Saadetin Devamsızlığını Ve İkbâlin Dönekliğini Söyler

Kutadgu Bilig Metni

	Eski Türkçe aslı	Günümüze aktarımı
XX	Kut Kıvılkın Devlet İrsellikin Ayur	Saadetin Devamsızlığını Ve İkbâlin Dönekliğini Söyler
1045	Tükel buldı ay toldı ârzû tilek,  kıvı kut karıp yıktı arka yölek	Ay-Toldı arzu ve dileğini tam elde ettiği zamanda, süreksiz saadet ihtiyarladı; ona arka ve destek olan şeyleri birer-birer yıktı.
1046	Yeme yakşı aymış biliglig bügü,  tükel bolsa nimet bulumaz yegü	Bilgili hakîm de buna uygun bir söz söylemiştir : —Nimet tam olunca, insan yiyecek bir şey bulamaz.
1047	Takı munda yegrek bilig sözlemiş,  tükel bolsa nimet tüker yaş temiş	Yine bu hususta bilgilinin daha iyi bir sözü vardır : — Nimet tam olursa, insanın ömrü tükenir — der.
1048	İdi yakşı aymış biliglig sözi,  bu bilge sözi ol biligsiz közi	Bilgili çok iyi bir söz söylemiş; âlimin sözü, bilgisiz için, göz olur.
1049	Enigli ağar ol ağığlı ener,  yaruğlı tunar ol yorığlı tınar	inen yükselir, yükselen iner; parlayan söner ve yürüyen durur.
1050	Ne kim işler erse tükelin küder,  tükegli tükese enişke yanar	Her şey kendi kemâlini bekler; tam kemâle erişince, tekrar zevale başlar.
1051	Bu ay toldı buldı tilekin tükel,  tüketti tiriglig turu kaldı mâl	Bu Ay-Toldı her isteğine kavuştu; ömrünü tamamladı, malı-mülkü kaldı.
1052	Yana irlü kirdi bu tolmış ayı,  kadır kışka yandı yarumış yayı	Dolun ayı tekrar küçülmeğe başladı; parlak yazı sert kışa döndü.
1053	Yaraşık tadular karıştı için,  küçendi biri tuttı bastı üçin	Ahenk içinde bulunan unsurlar arasında fesat.baş gösterdi; biri tahakküm etti, diğerlerini bastırdı.
1054	Tadu tegşürüldi aşı boldı yeg,  ağır boldı köñli katığ tuttı ig	Unsurların durumu değişti; yiyeceği çiğ geldi, gönülünü bir sıkıntı kapladı ve ağır bir hastalığa tutuldu.
1055	Tadu artadı kör küçi eksüdi,  kağıl teg köni bod egildi kodı	Unsurlar bozuldu, kuvveti azaldı; dik vücûdu, yaş söğüt dalı gibi, büküldü.
1056	Tutup çaldı yerke ağır ig kelip,  töşekke kirip yattı muñluğ ulıp	Ağır hastalık geldi; onu tutup, yere vurdu; acılar içinde inleyerek, yatağa düştü.
1057	Otaçı tirildi tamur kördiler,  ol ig kem ne ermiş ayu berdiler	Etrafına tabipler toplandı, nabzına baktılar; bu hastalık ve rahatsızlığın ne olduğu hakkında fikirlerini söylediler.
1058	Kayu aydı kan tutmış emdi munı,  aça bergü ekhel akıtğu kanı	Biri:—Şimdi bunu kan tutmuş, damarını açmak ve kan akıtmak lâzımdır — dedi.
1059	Kayu aydı ötrüm içürgü kerek,  özi katmış emdi boşutğu kerek	Biri:— Müshil içirmeli; kabız olmuş, şimdi onu boşaltmak gerek — dedi.
1060	Kayusı soğık itti kattı cülâb,  kayu kıldı berdi kereklig şerâb	Biri şerbet hazırladı ve gül-suyu kattı; biri lüzumlu gördüğü bir içki yapıp verdi.
1061	Ot em kalmadı kör neçe kıldılar,  yaraşık ne erse anı berdiler	Yapmadıkları tedavi, vermedikleri ilâç kalmadı; faydalı gördükleri her şeyi verdiler.
1062	Asığ kılmadı künde arttı igi,  koradı küçi künde yetti ögi	Fakat hiç bir fayda etmedi; hastalığı günden-güne arttı, kuvveti günden-güne azaldı ve gittikçe şuurunu kaybetti.
