamânlar
1803. Bir şahs mana görindi nâgâh, Oldum perî olduğından âgâh
1804. Cinnîler içinde ol perî-zâd, Ülfet menüm ile kıldı bünyâd
1805. Her lahza durur mana berâber, Der kim benî Âdem etme hem-ser
1806. Yohsa kılurem deminde fânî, Bir darb ile hem seni hem anı
1807. Çok mekr kılındı oldı tedbîr, Boynumdan alınmadı bu zencîr
1808. Def' olmadı bu beliyye hergiz, Hem ata hem ana oldı âciz
1809. Çün bulmadı kimse çâre-i kâr, Menden ata ana oldı bîzâr
1810. Şeydâlığum oldı âleme fâş, Nefret kılur oldı yâr u yoldaş
1811. Sen hem ki bizüm diyâra yetdün, Elbette bu kıssanı eşitdün
1812. Hâlâ ki senünle düşdi bâzâr, Oldun dür-i akdüme hırîdar
1813. Karşumda hem ol perî durupdur, Gayret kılıcına el urupdur
1814. Terk et ki bu vasl bîm-i cândur, Hem özüne hem mana ziyândır
1815. Bir niçe zaman tahammül eyle, Dermân iste tevekkül eyle
1816. Ola ki müyesser ola maksûd, Senden açıla bu bâb-ı mesdûd
1817. Kat' ola zebân-ı ta'n-ı düşmen, Hem sen yetesen murâda hem men
1818. Ol sâde-zamîr ona inandı, Cinnî haberin sahîh sandı
1819. Vehm etdi ki olsa yâra vâsıl, Noksân ola ömr ü câha hâsıl
1820. Cânâne yolında ömr ü câhı, Ol nâkısun oldı sedd-i râhı
1821. Bir resm-i kadîmdür cihânda, Sûd isteyen istemek ziyân da
1822. Cânân dileyen cefâya dözmek, Genc isteyen ejdehâya dözmek
1823. Aşk ehli mahabbet etse izhâr, Evvel anı imtihân eder yâr
1824. Ger görse anun cefâya sabrın, Kesrinün eder tamâm cebrin
1825. V'er görmese cevre ihtimâlin, Salmaz ana sâye-i visâlin
1826. Çün İbni Selâma bîm-i noksân, Ol vaslda rûzî etdi hicrân
1827. Meyl etmedi mutlak ol nigâra, Hergiz ana kılmadı nezâre
1828. Tedbîr-i ilâca durdı kâim, Derdine devâ sorardı dâim
1829. Her handa görürdü ehl-i teshîr, Dîvânesine dilerdi zencîr
      Bu Zeyd-i vefâ-dârun Mecnûna haber getürdüğidür ve İbn-i Selâm ile Leylînün peyvendi müjdesinin yetürdüğidür 
1830. Sâhib-haber-i efsâne-perdâz, Bu tarz ile kıldı kıssa âğâz
1831. Kim var idi bir nedîm-i nâdir, Zeyd adlu vefâ-yı ahde kâdir
1832. Meşhûr idi fazlı vü kemâli, Ma'rûf idi hüsni vü cemâli
1833. Olmışdı esîr bir nigâra, Büt zîblü Zeynep adlu yâra
1834. Çekmişdi mahabbetün cefâsın, Görmişdi melâmetün belâsın
1835. Ol âşık-ı müst-mend ü mahzûn, Eylerdi hemîşe meyl-i Mecnûn
1836. Söylerdi ana kemâl-i aşkın, Üstâdına gösterürdi meşkın
1837. Leylî ere getdüğinden ol zâr, Tahkîk ile oldı çün haberdâr
1838. Mecnûna özin yetürdi fi'l-hâl, Reng-i ruh-i zerdi eşkden âl
1839. Dolmış gözi peykeri bozılmış, Nutkında tekellümi dutılmış
1840. Mecnûn dedi ey vefâlu yârum, Gam merhalesinde gam-güsârum
1841. Âdetçe görinmez ihtilâtun, Her günkiye benzemez neşâtun
1842. N'oldı sana beyle zâr olupsen, Bî-tâkat ü bî-karâr olupsen
1843. Akrebde idi meğer bugün mâh, K'etdün bu yana azîmet-i râh
1844. Handan bu küdûret oldı hâsıl, N'oldı sebeb-i melâmet-i dil
1845. Zeyd ol has-i huşke urdı âteş, Sûz ile dedi ki ey belâ-keş
1846. Dün ahter-i bahtun oldı tîre, Devrân sitem etdi sen fakîre
1847. Yâr İbni Selâma rûzî oldı, Rûzî sana derd ü sûzî oldı
1848. Yâr özgeye oldı şem'-i mahfil, Kaldı sana tâb-ı âteş-i dil
1849. Ağyâr ile yâr oldı Leylî, Var imdi sen andan ol tesellî
1850. Zâyi' senün ol figân ü âhun, Sûz-i şeb ü âh-ı subh-gâhun
1851. Mecnûn ki haberden oldı âgâh, Gerdûna yetürdi şu'le-i âh
1852. Vahşîler içinde ol giriftâr, Bir derd ile kıldı nâle-i zâr
1853. K'efgâna getürdi mâr ü mûrı, Ağlatdı vuhûşı vü tuyûrı
1854. Hâme kimi yaş töküp demâdem, Nâme kimi kâmetini kılup ham
1855. Yazdı aluben eline hâme, Dildârına bir itâb-nâme
      Bu Mecnûnun Leylîye nâme-i itâb-âmîzidür ve Peygâm-ı şikâyet-engîzidür
1856. Dibâce-i nâme nâm-ı Ma'bûd, Kayyûm ü Kadîm ü Hayy ü Mevcûd
1857. Ol perde-keş-i hicâb-ı esrâr, Kim âlemi yohdan eyledi var
1858. Gün gözgüsin eyleyen mücellâ, Dün turrasın eyleyen mutarrâ
1859. Çün bir niçe hamd tohmın ekdi, Derd-i dilini beyâna çekdi
1860. Kim bu mütehammil-i belâdan, Ser-geşte vü zâr ü mübtelâdan
1861. Bir nâme ki mahz-ı derd ü gamdur, İzhâr-ı şikâyet-i sitemdür
1862. Ol dilbere kim vefâsı yohdur, Âşıklarına cefâsı çohdur
1863. Ey ahde vefâsı olmayan yâr, Ağyâruma gül olan mana hâr
1864. N'oldı sana nakz-ı ahd kıldun, Sındurmağa ahdi cehd kıldun
1865. Tenhâlığa mı getürmedün tâb, Kim eyledün ârzû-yı hem-hâb
1866. Târ oldı mı olduğun nişîmen, Kim eyledün anda şem' rûşen
1867. İncitdi mi derd-i dil mizâcun, Kim oldı tabîbe ihtiyâcun
1868. Pejmürde mi oldı serv-i dil-cû, Kim cehd ile vermek istedün su
1869. Bed-hâh mı etdi kasd-ı gül-zâr, Kim beyle urıldı rahneye hâr
1870. Ne bîm ile hıfz-ı gevher etdün, Kim beste-i akd-i şevher etdün
1871. Mûcib ne idi meni unutdun, Terküm kılup özge yâr dutdun
1872. Her lahza olup güvâh-ı hâlüm, Hâk-i derüne sirişk-i âlüm
1873. Mutlak güzer eylemez mi oldı, Menden haber eylemez mi oldı
1874. Âyâ ne idi bu bî-vefâlığ, Bigâneler ile âşinâlığ
1875. Çekdün yeni yârunı kenâra, Ruhsat mıdur imdi eski yâra
1876. Menden idi mihmet ü melâlün, Hoş oldı ola anunla hâlün
1877. Men ahd-i vefâya aldanurdum, Ahdünde vefâ ola sanurdım
1878. Bilmezdüm ola zaîf râyun, Noksânı ola tamâm ayun
1879. Güftârun ola menümle dâim, Gönlün ola özge ile kâim
1880. Zâhirde menümle olasen yâr, Bâtında dutasen özge dildâr
1881. Senden men olam cihânda bed-nâm, Bir nâm ü nişânı yoh ala kâm
1882. Ma'zûrsen ey nigâr ma'zûr, Bu devr iledür zemâne meşhûr
1883. Gül goncalığında hâr ilendür, Açılsa bir özge yâr ilendür
1884. Aslında tiken çeker azâbın, Faslında hakîm alur gül-âbın
1885. Ey ârzu-yi dil-i figârum, Kahrı çoh ü mihri az nigârum
1886. Ey adı olan vefâda mezkûr, Cismümdeki cân gözümdeki nûr
1887. Sevdâ-yı dimâğumun ilâcı, Bâzâr-ı cünûnumun revâcı
1888. Sen mihr-cemâl ü meh-cebînsen, Gâyetde latîf ü nâzenînsen
1889. Men hâr-mizâc ü hâk-hûyem, Bes tünd-zebân ü tîre-rûyem
1890. Sen hâl diliyle eyleyüp âr, Dersen ki sana ne nisbetüm var
1891. Men hem sana söylerem muvafık, Kim men sana sen mana ne lâyık
1892. Men hod olubem hayâle kâni', Sen lâyıkun istesen ne mâni'
1893. Ammâ men ü senden özge çohdur, Kim sözleri bizden özge yohdur
1894. Gördükde men eyleyen vefânı, Bildikde sen eyleyen cefânı
1895. Âyâ kime bî-vefâ diyerler, Kimün işini hatâ deyerler
1896. Yahşi midür eylemek yaman ad, Kim kılmaya kimse hayr ile yâd
1897. Sen gerçi dutup hilâf-ı âdet, Bir özgeye bağladun irâdet
1898. Çohdur sana men kimi ciğer-hûn, Her kime ki bahdun oldı mecnûn
1899. Men kim keseyüm derin selâmı, Senden çekeyüm bu intikâmı
1900. Dutmak dilerem senün kimi yâr, Ammâ aceb er senün kimi var
1901. Peyvendüni gayr ile eşitdüm, Bi'llâh ki besî teaccüb etdüm
1902. Ey çeşme-i âb-ı zindegânî, Sen cânum içindesen nihânî
1903. Bir lahza gözümden olmadun dûr, Vaslun niçe oldı gayre makdûr
1904. Ger İbni Selâma nûr-ı Leylî, Bir vech ile eylemiş tecellî
1905. Leylîden olan hayâli görmiş, Öz vâhimesiyle ayş sürmiş
1906. Leylî demesün mana karîndür, Kim ana hayâli hem-nişîndür
1907. Mecnûndan eder mi ol cüdâlığ, Kim gayr ile ede âşinâlığ
1908. Ey gevher-i tâc ü tâc-ı târek, Maksûduna yetdüğün mübârek
1909. Ashâb yığup tarab kılup şâd, Bu hayr işi eyeleyende bünyâd
1910. Çoh zevk ile çekdüm intizârı, Kim yâd edesen men-i figârı
1911. Sen hod demedün ki bir kulum var, Boynında tarîk ile yolum var
1912. Ger sandun ise ki pür-huzûrem, Şâyeste-i servet-i sürûrem
1913. Şart idi mana hem etmek i'lâm, Tâ men hem alam bu bezmden kâm
1914. Li'llâhi'l-hamd elüm değül dar, Cân kimi nukûda kudretüm var
1915. V'er sandun ise ki nâ-tüvânem, Âzürde-i mihnet-i cihânem
1916. Hem şart idi özr kılmak irsâl, Etmek meni bir söz ile hoş-hâl
1917. Ne beyle edüp ne eyle ey gül, Yahşi midür eylemek tegâfül
1918. Ey cânum içinde câna düşmen, Her niçe ki düşmenem sana men
1919. Âyîn-i kadîmüni unutma, Min yâr dut özge hûy dutma
1920. Gayr ile olanda şâd ü hurrem, Takrîb ile yâd kıl bizi hem
1921. Nakş et bu murabbaı harîre, Gör anı getür bizi zamîre
      Bu murâbba' Mecnûn dilindendür
1922. Gayr ile her dem nedür seyr-i gülistân etdüğün, Bezm edüp halvet kılup yüz lutf u ihsân etdüğün
1923. Ahd bünyadın mürüvvetdür mi vîrân etdüğün, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
1924. Lahza lahza müddeî pendin dür-i gûş eyledün, Kana kana gayr câm-ı şevkini nûş eyledün
1925. Vara vara ahd ü peymânı ferâmûş eyledün, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm
1926. Gayre salup mihrüni bizden savutdun âkıbet, Terk-i mihr etdün tarîk-i zulm dutdun âkıbet
1927. Ahdler peymânlar etmişdün unuttun âkıbet, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğüm
1928. Cürmümüz n'oldı ki bizden eyledün bîzârlığ, Biz gamun çekdük sen etdün özgeye gam-hârlığ
1929. Sizde âdet bu mıdur beyle olur mı yârlığ, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdügün
1930. Çerh tek bed-mihrliğ resmini bünyâd eyledün, Yahşi adun var iken döndün yaman ad eyledün
1931. Döne döne bizi gam-nâk özgeni şâd eyledün, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
1932. Gönlümüz min-ba'd zülfünçün perîşân olmasun, Bağrumuz la'lün hevâsiyle dahi kan olmasun
1933. Bî-vefâsen çeşmümüz yâdunla giryân olmasun, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
1934. Va'de-i vasl ile aldun sabrumuz ârâmumuz, Olmadı her gün visâlünden müyesser kâmumuz
1935. Geçdi hecr ile Fuzûlîden beter eyyâmumuz, Hanı ey zâlim bizümle ahd ü peymân etdüğün
      Tamâmî-i sühan
1936. Pâyâna çü yetdi sa'y-i hâme, Teslîm olındı Zeyde nâme
1937. Mektûb ile Zeyd olup sebük-per, Azm eyledi eyle kim kebûter
1938. Çün yetdi nigâr olan diyâra, Mekr ile visâle kıldı çâre
1939. Efsûn ile urdı sihrden dem, Tâ İbni Selâma oldı hem-dem
1940. Leylînün eşitdi vasf-ı hâlin, Keyfiyyet-i mihnet ü melâlin
1941. Dedi bilürem nedür devâsı, Uş yazılu mendedür duâsı
1942. Bağlandı anun sözine ihlâs, Halvet-geh-i kurbe kıldılar hâs
1943. Çün Leylîye zeyd oldı vâsıl, Maksûdını etdi baht hâsıl
1944. Bir dem oturup gelüp kıyâma, El urdı revân çıhardı nâme
1945. Ta'vîz dedi vü kıldı ta'zîm, Evvel öpüp andan etdi teslîm
1946. Çün nâmeni aldı Leylî-i zâr, Ol nâmeden aldı bûy-ı dildâr
1947. Bildi ki bir özge kayddür bu, Ne nüsha-i Amr ü Zeyddür bu
1948. Ol feyzi bilüp özine ikbâl, Göz merdümine yetürdi fi'l-hâl
1949. Çün nâmeye kıldı bir nezâre, Cân kisvetin etdi pâre pâre
1950. Kim dür ala bahr-ı çeşm-i terden, Lâ'l ala hizâne-i ciğerden
1951. Ol nâmenün eyleye nisârın, Efzûn ohıdı bildi mazmûn
1952. (yok)
1953. Fehm etdi maâni vü ibâret, Bildi neyedür olan işâret
1954. Cânına kılup itâb te'sîr, Ol nâme cevâbın etdi tahrîr
      Bu Leylînün Mecnûna peygâm-ı cevâbıdur ve özr'ü itâbıdur
1955. Bu tarz ile oldı kilki cârî, Kim evvel-i nâme nâm-ı Bârî
1956. Mi'mâr-ı binâ-yı akd ü peyvend, Vehhâb-ı atâ-yı mâl ü ferzend
1957. İzhâr-ı vücûd eden ademden, İcâd-ı hudûs eden kıdemden
1958. Meşşâta-i şâhed-i zemâne, Sultân-ı bülend-âsitâne
1959. Bu nâme ki bir figârdandur, Ya'nî men-i bî-karârdandur
1960. Bir sâhib-i izz ü i'tibâra, Ya'nî Mecnûn-i dil-figâra
1961. Ey hâk-bisât ü hâr-bister, Kâm-ı dil-i teng ü dîde-i ter
1962. Her ta'ne ki eylesen revâdur, Senden hacîlem yüzüm karadur
1963. Besdür mana çekdüğüm hacâlet, Şermendeliğümdeki melâlet
1964. Çün mu'terifem ki var günâhum, Öz lutfun eyle özr-hâhum
