| لَٓا اُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ(١) |
(1) Yemin ederim şu beldeye; |
| وَاَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِۙ(٢) |
(2) Senin de içinde oturmakta olduğun o beldeye; |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَۙ(٣) |
(3) Ana babaya ve bunlardan meydana gelen çocuklara! |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ ف۪ي كَبَدٍۜ(٤) |
(4) Hiç kuşkusuz biz insanı zorluklarla mücadele etme gücüyle yarattık. |
| اَيَحْسَبُ اَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ اَحَدٌۢ(٥) |
(5) O, hiçbir kimsenin kendisine güç yetiremeyeceğini mi sanıyor? |
| يَقُولُ اَهْلَكْتُ مَالاً لُبَداًۜ(٦) |
(6) "Pek çok mal harcadım" diyor. |
| اَيَحْسَبُ اَنْ لَمْ يَرَهُٓ اَحَدٌۜ(٧) |
(7) Onu kimsenin görmediğini mi sanıyor? |
| اَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِۙ(٨) |
(8-9) Ona iki göz, bir dil, iki dudak vermedik mi? |
| وَلِسَاناً وَشَفَتَيْنِۙ(٩) |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِۚ(١٠) |
(10) Ve ona iki yolu göstermedik mi? |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَۘ(١١) |
(11) Fakat o, sarp yolu göze alamadı. |
| وَمَٓا اَدْرٰيكَ مَا الْعَقَبَةُۜ(١٢) |
(12) O sarp yol nedir, bilir misin? |
| فَكُّ رَقَبَةٍۙ(١٣) |
(13) Köle âzat etmektir. |
| اَوْ اِطْعَامٌ ف۪ي يَوْمٍ ذ۪ي مَسْغَبَةٍۙ(١٤) |
(14-16) Veya bir kıtlık gününde yakını olan bir yetimi yahut aç açık bir yoksulu doyurmaktır. |
| يَت۪يماً ذَا مَقْرَبَةٍۙ(١٥) |
| اَوْ مِسْك۪يناً ذَا مَتْرَبَةٍۜ(١٦) |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِۜ(١٧) |
(17) Sonra iman edip birbirlerine sabrı tavsiye edenlerden ve acımayı öğütleyenlerden olmaktır. |
| اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِۜ(١٨) |
(18) İşte bunlar hakkın ve erdemin yanında olanlardır. |
| وَالَّذ۪ينَ كَفَرُوا بِاٰيَاتِنَا هُمْ اَصْحَابُ الْمَشْـَٔمَةِۜ(١٩) |
(19) Âyetlerimizi inkâr edenler ise bâtılın ve erdemsizliğin yanında olanlardır. |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ(٢٠) |
(20) Onların hakkı, üzerlerine kapatılmış bir ateştir. |