1063	Negü ter eşitgil sakınuk kişi,  sakınuk kişi ol kişiler başı	Takva sahibi insan ne der, dinle; takva sahibi olanlar, dâima ileri gelen insanlardır.
1064	Kerek kat şelişe kerek tiryâk et,  kerek matrıdus kat ya çurnı ögit	ister selise kat, ister tiryak yap; ister matrıdus karıştır, ister müshil ver.
1065	Kerek tut otaçı kerek erse kam,  ölüglike hergiz asığ kılmaz em	İster tabip getir, ister kam; ölmekte olana hiç bir ilâç fayda vermez.
1066	Osal bolmağıl ay tirig boldaçı,  tirig bolduñ erse özüñ öldeçi	Ey hayatta olan, gafil olma; bugün dirisin, fakat bir gün muhakkak öleceksin.
1067	Bu ay toldı hâlin eşitti ilig,  ölüm tutğakı ig tegürmiş elig	Hükümdar Ay-Toldı'nın hâlini işitti; ölümün öncüsü olan hastalık onu eline geçirmişti.
1068	İlig aytu keldi bu ay toldını,  kelip kördi ilig yatur hâlini	Hâlini sormak için, hükümdar Ay-Toldı'ya geldi; onun yataktaki hâlini gördü.
	İlig suali Aytoldıka	HÜKÜMDARIN AY-TOLDI'YA SUÂLİ
1069	Ayıttı ilig emdi köñlüñ neteg,  negü ol igiñ emdi udkuñ neteg	Hükümdar sordu : — Nasılsın, bu hastalığın nedir; uykun nasıl ?
	Aytoldı cevabı İligke	AY-TOLDI'NIN HÜKÜMDARA CEVABI
1070	Bu ay toldı aydı ay ilig kutı,  meni tuttı ol ig añar yok otı	Ay-Toldı : — Ey devletli hükümdar — dedi — beni devası olmayan bir hastalık yakaladı.
1071	Tolu erdi ayım irildi tolu,  talu erdi kılkım barır bu talu	Ayım dolun ay idi, küçüldü; güzel bir şekil ve şemâyilim vardı, o güzellik şimdi elden gidiyor.
1072	Sevinçin tuğar erdi toğmış künüm,  künüm batğalır teg yarumaz tünüm	Güneşim sevinç içinde doğardı, şimdi batmak üzeredir; gecem artık aydınlanmayacak.
1073	Küvençlik tiriglik kötürdi özin,  yayığ dünyâ mendin evürdi yüzin	Güvendiğim hayat ortadan kayboldu, kararsız dünya benden yüzünü çevirdi.
1074	Sevinç ârzû nimet turu kalğalır,  sakınç kadğu mihnet maña kelgelir	Sevinç, arzu ve nimetleri geride bırakıp, endişe, kaygı ve mihnetlere doğru gitmek üzereyim.
1075	Munu adrılur-men seniñdin bu kün,  ulıyu barır-men ökünçün muñun	işte bugün senden ayrılıyorum; peşimanlıkla ve ıstırapla inleyerek, gidiyorum.
1076	Negü ter eşitgil bügü el begi,  bodun başlağuçı kişide yegi	Halkın başında bulunan ve insanların iyisi olan, hakîm il beyi ne der, dinle.
1077	Ne edgü neñ erdi bu devlet kelip,  yana barmaz erse tilekçe yelip	Gelen devlet insanların istedikleri gibi hareket etse ve tekrar geçip gitmese idi, ne iyi olurdu.
1078	Ne yakşı neñ erdi bu beglik işi,  ölüm tutmaz erse yorısa kişi	Ölüm olmasa ve insan baki kalsa idi, beylik ne güzel bir şey olurdu.
1079	Ne körklüg kün erdi yegitlik küni,  karılık yok erse yorısa köni	insan ihtiyarlamayıp dâima aynı kalsa idi, bu gençlik günleri ne hoş olurdu.
	İlig cevabı Aytoldıka	HÜKÜMDARIN AY-TOLDI'YA CEVABI
1080	İlig aydı ay toldı kodğıl bu söz,  bu söz sözlemegil ayâ köñli tüz	Hükümdar : — Ay-Toldı, bu sözleri bırak — dedi— ey temiz kalpli, böyle sözler söyleme.