1965. Men gevherem özgeler hırîdâr, Mende değül ihityâr-ı bâzâr
1966. Devrân ki meni mezâda saldı, Bilmem kim idi satan kim aldı
1967. Olsaydı menüm bir ihtiyârum, Olmaz idi senden özge yârum
1968. Ger töhmete olmışem giriftâr, İkrâh ile menden olma bîzâr
1969. Bir dür değülem ki ola hakkâk, Aldukda tasarrufumda çâlâk
1970. Ger İbni Selâma dil-fürûzem, Şem'-i şeb ü âftâb-ı rûzem
1971. Kâni'dür ırağdan ala bir nûr, Men andan ü menden ola ol dûr
1972. Dûr olsa görür fürûg ü tâbum, Oldukda yahın çeker azâbum
1973. Fikr etme ki men neşât-mendem, Bir dâm-ı gam içre pây-bendem
1974. Ne zehre-i seyr-i kûçe vü kûy, Ne tâb-ı tapance-i ser ü rûy
1975. Gâhî heves eylesem figâna, Evvel ana isterem behâne
1976. Ya ata vü ane eylerem yâd, Ya sohbet-i hem-nişîn ü hem-zâd
1977. Ger rahtımı etmek eylesem çâk, Hayyâtına olurem gazab-nâk
1978. Kim aybludur bu dâmen ü ceyb, Cehd eyle ki zâhir olmaya ayb
1979. Gâhî taleb eylesem visâlün, Bilmek dilesem ki n'oldı hâlün
1980. Bir çeşme yana olup revâne, Gasl-i beden eylerem behâne
1981. Tenhâ olurem orada üryân, Mûy-ı serüm eylerem perîşân
1982. Âyîneye eylerem nigâhı, Hâlün görürem senün ke-mâhî
1983. Boynunda yoh özge tavkdan bâr, La'lümde bulınmaz özge güftâr
1984. Boynum kolunı diler havâdan, La'lüm lebüni sorar sabâdan
1985. Cândan gamun içre nâ-ümîdem, Şemşîr-i cefâ ile şehîdem
1986. Kanlu kefenümdür al perde, Men gûrdaem sağınma erde
1987. Gel şem'-i mezârum eyle âhun, Zîb-i lahd et gubâr-ı râhun
1988. Men bülbül-i bâğ-ı firkatem zâr, Ammâ kafes içreem giriftâr
1989. Bilmem bu kafesde n'ola hâlüm, Sındurdı belâ per ile bâlüm
1990. Bir vahşî ile ger etmişem hû, Müstevcib-i serzeniş değül bu
1991. Vâhşîler imiş senünle hem-dem, Hem-reng olubem senünle men hem
1992. Ey âşık-ı müst-mend ü mehcûr, Dutgıl men-i müst-mendi ma'zûr
1993. Sabr et niçe gün ki ola gerdûn, Bu günleri eyleye diğer-gûn
1994. Ancak özüni nizâr sanma, Ser-geşte-i rûzgâr sanma
1995. Bu şi'ri ger ohısan demâdem, Ma'lûmun olur menüm gamum hem
      Bu murabba' Leylî dilindendür
1996. Girîbân oldı rüsvâlığ eliyle çâk dâmen hem, Mana rüsvâlığunda dûst hem ta'n etdi düşmen hem
1997. Reh-i aşk içre cân kıldum giriftâr-ı belâ ten hem, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
1998. Eğer dutsam gamum elden nihân sabr u karârum yoh, Ve ger şerh-i gam-ı pinhânum etsem gam-güsârum yoh
1999. Esîr-i bend ü zindânem elümde ihtiyârum yoh, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
2000. Olupdur eşk-i hûn-âb ile gül-gûn çehre-i zerdüm, Yanupdur âteş-i hicrâna cân-ı derd-perverdüm
2001. Cefâ-yı çerh-i kec-reftâr elinden var min derdüm, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
2002. Gehî şevk-i visâl ü geh belâ-yı hecr ile zârem, Özüm hem bilmezem derdüm nedür men niçe bîmârem
2003. Gam-ı aşk içre min dermân yoh derde giriftârem, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
2004. Cüdâ senden belâ vü derd-i hicrân ile dutdum hû, Kılur her dem mana bî-dâd derd ayru belâ ayru
2005. Belâ vü derde düşdüm rûzgârum beyle hâlüm bu, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
2006. Tabîb-i akla çoh izhâr kıldum derd-i pinhânı, Men-i bîmâra kat'â olmadı bir sıhhat imkânı
2007. Ezelden var min derdüm yohdur hîç dermânı, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
2008. Fuzûlî her zaman bir ta'n ile bağrum kılursen kan, Aceb bilmez misen aşkdan geçmek değül âsân
2009. Bilürsen düşmişem bir derde kim yohdur ana dermân, Bu yetmez mi ki bir derd arturursen derdüme sen hem
      Tamâmî-i sühan
2010. Yazıldı çü nâmeye gam-ı dil, Zeyde dedi ey hakîm-i kâmil
2011. Ta'vîzün ile hoş oldı hâlüm, Zâil oluben gam ü melâlüm
2012. Hattun mana nüsha-i şifâdur, Ta'vîzün eser kılur duâdur
2013. Her gün gel yaz beyle ta'vîz, Tâ sıhhate bulmak ola ümmîz
2014. Bir yazılu nüsha var mende, Bi'llâh bile al anı gedende
2015. Gerçi bilürem anı ki hatdur, Bilmen ki sahîh ya galatdur
2016. Ağlâtına ver kemâl-i îzâh, Ger var ise sehvi eyle ıslâh
2017. Takrîb ile verdi Zeyde mektûb, Beyle gerek ehl-i akla üslûp
2018. Mecnûna çü nâme oldı vâsıl, Dür gördi akîkine mukâbil
2019. Mefhûmdan etdi kesb-i maksûd, Leylî tarafından oldı hoşnûd
      Bu Mecnûnı atâsı sahrâda bulduğıdur ve Nasîhatle ıslâhından âciz olduğıdur
2020. Tahrîr kılanda ehl-i inşâ, Beyle bu misâle çekdi tuğrâ
2021. Kim gussa-i dehr mübtelâsı, Mecnûn-ı şikestenün atası
2022. Kalmışdı melâlet içre dün gün, Ne güni gün idi ne düni dün
2023. Getmişdi elinden ihtiyârı, Gündüz sabrı gece karârı
2024. Kılmazdı tereddüdinde taksîr, Bulmazdı bu derde hîç tedbîr
2025. Bir gün anı etdiler haberdâr, K'ey pîr-i şikeste-i dil-efgâr
2026. Dün Leylî atası ol siyeh-dil, Ol mün'im-i sifle pîr-i câhil
2027. Ser-hayli yanında dâd ederdi, Mecnûn-ı hazîni yâd ederdi
2028. Kim bu delü hükme olmayıp râm, Halka bizi eyler oldı bed-nâm
2029. Peyveste yeter bize belâsı, Nevfel gazabından et kıyâsı
2030. Çün mahz-ı şer oldı zât-ı ef'î, Vâcib görinür müdâm def'i
2031. Her niçe ki tende cânı vardur, Nâmûsumuza ziyânı vardur
2032. Nâmûs bizüm değül senündür, Def' eyleye gör ki düşmenündür
2033. Çünkim zararında gördiler nef', Azm eylediler ki edeler def'
2034. Yâdun değül eyle oğlunı yâd, Kıl çâre ki düşmen olmaya şâd
2035. Ol pîr düşüp min ıztırâba, Nâ-çâr özin verüp azâba
2036. Sahrâlara dutdı seyl tek rû, Cehd ile yöğürdi gezdi her sû
2037. Menzil menzil sirişki kanın, Rehber kılup istedi nişânın
2038. Çün geceye gündüz oldı tağyîr, Oldı gece zulmeti cihân-gîr
2039. Ref' oldı alâme-i menâzil, Ol pîre tereddüd oldı müşkil
2040. Ser-geşte gezerken isteyüp râh, Bir şu'le ana görindi nâgâh
2041. Ol pîrün olup delîl-i râhı, Rûz etdi ol od şeb-i siyâhı
2042. Sandı odı yanduran Arâbdur, Hayl ü haşem ol oda sebebdür
2043. Pervâne kimi yüz urdı nâra, Çün yetdi ve eyledi nezâre
2044. Gördi ki bu şu'le bir nefesdür, Ne şu'le-i cirm-i hâr ü hasdür
2045. Mecnûndur bu ki âh-ı ser-keş, Çekmiş urmış cihâna âteş
2046. Kat'-ı nazar eylemiş cihândan, Geçmiş ser ü çeşm ü cism ü cândan
2047. Ne mülk ne mâl cüst ü cûsı, Ne ata ne ana ârzûsı
2048. Getmiş yele berg-i i'tibârı, Ol kalmış ü merg intizârı
2049. Ol pîr çü gördi oğlı hâlin, Tökdi ruh-i zerde eşk-i âlin
2050. Yanında oturdı zâr ü gam-nâk, El urdı ki çehresin ede pâk
2051. Ol şîfte açdı çeşm-i pür-nem, Kimsen dedi ey menümle hem-dem
2052. Ger elçi isen yetür peyâmun, Ver müjdesin ol meh-i tamâmun
2053. V'er yolcu isen oturma gâfil, Azm eyle gözet bir özge menzil
2054. Ol pîr tazarru' etdi âğâz, K'ey nakd-i hayâta kîse-perdâz
2055. Men dürcem ü sen dür-i şeb-efrûz, Ya'nî atanem men-i seyeh-rûz
2056. Ey hâsıl-ı mezra'-ı vücûdum, V'ey ömr ticâretinde sûdum
2057. Ey cevher-i cânumun behâsı, V'ey dîde-i bahtumun ziyâsı
2058. Derdüm olasen menüm penâhum, Fahrum şerefüm ümîd-gâhum
2059. Menden bu serîr olanda hâlî, Sen olasen ehl-i mülke vâlî
2060. Halk ede seni görende yâdum, Bâkî senün ile ola adum
2061. Ger tıflığunda mest bî-bâk, Sahrâya düşüp yahan kılup çâk
2062. Oldun reh-i aşk içinde meşhûr, Ma'zûr idün ol zamanda ma'zûr
2063. Her vaktdedür bir emr gâlib, Her ahddedür bir iş münâsib
2064. Nev-reslere aşk bir hünerdür, Ser-hadd-i kemâle râh-berdür
2065. Hâlâ ki makâm-ı akl buldun, Tahsîl-i kemâle kâbil oldun
2066. Senden ne revâ bu mâcerâlar, Sermâye-i ayb olan sadâlar
2067. Ger gâfil idün ol imdi âkil, Sahrâlara düşme gezme gâfil
2068. Vahşîler ile nedür bu birliğ, İnsân ile hoş değül mi dirliğ
2069. Gör vahş ile vahş tayr ile tayr, Hem-cins ile hoşdur eylemek seyr
2070. Rahm et men-i zâr ü nâ-murâda, Koyma bu meşakkat ü belâda
2071. Kâfûr veş oldı müşg-i nâbum, Bu subhda sensen âftâbum
2072. Olmak elifüm karîne-i dâl, Meylüm sana olmağınadur dâl
2073. Devrân sitemiyle câna yetdüm, Men özge diyâr azmin etdüm
2074. Gel tapşurayum sana makâmum, Zabt eyle bisât-ı ihtirâmum
2075. Ne sûd hemîşe mestliğden, Ne fâide büt-perestliğden
2076. Ey mest kemâl-i hiddetünden, Yohdur haberün kabâhatünden
2077. Ol lahza ki hûşyâr olursen, Elbette ki şerm-sâr olursen
2078. Ey bütkedeler sanem-peresti, Çün ref' ola bu hicâb-ı mestî
2079. Mezmûm olup etdüğüm bu hâlet, Elbette sana verür hacâlet
2080. Bir dilbere ver gönül ki dâim, Bünyâd-ı sebâtı ola kâim
2081. Ger olsa yolında bu cihân hâk, Dâmânı ola gubârdan pâk
2082. Sen saydı olan huceste şehbâz, Her lahza kılur bir elde pervâz
2083. Geh Nevfeledür mutî'-i fermân, Geh İbni Selâma mûnis-i cân
2084. Sen beyle belâlara giriftâr, Ol eyle çerâğ-ı bezm-i ağyâr
2085. Şerm eyle bu aşk-bâzlığdan, Bî-fâide cân-güdâzlığdan
2086. Yohdur çü bekâsı rûzgârun, Farz eyle ki oldı yâr yârun
2087. Vasl etme anunla kim bilürsen, Bir gün olur ondan ayrılursen
2088. Terk eyle bu herze herze seyri, Yâd eyle İlâhı anma gayri
2089. Kim nefse meâd ü merca' oldur, Kat' et ana söz ki makta' oldur
2090. Hak sun'ına dehr kâr-gehdür, Munda amel etmemek günehdür
2091. Her kime gerek gelen mahalde, Bu kâr-geh içre bir amelde
2092. Her kim ne amel kılursa bünyâd, Müzdini verür amelce Üstâd
2093. Ey kâr-geh-i cihâna dâhil, Sen hem amel eyle olma kâhil
2094. Vakt oldı sefer kılam cihândan, Âvâre olam bu hâk-dândan
2095. Vakt oldı verem fenâya tahtum, Kadr ile çekem bekâya rahtum
2096. Gel yanuma eyle fikr hâlüm, Bîgâneye verme mülk ü mâlüm
2097. Çoh genc yığınca çekmişem renc, Koyma ki nasîb-i gayr ola genc
2098. Aşkun bilürem ki beyle kalmaz, Dâim seni gam bu hâle salmaz
2099. Bahtun uyananda bu yuhudan, Hırsun yorulanda cüst ü cûdan
2100. Korhum bu ki özge ola hâlüm, Dünyâda ne men kalam ne mâlüm
2101. Bî-kesliğ olup sana mukarrer, Bî-kes olasan müdâm ü bî-zer
2102. Âkil kişi dûr-bîn gerekdür, Dünyâya ümîd bir direkdür
2103. Çün pendi düketdi ol hıred-mend, Mecnûna tefâvüt etdi ol pend
2104. Devletlü sözine oldı mâil, Bir fikr etdi ki ola âkil
2105. Kat' ede selâsil-i cünûnı, Sevdâsınun olmaya zebûnı
2106. Terk eyleye ârzû-yı dildâr, Aşka dahi olmaya giriftâr
2107. Ammâ yine aşk şehriyârı, Fermânına çekdi ol figârı
2108. K'ey varı menüm olan cihânda, Nen var senün bu cism ü cânda
2109. Câna tama' etme kim menümdür, Terk eyle teni ki meskenümdür
2110. Menden geç ü cân ü tenden ayrıl, Koy varlığunı özünle sen bil
2111. Gül-bün kimi kanı cûşa geldi, Bülbül sıfatı hurûşa geldi
2112. K'ey ayn-ı salâh olan beyânı, Va'zı mana âfiyet nişânı
2113. Men hem muna kâilem ki pendün, Mazmûn-ı kelâm-ı sûd-mendün
2114. Nisbet mana hayrdür değül şer, Ger olsa eşitmeği müyesser
2115. Gerçi sözüne kulağ dutdum, Ne sûd eşitdüm ü unutdum
2116. Sen deme ki dut haber sözümden, Kim yoh haberüm menüm özümden
2117. Aşk aldı derûnum ü bîrûnum, Getdi yele sabrum ü sükûnum
2118. Men akla teveccüh eylerem çoh, Sevdâ yolumı duta ki yoh yoh
2119. Sen handan ü terk-i aşk handan, Aşk-ı ezelî çıhar mı cândan
2120. Halkun sitemiyle câna yetdüm, Terk eyle meni ki terkün etdüm
2121. Lutf eyle zaman zaman verüp pend, Islâhuma olma ârzû-mend
2122. Artar elemüm bu mâcerâdan, Âteş kimi cünbiş-i hevâdan
2123. Bir şîşe ki oldı pâre pâre, Peyvendine hîç var mı çâre
2124. Teklîfümi kılma hânümâna, Gör sür'at-i gerdiş-i zemâne
2125. Çün sen hem anı koyup gedersen, Anda meni iledüp n'edersen
2126. Ancak mana arz-ı mülk ü mâl et, Oğlunı özün kimi hayâl et
2127. Farz eyle ki mâle oldı vâlî, Getdi yine gayre koydı mâli
