| Eski Türkçe aslı | Günümüze aktarımı | |
|---|---|---|
| I | Teñri Azze Ve Celle Ögdisin Ayur | Tanrı Azze Ve Cellenin Medhini Söyler |
| 1 | Bayat atı birle sözüg başladım, törütgen egidgen keçürgen idim | Yaratan, yetiştiren ve göçüren rabbim olan Tanrının adı ile söze başladım. |
| 2 | Üküş ögdi birle tümen miñ senâ, uğan bir bayatka añar yok fenâ | Kadir ve bir olan Tanrıya çok hamd ve binlerce sena olsun ; onun için fânilik yoktur. |
| 3 | Yağız yer yaşıl kök kün ay birle tün, törütti halâyık öd üdlek bu kün | Kara yer ile mâvî göğü, güneş ile ayı, gece ile gündüzü, zaman ile zamaneyi ve mahlûkları o yarattı. |
| 4 | Tiledi törütti bu bolmış kamuğ, bir ök bol tedi boldı kolmış kamuğ | istedi ve bütün bu varlıkları yarattı ; bir kere :— "ol!"—dedi, bütün diledikleri oldu. |
| 5 | Kamuğ barça muñluğ törütülmişi, muñı yok idi bir añar yok eşi | Bütün bu yaratılmış olanlar ona muhtacdır ; muhtaç olmayan yalnız Tanrıdır ; onun eşi yoktur. |
| 6 | Ay erklig uğan meñü muñsuz bayat, yaramaz seniñdin adınka bu at | Ey kuvvetli, kadir, ebedî ve müstağni olan Tanrı, senden başkasına bu ad yakışmaz. |
| 7 | Uluğluk saña ol bedüklük saña, seniñdin adın yok saña tuş teñe | Ululuk ve büyüklük sana mahsustur ; sana eş ve denk olan başka biri yoktur. |
| 8 | Aya ber birikmez saña bir adın, kamuğ aşnuda sen sen öñdün kedin | Ey bir olan Tanrı, bir başkası sana şerik koşulamaz ; başta her şeyder evvel ve sonda her şeyden sonra sensin. |
| 9 | Sakışka katılmaz seniñ birlikiñ, tüzü neñke yetti bu erkliglikiñ | Senin birliğin hesaba gelmez ; bu kudretin her şeye hâkimdir, |
| 10 | Seziksiz bir ök sen ay meñü eçü, katılmaz karılmaz sakışka seçü | Sen, şüphesiz, birsin, ey sonsuz Tanrı; istisna sayıya gelmez. |
| 11 | Ay iç taş biligli ay hakku’l-yakin, közümde yırak sen köñülke yakın | Ey içi ve dışı bilen, ey hakku'l-yakîn ; gözden uzaksın, fakat gönüle yakınsın. |
| 12 | Barıñ belgülüg sen kün ay teg yaruk, neteglikke yetgü köñül ögde yok | Senin varlığın, parlak güneş ve ay gibi, bellidir ; fakat nasıl olduğunu kavrayacak gönül ve akıl yoktur. |
| 13 | Ne ersedin ermez seniñ birlikiñ, ne erselerig sen törüttiñ seniñ | Senin birliğin eşya ile ilgili değildir ; eşyayı sen yarattın, onlar senindir. |
| 14 | Kamuğ sen törüttüñ ne erselerig, yokadur ne erse sen ök sen tirig | Her varlığı sen yarattın; varlık yok olur, bakî kalan yalnız sensin. |
| 15 | Törütgen barıña törütmiş tanuk, törümiş iki bir tanukı anuk | Yaratıcı varlığına yaratılmış olanlar şâhiddir ; yaratılan iki — birin hâzır şahididir. |
| 16 | Anıñ okşağı yok azu meñzegi, neteglikke yetmez halâyık ögi | Onun eşi yahut benzeri yoktur ; nasıl olduğuna mahlûkların aklı ermez. |