1081	Kişi barça igler kör edgü bolur,  saña yalñuz ermez bu ig ay unur	Her kes hastalanır, bakarsın, tekrar iyileşir; ey kudretli insan, bu hastalık yalnız senin için değildir.
1082	Nelük tilde körksüz yorır bu sözüg,  nelük köñlüñi artatur sen özüñ	Niçin böyle nahoş şeyler söylüyorsun; niçin böyle maneviyâtını bozuyorsun.
1083	Saña emdi avnıp yorır erdi öz,  maña titgü teg sen adın boldı söz	Ben hayatımda seninle teselli buluyordum, şimdi sözün değişti; bu sözlerin bana üzüntü veriyor.
1084	Bayat edgü kılğay bu söz sözleme,  tügün urma otun meniñ köñlüme	inşallah Tanrı seni iyi edecektir; böyle sözler ile yüreğimi dağlama.
	Aytoldı cevabı İligke	AY-TOLDI'NIN HÜKÜMDARA CEVABI
1085	Bu ay toldı aydı ay ilig kutı,  bu igke emi yok tileme otı	Ay-Toldı dedi:—Ey devletli hükümdar, bu hastalığa deva yoktur, ilâcını arama.
1086	Kayu kim tuğar erse ölgü kerek,  kayu neñ ağar erse ilgü kerek	Doğan her kes ölmeğe, yükselen her şey düşmeğe mahkûmdur.
1087	Ağışka eniş ol edizke batığ,  sevinçke sakınç ol açığka tatığ	Her yokuşun bir inişi, her tepenin bir çukuru, her sevincin bir kederi ve her acıya karşı bir lezzet vardır.
1088	Yana ma saña aydım uş bu sözüm,  kılınçım yayığ tep ne irsel özüm	Benim dönek huylu ve kararsız olduğumu ben sana vaktiyle söylemiştim.
1089	Meniñ kılkımı aydım erdi saña,  köñül bamağu erdiñ emdi maña	Bununla da sana kendi mâhiyetimi anlatmıştım; bana gönül bağlamamalı idin.
1090	Barır-men muñar sen sizik tutmağıl,  toğuğlı kim ölmez tese bütmegil	Ben gidiyorum, sen bundan hiç şüphe etme; doğan bir kimsenin ölmeyeceğini söylerlerse, inanma.
1091	İnançsız teme emdi sökme meni,  ınanç kılmağa dünyâ kodğa seni	Sana güvenilmez —diye, şimdi bana söğme; dünyaya da güvenme, o da seni bırakacaktır.
1092	Cefâ kıldı tep sen ilenme maña,  meniñde cefâçı bu dünyâ saña	Cefa etti— diye, sen beni ayıplama; sana benden daha çok cefa eden bu dünyadır.
1093	Usanma ölür sen meniñde basa,  ınanma bu dünyâka bütme usba	Gafil olma, benden sonra sen de öleceksin, bu dünyaya inanma, elinden gelirse, ona güvenme.
1094	Ağırladıñ erdi tapuğsuz meni,  tapuğ yetrümedim ay ilig kanbı	Ey sultanım, sana daha hizmet etmeden, sen beni ağırlamıştın; fakat ben bu hizmeti nerede yerine getirebildım.
1095	Tilek ârzûn ermez meniñ ölmekim,  bu kün bolmış ermez kelip barmakım	Benim ölümüm kendi isteğim ile değildir; gelip-gıtme bugün olan bir şey değildir.
1096	Üzelü barır-men öz erksiz bolup,  kutulğu yerim yok tiriglik bulup	Ben, elimde olmayarak ve istemeyerek, gidiyorum; çünkü ölümden kaçıp-sığınacak bir yerim yoktur.
1097	Yok erdim törütti igidti meni,  kiçig oğlan erdim bedütti meni	Yok idim, Tanrı beni yarattı ve yetiştirdi; küçük çocuk idim, o beni büyüttü.
1098	Yalıñ yüzlüg erdim bütürdi sakal,  kara kuzğun erdim kuğu kıldı çal	Tüysüz idim, sakal bitirdi; kuzgun gibi kara idim, kuğu gibi beyaz yaptı.
1099	Bodum erdi ok teg egildi bodum,  tiriglik tükedi yetildi üdüm	Boyum ok gibi idi, büküldü; ömür tükendi, vaktim geldi.