2128. Ol kişver-i aşk pâdişâhı, Ol evc-i belâ vü derd mâhı
2129. Özr ile kılurdı eyleyüp âh, Babasına şerh-i gam ki nâgâh
2130. Lerzân oluben ten-i hazîni, Kan doldı kolından âstîni
2131. Elverdi atasına tehayyür, Mecnûn dedi eyleme tefekkür
2132. Fasd eyledi ol büt-i perî-zâd, Nîş urdı anun kolına fessâd
2133. Ol zahm eseri görindi mende, Biz bir rûhuz iki bedende
2134. Bizde ikilik nişânı yohdur, Her bir tenün özge cânı yohdur
2135. Sağınma ki oldur menem men, Bir cân ile zindedür iki ten
2136. Hurrem olurem ol olsa hurrem, Gam yetse ana mana yeter gam
2137. Ol pîr çü vâkıf oldı hâle, İnsâf getirdü ol kemâle
2138. Bildi ki değül bu nakş bâtıl, Olmaz hiyel ile aşk zâil
2139. Min-ba'd nasîhat etmez oldı, Ta'n ile fazîhat etmez oldı
2140. Terk etdi tarîka-i nizâın, Nevmîd olup eyledi vedâın
      Bu Mecnûn atasınun terk-i nizâ' etdüğidür ve Nâ-çâr hasretle vedâ' etdüğidür
2141. K'ey rişte-i gevher-i murâdum, Âyîne-i hüsn-i i'tikâdum
2142. Bir lahza bana terahhum eyle, Güftârum eşit tekellüm eyle
2143. Pervâ-yı men-i şikeste-hâl et, Azm-i sefer eyledüm halâl et
2144. Nâ-hoş sana menden idi ahvâl, Men getmelü oldum imdi hoş kal
2145. Zinhâr şikâyet etme menden, İnciklü hikâyet etme menden
2146. Dirlikde çün senden almadum kâm, Tevsenliğe düşdün olmadun râm
2147. Budur keremünden iltimâsum, Kim dutasen öldüğümde yasum
2148. Her lahza edüp figân ü zârî, Toprağuma edesen güzârı
2149. Teklîf-i neşât ü ayş kılman, Kim sen deyesen bu resmi bilmen
2150. Feryâd ü figândur asl-ı mâtem, Sen hod bu revişdesen müsellem
2151. Öz âdetün ile nâle eyle, Ecrini mana havâle eyle
2152. Budur garazum ki dûst düşmen, Üstümde durup kılanda şîven
2153. Bî-kesliğüm olmaya mana âr, Ma'lûm edeler ki vârisüm var
2154. Çün kıldı vasiyyet ol perîşân, Döndi eve geldi zâr ü giryân
2155. Derd ü elem etdi anı rencûr, Kalmadı hayâtı şem'ine nûr
2156. Derdine bulınmaz oldı dermân, Mecnûn dedi verdi âkıbet cân
2157. Dünyâya ümîd dutmak olmaz, Hergiz ölümi unutmak olmaz
2158. Hoş hâne-i ayşdür bu âlem, Derdâ ki değül esâsı muhkem
      Bu Mecnûnun atasınun vefâtından haberdâr olduğıdur ve Mezârına yol bulduğıdur
2159. Sâkî mey-i lâle-fâm yoh mı, Dözmen bu humâra câm yoh mı
2160. Öldürdi meni gam-ı nihânî, Yohdur mı şarâb-ı ergavânî
2161. Gam def'ine durma eyle tedbîr, Elden geleni gel etme taksîr
2162. Dünyâ ki nigâr-ı dil-rübâdur, Zinhâr sağınma bî-vefâdur
2163. Sen gerçi olupsen ana meftûn, Oldur talebünde senden efzûn
2164. Sensen ana cehl ile taleb-kâr, Oldur sana ilm ile hevâ-dâr
2165. Her niçe ki ana mihmânsen, Ayş ü tarab ile kâm-rânsen
2166. Andan sefer ihtiyâr edende, Kurb-i Haka yüz dutup gedende
2167. Göz sürmesi eyleyüp gubârun, Tâ mahşer ola nigâh-dârun
2168. Yolunda özin verür fenâya, Sahlar seni tapşurur bekâya
2169. Her kim ki bu nüktedendür âgâh, Devrân-ı felekden etmez ikrâh
2170. Hem dirlikde azâbı olmaz, Hem mevtden ictinâbı olmaz
2171. Bir gün ahıdup sirişk-i gül-gûn, Necd üzre oturmış idi Mecnûn
2172. Min ta'n ile bir cefâcı sayyâd, Ol zâra yetişdi kıldı feryâd
2173. K'ey ârdan el içinde ârî, V'ey nâkıs olan ıyâr-ı ârı
2174. Yoh sende nişân-ı nâm ü nâmûs, Efsûs ki ârsuzsen efsûs
2175. İnsâf değül sitemde isrâf, İnsâfsuz olduğuna insâf
2176. Dirlikde atanı etmedün şâd, Bâri kıl anı ölende bir yâd
2177. Cân verdi mahabbetünde ol pîr, Yâd eylemedün nedür bu taksîr
2178. Yohdur mı cibilletünde âzerm, Allâhdan eylemez misen şerm
2179. Mecnûna bırahdı ol sadâ sûz, Arturdı figânın ol siyeh-rûz
2180. Bârân kimi daşa urdı başın, Mey kimi ayağa tökdi yaşın
2181. Kabrin sorup istedi nişâne, Oldı gözi yaşı tek revâne
2182. Çün gördi atasınun mezârun, Şem' eyledi ana cism-i zârın
2183. Târ-ı tene derdi tâb verdi, Dil âteş ü dîde âb verdi
2184. Levh eyledi göğsini mezâra, Dırnağ ile kıldı pâre pâre
2185. Bağrına basup mezâr-ı pâkin, Gül yaprağı etdi levh-i hâkin
2186. Efgân ile tâze kıldı mâtem, Efgânı içinde derdi her dem
2187. K'ey bânî-i bünye-i vücûdum, İsyânı ziyân rızâsı sûdum
2188. İrşâdunı bilmedüm ganîmet, Yüz vây ki fevt olındı fursat
2189. Yüz hayf ki dutmadum tarîkun, Bir niçe gün olmadum refîkun
2190. Feyzün bana olmadı müyesser, Sen hayr dedün mey eyledüm şer
2191. Cevr ile sana cefâlar etdüm, Yanlış vardum hatâlar etdüm
2192. Ey devletüm olma dûr menden, V'ey şem' götürme nûr menden
2193. Olsam gam-ı âleme giriftâr, Ancak sen idün enîs ü gam-hâr
2194. Hem-râzum idün şikâyetümde, Dem-sâzum idün hikâyetümde
2195. N'oldı gamuma getürmedün tâb, Korhutdı seni meğer bu girdâb
2196. N'oldı sebep eyledün azîmet, Menden mi idi sana hezîmet
2197. Ey menşe'-i cevher-i hayâtum, Hoşnûdlığundadur necâtum
2198. Bildüm işümi günâhkârem, Geldüm sana hâr ü şerm-sârem
2199. Dünyâda seni men eyledüm zâr, Ukbâda meni sen eyleme hâr
2200. Yahdun meni âteş-i cefâya, Saldun gam u mihnet ü belâya
2201. Sen meyl-i ferâğ u râhat etdün, Bir künc dutup ferâğat etdün
2202. Göster mana hem tarîk-i râhat, Kim sen nişe eyledün ferâğat
2203. Kim eyledi hall müşkilâtun, Kim verdi bu gussadan necâtun
2204. Şeb-tâ-seher ol esîr-i hicrân, Mâtem dutup etdi âh u efgân
2205. Çün müşge tökildi gerd-i kâfûr, Zulmâta bırahdı pertevin nûr
2206. İhyâ kıluben merâsim-i vecd, Dutdı reh-i gûr-hâne-i necd
      Tamâmî-i sühan
2207. Erbâb-ı kemâle ol ıyândur, Kim hüsn ile aşk tev'emândur
2208. Aşk âyîne-i cihân-nümâdur, Keyfiyyet-i hüsn ana cilâdur
2209. Hüsn olmasa aşk zâhir olmaz, Aşk olmasa hüsn bâhir olmaz
2210. Hüsn olmasa aşkdan ne hâsıl, Ma'şûk eder ehl-i aşkı kâmil
2211. Aşk olmaz olursa hüsn olur hâr, Aşk iledür ehl-i hüsne bâzâr
2212. Ne ansuz olur munun sürûrı, Ne munsuz olur anun zuhûrı
2213. Mecnûn idi şem'-i meclis-efrûz, Leylî ana âteş-i ciğer-sûz
2214. Mecnûn idi câm-ı râhat-efzâ, Leylî ana bâde-i musaffâ
2215. Leylîden idi kemâl-i Mecnûn, Hüsn ile olurdı aşkı efzûn
2216. Mecnûndan idi cemâl-i Leylî, Aşk idi eden cemâle meyli
2217. Bir gün Mecnûn-ı dil-şikeste, Sahrâda gezerdi zâr ü haste
2218. Bir safhada gördi iki peyker, Leylî Mecnûn ile musavver
2219. Mahv eyledi nakş-ı dil-sitânın, Koydı özinün hemîn nişânın
2220. Sordılar ana hakîkat-i hâl, Kim nişe bir oldı iki timsâl
2221. Dedi bize birdürür hakîkat, Birlikde yaraşmaz iki sûret
2222. Olmak gerek ehl-i dâniş âgeh, Kim biz ikilikdenüz münezzeh
2223. Sâil dedi bu değül midür âr, Kim yâr ola yoh sen olasen var
2224. Sen nişe kalursen ol olur hâk, Bâri anı koy sana kalem çek
2225. Dedi reh-i aşkda ne lâyık, Ma'şûk ola nikâb-ı âşık
2226. Uşşâk ten ü habîb cândur, Ten zâhir ü tende cân nihândur
2227. Ma'şûka ne bâk olursa mestûr, Âşık gerek el içinde meşhûr
2228. Kim âleme âşık ahıdan yaş, Ma'şûk kim olduğın kılur fâş
      Bu Mecnûnun şemme-i keyfiyyet-i hâlidür ve Ba'zı sıfât-ı kemâlidür 
2229. Mecnûn idi mülk-i derd şâhı, Hayl-i ded ü dâm anun sipâhi
2230. Âhûnun alurdı müşgi bâcın, Rûbâh semûrınun harâcın
2231. Bir server idi kerîm ü âdil, Cümle ded ü dâma adli şâmil
2232. Hûn-i ciğerinden ol vefâ-dâr, Hûn-hârları kılurdı hûn–hâr
2233. Hûn-âb-ı ciğer töküp demâdem, Kılmazdı sibâ' rızkını kem
2234. Devrinde derendeler olup râm, Dutmışdı biri biriyle ârâm
2235. Gûr olmış idi perenge hem-râz, Gürg olmış idi gevezne dem-sâz
2236. Şîr olmış idi enîs-i nahçîr, Nahçîr emerdi şîrden şîr
2237. Yanında dutardı mûr hâne, Göz yaşından yığardı dâne
2238. Gâhî olup eşki seyli kâim, Seylâba gederdi min behâyim
2239. Geh odını tende tâb ederdi, Min cân-veri kebâb ederdi
2240. Bel olmış idi elinde dırnağ, Yerden savururdı başa toprağ
2241. Mûyında gubâr olup ferâhem, Eşkiyle çeküp zaman zaman nem
2242. Âhû-bere sebze-zârı oldı, Gül-zâr-ı cünûn bahârı oldı
2243. Ger dutsa idi gevezn ile hû, Ahardı gözinden ol kadar su
2244. K'ol sudan olurdı tâze vü ter, Hem berg verürdi şâhı hem ber
2245. Her lahza alup eline bir mâr, Hursend oluben der idi ol zâr
2246. K'ol sünbül-i müşg-bûnı dutdum, Ser-rişte-i ârzûnı dutdum
2247. Kaplan kimi cân urdı min dâğ, Aslan sıfatı uzatdı dırnağ
2248. Arslanlarun oldı pîşvâsı, Kaplanların oldu muktedâsı
      Bu Mecnûnun sıdk ile münâcât etdüğidür ve Nâvek-i duâsı hedef-i icâbete yetdüğidür
2249. Bir gece ki zulmet-i ziyâ-sûz, Zülf-i şebi etdi bürka'-i rûz
2250. Bir la'li edüp sipihr nâ-yâb, Gösterdi yerine min dür-i nâb
2251. Bir sancağı eyleyüp nigûn-sâr, Min mehçe-i râyet etdi izhâr
2252. Katra katra hakîm-i eflâk, Haşhâşlarında dutdı tiryâk
2253. Dâne dâne arûs-ı gerdûn, Kaftânına tikdi dürr-i meknûn
2254. Girdâbâ düşüp sefîne-i Mâh, Kıldı özine mecerreden râh
2255. Saçıldı Utâridün midâdı, Arturdı bu safhaya sevâdı
2256. Zühre dağıdup siyâh gîsû, Gîsûsı içinde gizledi rû
2257. Hurşîd nihân olup sitâre, Göz açdı târik-i intizâra
2258. Deprendi ser-i sinân-ı Behrâm, Feth oldı ana vilâyet-i şâm
2259. Bircîs girüp siyeh libâsa, Hurşîd gamında batdı yasa
2260. Âyîne olup sipihr-i gerdân, Bahdı ana aks saldı Keyvân
2261. Gerdûna sevâbit oldı mismâr, Tâ tökmeye dün bisâtı perkâr
2262. Gökde Hamel oldı âşikâre, Âhû-bere çıhdı sebze-zâre
2263. Gâv-ı felek oldı gâv-ı anber, Doldurdı cihâna anber-i ter
2264. Cevzâ kemeri murassa' oldı, Gerdûn bedeni mülemma' oldı
2265. Harçenk kılup seher yelin def', Hâsıyyeti verdi zulmete nef'
2266. Oldı Esed âftâbdan dûr, Pür-dûd misâl-i şem'-i bî-nûr
2267. Gîsûsına verdi Sünbüle tâb, Müşg üstine tökdi anber-i nâb
2268. Mîzânı edüp felek terâzû, Sarrâf-ı zemîne çekdi lû'lû
2269. Akreb bırahup kemend-i pür-ham, Dîv-i şebe kıldı kayd-i muhkem
2270. Kavsini kurup sipihr-i lâib, Atıldı hadeng-i necm-i sâkib
2271. Büzgâle-i âsman töküp mû, Gök safhasın eyledi siyeh-rû
2272. Delvi delüp âfet-i zemâne, Min katra saçıldı âsmâna
2273. Hût eyledi habs-i Yûnis-i rûz, Berk-ı şafak oldı âsmân-sûz
2274. Arz eyledi Ahbiye hibâsın, Cebhe dahi cebhesin ziyâsın
2275. Hek'a verdi cemâle zîver, Hem Hen'a mükellel etdi efser
2276. Şarteyn ü Butin Simâk ü İklîl, Nûr etdiler âsmâna tahvîl
2277. Tâ sâdır ü vâride Neâyim, Sarf eyleye Sarfe ile dâim
2278. Tezyîn içün etdiler müheyyâ, La'lin Deberân dürin Süreyyâ
2279. Verdi reviş-i sipihr-i ahdar, Tertîb-i mukaddem ü muahhar
2280. Mecnûn mütehayyir ü perîşân, Kalmışdı sipihr işinde hayrân
2281. Gerdûna açardı dîde-i ter, Yer yüzine doldururdı ahter
2282. Her ahtere arz-ı hâl ederdi, Min ârzû-yı muhâl ederdi
2283. Evvel olup âsmâna mâil, Şerh etdi Utâride gam-ı dil
2284. K'ey ehl-i hisâba kâr-fermây, Müstevfî-i akl ü müşrif-i rây
2285. Ey nâsih-i nüsha-i meânî, Fihrist-i rümûz-ı âsmânî
2286. Kassâm-ı mekâsıd ü metâlib, Ressâm-ı menâsıb u merâtib
2287. Derd-i dilümün hisâbı çohdur, Sende özge debîr yohdur
2288. Bir nâmeye derdümi rakam kıl, Sultânuma arz et kerem kıl
2289. Şâyed eser ede feyz-i hâmen, Ta'vîz-i cünûnum ola nâmen
2290. Gördi ki Utârid anlamaz râz, Bir özge terennüm etdi âğâz
2291. Dönderdi yüz andan ağlayup zâr, Merrîhe niyâzın etdi izhâr
2292. K'ey vâlî-i mesned-i şecâat, Şemşîrüne âlem ehl-i tâat
2293. Sen sâhib-i nuset ü zafersen, Erbâb-ı silâha tâc-ı sersen
2294. Men âcizem ü kavîdür ağyâr, Men bî-kes ü hasmdur sitem-kâr
2295. Âcizlere lutf edüp meded kıl, Bî-keslerden belânı red kıl
2296. Çek tîğunı eyle def'-i düşmen, Tâ dûsta hem-nişîn olam men
2297. Çün gördi bülend yerdedür kâm, Ne Tîr yeter ana ne Behrâm
