Sensiz Yola Girer İsem

Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmaga
Gevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmege

Gönlüm canum aklum bilüm senün ile karâr ider
Pervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmege

Kendüliginden geçeni togan ider ma'şûk anı
Ördek ü keklige salar sürü idüben tutmaga

Âşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmagın seve
Uçmak dahı tuzagımış mü'min cânların tutmaga

Ganî Cebbâr ışk erine bin Hamza'ca kuvvet virür
Tagları yirinden ırar yol eyler dosta gitmege

Yüz bin Ferhâd külüng almış kazar taglar bünyâdını
Kayalar kesüp yol eyler Âb-ı Hayât akıtmaga

Âb-ı Hayât'un çeşmesi âşıklarun visâlidür
Kadehi tolu yüridür susamışları yakmaga

Âşık kişi miskîn olur yol içinde teslîm olur
Kim n'iderse boyun bura çâre yok gönül yıkmaga

Yidi veyil Tamu'sını kül eyler âşıklar âhı
Kasd ider sekiz uçmagı nûr ide nûra katmaga

Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler
Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmaga

Tutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'dan
Yola düşüp dosta gider gine aslın ulaşmaga

~ Yunus Emre


(Günümüze aktarımı)
Sensiz yola girer isem, çarem yok adım atmaya,
Gövdemde kuvvetim sensin, başım götürüp gitmeye.

Gönlüm, canım, usum, bilim senin ile karar eder,
Pervaz vururlar dembedem uçarak dosta gitmeye.

Kendiliğinden geçeni doğan eder maşuk onu,
Ördek ve kekliğe salar sürü ederek tutmaya.

Aşık mı diyem ben ona, Tanrı'ın uçmağını seve,
Uçmak dahi tuzak imiş, mümin canları tutmaya.

Gani Cebbar aşk erine, bin Hamza'ca kuvvet verir,
Dağları yerinden ırar, yol eyler dosta gitmeye.

Yüz bin Ferhat külüng almış, kazar dağlar bünyadını,
Kayalar kesip yol eyler abıhayat akıtmaya.

Abıhayatın çeşmesi aşıkların visalidir,
Kadehi dolu yürütür susamışları yakmaya.

Aşık kişi miskin olur, yol içinde teslim olur,
Her ne derse boyun bura, çare yok gönül yıkmaya.

Yedi veyil Tamu'sunu kül eyler aşıklar ahı,
Kasdeder sekiz uçmağı, nur edip nura katmaya.

Bildik gelenler geçtiler, gördük konanlar göçtüler,
Aşk şarabın içen canlar, uymaz göçmeye, konmaya.

Tutulmadı Yunus canı, geçti Tamu'dan Uçmak'tan,
Yola düşüp dosta gider, yine aslın ulaşmaya.