1100	Yine yakşı aymış bügü bilgi keñ,  eşitgil munı sen ayâ kızğu eñ	Bilgisi geniş hakîm yine iyi söylemiş; ey mes'ûd insan, sen bunu dinle.
1101	Kayu başka kirse kuğu kırtışı,  kuğu teg ürüñ kılğu köñlin kişi	Artık başında kuğu rengi beliren insan gayret etmelidir ki, gönülü de kuğu gibi ak olsun.
1102	Kimiñ egri bolsa köni tal bodı,  köni kılğu köñlin yetildi üdi	Kimin düz fidan gibi boyu bükülürse, artık onun gönülünü doğrultma vakti gelmiştir.
1103	Ürüñ boldı erse kara saç sakal,  anunğu busuğçı ölümke tükel	Kara saç ve sakal ağarınca pusuda yatan ölüme iyice hazırlanmak lâzımdır.
1104	Muñar meñzetü aydı şâir bu söz,  eşitgil munı sen ayâ edgü öz	Şâir buna benzer bir söz söylemiştir; ey iyi insan, sen bunu dinle.
1105	Kara saç ürüñi ölümdin yumuş,  kılur ol tirigke tiriglik küsüş	Kara saçın ağarması ölümün işaretidir; o yaşayana hayatın kıymetini arttırır.
1106	Tü nimet yediñ me tiriglik yediñ,  ölüm yer seni sen usanma üküş	Çok nimete nail oldun ve hayatı tattın; unutma ki, yakında seni de ölüm yiyecektir.
	İlig cevabı Aytoldıka	HÜKÜMDARIN AY-TOLDI'YA CEVABI
1107	İlig aydı ay toldı ivme serin,  ig ol bu yazuklarka yulğı yarın	Hükümdar dedi:—Ey Ay-Toldı, acele etme, sabırlı ol; hastalık yarın günahların kefareti olacaktır.
1108	Ölür erdi erse kamuğ iglegen,  kişi kalmağay erdi rûzi yegen	Bütün hasta olanlar ökelerdi, dünyada rızık yiyecek insan kalmazdı.
1109	Bayat edgü kılğay bu igdin seni,  köñülüñ çökürme sen inç yat köni	Tanrı bu hastalıktan seni kurtaracaktır; gönlünü çökertme, müsterih ol.
1110	Duâ kıldı ilig kör açtı tilig,  şifâ koldı rabdın kötürdi elig	Hükümdar duâ etti; elini kaldırarak, Tanrıdan şifâ diledi.
1111	Turup çıktı andın sakınçın tügük,  kelip karşıka kirdi köñli tüşük	Hükümdar kaygı ve üzüntü ile kalkıp, oradan çıktı; üzgün-üzgün dönüp, saraya girdi.
1112	Çığayka üledi üküş neñ tavar,  asığ kılğamu tep sakındı añar	Belki ona faydası olur — diye düşündü ve fakirlere sadaka olarak, çok eşya ve mal dağıttı.
1113	Asığ kıldı erse ölümke kümüş,  kümüş kılğay erdi er özke yuluş	Ölüme karşı gümüş fayda etse idi, insan gümüşü kendisine fidye yapardı.
1114	Ölümke yuluş kıldı erse kişi,  yulup ölmegey erdi elçi başı	insan ölüme karşı fidye verebilse idi, hükümdarlar fidye verir ve ölümden kurtulurlardı.
1115	Bu ay toldınıñ kör igi ağrudı,  umınçsız bolup cândın elgin yudı	Ay-Toldı'nın hastalığı ağırlaştı ve ümidini keserek, canından elini yudu.
1116	Ökündi ayur ay tiriglik isiz,  yavalıkka ıdtım isiz körk bediz	Peşiman oldu ve:— Ey hayat, ey güzellik, ne yazık ki, sizi boşuna harcadım — dedi —
1117	Tiriglik keçürdüm osallık bile,  yegitlikni ıdtım yavalık bile	ömrümü gafletle geçirdim, gençliğimi boşu-boşuna sarfettım.
1118	Küremiş kürek erdi uş bu özüm,  ecel tuttı eltür ne asğı sözüm	Ben hayata kaçmış bir kaçak idim; şimdi ecel beni yakaladı ve geri gönderiyor; sözün ne faydası var.
1119	Ajun mâlı terdi özüm suklukun,  kalır neñ barır-men bu kün yoklukun	Aç gözlüllük ile dünya malını topladım; mal kalıyor, ben ise, bugün her şeyi bırakıp, yokluk içinde gidiyorum.