2298. Tiğ ile kalemden oldı nevmîd, Dutdı reh-i bârgâh-ı tevhîd
2299. Dergâha dutup ruh-i niyâzın, Ma'bûdına arz kıldı râzın
2300. K'ey tîğe muîn ü kilke rehber, Behrâm-gulâm ü Tîr-çâker
2301. Ey fark-ı emel külâh-dûzı, Sâhib-rakam-ı berât-ı rûzî
2302. Rahm et men-i zâr ü bî-nevâya, Derd-i dilümi yetür devâya
2303. Leylîni sen eyledün perî-veş, Kim câna cemâli urdı âteş
2304. Sen kıldun anı belâ-yı âlem, Ol etdi meni şikeste-i gam
2305. Verdün ana hüsn-i âlem-efrûz, Saldı mana âteş-i cihân-sûz
2306. Derd ile meni sen eyledün zâr, Men handan u Leylî-i cefâ-kâr
2307. Leylî ki meni belâya saldı, Bir görmek ile karârum aldı
2308. Yohdur revişinde ihtiyârı, Kim döndüre alduğı karârı
2309. Bî-çâredür öz işinde ol hem, Senden bulunur bu zahma merhem
2310. Hem sen keremünden et ilâcum, Kes gayrı kişiden ihtiyâcum
2311. (yok)
2312. Çoh çoh hükemâya söyledüm hâl, Teşhîs-i marazda oldılar lâl
2313. Bildüm ki hakîm-i ferd sensen, Dânâ-yı cemî'-i derd sensen
2314. Ger derd ü eğer devâ senündür, Hâkim sensen rızâ senündür
2315. Rahm eyle vü kıl devâ-yı derdüm, Bî-dâd yeline verme gerdüm
2316. Ya'nî ki yetür kemâle zevküm, Günden güne kıl ziyâde şevküm
2317. Sal çeşmüme la'linün hayâlin, Ver tab'uma hüsninün kemâlin
2318. Dâim anı mende zâhir eyle, Lutf et iki sûreti bir eyle
2319. Kadrüm gamı içre mu'teber kıl, Derdin mana rûzî ol kadar kıl
2320. Kim kimseye ol olup müyesser, Kimse mana olmaya berâber
2321. Görmek ruhın olmaz olsa makdûr, Hûn-bâr gözümde olmasun nûr
2322. Zevk-i elemi olursa nâ-yâb, Mecrûh tenümde olmasun tâb
      Münâcât
2323. Yâ Rab kemâl-i mertebe-i Mustafâ hakı, Sıdk u safâ-yı silsile-i enbiyâ hakı
2324. Senden yeter velîlere te'yîd-i iktidâ, Sen muktedâ-yı âlem eden evliyâ hakı
2325. Düşmez harîm-i kurbüne bî-gâneler yoh, Ol bârgâha mahrem olan âşinâ hakı
2326. Kahrundaki siyâset ü asîb havfı-çün, Lutfundaki letâfet-i feyz ü recâ hakı
2327. Uşşâka yâr kılduğı cevr ü cefâ içün, Ma'şûka âşık etdüği mihr ü vefâ hakı
2328. Leylîde eyledüğün feyz-i hüsn içün, Mecnûna verdüğün gam ü derd ü belâ hakı
2329. Fakr u fenâ saâdeti verdün Fuzûlîye, Anda olan saâdet-i fakr u fenâ hakı
      Tamâmî-i sühan
2330. Eylerdi bu sûz ile münâcât, Mihnetlere isteyüp mükâfât
2331. K'açıldı gül-i hadîka-i rûz, Gösterdi güneş cemâl-i fîrûz
2332. Mürg-i dem-i subh çekdi âvâz, Zâğ-ı şeb-i tîre kıldı pervâz
2333. Hem safha-i âlem oldı rûşen, Hem dâne-i encüm oldı hırmen
2334. Gün âyîne-dârı oldı gerdûn, Tökdi kademine dürr-i meknûn
2335. Subh urdı safâ vü sıdkdan dem, Açıldı gül-i neşât-ı âlem
2336. Te'sîr-ı safâ-yı câm-ı hurşîd, Gök gülşenin etdi bezm- i Cemşîd
2337. Lâle kimi dağa çıhdı Mecnûn, Nezzâreye açdı çeşm-i pür-hûn
2338. Gördi ki gelür nedîm-i kâmil, Hem-râz-ı kadîm Zeyd-i kâbil
2339. Ruhsârında neşâtdan nûr, Behcet gözine cemâli manzûr
2340. Yoh zerrece gussa vü melâli, Mecnûna aceb görindi hâli
2341. Sordı ki nedendür inbisâtun, Âdetçe görinmeyen neşâtun
2342. Maksûduna dest-res mi buldun, Dildâruna hem-nefes mi oldun
2343. Ne kadr ile ser-bülend olupsen, N'oldı ki neşât-mend olupsen
2344. Zeyd açdı der-i hizâne-i râz, K'ey turfe hümâ-yı evc-i i'zâz
2345. Dün tavf-ı diyâr-ı yâr kıldum, Ol serv yana güzâr kıldum
2346. Ta'vîz vesîlesiyle bir dem, Oldum harem-i visâle mahrem
2347. Gördüm meh-i ârızın ziyâsuz, Âyîne-i tal'atın cilâsuz
2348. Ne la'l-i lebinde katraî âb, Ne mâh-ı ruhında zerreî tâb
2349. La'l-i tere eşki gevher-engîz, Berg-i güle nergisi güher-rîz
2350. Gördü meni etdi nâle-i zâr, Râz açdı mana ki ey vefâ-dâr
2351. Düşdi ola necde reh-güzârun, Gördün ola hâlin ol figârun
2352. Mecnûnımı gördün ise bi'llâh, Eyle men-i zâr-ı andan âgâh
2353. Nişe geçer ola mâh ü sâli, Kim ola refîki n'ola hâli
2354. Bi'llâh güzer etsen ol yanaya, Rahm et men-i zâr ü mübtelâya
2355. Menden ana şerh-i za'f-ı hâl et, Hâlin men-i hasteden suâl et
2356. Söyle nişesen hücûm-ı gamdan, Tuğyân-ı meşakkat ü sitemden
2357. Matem-zede olduğun eşitdüm, Kıldum yaha çâk ü şîven etdüm
2358. Ol serv ki çıhdı bu çemenden, Menden geldi değül ki senden
2359. Ancak bir ol idi kim çeküp gam, İsterdi meni senünle hem-dem
2360. Çoh gördi bize sipihr-i gaddâr, Yüz min ağyâr içinde bir yâr
2361. Bir zulmdürür bu âşikâre, Elden ne gelür muna ne çâre
2362. Bu ded ki az değül yöküşdür, Hem sabr edeyüm ki sabr hoşdur
2363. Men dut ki mukayyed-i hisârem, Mahbûs-ı hicâb-ı neng ü ârem
2364. Ger şem'e açılsa şerh-i râzum, Sâyemden olur min ihtirâzum
2365. V'er sâyeme söylesem gam-ı dil, Şem'ün hasedi gelür mukâbil
2366. Ne yazmağa nâme ihtiyârum, Ne etmeğe arz râz-dârum
2367. Gonca kimiyem men-i perîşân, Ağzum dutulu içüm dolu kan
2368. Sen kim şeh-i kişver-i rızâsen, Her kime dilersen âşinâsen
2369. Yoh hükmi sana çü hâme gayrün, Öz başunadur hemîşe seyrün
2370. Âyâ ne içün kılursen ihmâl, Hâl-i dilün eylemezsen irsâl
2371. Öz nazm-ı latîf ü dil-keşünden, Mazmûn-ı ibâret-i hoşundan
2372. Lutf ile kılup hemîşe tahrîr, Göndermedüğün değül mi taksîr
2373. Senden değülem bu işde râzî, Hâlâ kerem et hilâf-ı mâzî
2374. Nazm eyleyüben beyân-ı hâlün, Şerh-i ruh- i zerd ü eşk-i âlün
2375. İrsâl ede gör men-i hâzîne, K'ol cevhere cân edem hazîne
2376. Elfâzı olup hemîşe zikrüm, Bu kâr-geh içre bikr-i fikrüm
2377. Tarz-ı gam edende câna tasvîr, Ol nakşdan ola çâşnî-gîr
2378. Hem hâl-i dilin kılurdı izhâr, Hem bu gazeli ederdi tekrâr
      Bu gazel Leylî dilindendür
2379. Niçün ol safha-i kâfûra kilkin müşg-bâr etmez, Yazup bir ruk'a lutf ile bizi ümmîd-vâr etmez
2380. Menümle dûst lutfın az bilüp çoh ta'n eder düşmen, Niçün lutf eyleyüp düşmenleri bir şerm-sâr etmez
2381. Gel ey göz yâr hattın nâmede görmek heves kılma, Ki hatt-ı nâme def'-i derd-i hecr-i hatt-ı yâr etmez
2382. Kebûterden umârdum nâmesin gör za'f-ı tâli' kim, Görüp âhum odın menden yanâ ol hem güzâr etmez
2383. Fuzûlî nâme-i dildâr bir ta'vîzdür gûyâ, Ki ansuz haste-diller hâtırı bir dem karâr etmez
      Tamâmî-i sühan
2384. Mecnûn ki eşitdi ol peyâmı, Baht-ı mütemerrid oldı râmı
2385. İkbâline i'tikâdı oldı, Dildârına i'timâdı oldı
2386. Hûn-âb-ı sirişkden çeküp nem, Gül-zâr-ı zamîri oldı hurrem
2387. Hem güldi yüzi çerâğlar tek, Hem gönli ucaldı dağlar tek
2388. Zeyde dedi ey refîk-ı sâdık, Men vahşîye hem-dem-i muvâfık
2389. Çün müjde-i merhamet yetürdün, Yârum haberin mana getürdün
2390. Menden hem ana yetür senâlar, Râz eyle dürûdlar duâlar
2391. Hâk-i derine yetür niyâzum, Dergâhına arza eyle râzum
2392. K'ey cânuma datlu derd dâğı, Gönlüm ferâhı gözüm çerâğı
2393. Li'llâhi'l-hamd yâr imişsen, Men istedüğümce var imişsen
2394. Ahdünde vefâ bulındı âhir, Şehdünde şifâ bulındı âhir
2395. Bildüm ki meni seversen ey mâh, Ahsent ahsent bâreka'llâh
2396. Lutfun haberi karârum aldı, Şîrîn sözün ihtiyârum aldı
2397. Lutfun eşidüp ciğer olur âb, Şîrîn sözüne getürmezem tâb
2398. Âh er kılup özge resm bünyâd, Nâgeh dutasen tarîk-i bî-dâd
2399. Telh ola sözün misâl-i bâde, Lutf olmaya kahr ola arada
2400. Hûblar işi cevr ile cefâdur, Senden görinen mana vefâdur
2401. Kurban sana özge nâzenînler, İdrâküne yüz min âferînler
2402. Kimse çü sana vefâda yetmez, Cânın sana kimse verse yetmez
2403. Ma'şûk idün ey büt-i vefâ-dâr, Âşıklığunı hem etdün izhâr
2404. Âşık der imiş mana halâyık, Görmen muna hem özümi lâyık
2405. Men nâkısem ey harîf-i kâbil, Sensen reh-i aşk içinde kâmil
2406. Tahsîn ki yegâne-i zamânsen, Cân vermek olur sana ki cânsen
2407. Her şûhda ger olaydı bu tavr, Sen olmaz idün yegâne-i devr
2408. Ger gayre bu hâl olaydı makdûr, Sen olmaz idün cihâna meşhûr
2409. Yâd eylemeğünden olmışem şâd, Sen şâd olasen hemîşe men yâd
2410. Ha beyle men-i hazîni şâd et, Geh gâh terahhum eyle yâd et
2411. Ey serv-i semen-ber ü gül-endâm, Târâc-ı metâ-'ı sabr u ârâm
2412. Ey husrev-i kişver-i melâhat, Mehtâb-ı şeb-i neşât ü râhat
2413. Çün bendeye rahmet eyler oldun, İzhâr-ı mahabbet eyler oldun
2414. Min-ba'd tarîk-ı mihr dutgıl, Evvelki tarîkunı unutgıl
2415. Koyma çıha hasret ile cânum, Hadden üte nâle vü figânum
2416. Meyl-i men-i zâr ü bî-karâr et, Gâhî bu yanaya bir güzâr et
2417. Hem-derdüm isen menümle yâr ol, Hem-derdliğün yoh ise var ol
2418. Sen eyle mukîm-i mesned-i nâz, Men beyle belâ vü derde dem-sâz
2419. Sen mahfil-i ayş kâm-kârı, Men gûşe-i derd dil-figârı
2420. Aşk içre beğüm revâ mıdur bu, Râh u reviş-i vefâ mıdur bu
2421. Ger doğrı ise vefâda lâfun, Menden ne içündür inhirâfun
2422. Gel ref' edelüm gam-ı fırâkı, Yanduralum oda iştiyâkı
2423. Olsun dün ü gün menümle seyrün, Çün men senünem sen olma gayrün
2424. V'er İbni Selâm mâni' olsa, Sedd-i reh-i vasl vâki' olsa
2425. Bildür kılayın siyâh bahtın, Bir âh ile târümâr tahtın
2426. Çün râz-ı dilin düketdi ol zâr, Zeyd eyledi azm-i kûy-ı dildâr
2427. Pervâne sözin deyüp çerâğa, Bülbül haberin yetürdi bâğa
      Bu İbn-i Selâmün keyfiyyet-i vefâtıdur ve Leylînün ol belâdan necâtıdur
2428. Sâkî feleğün gör inkılâbın, Göster kadeh içre mey habâbın
2429. Mey âyîne-i cihân-nümâdur, Haki zer eden bu kimyâdur
2430. Bu fâide bes değül mi andan, Kim fârig eder gam-ı cihândan
2431. Bir hâb ü hayâl imiş bu âlem, Bu hâb ü hayâle olma hurrem
2432. Ahvâl-i zemâne münkalibdür, Andan hıred ehli müctenibdür
2433. Gam mâtemin eyleyende bünyâd, Neyyâha bu nev' çekdi feryâd
2434. Kim İbni Selâmı etdi gerdûn, Âmâc-ı hadeng-i âh-ı Mecnûn
2435. Ol seddi götürmeğe aradan, Eşk oldı revân iki yanadan
2436. Ol nev-res-i nâ-tüvân demâdem, Şevk ile çekerdi mihnet ü gâm
2437. Hasret elemi yaman elemdür, Gam bedraka-i reh-i ademdür
2438. Derd ü gam-ı hasret-i nihânî, Serv-i kadin etdi hîzrânî
2439. Yüz urdı bozılmağa tılısmı, Bir gâyete yetdi za'f-ı cismi
2440. Kim peykeri nakş-ı bister oldı, Ra'na kadi bister ister oldı
2441. Gün günden olup harâb hâli, Kalmadı sağalmak ihtimâli
2442. Derdine devâ bulınmaz oldı, Rencine şifâ bulınmaz oldı
2443. Endîşe-i ömri oldı bâtıl, Cân verdi vü oldı Hakka vâsıl
2444. Kimdür ki gelüp cihâna getmez, Kim kâmil olur zevâle yetmez
2445. Budur reh ü resmi rûzgârun, Kim ola hazânı her bahârun
2446. Leylîni getürmeğe figâna, Ol vâkıa oldı bir behâne
2447. Mâtem dutup etdi ol giriftâr, Dırnağı ile yüzini efgâr
2448. Çâk etdi ferâğat ile câme, Fâş etdi figânı hâs ü âma
2449. Yandurdı evin kopardı tahtın, Târâc-ı fenâya verdi rahtın
2450. Gîsû-yı muanber etdi ber-bâd, Eflâke yetürdi âh u feryâd
2451. Gerdûn kimi rahtı nîle urdı, Âteş kimi başa kül savurdı
2452. Derler bu idi Arabda âdet, Kim er eğer ölse kalsa avret
2453. Bir yıl iki yıl dutardı mâtem, Feryâd ü figân edüp demâdem
2454. Hoş geldi bu âdet ol nigâra, Feryâd ü figâna buldı çâre
2455. Mâtem-kede eyledi makâmın, Matemde geçürdi subh u şâmın
2456. Bir niçe gün anda ağlayup zâr, Hem ata evine döndi nâ-çâr
2457. Ammâ dün ü gün figân ederdi, Hûn-âb-ı ciğer revân ederdi
2458. Feryâda gelende gâh u bî-gâh, Öz gönlinde der idi ol mâh
2459. Kim İbn-i Selâma rahmet-i Hak, Aşkum revişine verdi revnak
2460. Ref' eyledi perde-i müdârâ, Pinhân gamum etdi âşikârâ
2461. Ol vâkıadan olup haberdâr, Dutdı reh-i deşt Zeyd-i gam-hâr
2462. Gördi ki şikeste-hâl Mecnûn, Durmış ded ü dâm içinde mahzûn
2463. Çün verdi selâm ü kıldı i'lâm, Kim İbni Selâma n'etdi eyyâm
