Sofuyum Halk İçinde

Sûfîyem halk içinde tesbîh elümden gitmez
Dilüm ma'rifet söyler gönlüm hîç kabûl itmez

Boynumda icâzetüm riyâyıla tâ'atüm
Endîşem ayruk yirde gözüm yolı gözetmez

Söylerem marifeti sâlûslanuram katı
Miskînlige dönmege gönlümden kibir gitmez

Hoş dervîşem sabrum yok dilümde inkârum çok
Kulagumdan gireni hergiz içüm işitmez

Âlem çırâkdur sadır gönlüm bunı gözedür
N'ideyüm Hak korkusı hergiz içümden gitmez

Görenler elüm öper tâc u hırkama bakar
Şöyle sanurlar beni zerrece günâh itmez

Taşumda ibâdetüm sohbetüm hoş tâatüm
İç bâzâra gelicek bin yıllık ayyâr itmez

Görenler velî sanur selâm virür utanur
Anca iş koyarıdum el irüben güç yitmez

Taşum dervîş içüm boş dilüm tatlu sözüm hoş
İllâ ben itdügümi dînin degşüren itmez

Yûnus eksükligüni Allah'una arz eyle
Anun keremi çokdur sen itdügün ol itmez

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Sofuyum halk içinde, tespih elimden gitmez,
Dilim marifet söyler, gönlüm hiç kabul etmez.

Boynumda icazetim, riya ile taatim.
Edişem ayrık yerde, gözüm yolu gözetmez.

Söylerim marifeti, saluslanırım kati,
Miskinliğe dönmeğe, gönlümden kibir gitmez.

Hoş dervişim sabrım yok, dilimde inkarım çok,
Kulağımdan gireni, hergiz içim işitmez.

Alem çırakdır sadır, gönlüm bunu gözetir,
N'ideyim Hak korkusu asla içimden gitmez.

Görenler elim öper, tac ve hırkama bakar.
Şöyle sanırlar beni, zerrece günah etmez.

Dışımda ibadetim, sohbetim hoş taatim.
İç pazara gelince, bin yıllık ayyar etmez.

Görenler veli sanır, selam verir utanır,
Anca iş koparaydım, elim ermez, güç yetmez.

Dışım derviş, içim boş, dilim tatlı, sözüm hoş,
İlla ben ettiğimi, dinin değşiren etmez.

Yunus, eksikliğini Allah'ına arz eyle,
Onun keremi çoktur, sen ettiğin o etmez.