1120	Elig til uzun kıldım erdi üküş,  ölüm keldi tuttı tınım kıstı uş	Çok defa başkalarına elimi ve dilimi uzattım; işte ölüm geldi, yakaladı ve nefesimi kesti.
1121	Bu yañlığ ökündi üküş yığladı,  ökünçi ölümke asığ kılmadı	Böylece çok nedamet getirdi ve çok ağladı; fakat peşımanlığı ölüm karşısında fayda etmedi.
1122	Ne muñluğ-turur bu apa oğlanı,  tilek teg bulumaz tiriglik küni	Bu insan oğlu ne kadar âcizdir; ömrünü dilediği gibi geçiremez.
1123	Tilek bulsa bolmaz tiriglik yegü,  tirig bolsa bulmaz tilek ay bügü	însan dileğine kavuşsa, yaşamasını bilmez; yaşasa da, dileğine kavuşamaz, ey hakîm.
1124	Az edgüke tegse unıtur özin,  yaşıl kökte üstün yorıtur sözin	Bir ara rahata kavuşsa, kendisini unutur; emrinin mâvî göklerin üstünde hüküm sürdüğünü zanneder.
1125	Ağırlıkka tegse küvez kür bolur,  ölüm tutsa odlur ökünçün ölür	Bir az itibar kazanırsa, mağrur ve kabadayı olur; ölüm yakaladığı zaman da, süklüm-püklüm onun arkasından gider ve peşimanlık içinde ölür.
1126	Yese todsa kılkı bolur buğrağu,  kalı karnı açsa bilip yer ağu	Yiyip, karnı doydumu, deve aygırı kesilir; eğer karnı acıkırsa, bile-bile zehir yer.
1127	Sakınçka sızar kör erejke irer,  severin bulur bulsa terkin yirer	Kederden zayıflar, rahattan usanır; sevdiğini bulur, bulunca, çabuk yerer.
1128	Ökündi bu ay toldı tındı uluğ,  ayur-men yitürdüm könilik yoluğ	Bu Ay-Toldı da peşiman oldu, uzun müddet sustu; sonra şöyle dedi: — Ben doğru yolu kaybetmişim.
1129	Nelük tirdim erdi bu altun kümüş,  nelük kılmadım men çığayka ülüş	Niçin bu altın-gümüşü topladım, niçin bunları yoksullara dağıtmadım.
1130	Nelük kodtum erki bu edgü işig,  nelük söktüm erki yazuksuz kişig	Ah, sanki niçin bu iyi işi bıraktım; sanki niçin bu günahsız insanlara kötü sözler söyledim.
1131	Burun ıdğum erdi kamuğ edgülüg,  asığ kılğay erdi yarın belgülüg	Bütün iyiliklerimi önceden göndermeli idim; bunlar bana yarın muhakkak faydalı olurdu.
1132	Negü asğı bar bu ökünçüm bu kün,  ölüm tuttı kesti bu söz birle ün	Bugün bu peşimanlığımın ne faydası var; ölüm yakaladı, sözümü ve sesimi kesti.
1133	Negü ter eşitgil yiti közlüg er,  kişike bağırsak köni sözlüg er	Bak, keskin gözlü, doğru sözlü ve merhametli insan ne der.
1134	Tüzü tın tokırka ölüm bir kapuğ,  kirür bu kapuğka yorığlı kamuğ	Bütün canlılar için ölüm bir kapıdır; yürüyenlerin hepsi bu kapıdan geçer.
1135	Negü ol tiriglik negü ol ölüm,  kayudın kelir-men kayuka yolum	Hayat nedir, ölüm nedir; nereden geliyorum, nereye gidiyorum?
1136	Nelük toğdum erki yana ölgeli,  nelük küldüm erki sığıt körgeli	Ölecek olduktan sonra, sanki niye doğdum; ağlayacak olduktan sonra, sanki niye güldüm.
1137	Ajunda ölümdin katığrak kayu,  toğuğlı kişi öldi mundağ ayu	Dünyada ölümden daha güç ne var ! — Her doğan insan böyle diyerek ölür.
1138	Muñar meñzetü aydı şâir sözi,  munıñ manisi uksa açlur közi	Şâir buna benzer bir söz söylemiştir; bunun mânasını anlayan kimsenin gözü açılır.