| 17 | Yorımaz ne yatmaz udımaz oduğ, ne meñzeg ne yañzağ kötürmez boduğ | Yürümez ve yatmaz, uyumaz, uyanıktır ; ne benzer, ne kıyâs edilir, ne de tasavvur götürür. |
| 18 | Kedin öñdün ermez ne soldın oñun, ne astın ne üstün ne otru orun | Arkada veya önde değildir; ne sağdadır, ne solda; yeri ne altta, ne üstte, ne de ortadadır. |
| 19 | Orun ol törütti orun yok añar, anıñsız orun yok bütün bol muñar | Yeri o yarattı, onun için yer bahis mevzuu değildir; şunu bil ki, onsuz da yer yoktur. |
| 20 | Ay sırka yakın ay köñülke ediz, tanuk ol saña barça sûret bediz | Ey her sırra yakın, ey her gönül için yüksek Tanrı, bütün suret ve şekiller sana şahittir. |
| 21 | Törüttüñ tümen miñ bu sansız tirig, yazı tağ teñiz kötki oprı yirig | Bu sayısız, yüz binlerce canlıyı, ova, dağ, deniz, tepe ve çukurları sen yarattın. |
| 22 | Yaşıl kök bezediñ tümen yulduzun, kara tün yaruttuñ yaruk kündüzün | Mâvî göğü sayısızyıldızları ile süsledin, karanlık geceyi ışıklı gündüz ile aydınlattın. |
| 23 | Uçuğlı yorığlı tınığlı neçe, tirilgü seniñdin bulup yer içe | Uçan, yürüyen ve duranların hepsi rızıklarını senden bularak, yeyip, içerler. |
| 24 | Ediz arşta altın serâka tegi, tüzü barça muñluğ saña ay idi | Yüksek Arş'tan alttaki toprağa kadar bütün her şey, hepsi sana muhtacdır, ey rabbim. |
| 25 | Ayâ birke bütmiş tiliñ birle ög, köñül bütti şeksiz amul tutğıl ög | Ey Tanrının birliğine inanmış olan, onu dilin ile öğ; gönülün tereddütsüz inandı ise, aklını işe karıştırma. |
| 26 | Neteglikke kirme küdezgil köñül, barıña bütün bolğıl amrul amul | Nasıl olduğunu arama, gönlünü gözet; varlığına inan, sükûn ve huzura kavuş. |
| 27 | Kalı kançaka kirme tutğıl özüñ, kalı kançasız bil uzatma sözüñ | Nice ve nasıl olduğuna karışma, kendini tut ; onu nicesiz ve nasılsız bil, sözünü uzatma. |
| 28 | Ay muñsuz idim sen bu muñluğ kuluğ, suyurkap keçürgil yazukın kamuğ | Ey müstağni olan rabbim, sen bu muhtaç kulun bütün günahlarını şefkatle affet. |
| 29 | Sañar ok sığındım umınçım saña, muñadmış yerimde elig tut maña | Asıl sana sağındım, ümidim sendedir ; muhtaç olduğum yerde elimden tut. |
| 30 | Sevüg savçı birle kopurğıl meni, elig tuttaçı kıl könilik küni | Mahşer günü beni sevgili Peygamber ile birlikte hasret, onu bana şefaatçi kıl. |
| 31 | Tüzü tört eşiñe tümen miñ selâm, tegürgil kesüksüz tutaşı ulam | Onun dört arkadaşının her birine aralıksız, devamlı sayısız selâm eriştir. |
| 32 | Uluğ künde körkit olarnıñ yüzin, elig tuttaçı kılğıl edgü sözin | Ulu günde onların yüzünü göster, şefaatlerini bana yardımcı kıl. |
| 33 | Seni erdüküñ teg ögümez özüm, seni senmet öggil kesildi sözüm | Seni olduğun gibi medhedemiyorum ; seni sen medhet! sözüm kesildi. |