Evvel Dahi Var İdi Canımda Bu Aşk Odu

Evvel dahı varıdı cânumda bu ışk odı
Eşkere itmez idüm bilürdüm ki dost kodı

Dört kitâbı şerh iden bulmadı ışka çâre
Ne begler ne sultânlar ne müderris ne kâdî

Yir gök kâ'im ırılmaz yiller esüp deprenmez
Her nesne muhkem olur ışk olıcak bünyâdı

Işk anadan dogmadı kimseye kul olmadı
Hükmile esîr kılur cümle bilişi yadı

Günde bin kez yanaram râzîyam ben şol oda
Zîrâ şekkerden şîrîn bana ışkunun odı

Işka Mecnûn olanlar assı-ziyândan fârig
Korkmaz ıssı sovukdan pes ne biliser odı

Ezelden benüm fikrüm Ene'l Hak'ıdı zikrüm
Henüz dahı togmadın ol Mansûr-ı Bagdâdî

Işk odı cûş eyledi cânumı hoş eyledi
Kimse söyündüremez cânumda yanan odı

Işk çengine düşenün melâmet olur işi
Anun içün bed-nâmdur miskîn Yûnus'un adı

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Evvel dahi var idi, canımda bu aşk odu,
Eşkere etmez idim, bilirdim ki dost kodu.

Dört kitabı okuyan, bulmadı aşka çare.
Ne beyler, ne sultanlar, ne müderris, ne kadı.

Yer gök kaim ırılmaz, yeller esip deprenmez,
Her nesne muhkem olur, aşk olacak bünyadı.

Aşk anadan doğmadı, kimseye kul olmadı,
Hükmüne esir kılar cümle bilişi yadı.

Günde bin kez yanaram, razıyım ben şu oda,
Zîra şekerden şirin bana aşkının odu.

Aşka mecnun olanlar, ne kar bilir ne zarar,
Korkutmaz soğuk sıcak, neyler ki aşkın odu.

Ezelde benim fikrim, Enel Hak idi zikrim,
Henüz dahı doğmadan, o Mansur-ı Bağdadi.

Aşk odu cuş eyledi, canımı hoş eyledi,
Kimse söyündüremez canımda yanan odu.

Aşk çengine düşenin, melamet olur işi,
Onun için bednamdır, miskin Yunus'un adı.