1139	Negü bar ajunda ölümdin katığ,  ölümüg sakınsa kiter miñ tatığ	Dünyada ölümden daha ağır ne var; ölümü düşünürsen, bütün zevkler kaybolur, gider.
1140	Ölüm bir teñiz ol uçı yok tüpi,  baka körse yetrü tüpi yok batığ	ölüm uçsuz-bucaksız bir denizdir; iyice dikkat edersen, dipsiz bir çukurdur.
1141	Ölümni biligli usansa özün,  ölüm tutsa asğı bulunmaz sözün	Ölümü bilen onu bilmezlikten gelirse, ölüm yakalayınca, bunu söylemekten bir fayda çıkmaz.
1142	Erejlerke avnıp osal bolğuçı,  ölüm tutsa odlur yetilmez küçi	Dünya zevkleri ile oyalanarak, gaflet edenler, ölüm yakalayınca, uyanırlar; fakat artık ellerinden bir şey gelmez.
1143	Üküş neñke todmaz közi suk kişi,  ecel tutsa öknür itümez işi	Çok mal aç gözlüyü doyurmaz; ecel gelince, peşiman olur, fakat artık işini yoluna koyamaz.
1144	Yayığ kutka avnıp küvenür kür er,  yağız yer katında yürekin yerer	Mağrur insan dönek devletle avunarak, ona güvenir; fakat kara toprak altında peşimanlıkla yüreğini parçalar.
1145	Sevinçlerke avnıp üküş külgüçi,  sığıtka anuñu ayâ ölgüçi	Ey fâni insan, dâima sevinç içinde avunup-gülen kimseler ağlamalara hazır olmalıdırlar.
1146	Negü ter eşitgil ukuşluğ bilir,  bu söz işke tutsa kör asğı alır	Akıllı ve bilgili insan ne der, dinle; buna göre hareket edenler bundan istifâde ederler.
1147	Yarınlık orun edgü kolsa özün,  isiz kılmasunı bu iki ajun	Kim âhiretini mâmur etmek isterse, her iki dünyayı harap etmesin.
1148	İsiz kılmağıl sen ay kılkı tüzün,  bu kün edgü kılğıl kılınçın sözün	Ey yumuşak huylu insan, kötülük etme; hem hareketin, hem de sözün ile bugün iyilik et.
1149	Bu ay toldı öknüp üküş yığladı,  ökünçi bu yerde asığ kılmadı	Ay-Toldı peşiman olup, çok ağladı, fakat bu hâlinde peşimanlığı fayda etmedi.
1150	Çığayka üledi kör altun kümüş,  kadaşlarka kıldı kumaru üküş	Fakirlere altın-gümüş dağıttı; akrabalarına çok öğüt ve nasihatlerde bulundu.
1151	Közin kökke tikti ayur ay idim,  seniñde adın men idi bilmedim	Gözünü göğe dikti ve : — Ey rabbim, ben senden başka bir tanrı tanımadım — dedi —
1152	Törüttüñ igidtiñ bedüttüñ meni,  seniñ fazlıñ erdi bilir-men munı	Yarattın, yetiştirdin ve beni büyüttün; biliyorum ki, bu senin fazıl ve keremin ile oldu.
1153	Saña tapnur erdi meniñ bu özüm,  munukı ecel tuttı kesti sözüm	Ben sana bütün bu varlığım ile tapınıyordum; işte ecel geldi, sözümü kesti.
1154	Kutulğu yerim yok yetürdüm bilig,  seniñ rahmetiñ tutsu emdi elig	Sığınacak yerim yok, artık bir şey bilmiyorum; senin rahmetin benim yardımcım olsun.
1155	Otunluk bile kıldım isiz üküş,  tüzünlük bile sen keçür ay küsüş	Küstahlıkla bir çok kötülükler yaptım; ey aziz olan rabbim, sen beni rahmet ve şefkatin ile af ve mağfiret et.
1156	Yavalıkta keçti tiriglik isiz,  süre ıdtım üd kün bu beglik isiz	Hayatım, yazık ki, beyhude geçti; vaktimi ve beylik zamanımı, yazık ki, boşuna harcadım.
1157	Sözin kesti ança sakındı turup,  akıttı közün yaş kör oğlın körüp	Sözünü kesti ve bir müddet durup, düşündü; fakat oğlunu görünce, tekrar gözünü yaş bürüdü.