2464. Verdi bu kaziyyeden bişâret, Kim kıldı muârızun hasâret
2465. Dehr İbni Selâmı kıldı pâ-mâl, Leylî öz evine döndi hoş-hâl
2466. Mecnûn çeküp âh kıldı nâle, Efgân edüp ağladı bu hâle
2467. Hayretlere düşdi Zeyd-i gâfil, Bu hâlet ana görindi müşkil
2468. Kim fevt-i rakîb eşitse âşık, Gülmek gerek ağlamak ne lâyık
2469. Tahkîk-i beyân-ı hâl kıldı, Ol vâkıadan suâl kıldı
2470. Mecnûn dedi ey vefâlu yârum, Yohdur mı bu yolda neng ü ârum
2471. Cânâneye cân veren yetüpdür, Cân vermeyen arada itüpdür
2472. Ol dûstuma değüldi düşmen, Hem ol ana âşık idi hem men
2473. Ol cânını verdi vâsıl oldı, Öz mertebesinde kâmil oldı
2474. Naksum menüm ermedi kemâle, Ayb eyleme ağlasam bu hâle
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2475. Âşık oldur kim kılur cânın fedâ cânânına, Meyl-i cânân etmesün her kim ki kıymaz cânına
2476. Cânını cânâna vermekdür kemâli âşıkun, Vermeyen cân i'tirâf etmek gerek noksânına
2477. Vasl eyyâmı verüp cânâna cân râhat bulan, Yeğdür andan kim salur cânın gam-ı hicrânına
2478. Aşk resmin âşık öğrenmek gerek pervâneden, Kim köyer gördükde şem'ün âteş-i sûzânına
2479. Fânî ol aşk içre kim benzer fenâsı âşıkun, Feyz-i câvîd ile Hızrun çeşme-i hayvânına
2480. Aşk derdinün devâsı terk-i cân etmekdedür, Terk-i cân derler bu derdün mu'teber dermânına
2481. Hîç kim cânân içün cân vermeğe lâf etmesün, Kim gelüpdür bu sıfat ancak Fuzûlî şânına
      Bu Leylînün İbn-i Selâmdan sonra mâcerâsıdur ve Zâviye-i mihnetde vâki' olan belâsıdur
2482. Çün ata evine döndü Leylî, Efgâna olup hemîşe meyli
2483. Dutmışdı tarîk-i ehl-i mâtem, Tecdîd-i azâ kılup demâdem
2484. Her handa bilürdi var bir zâr, Endûh-i musîbete giriftâr
2485. Cem' edüp olurdı encümen-sâz, Eylerdi sürûd-ı nevha âğâz
2486. Ger İbni Selâm idi behâne, Mecnûn idi bâis ol figâna
2487. Ağzında idi bir özge zikri, Gönlinde idi bir özge fikri
2488. İzhâr kılurdı özge adın, Pinhânî ederdi özge yâdın
2489. Bu reng ile dâim ol perî-zâd, Eylerdi ferâğat ile feryâd
2490. Sûz-i diline getürmeyüp tâb, Bir gece dağıldı yâr u ashâb
2491. Ancak ana şem' kaldı hem-dem, Söndürdi bir âh ile anı hem
2492. Ya'ni ne revâ şeb-i siyâhum, Şem' isteye gayr-ı berk-i âhum
2493. Tenhâ kalup etdi nâle vü zâr, Derd ü gama kıldı aczin izhâr
2494. K'ey derd ü gam-ı zemâne bi'llâh, Olman bu gece menümle hem-râh
2495. Tenhâlığ ile men eyledüm hû, Siz özge musâhibe dutun rû
2496. Gördi gam u derde yoh nihâyet, Kıldı şeb-i tîreden şikâyet
2497. K'ey baht-ı siyâhumun nazîri, Âşüfte kılan men-i esîri
2498. Evvel yoh idi senün karârun, Seyr ile geçerdi rûzgârun
2499. Hâlâ ne içün karâr edüpsen, Terk-i reviş ihtiyâr edüpsen
2500. Bir menzile mi özün yetürdün, Yâ zulmet içinde yol itürdün
2501. Mâtem-zedesen siyeh libâsun, Kimdür ol nişedür bu yasun
2502. Derd ü elemün denizi daşdı, Seylâb-ı belâ başumdan aşdı
2503. Tîr-i feleğe nişâne oldum, Tâhûne-i çerhe dâne oldum
2504. Mâtem-kededür bu gece âlem, Men bahtı kara bir ehl-i mâtem
2505. Ne sabr kalupdurur ne ârâm, Bilmem ki n'olur mana serencâm
2506. Olmış bu gece tamâm-ı kevkeb, Âzârum için felekde akreb
2507. Subh âyînesini reng dutmış, Feyz-i seheri felek unutmış
2508. Ey subh senün ne oldı hâlün, Dem urmağa kalmamış mecâlün
2509. Gönlün hoş ise tebessüm eyle, Mihrün var ise terahhum eyle
2510. Feryâduma hem-dem et horûsı, Âvâzuma koş sadâ-yı kûsı
2511. Mürg-i seheri getür zebâna, Göster dem-i subhdan nişâne
2512. Çoh ağladı etdi nâle-i zâr, Derd-i dil-i zârın etdi tekrâr
2513. Gördi mededine subh yetmez, Şeb derd-i diline çâre etmez
2514. Yüz dutdı ana ki feyz-i âmı, Çekmiş bu medâra subh u şâmı
2515. Râz-ı dil-i zârın etdi izhâr, K'ey vâkıf-ı hâl ü ârif-i zâr
2516. Yohdur gam ü derdüme nihâyet, Gamdan kime eyleyem şikâyet
2517. Gam bî-had ü men besî zaîfem, Men beyle gama haçan harîfem
2518. Ya ver mana mihnetümce tâkat, Ya tâkatum olduğınca mihnet
2519. Ger câme-i sabrum eylesem çâk, Hükmün yolu görinür hatar-nâk
2520. V'er gönlüme versem istimâlet, Tâkatçe değül gam ü melâlet
2521. Nâmûsdan eylesem cüdâlığ, Mecnûn ile kılsam âşinâlığ
2522. Korhum bu ki ismet ola pâ-mâl, Fermâna muvâfık olmaya hâl
2523. Kılsam bu havâda hıfz-ı nâmûs, Ma'mûre-i vaslum ola mahrûs
2524. Korhum bu ki dûd-ı âh-ı Mecnûn, Ahvâlümi eyleye diğer-gûn
2525. Sâdıklarun âhı mu'teberdür, Andan hazer etmemek hatardur
2526. Ol eyle bu beyle n'eyleyem vây, Bilmen men-i âcize nedür rây
2527. Yâ Rab mütehayyirem men-i zâr, Mihnetlere olmışem giriftâr
2528. Ser-menzil-i emne râh bilmen, Senden özge penâh bilmen
2529. Gör bâde-i gaflet ile medhûş, Kıl perde-i lutfunı hatâ-pûş
2530. Derler ki sitem-resîde Mecnûn, Olmış men-i mübtelâya meftûn
2531. Men bî-ser ü pâ ana ne lâyık, Kim hüsnüme kimse ola âşık
2532. Bir zerre-i hâr ü hâk-sârem, Gerd-i reh ü hâk-i reh-güzârem
2533. Rûhum ki bedendedür senündür, Her neş'e ki mendedür senündür
2534. Gencîne-i hüsnüne emînem, Sensen sebebüm ki nâzenînem
2535. Yâ Rab meded et ki bu emânet, Mahfûz ola tâ dem-i kıyâmet
2536. Tâ kurbe teveccüh etdüğüm çağ, Alnum açuğ ola vü yüzüm ağ
      Münâcaat
2537. Yâ Rab kemâl-i bâr-geh-i Kibriyâ hakı, Ya'nî fürûğ-ı nûr-ı ruh-ı Mustafâ hakı
2538. Kıl garka bahr-ı aşka vücûdum sefînesin, Fermân-ı Hızra Mûsî eden iktidâ hakı
2539. Subh-i visâle eyle bedel şâm-ı hecrümi, Subhun demindeki nefes-i dil-küşâ hakı
2540. Derd ü belâmı râh-ı mahabbetde kılma kem, Râh-ı mahabbetündeki derd ü belâ hakı
2541. Ehl-i dalâletem mana göster hidâyetün, İhdâ-yı râh-ı râst kılan reh-nümâ hakı
2542. Endûh ü derde gönlümi sâhib- tahammül et, Derde tahammül eyleyen ehl-i rızâ hakı
2543. İhlâsum et duâya Fuzûlî kimi dürüst, Dergâhda icâbete lâyık duâ hakı
      Tamâmî-i sühan
2544. Acz ile duâ kılurdı ol mâh, İzhâr-ı niyâz edüp ki nâgâh
2545. Çekdi ceresü'r-rahîl âvâz, Resm-i hudi etdi sârban sâz
2546. Göç oldı açıldı bâr-gehler, Buhtîlere mehd çekdi mehler
2547. Bir mahmile bindi Leylî-i zâr, Kûh-ı gamın etdi nâkayâ bâr
2548. Efgânı edüp ceres ünin pest, Aşkı meyi etdi nâkanı mest
      Bu Leylînün nâkaya arz-ı râzıdur ve Zebân-ı hâl ile izhâr-ı niyâzıdur
2549. Çün nâkada gördi neş'e-i hâl, Kıldı ana hem beyân-ı ahvâl
2550. K'ey gâliye-mûy ü anberîn-bûy, Gül-çehre vü hâr-hâr ü hoş-hûy
2551. Ey başı açuğ ayağı yalın, Bulmış niçe kez Harem visâlin
2552. Sevdâ-zede nişedür dimâğun, Göğsünde nedür bu eski dâğun
2553. Kimden sana yetdi zulm ü bî-dâd, Her lahza nedür figân ü feryâd
2554. Uşşâk tarîkıdur tarîkun, Ger âşık isen menem refîkun
2555. Nâlân gam-ı aşk-ı yârdansen, Sen dahi bizüm katârdansen
2556. Men kimi yoh elde ihtiyârun, Bir özge elindedür mehârun
2557. Çün düşdi senünle ittifâkum, Rahm eyle mana gör iştiyâkum
2558. Lutf eyle binâ-yı kâr-ı hayr et, Mecnûnum olan diyâra seyr et
2559. Bu şîfteni yetür ol aya, Bu derdi yetişdür ol devâya
2560. Nâgâh ederken oldı bî-hûş, Mutlak özin eyledi ferâmûş
2561. Bî-hûşlığında düşdi ol nûr, Hem-râhı olan gürûhdan dûr
2562. Ol nev' idi zulmet-i şeb-i târ, Kim olmadı sârbân haberdâr
2563. Çün geldi özine ol perî-veş, Oldı bu kaziyyeden müşevveş
2564. Göz açdı özini gördi itmiş, Hem-râhı bırahmış anı getmiş
2565. Derd üzre muzâaf oldı derdi, Depretdi heyûn-ı reh-neverdi
2566. Çoh cehd ile eyledi tek u pû, Çoh yol arayup yöğürdi her sû
2567. Ne râh ne râh-ber bulındı, Ne kâfileden eser bulındı
2568. Tenhâ yürür oldı ol semen-ber, Zulmetde misâl-i mâh-ı enver
2569. Çün seyr-i felekde leylî-i mâh, Şeb kâfilesin itürdi nâgâh
2570. Leylî sıfatında gün çıhup ferd, Cemmâzeye çekdi mahmil- i zerd
2571. Düşdi güzer ol semen-izâra, Mecnûn-ı hazîn olan diyâra
2572. Her yan nigerân gezerdi ol mâh, Bir şahs-ı hazîn görindi nâgâh
2573. Sormağa alâme-i menâzil, Ol şahs-ı hazîne oldı mâil
2574. Lutf ile tekellüm etdi âğâz, Kimsen deyüben yetürdi âvâz
2575. Baş kaldırup ol esîr-i mahzûn, Dönderdi cevab ana ki Mecnûn
2576. Leylî dedi ey özine mağrûr, Hâşâ deye ejdehâ sözin mûr
2577. Hâşâ deye zâğ bülbülem men, Yâ lâf ura hâr kim gülem men
2578. Mecnûn dedi ey dür-i yegâne, Mecnûna bilür misen nişâne
2579. Ol şîftenün nedür nişânı, Gördükde neden bilürsen anı
2580. Leylî dedi ol perî-likâdur, Ruhsâr ile kaddi dil-rübâdur
2581. Sen şîftesen esîr-i mâtem, Ruhsârı şikeste kâmeti ham
2582. Sen hârsen ol azîz-i âlem, Sen bî-ser ü pâsen ol muazzam
2583. Mecnûn dedi ehl-i aşk olur hâr, Hüsn ehlinedür safâ sezâ-vâr
2584. Leylî dedi ey behâne-perdâz, Kayd-i dil-i zâruma füsûn-sâz
2585. Peyker dutalum tökildi gamdan, Yâ kâmetün oldı ham sitemden
2586. Mecnûnı deyerler ehl-i idrâk, Eş'ârı latîf ü lehcesi pâk
2587. Sende hanı ol edâ-yı dil-sûz, Eş'âr ü hikâyet-i dil-efrûz
2588. Mecnûn dedi ehl-i hâl olur lâl, Besdür nem-i eşk şâhid-i hâl
2589. Tertîb-i ibâret ü fesâhat, Aşk ehlinedür delîl-i râhat
2590. Râhatden olan menüm kimi dûr, Ger sâmit ola değül mi ma'zûr
2591. Leylî dedi çün sana şeküm var, Mecnûn isen eyle hâlün izhâr
2592. Leylîni seversen eyle bünyâd, Bir şi'r ü geçen zamânum et yâd
2593. Mecnûn-ı hazîn eşitdi sevgend, Gördi anı şi're ârzû-mend
2594. Tafsîl-i gamına verdi icmâl, Kıldı ana arz-ı sûret-i hâl
2595. K'ey sebze-i derdüme veren âb, Ser-rişte-i râzdan açan tâb
2596. Sorma nişe geçdi rûzgârun, Aşk içre ne oldı hâl-i zârun
2597. Dildâr gamın mı söyleyem âh, Ya pend-i muhibb ü ta'n-ı bed-hâh
2598. Çekdüm niçe gün cefâ-yı mekteb, Her rûz meşakkat ile tâ şeb
2599. Âhir ki çoh oldı ta'n-ı ağyâr, Ayrıldı men-i şikesteden yâr
2600. Fâş oldı çü âleme fesânem, Tedbîrüme düşdi atam anem
2601. Geh dağdağa-i tabîb gördüm, Geh sa'y ile Ka'beye yöğürdüm
2602. Açılmadı hîç bâbdan bâb, Tedbîrüme âciz oldı ahbâb
2603. Geh Nevfele eyledüm tazarru', Feyzinde bulınmadı temettu'
2604. Geh İbni Selâma yâr olup yâr, Verdi men-i mübtelâya âzâr
2605. Geh Zeyd peyâmına inandum, Her va'de ki verdi doğru sandum
2606. Ümmîd ile ömrüm oldı zâyi', Hâlüm tebeh etdi zaf-ı tâli'
2607. El-kıssa vücûdum oldı berbâd, Bir lahza felekten olmadum şâd
2608. Gönline kılup firâk te'sîr, Bir turfe gazel hem etdi takrîr
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2609. Âh kim bir dem felek re'yümce devrân etmedi, Vasl dermâniyle def'-i derd-i hicrân etmedi
2610. Yârdan min derd-i dil çekdüm bu hem bir derd kim, Bildi min derd-i dilüm bir derde dermân etmedi
2611. Vâdi-i gurbetde cân verdüm meni ol şâh-ı hüsn, Bir gece hân-ı visâli üzre mihmân etmedi
2612. Dûstlar çâk-i girîbânum görüp ayb eylemen, Ol güli kim gördi kim çâk-i girîban etmedi
2613. Fakr mülkin dut ger istersen kemâl-i saltanat, Kim bu mülkün fethini fağfûr ü hâkân etmedi
2614. Tîğ-i bî-dâd ile her dem kanumı tökmek nedür, Ey felek her kim dem urdı aşkdan kan etmedi
2615. Ahd ü peymân etdi yârum kim sana yârem velî, Yârlığ vakti sanursen ahd ü peymân etmedi
2616. Akl meydânını zindân-ı belâ bilmez henüz, Kim ki bir müddet cünûn mülkini seyrân etmedi
2617. Sırr-ı aşkın etmedi ancak Fuzûlî âşikâr, Bu mubârek işi her kim etdi pinhân etmedi
      Bu Leylînün Mecnûndan haberdâr olduğıdur ve Metâ'-ı vaslına nakd-i cân ile hırîdâr olduğıdur
2618. Çün bildi kim olduğını Leylî, Ruhsârına ahdı eşk seyli
2619. Giryân dedi ey gözüm çerâğı, Vahşîlere el menümle yağı
2620. Sen men dedüğüm habîb imişsen, Derd-i dilüme tabîb imişsen
