Dosttan Bana Haber Geldi

Dostdan bana haber geldi turayım andan varayım
Kurbânlıga bu cânumı vireyim andan varayım

Şol bir iki arşın bizün ne yini var ne yakası
Kaftân idüben egnüme sarayım andan varayım

Cân alıcı hod geliser emâneti vir diyiser
Ben emâneti ıssına vireyim andan varayım

Gitdi cânum kaldum eyle nâ-çâr olup girdüm yola
Dostlar şâd oldugın bile göreyim andan varayım

Münker ü Nekir geliser yir ü gök ünle tolısar
Ben bunlara cevâbını vireyim andan varayım

Yazugum çok günâh öküş yürür idüm dünyâda hoş
İtdüklerümün hisâbın vireyim andan varayım

Besledügüm nâzük teni terk itmeyem dirdüm anı
Kara topraga ben anı koyayum andan varayım

Ben bu ömür hırmenini dögdüm getürdüm uş yine
Yûnus eydür bu dükkânı direyim andan varayım

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Dosttan bana haber geldi, durayım ondan varayım,
Kurbanlığa bu canımı vereyim ondan varayım.

Şu bir iki arşın bezin ne yeni var, ne yakası,
Kaftan edeyim eğnime sarayım ondan varayım.

Can alıcı hod gelecek, emaneti ver diyecek,
Emaneti sahibine vereyim ondan varayım.

Gitti canım, kaldım öyle, naçar olup girdim yola,
Dostlar şad olduğun bile, göreyim ondan varayım.

Münker ve Nekir gelecek, yer gök ün ile dolacak,
Ben bunlara cevabını vereyim ondan varayım.

Yazığım çok, günah öküş, yürür idim dünyada hoş,
Ettiklerimin hesabın vereyim ondan varayım.

Beslediğim nazik teni terketmeyem derdim onu,
Kara toprağa ben onu, koyayım ondan varayım.

Ben bu ömür harmanını döğdüm getirdim uş yine,
Yunus der ki: Bu dükkanı dereyim ondan varayım.