2621. Sensen dün ü gün dilümde zikrüm, Gönlümde olan hayâl ü fikrüm
2622. Ger tanıyabilmedüm revâdur, Mestem men ü mest işi hatâdur
2623. Kimse ki özinden ola gâfil, Bir özgeni bilmeğe ne kâbil
2624. Ol dem ki dimağa yetdi bûyun, Göz gördi şu'â'-ı mâh-ı rûyun
2625. Cân bî-haber oldı akl şeydâ, Ten kıldı min ıztırâb peydâ
2626. Deryâ-yı tehayyüre olup gark, Ağyârdan etmedüm seni fark
2627. Ma'zûr dut ey sanem bu hâlüm, Ta'n eyleme verme infiâlüm
2628. Sensüz men idüm şikeste-hâtır, Yüz şükr sana yetişdüm âhir
2629. Gül-zâr-ı ümîdüm oldı sîr-âb, Yâ Rab bu hayâldür mi yâ hâb
2630. Ayş ü tarabum çerâğı yandı, Bahtum yuhudan meğer uyandı
2631. Ey dil ki ederdün âh ü nâle, Dâim nigerân olup visâle
2632. Ha devlet-i vasl u zevk-i dildâr, Bi'llâh dahi etme nâle-i zâr
2633. Ey dîde töküp sirişk-i gül-gûn, Her dem der idün ki hanı Mecnûn
2634. Manzûrûn olupdur ol semen-ber, Kıl makdemine nisâr gevher
2635. Ey cân ki çekerdün intizârı, Görmek dileyüp hemîşe yârı
2636. Yetdün ana gel çıh imdi tenden, Get yâra kes ihtilâtı menden
2637. Derdini der iken ol perî-zâd, Sûz ile bu şi'ri etdi bünyâd
      Bu gazel Leylî dilindendür
2638. Açmadı gönlüm felek tâ bağrumı kan etmedi, Kalmadı hurrem meni tâ zâr ü giryân etmedi
2639. Kılmadın yüz pâre bî-dâd ile pür-hûn gönlümi, Bu çemende gül kimi bir lahza handân etmedi
2640. Şükr kim verdi felek kâmum menüm nevmîd edüp, Şîve-i mihr ü mahabbetden peşîmân etmedi
2641. Derd yohdur kimsede yohsa tabîb-i feyz-i aşk, Kimde gördi derd kim ol derde dermân etmedi
2642. Sabr yohdur merdüm-i âlemde yohsa rûzgâr, Hansı müşkil işi tedric ile âsân etmedi
2643. Dutdı seyl-i âb-ı çeşmüm yer yüzin ammâ hoşem, Kim binâsın sabrumun ol seyl vîrân etmedi
2644. Aşk sevdâsında sûd ettüm metâ'-ı vasl-ı dûst, Ey Fuzûlî cân veren cânâna noksân etmedi
      Bu Mecnûnun nihâyet-i hayretidür ve Leylîden istiğna vü gafletidür
2645. Mecnûn dedi ay mana açan râz, Lutf ile kılan meni ser-efrâz
2646. Kimsen mana zâhir eyle adun, Bu bâdiyede nedür murâdun
2647. Cân tâzelenür fesâhatünden, Bu lehce-i pür-melâhatünden
2648. Hulkı hoş ü lafzı cân-fezâsen, Beyle görinür ki âşinâsen
2649. Bi'llâh ne diyârdan gelürsen, Ne râh-güzârdan gelürsen
2650. Ger lâle isen ne dağdansen, V'er sûsen isen ne bağdansen
2651. Şîrin şîrin tekellümün var, Hâl-i dilüme terahhumun var
2652. Bîgâneden ummazem bu hâli, Bir ülfetden değül bu hâlî
2653. Bîhûde değül bu gönlüm almak, Gelmek başum üzre sâye salmak
2654. Akl olsa idi menümle hem-râh, Ahvâlünden olurdum âgâh
2655. Gam gönlümi etmeseydi bî-tâb, Göz perdesi olmasaydı hûn-âb
2656. Gaflet halelinden ayrılurdım, Elbette kim olduğun bilürdüm
2657. Çün mende yoh ihtimâl-i idrâk, Sen söyle özün ki kimsen ey pâk
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2658. Eyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür, Men kimem sâkî olan kimdür mey-i sahbâ nedür
2659. Gerçi cânândan dil-i şeydâ içün kâm isterem, Sorsa cânân bilmezem kâm-ı dil-i şeydâ nedür
2660. Vasldan çün âşıkı müstağnî eyler bir visâl, Âşıka ma'şûkdan her dem bu istiğnâ nedür
2661. Hikmet-i dünyâ vü mâ-fîhâ bilen ârif değül, Ârif oldur bilmeye dünyâ vü mâ-fîhâ nedür
2662. Âh u feryâdun Fuzûlî incidüpdür âlemi, Ger belâ-yı aşk ile hoşnûd isen gavgâ nedür
      Tamâmî-i sühan
2663. Leylî dedi ey karîne-i rûh, Kâm-ı dil-i mübtelâ-yı mecrûh
2664. Müjde ki zemâne verdi kâmun, Doldı mey-i işret il câmun
2665. Müjde ki müyesser oldı maksûd, Sevdâ ile âhir eyledün sûd
2666. Müjde ki murâdun oldı hâsıl, Maksûda seni Hak etdi vâsıl
2667. Leylî menem ârzû-yı cânun, Kâm-ı dil-i zâr-ı nâ-tüvânun
2668. Müştâk-ı cemâl idün hemîşe, Muhtâc-ı visâl idün hemîşe
2669. Hâlâ ki müyesser oldı dîdâr, Taksîr ü teallül etme zinhâr
2670. Gör devlet-i vaslumı ganîmet, Gel yanuma kılma fevt-i fursat
2671. Dil nezr-i visâl-i kâmetündür, V'er cânum ise emânetündür
2672. Çün düşdi mecâlün etme ihmâl, Gel nezrüni dut emânetün al
2673. Ger haste isen menem tabîbün, V'er âşık isen menem habîbün
2674. Gel bezm-i visâle mahrem olgıl, Bir lahza menümle hem-dem olgıl
2675. Ver nergise lâle ile revnak, Reyhân-ı ter ile zîb-i zanbak
2676. Fîrûzeni et karîn-i yâkût, Kıl tûtiye kand-i nâbdan kût
2677. Peyvend-i gül eyle ergavânı, Hızra yetür âb-ı zindegânî
2678. V'er âşık-ı mübtelâ değülsen, Mecrûh-ı gam u belâ değülsen
2679. Taklîd ile gösterüp alâmet, Kılma özüni meni melâmet
2680. Bir akl ü firâset eyle peydâ, Ancak bizi etme halka rüsvâ
2681. Ey gül bu ana değül midür neng, Kim olmayasen menümle hem-reng
2682. Men arz edem âftâb-ı ruhsâr, Sen kılmayasen harâret izhâr
2683. Men câm dutam deyem ki gel al, Sen durmayasen ayağa fi'l-hâl
2684. Çoh tecribe kılmışem olur az, Ma'şûkına âşık eylemek nâz
2685. İzhâr cemâlin eylemek gül, Bülbül görüp eylemek tegâfül
2686. Takrîb ile ol büt-i dil-ârâ, Bir turfe gazel hem etdi inşâ
      Bu gazel Leylî dilindendür
2687. Ey kılan şeydâ meni menden bu istiğnâ nedür, Nişe sormazsen ki ahvâl-i dil-i şeydâ nedür
2688. Ger mana halk içre pervâ kılmasan ma'zûrsen, Bu ki tenhâlığda kılmazsen mana pervâ nedür
2689. Sehldür gel bilmeyüp hâlüm terahhum kılmasam, Hâlümi bilmek tegâfül eylemek amdâ nedür
2690. Gül temennâsında derler bülbülün gavgâların, Çün güli gördükde kılmaz meyl bu gavgâ nedür
2691. Ol perî mutlak men-i rüsvâya kılmaz iltifât, Ey Fuzûlî bilmezem cürm-i men-i rüsvâ nedür
      Bu Leylîye Mecnûnun istiğnâsıdur ve İsbât-ı safâ-yı imlâsıdur
2692. Mecnûn dedi ey büt-i perî-veş, Hâşâk-i zaîfe urma âteş
2693. Yandurmağuma yeter hayâlün, Yohdur mana tâkat-i visâlün
2694. Zinhâr getürme ey semen-ber, Âyîne-i ârızun berâber
2695. Bir zerreye kim vücûd yohdur, Âyîneden ana sûd yohdur
2696. Ol gün ki gözümde var idi nûr, Gözden yüzini yaşurdun ey hûr
2697. Hâlâ ki nezâren oldı müşkil, Durmak ne içün mana mukâbil
2698. Aşk etdi binâ-yı vaslı muhkem, Ma'nîde meni senünle hem-dem
2699. Ref' oldı bu i'tibâr-ı sûret, Hâşâ ki olam şikâr-ı sûret
2700. Lezzet ruh-i yâr-ı dil-sitândan, Cândur bulan ey dirîğ cândan
2701. Cânum gedeli besî zamandur, Cismümdeki şimdi özge cândur
2702. Sensen hâlâ tenümde cânum, Gözde nûrum ciğerde kanum
2703. Menden berî eyledün meni sen, Arza kime eyleyem seni men
2704. Mende olan aşikâr sensen, Men hod yohem ol ki var sensen
2705. Dâim sana mendedür tecellî, Men gayrden olmuşam tesellî
2706. Ger men men isem nesen sen ey yâr, V'er sen sen isen neyem men-i zâr
2707. Çün men olubem senünle memlû, Vahdet revişinde hoş değül bu
2708. Kim daşrada isteyem nişânun, Bir özge mekân bilem mekânun
2709. Evvel bu işi edende bünyâd, Men tıfl idüm ü zemâne üstâd
2710. Etmişdi sana beni mukayyed, Gûyâ ohudurdı ders-i ebced
2711. Hâlâ kılubem kemâl hâsıl, Ebced sebakın ohur mı kâmil
2712. Çün yetdi kemâle ser-hat-ı aşk, Ser-hat görüp ancak eylerem meşk
2713. Rüsvâlığa çün men etmişem ad, Sen hem bu sülûki etme bünyâd
2714. Dut perde-i ismet içre ârâm, Rûsvây menem sen ol nîkû-nâm
2715. Mecnûn mana derler ehl-i âlem, Ancak manadur cünûn müsellem
2716. Sen olma fesâne-i halâyık, Mecnûn işi Leylîye ne lâyık
2717. Mecnûn menem ey vefâlu dildâr, Dîvâneliğe menem sezâ-vâr
2718. Sen eyleme hâlüni diğer-gûn, Leylî ne revâ ki ola Mecnûn
2719. Gam-hâr isen ey büt-i perî-rû, Gam-hârlığun hemîn yeter bu
2720. Kim perde-nişîn olup hemîşe, Dâim kılasen hicâb pîşe
2721. Gün kimi çıhup müdâm seyre, Göstermeyesen cemâl gayre
2722. Kim sende ne olsa resm ü âdet, Etvârumadur menüm şehâdet
2723. Men aşk güzer-gehinde hâkem, El cümle bilür meni ki pâkem
2724. Rahm et mana ey büt-i vefâ-dâr, Ta'n ehlinün ağzın açma zinhâr
2725. Çün men reh ü resm-i aşk dutdum, Nâmûs tarîkini unutdum
2726. Sen akl eteğini koyma elden, Nâmûsını sahla her halelden
2727. Takrîb ile ol esîr-i mehcûr, Bu nâdire şi'ri etdi mezkûr
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2728. Hayâl ile tesellîdür gönül meyl-i visâl etmez, Gönülden daşra bir yâr olduğın âşık hayâl etmez
2729. Hakîki aşk çün müstevcib-i noksân değül mutlak, Özin ehl-i hakîkat vâlih-i hüsn ü cemâl etmez
2730. Kemâl-i aşka tâlib muhterizdür hüsn-i sûretden, Ki kayd-i hüsn-i sûret âşıkı sâhib-kemâl etmez
2731. Delîl-i cehldür aşk ehline sûret-perest olmak, Ki âkil iftirâkı mümkin ile ittisâl etmez
2732. Gönülde dûst temkin bulsa olmaz gözde cevlânı, Mahabbet sâbit olsa öz yerinden intikal etmez
2733. Sevâd-ı mâsivâdan levh-i dil hâlî gerek dâim, Muvahhid safha-i idrâke nakş-ı hatt u hâl etmez
2734. İrâdet zâyi' etmez ehl-i ma'nî sûrete hergiz, Hakîkat cevherin cehl-i mecâza pây-mâl etmez
2735. Mukayyed olmaz ehl-i sûretün rengine hâl ehli, Fuzûlî kim mukayyeddür meğer idrâk-i hâl etmez
      Bu Leylîden Mecnûn etvârına tahsîndür ve Hüsn-i i'tikâdına kemâl-i yakîndür
2736. Leylî dedi ey vücûd-ı kâmil, Kurb-i Haka ismet ile kâbil
2737. Mi'râc-ı kemâlüni sınardum, Keyfiyyet-i hâlüni sınardum
2738. Oldum nişe olduğundan âgâh, Hoş mertebedür bu bâreka'llâh
2739. Ahsent ki zât-ı pâk imişsen, Pâkîze-vücûd hâk imişsen
2740. İnsâf hemîn ola kanâat, Teskîn-i hevâya istitâat
2741. Aşkunda riyâ gümân ederdüm, Etvârunı imtihân ederdüm
2742. El minnetü li'llâh oldı ma'lûm, Vasl olduğı meşrebünde mezmûm
2743. Gam-nâk idüm eyledün meni şâd, Bir kayd teallukından âzâd
2744. Bir gâfil-i hod-perest idüm men, Cehl ile müdâm mest idüm men
2745. Ârâyiş-i zülf ü hâl ederdüm, Peyveste munı hâyâl ederdüm
2746. Kim sen taleb-i visâl edersen, Nezzâre-i zülf ü hâl edersen
2747. Hâlâ mana rûşen oldı hâlün, Mi'râc-ı hakîkat-i kemâlün
2748. Men besledüğüm bu zülf ü hâli, Çeşm-i siyeh ü izâr-ı âli
2749. Öz cânum içün değül şeb ü rûz, Nezr-i nazarundur ey dil-efrûz
2750. Tâ eylesen demî nezâre, Teskîn veresen dil-i figâra
2751. Hem sen olasen murâda vâsıl, Hem ola mana sevâb hâsıl
2752. Yohdur çü nezâre meyli sende, N'eyler bu cemâl-i hûb mende
2753. Ten dürcinde dür-i revânum, Genc-i bedenümde nakd-i cânum
2754. Derdüm ola sarf-ı reh-güzârun, Gördükde kılam revân nisârun
2755. Tevfîk-ı visâlün edem idrâk, Endîşe-i hecrden olam pâk
2756. Hâlâ ki müyesser olmaz ol kâm, Olmak ne revâ arada bed-nâm
2757. Nesh-i hat-ı i'tibâr kıldum, Râh-ı adem ihtiyâr kıldum
2758. Tâ niçe vere gubâr-ı sûret, Âyîne-i zâtuma küdûret
2759. Vakt oldı ki rûşen ola mir'ât, Müstağnî ola sıfâtdan zât
2760. Hûn-âb-ı gam ile doldı gönlüm, Gonca sıfatı dutuldı gönlüm
2761. Vakt oldı bu gonca ola handân, Te'sîr ede feyz-i vasl-ı cânân
2762. Farz oldı ki tayy kılam bisâtum, Kat'edem özümden ihtilâtum
2763. Setr-i ten edem adem hicâbın, Ruhsâra çekem fenâ nikâbın
2764. Tâ hüsn-i ruhum ki istemez yâr, Olmaya nasîb-i çeşm-i ağyâr
2765. Zîrâ ki nişân-ı hüsn-i kâbil, Oldur k'ana âşık ola mâil
2766. Hüsnümde çü yoh kabûl-i âşık, Noksân ile olmağum ne lâyık
2767. Bu hâle münâsip ol perî-zâd, Fi'l-hâl bu şi'ri etdi bünyâd
      Bu gazel Leylî dilindendür
2768. Ne dilber kim demâdem âşıka arz-ı cemâl etmez, Kalur nâkıs bulup feyz-i nazar kesb-i kemâl etmez
2769. Değül cezb etmeyen uşşâkı ma'şûk olmağa kâbil, Ne hâsıl hüsn-i sûretden ki cezb-i ehl-i hâl etmez
2770. Gerek ruhsâre-i ma'şûk mahfî gayr-ı ârifden, Ki ârif olmayan idrâk-i sun'-i Zülcelâl etmez
2771. Hevâ-yı nefsdür kim hûblar vaslına tâlibdür, Ve ger ne aşk-ı kâmil fark-ı hicrân ü visâl etmez
2772. Olan nakd-i hayâtın âşıkun ma'şûk sarf eyler, Bu zulmi âh eğer ma'şûkına âşık helâl etmez
2773. Mecâz ehline hublar cilve-i nâz eylesünler kim, Özin ehl-i hakîkat mübtelâ-yı zülf ü hâl etmez
2774. Fuzûlî âlem-i sûretde ser-gerdân gezer gâfil, Zehi gâfil bu sevdânun ser-encâmın hayâl etmez
      Tamâmî-i sühan
2775. Hatm eylemedin sözini ol mâh, Bir nâka-nişîn görindi nâgâh
2776. Nâka eseriyle bir sebük-hîz, Gördi ki gelür nesîm tek tîz
2777. Bildi büt-i gül-ruh u semen-bûy, Kim özi içündür ol tek ü pûy
2778. Bildi ki rakîb-i bed-gümândur, Endûh-i dil ü belâ-yı cândur
2779. Ol mâh-veş olduğında gâlib, Olmış ana sür'at ile tâlib
2780. Gül-zâra henüz yetmedin hâr, Gül kıldı vedâ'-ı sahn-ı gül-zâr
2781. Ol hâlete vâkıf olmadan gayr, Depretdi cemâze-i sebük-seyr
2782. Cûyende görüp ol âftâbı, Terk etdi şitâb ü ıztırâbı
2783. Tevfîk-i murâda oldı hoş-dil, Düşdi öne kıldı azm-i menzil
2784. Şehbâzı yetürdi âşiyâna, Tapşurdı nihâli bâğ-bâna
2785. Mecnûn yine kaldı zâr ü mehcûr, Hem-sohbeti mâr ü hem-demi mûr
2786. Ne durmağa tâkat ü karârı, Ne gezmeğe elde ihtiyârı
      Bu Mecnûnun mi'râc-ı fezâilidür ve Beyân-ı mertebe-i hüsn-i hasâilidür
2787. Şâhenşeh-i mülk-i mihnet ü derd, Ya'nî Mecnûn-ı derd-perverd
2788. Bir pâk idi kim bu arsa-i hâk, Anun kimi görmemişdi bir pâk
2789. Ma'mûre-i kurb-i Hak makâmı, Ervâha farîza ihtirâmı
2790. Çün nefret-i şerr-i nesl-i Âdem, Kıldı ana vahşeti müsellem
2791. Her vahş donunda bir firişte, Yâr oldı ol âdemî-sirişte
2792. Zâhirde refîki vahş ile tayr, Bâtında melâik ile hem-seyr
2793. Kılmışdı kemâl-i i'tidâli, Kisvet eleminden anı hâlî
2794. Çekmezdi cihânda ol cihân-gerd, Endîşe-i germ ü gussa-i serd
2795. Bilmişdi cihânun i'tibârın, Yoh yerine saymış idi varın
2796. Dutmışdı tarîk-i ehl-i tevhîd, Bulmışdı kemâl-i terk ü tecrîd
2797. Olmışdı vücûd-ı pâki bir nûr, Âlâyiş-i ekl ü şürbden dûr
2798. Tahsîl kılup safâ-yı sîret, Görmişdi mecâzdan hakîkat
2799. A'yâna yoh idi i'tibârı, Nakkâş idi nakşdan murâdı
2800. Mevzûn idi tab'-ı nükte-dânı, Her nüktede vâkıf-ı meânî
2801. Âvâzı idi besî mülâyim, Üslûbı dürüst usûli kâim
2802. Tahrîr ile her çekende âvâz, Kuşlara dutardı râh-ı pervâz
2803. Gâhî gazel ü gehî kasîde, İnşâ kılup ol sitem-resîde
2804. Sûz ile ohurdı gâh ü bî-gâh, Bir niçe azîz anunla hem-râh
2805. Yazarlar idi tamâm şi'rin, Ohurlar idi müdâm şi'rin
2806. Âlemlere ol garîb ü mehcûr, Ekser bu sebebden oldı meşhûr
2807. Âvâzı vü zihni vü cemâli, Kılmışdı mukayyed ehl-i hâli
2808. Kim olsa bu üç kemâle kâbil, Demek olur ana zât-ı kâmil
2809. Peyveste kılup kemâlin izhâr, Bu beytleri kılurdı tekrâr
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2810. Biz cihân ma'mûresin ma'nîde vîrân bilmişüz, Âfiyet gencin bu vîrân içre pinhân bilmişüz
2811. Ger özin dânâ bilür taklîd ile sûret-perest, Âlem-i tahkîkde biz anı nâ-dân bilmüşüz
2812. Bî-haberler şerbet-i râhat bilürler bâdeni, Biz hakîm-i vaktüz anı tökmişüz kan bilmişüz
2813. Bilmüşüz kim mülk-i âlem kimseye kılmaz vefâ, Ol zamandan kim anı mülk-i Süleyman bilmişüz
2814. Ayru bilmişsen Fuzûlî mescidi meyhâneden, Sehv imiş ol kim seni biz ehl-i irfân bilmişüz
      Bu Leylînün bahâr-ı ömrine hazân erdüğidür ve Gül-bün-i hayâtına sarsar-ı noksân yetdüğidür
2815. Sâkî göze geldi neş'e-i mey, Bir niçe kadeh yürüt peyâpey
2816. Azm-i tarab etdük ihtimâm et, Zevkin tarab ehlinün tamâm et
2817. Bezm ehline câm-ı lâle-gûn dut, Ammâ mana cümleden füzûn dut
2818. Zîrâ ki henûz nîm-mestem, Gam silsilesine pây-bestem
2819. Hoşdur tarab ehlinün bu bezmi, Dağılmağa olmasaydı azmi
2820. Hoşdur ferah ehlinün bisâtı, Olsaydı sebât-ı inbisâtı
2821. Târîh-nüvîs-i hâl-i eyyâm, Bu kıssaya beyle verdi itmâm
2822. Kim vasldan olmayup tesellî, Mecnûndan olanda dûr Leylî
2823. Kesmişdi teallukın cihândan, Kat'-ı nazar eylemişdi cândan
2824. Bir fasl ki dest-i gâret-i dey, Gül-zâr bisâtın eyledi tayy
2825. Mâtem-kede oldı arsa-i bâğ, Mâtemde sürûd nâle-i zâğ
2826. Leylâ kimi oldı lâle mestûr, Mecnûn kimi şâh-ı ergavân 'ûr
2827. Renc-i yerekandan oldı eşcâr, Lerzân ü zaîf ü zerd-ruhsâr
2828. Söndi gül ü lâlenün çerâğı, Sarsar yeli zulmet etdi bâğı
2829. Gül bîm-i taarruz-ı havâdan, Lâle sitem-i dem-i sabâdan
2830. Rahtını yaşurdı bağlarda, La'lini itürdi dağlarda
2831. Bir mâr misâli oldı her nehr, Her nehrde su mesâbe-i zehr
2832. Yel âb-ı hayâtı âteş oldı, Âteş yel içinde dil-keş oldı
2833. Gökden yere yetdüğinde bârân, Her katra olup misâl-i peykân
2834. Gûyâ ki yetürdi bâğa bî-dâd, Kim şu'bede-i taharrük-i bâd
2835. Bir sihr ile âbı âhen etdi, Andan ten-i bâğa cevşen etdi
2836. Bir gün bu havâda Leylî-i zâr, Gam def'ine etdi meyl-i gül-zâr
2837. Gördi gül ü lâleden eser yoh, Envâ'-ı şecerde berg ü ber yoh
2838. Sahn-ı çemenün safâsı getmiş, Noksân-ı safâ kemâle yetmiş
2839. Ne sebze teninde tâb kalmış, Ne berg yüzinde âb kalmış
2840. Mâtemkede gördi bûstânı, Rikkat odına dutuşdı cânı
2841. Sûz-ı ciğer ile yana yana, Şerh etdi gamını bûstâna
2842. K'ey bâğ nedür bu âh-ı serdün, Men hasteye zâhir eyle derdün
2843. Men dahi senün kimi nizârem, Bir gülden ırağ zerd ü zârem
2844. Ne devlet-i kurbine kabûlüm, Ne ravza-i kûyşına vusûlüm
2845. Sen gerçi hazânasen giriftâr, Elbette bahâra yetmeğün var
2846. Ümmîd-i visâl mende yohdur, Senden gam ü gussa mende çohdur
2847. Arturdı gam ağladukça derdin, Giryân göğe dutdı rûy-ı zerdin
      Bu Leylînün anasına vasiyyet etdüğidür ve Dûst yâdiyle dünyâdan getdüğidür
2848. Ma'bûdına arza kıldı râzın, Bildürdi gönüldeki niyâzın
2849. K'ey hâkim-i arsa-i kıyâmet, Sultân-ı serîr-i istidâmet
2850. Nevmîdliğ âteşine yandum, Bi'llâh bu vücûddan usandum
2851. Çün dûst yanında nâ-kabûlem, Bi'llâh bu hayatdan melûlem
2852. Men şem'-i şeb-i firâk-ı yârem, Sûzân ü siyâh-rûzgârem
2853. Yandurdı meni cefâ-yı âlem, Dinlemezem ölmeyince bir dem
2854. Derdüm ki vücûdum olsa bâkî, Şâyed düşe vasl ittifâkı
2855. Pertev bırahanda âftâbum, Bildüm ki vücûd imiş hicâbum
2856. Yâ Rab meni et fenâya mülhak, Kim râh-ı fenâ imiş reh-i Hak
2857. Pâk idi duası etdi te'sîr, Fi'l-hâl mizâcı buldı tağyîr
2858. Te'sîr-i havâ-yı nâ-münâsib, Terkîbine za'f kıldı gâlip
2859. Geldükçe ziyâde oldı derdi, Teb-lerze ferâgatin giderdi
2860. Mahv oldı teb içre ol perî-veş, Bir şem' kimi ki göre âteş
2861. Eksildi arakda hüsni tâbı, Bir gül kimi kim geder gül-âbı
2862. Za'f-ı teni ol makâma yetdi, Kim bister içinde cismi itdi
2863. Bisterde taleb kılan nişânın, Görmezdi vücûd-ı nâ-tüvânın
2864. Ref' oldı nişâne-i selâmet, Mevtine görindi min alâmet
2865. Azm eyledi olmağa müsâfir, Rihlet eseri çü oldı zâhir
2866. Ref' etdi hicâb-ı ihtirâzın, Fâş etdi anaya gizlü râzın
2867. K'ey derd-i dilüm devâsı ane, Şem'-i emelüm ziyâsı ane
2868. Gam gizlemek ile câna yetdüm, Tâ mümkin idi tahammül etdüm
2869. Hâlâ ki mukarrer oldı getmek, Farz oldı bu sırrı zâhir etmek
2870. Olsun sana ey zaîfe rûşen, Kim tîğ-i hevâ helâkiyem men
2871. Cismümde yoh özge derd tâbı, İllâ gam-ı aşk ıztırâbı
2872. Men âşık-ı zâr ü bî-nevâyem, Bir mâh-likâya mübtelâyem
2873. Sevdâsı ile yoh oldı varum, Geçdi hevesiyle rûzgârum
2874. Çoh ârzû eyledüm cemâlin, Bir gün görebilmedüm visâlin
2875. Hâlâ gederek gönülde sûzı, Elden ne gelür bu idi rûzî
2876. Ancak değülem men-i perişân, Ol yâr gamında zâr ü giryân
2877. Ol hem men-i zâra mübtelâdur, Ser-geşte-i vâdî-i belâdur
2878. Mendendür anun cünûnı efzûn, Kays iken olupdur adı Mecnûn
2879. Dâim geçürür gamumda eyyâm, Bir gün ana hâsıl olmayup kâm
2880. Rüsvâ-yı zemâne oldı menden, Âfâka fesâne oldı menden
2881. Bîhûde değül figân ü âhı, Yahmaz mı meni anun günâhı
2882. Men kim gederem bu hâk-dândan, Derdüm bu ki şerm-sârem andan
2883. Ey mûnis-i rûzgârum ane, Gam-hârum ü gam-güsârum ane
2884. Men dâr-ı bekâya azm edende, Dünyâya vedâ edüp gedende
2885. Mensüz çeküp âhlar figânlar, Sahrâlara düşdüğün zamanlar
2886. Düşse yolun ol olan diyâra, Arz-ı gamum eyle ol figâra
2887. Zinhâr ana olanda vâsıl, Hoş kimsedür andan olma gafil
2888. Düş ayağına rızâsın iste, Men mücrim içün duâsın iste
2889. Arz eyle ki ey vefâlu dildâr, Cân verdi yolunda Leylî-i zâr
2890. Aşkunda yerine yetdi lâfı, Da'vâsınun olmadı hilâfı
2891. Söyle men-i zâr ü mübtelâdan, K'ey aşkda lâf eden belâdan
2892. Halvet-geh-i ünse mahrem oldum, Âzâde vü şâd ü hurrem oldum
2893. Sen hem gelegör teallül etme, Men muntazırem tegâfül etme
2894. Ger sâdık isen bu yolda sen hem, Sabr eyleme eyle terk-i âlem
2895. Gel kâm-ı dil ile olalum yâr, Bir yerde ki yohdur anda ağyâr
2896. Dâim olalum bir evde hem-râz, Kim çıhmaya daşra andan âvâz
2897. Hoş menzil-i emne bulmışem râh, Bî-ta'ne-i dûst ü cevr-i bed-hâh
2898. Menden seni eylemek haber-dâr, Bismillâh eğer irâdetün var
2899. Çün kıldı vasiyyetini âhir, Azm-i sefer etdi ol müsâfir
2900. Yâd eyledi yâr-ı mihr-bânın, Vasl ârzûsiyle verdi cânın
2901. Kimdür ki cihânda fânî olmaz, Devr-i feleğün amânı olmaz
2902. Dünyâ yedi başlu ejdehâdur, Endîşe-i ülfeti hatâdur
2903. Her lutfınadur defîne min kahr, Her şehdinedür karîne min zehr
2904. Devrân üzerindedür zemâne, Elbette gelen geder cihâna
2905. Erbâb-ı zemâneye verüp pend, Bu şi'ri ne hoş demiş hıred-mend
      Gazel
2906. Bu âlem kim gönül kaydın çekersen mihnet ü gamdur, Fenâ ser-menzilin seyr eyle kim bir hoşça âlemdür
2907. Anup tenhâlığı kabr içre nefret kılma ölmekden, Tarîk-i üns dut kim her avuç toprak bir âdemdür
2908. Değül muhkem cihân mülkinde her bünyâd kim kılsan, Fenâ mülkinde dut menzil kim ol bünyâd muhkemdür
2909. Ecel âlâyiş-i havf ü hatâdan kurtarur nefsi, Bu cevher kîmyâ-yı devlete iksîr-i a'zamdur
2910. Kemâl–i aşk-ı insan mevt ilendür râh-ı hikmetde, Belî mücrâ kılan hükmün misâlin nakş-ı hâtemdür
2911. Bahâr eyyâmı girsen lâle-zâra hâkün cezasın, Muhakkar görme kim her zerre bir câm ile bir Cemdür
2912. Esîr-i nefsdür ehl-i cihân bilmez fenâ kadrin, Fuzûlî terk tevfîki sana ancak müsellemdür
      Tamâmî-i sühan
2913. Leylî gül-i gülşen-i letâfet, Çün gördi hazân yeliyle âfet
2914. Pâ-mâl-i hazân olup bahârı, Encâma yetişdi rûzgârı
2915. Bî-çâre anası açdı başın, Başından aşurdı kanlu yaşın
2916. Kâfûrını tökdi zağferâna, Sûz-ı dil ile gelüp figâna
2917. Ahıtdı gözinden eşk-i gül-gûn, Söylerdi ki ey garîb-i mahzûn
2918. Sensüz n'ederem hayâtı bâkî, Min-ba'd men ölmek iştiyâkı
2919. Çoh ağlayup etdi âh ü nâle, Ağlar kim olursa beyle hâle
2920. El-kıssa dutup tarîk-i mâtem, Ol vâkıaya yığıldı âlem
2921. Ahyâ-ı Arabda kopdı şîven, Yanmışlara evler oldı külhan
2922. Ta'zîm ile dutdılar azâsın, Kabrin düzüp urdılar binâsın
2923. Ten oldı mukîm-i arsa-i hâk, Rûh oldı karîn-i evc-i eflâk
2924. Şevk ehline kurb hâsıl oldı, Deryâsına katra vâsıl oldı
      Bu Mecnûnun Leylî vefâtından haber eşitdüğidür ve Hasretle dünyâdan getdüğidür
2925. Mihnet çemeninde gül derenler, Âlemde yaman haber verenler
2926. Gam nüshasın eyleyende tahrîr, Vermişler ana bu nev' teşhîr
2927. Kim Zeyd-i sitem-resîde-i zâr, Ol vâkıadan olup haberdâr
2928. Fi'l-hâl kılup azîmet-i râh, Mecnûn-ı hazîni etdi âgâh
2929. K'ey şîfte-i şikeste-tâli', Efsûs ki sa'yün oldı zâyi'
2930. İdbâr tılısmun etdi bâtıl, Bu meşgaleden dahi ne hâsıl
2931. Bâzâr bozıldı yığ bisâtun, Bu silsileden kes irtibâtun
2932. Leylî sana verdi zindegânî, Sen ol bâkî ol oldı fânî
2933. Sen sadkası olduğun perî-veş, Oldı sana sadka ey belâ-keş
2934. Azm-i reh-i cennet etdi ol hûr, Firdevs makâmın etdi ma'mûr
2935. Mecnûn ki haberden oldı âgâh, Sûz-ı ciger ile çekdi bir âh
2936. Kim gulgulesin hem ol zamanda, Cânânı eşitdi ol cihânda
2937. Az kaldı ki nâlesiyle dildâr, Ol hâb-ı ecelden ola bîdâr
2938. Bir lahza bülend olup hurûşı, Düşdi yere getdi akl ü hûşı
2939. Çün geldi özine çekdi nâle, Yağdurdı hazânı üzre jâle
2940. Ta'ne sözin etdi Zeyde bünyâd, K'ey sâkî-i bezm-i zulm ü bî-dâd
2941. N'etdüm sana kasd-ı cânum etdün, Kasd-ı dil-i nâ-tüvânum etdün
2942. Kıydun men-i zâr ü nâ-tüvâna, Urdun sitem âteşini câna
2943. Zehr idi meğer bu verdüğün câm, Kim merg peyâmın etdi i'lâm
2944. Bir mûr-çeye nedür bu kîne, Fûlâda dözer mi âb-gîne
2945. Te'sîr-i setemden ictinâb et, Bârî bu günâha bir sevâb et
2946. İlet meni yâr olan diyâra, Şem' eyle meni mezâr-ı yâra
2947. Düşdi yola oldı Zeyde hem-râh, Bir hâl ile kim neûzü bi'llâh
2948. Çün gördi mezâr-ı gül-izârın, Düşdi vü kucakladı mezârın
2949. Göğsini kılıp lahid kimi çâk, Merkad kimi saçdı başına hâk
2950. Kabr üzre ahıtdı kanlu yaşın, La'l eyledi yaşı kabri daşın
2951. Yer yüzin edüp sirişk memlû, Geçdi yere ol sirişkden su
2952. Oldı dür-i eşk-i bî-karârı, Kabr içre nigârınun nisârı
2953. Göz yaşını eyledi muhâtab, K'ey tîre şeb-i firâka kevkeb
2954. Çıhmak sana oldı şimdi vâcib, Kim oldı ol âftâb gâib
2955. Bir burcı makâm dutmış ol mâh, Kim olmaz ana nesîm hem-râh
2956. Sen durma eğer mürüvvetün var, Gir toprağa anı iste zinhâr
2957. Gör handadur ol dür-i yegâne, N'etmiş ana âfet-i zemâne
2958. Pâ-bûsın edüp yetür niyâzum, Bildür bu tazarru' ile râzum
2959. Ke'y şem' nedür bu ictinâbun, Men bahtı siyâhdan hicâbun
2960. Câm-ı mey-i gam dutanda âlem, Sen içmiş idün bu câmı men hem
2961. Mest etdi meğer seni bu bâde, Kim bezmde durmadun ziyâde
2962. Bir nâdire şem' idün şeb-efrûz, Düşdi sana zevk-i aşkdan sûz
2963. Bir niçe zaman eğerçi yandun, Sûz-ı dile durmadun usandun
2964. Bî-dârlığa getürmedün tâb, Şehlâ gözün oldı mâil-i hâb
2965. Hem-râhum idün bu yolda ey mâh, Hem-râhı koyup geder mi hem-râh
2966. Eflâke tefâhur eyle ey hâk, Kim oldı defînün ol dür-i pâk
2967. Zülfine muârız olma ey mâr, Kim anda mukîmdür dil-i zâr
2968. Hâline taarruz etme ey mûr, Kim bağludur anda cân-ı mehcûr
2969. Ey ömr gel imdi başa sen hem, Kim çeşmüme tîre oldı âlem
2970. Âlem hoş idi ki var idi yâr, Çün yâr yoh olmasun ne kim var
2971. Ey cân ten-i hasteye vedâ' et, Bir haste ile yeter nizâ' et
2972. Müştâkunem ey ecel kerem kıl, Def'-i elem eyle ref'-i gam kıl
2973. Kurtar meni ıztırâb-ı gamdan, Ver müjde vücûduma ademden
2974. Âyînemi eyle jengden pâk, Kıl perde-i i'tibârumı çâk
2975. Ref' et ne ise arada hâil, Eyle meni ol nigâra vâsıl
2976. Teklîf-i visâl eder mana yâr, Bir yerde ki yohdur anda ağyâr
2977. Men getmemek eylesem hatâdur, Senden mana bir meded revâdur
2978. Bi'llah mededümde kılma ihmâl, Kim bahtuma yüz verüpdür ikbâl
2979. Yâ Rab mana cism ü cân gerekmez, Cânânumsuz cihân gerekmez
2980. Min-ba'd zelîl ü hâr kılma, Ser-geşte-i rûzgâr kılma
2981. Efganda iken gedüp karârı, Oldı bu gazel dilinde cârî
      Bu gazel Mecnûn dilindendür
2982. Yandı cânum hecr ile vasl-ı ruh-ı yâr isterem, Derd-mend-i firkatem dermân-ı dîdâr isterem
2983. Bülbül-i zârem değül bîhûde feryâd etdüğüm, Kalmışem nâlân kafes kaydinde gül-zâr isterem
2984. Dehr bâzârında kâsiddür metâ'-ı himmetüm, Bu metâ'ı satmağa bir özge bâzâr isterem
2985. Fânî olmak isterem ya'nî belâ-yı dehrden, Râhat-ı cism-i zaîf ü cân-ı efgâr isterem
2986. N'ola ger kılsam şeb-i hicrân temennâ-yı ecel, N'eyleyem çohdur gamum def'ine gam-hâr isterem
2987. Çün bekâ bezmindedür dildâr men hem durmazem, Bu fenâ deyrinde bezm-i vasl-ı dildâr isterem
2988. Ey Fuzulî istemez kimse rızasıyle fenâ, Men ki mundan özge bilmen çâre nâçâr isterem
      Tamâmî-i sühan
2989. Çün râz-ı derûnın etdi takrîr, Re'yine muvâfık oldı takdîr
2990. İmdâd kılup inâyet-i Hak, Kıldı anı maksadına mülhak
2991. Gül derdi hadîka-i emelden, Mey içdi surâhî-i ecelden
2992. Kabrini kucakladı nigârun, Cân sadkası etdi ol mezârun
2993. Leylî dedi verdi cân-ı şîrîn, Ol âşık-ı bî-karâr ü miskîn
2994. İnsâf hemîn ola mahabbet, Bu dâiredür makâm-ı hayret
2995. Gûyâ ki elinde idi cânı, Dâim gözedürdi ol zamânı
2996. Çün devr ile yetdi ol zemâne, Andan bir icâzet oldı câna
2997. Her niçe ki var idi nigârı, Âlemde idi anun karârı
2998. Çün kıldı nigârı terk-i âlem, Bu âlemi terk kıldı ol hem
2999. Çün gördi bu hâli Zeyd-i gam-nâk, Efgân kılup etdi yahasın çâk
3000. Feryâd ile kıldı nevha bünyâd, Evc-i feleğe yetürdi feryâd
3001. Zâr ağladı eyle kim hem ol dem, Âhı ünine yığıldı âlem
3002. El cem' olup etdiler nezâre, Mecnûn-ı siyâh-rûzgâra
3003. Kabr üstine gördiler yıhılmış, Cânâneye cân nisâr kılmış
3004. Ahvâline ağlayup serâser, Defn etmeğin etdiler mukarrer
3005. Gasl eyleyüben ten-i nizârın, Dildârıun açdılar mezârın
3006. Koydılar anı hem ol mezâra, Gam-nâk yetişdi gam-güsâra
3007. Rûh oldı felekde rûha hem-râz, Ten oldı ten ile yerde dem-sâz
3008. Ref' oldı teallukât-ı hâil, Matlûbına tâlib oldı vâsıl
3009. Bir bezm iki şâha mahfil oldı, Bir burc iki mâha menzil oldı
3010. Kabr üstine koydılar nişâne, Fâş oldı bu mâcerâ cihâna
3011. Tavfında kılup murâd hâsıl, Ol kabre halâyık oldı mâil
3012. Geçdükçe zamân mükerrem oldı, Hâcet-geh-i ehl-i âlem oldı
3013. Budur eser-i mahabbet-i pâk, Hoş mertebedür bu kılsan idrâk
3014. Ol meşhede Zeyd olup mücâvir, Âsâr-ı sadâkat etdi zâhir
3015. Ta'mîr içün etdi çoh atâlar, Tedrîc ile kıldı çoh binâlar
3016. Peyveste harâret-i cigerden, Kandîl-i mezârın etdi rûşen
3017. Cârûb ile âb olanda matlûb, Müjgân ile eşki âb ü cârûb
3018. Her lahza kılurdı tâze mâtem, Kılmazdı figân ü nâlesin kem
3019. Ol mûnis-i müşfik ü muvâfık, Bir gece karîb-i subh-ı sâdık
3020. Bîmâr teninde kalmayup tâb, Kılmışdı mezâra yasdanup hâb
3021. Hâb içre görindi ol figâra, Bir bâğda iki mâh-pâre
3022. Ruhsârlarında zevkden nûr, Bîm-i gam ü derd-i gussadan dûr
3023. Hoş-vakt ü neşât-mend ü dil-şâd, Ağyâr taaruzından âzâd
3024. Her meh-veşe min ferişte-sûret, İhlâs ile olmış ehl-i hidmet
3025. Sordı ki bular ne mâhlardur, Ne rütbelü pâdişâhlardur
3026. Bu ravza ne ravza-i berîndür, Bu kavm ne kavm-i nâzenîndür
3027. Budur dediler riyâz-ı Rıdvân, Bu kavm-i huceste hûr ü gılmân
3028. Bu iki meh-i huceste-ruhsâr, Mecnûn ile Leylî-i vefâ-dâr
3029. Çün vâdî-i aşka girdiler pâk, Ol pâkliğ ile oldılar hâk
3030. Menzilleri oldı bâğ-ı Rıdvân, Çâkerleri oldı hûr ü gılmân
3031. Çün munda rızâ verüp kazâya, Sabr eylediler gam ü belâya
3032. Getdükde cihân-ı bî-vefâdan, Kurtıldılar ol gam ü belâdan
3033. Çün Zeyd yuhudan oldı bîdâr, Bu nükteni etdi halka izhâr
3034. Halkun olup i'tikâdı efzûn, Ol kabre ziyâret oldı kânûn
      Tamâmî-i sühan
3035. Sâkî mütegayyir oldı hâlüm, Söylemeğe kalmadı mecâlüm
3036. Min-ba'd ziyâde verme bâde, Rahm eyle ki ser-hoşem ziyâde
3037. Hoş gaflet ile geçürdüm eyyâm, Bilmem ki n'olur işüm ser-encâm
3038. Ser-mâye-i ömr getdi elden, Sûd etmedüm etdüğüm amelden
3039. Feryâd bu cevrden ki gerdûn, Ahvâlümi eyledi dîger-gûn
3040. Dün dîde-i ter kılup güher-bâr, Gerdûna dedüm ki ey cefâ-kâr
3041. Hergiz revişünden olmadum şâd, Dâm-ı gam ü mihnetünden âzâd
3042. Ahbâba nakîz devr edersen, Erbâb-ı kemâle cevr edersen
3043. Mecnûn eğer olsa idi câhil, Olmazdun itâatinde kâhil
3044. Fermânına inkıyâd ederdün, Gönlini müdâm şâd ederdün
3045. Ehl-i hüner olduğı sebebden, Sâhib-nazar olduğu sebepden
3046. Akrânı içinde hâr kıldun, Bî-izzet ü i'tibâr kıldun
3047. Leylî ger olaydı bir hayâsuz, Ya sen kimi mihrsüz vefâsuz
3048. Olmazdı ana hemîşe cevrün, Kâmınca müdâm olurdı devrün
3049. Fazl ehline mâil olduğından, İdrâk ile kâmil olduğından
3050. Dâim gam elinde zâr edüpsen, Âşüfte-i rûzgâr edüpsen
3051. Men hem ger olaydum ehl-i tezvîr, Etmezdün i'ânetümde taksîr
3052. Senden garazum olup ser-encâm, Devründe mana olurdı ârâm
3053. Çün ehl-i vekâr ü neng ü ârem, Cevrünle hemîşe hâr ü zârem
3054. Bu yüzden imiş senün medârun, Var imdi ki yohdur i'tibârun
3055. Gerdûn eşidüp menüm itâbum, Verdi bu edâ ile cevâbum
3056. K'ey sûret-i hâlden habersüz, Her hikmete ayb eden hünersüz
3057. Men emre muvâfık eylerem devr, Hikmetde vefâdur etdüğüm cevr
3058. Ammâ sen eden amel hatâdur, Kim pîr-i tarîkatün hevâdur
3059. Şâirliğe iftihâr edüpsen, Kizbi özüne şiâr edüpsen
3060. Mecnûn dedüğün vücûd-ı kâmil, Her dânişe menden oldı kâbil
3061. Dîvâne ana sen eyledün ad, Senden ana yetdi zulm ü bî-dâd
3062. Leylî dedüğün meh-i tamâmı, Men perdede sahladum girâmî
3063. Rüsvâ-yı halâyık eyledün sen, Min ta'neye lâyık eyledün sen
3064. Geh Nevfele özr kıldun ıtlâk, Geh İbni Selâma zulm ilhâk
3065. Şerm et bu ne herzedür ne mühmel, Ne İbni Selâm hansı Nevfel
3066. Şerh eylemek eyledün fesâne, Kıldun olarun sözin behâne
3067. Gördi çürümiş sünükler âzâr, Töhmetlerüne olup giriftâr
3068. Emvât mezâlimine girdün, Âsûdelere azâb verdün
3069. Cürmine olanda halk mülzem, Lâzım sorılur bu iftirâ hem
3070. Yetmez mi bu bâis-i azâbun, Bu mes'elede nedür cevâbun
3071. Ey tûtî-i bûstân-ı güftâr, Sarrâf-ı sühan Fuzûlî-i zâr
3072. Aldanma eğer sipihr-i lâib, Ta'n ile sana dediyse kâzib
3073. Eş'âra abes deyüp usanma, Ser-mâye-i nazmı sehl sanma
3074. Sözdür güher-i hizâne-i dil, İzhâr-ı sıfât ü zâta kâbil
3075. Cân sözdür eğer bilürse insân, Sözdür ki deyerler özgedür cân
3076. Bi'llah bu yaman mıdur ki hâlâ, Emvâta söz ile verdün ihyâ
3077. Mecnûn ile Leylîni kılub yâd, Ervâhlarını eyledün şâd
      Bu beyân-ı özr-i te'lîf-i kitâbdur ve Tarîh-i zamân-ı feth-i bâbdur
3078. Ey kilk-i revende bâreka'llâh, Oldun men-i reh-neverde hem-râh
3079. Min sa'y ile hâcetüm bitürdün, Bir menzile âkibet yetürdün
3080. Rahmet sana kim sen etdün imdâd, Bu eski binâyı etdüm âbâd
3081. Eşk ile derûnı sîm-endûd, Âh ile bîrûnı anber-âlûd
3082. Mahzenleri genc-i gevher-i derd, Revzenleri menfez-i dem-i serd
3083. El-kıssa müretteb oldı bir bâğ, Her lâlesi bağrı üzre bin dâğ
3084. Hûn-ı ciger âb-ı cûy-bârı, Nevk-i müje ebr-i nevbahârı
3085. Ol dem ki bu nüsha oldı merkûm, Leylî Mecnûn adına mersûm
3086. İzhâra gelüp rümûz-ı vahdet, Vahdetde tamâm olup hikâyet
3087. Târîhine düşdiler muvâfık, Bir olmağ ile ol iki âşık
      Bu erbâb-ı vefâdan tevakku'-i kabûl-i ma'zeretdür ve Ashâb-ı zekâdan temennâ-yı duâ-yı mağfiretdür
3088. İnsâf ver ey hasûd insâf, Ta'n etme ki cevherün değül sâf
3089. Ahvâlümi gör harâb ü muztarr, Endûh-ı zemâneden mükedder
3090. Söz dâiresi değül bu ahvâl, İnsâf mana ki olmazem lâl
3091. Menden tama' etme fikr-i sâib, Ahvâlümedür sözüm münâsib
3092. Azdur deme cevherüm safâsın, Bir sor ki ne verdiler bahâsın
3093. Bi'llah ger olaydı bir hırîdâr, Min genc-i nihân kılurdum izhâr
3094. Fi'lcümle bu hem ki oldı mastûr, Bir şevk ile zevkden değül dûr
3095. Ayb-ı hüner ihtiyâr kılma, Şi'rüm hasedin şiâr kılma
3096. Bîhûde yeter taarruz eyle, Ger kâdir isen cevâb söyle
3097. Terk eyle taarruz u inâdı, Kim vâdî-i cehldür bu vâdî
3098. Dem hayr sözinden ur demâdem, V'er hayr demezsen ebsem ebsem