Ey Derviş Diyen Bana Nem Durur Derviş Benim

İy dervîş diyen bana nem durur dervîş benüm
Dervîşlik yaylasında hareketüm kış benüm

Kendözümi görürem sallanuban yürürem
Bugz u kibr ü adâvet gönlümi almış benüm

Dervîş adın idindüm dervîş tonın tonandum
Yola bakdum utandum hep işüm yanlış benüm

Şeyhüm kamudan ulu yolda uludan ulu
Gönlüm idi kaygulu nefsüm âsâyiş benüm

Hırkam tâcum gözlerem fâsid işler işlerem
Her yanumdan gizlerem bin bir fâsid iş benüm

Yoldan haber sorarlar eydürem inanurlar
Kalbüm sâfî sanurlar vay ne düşvâr iş benüm

İçerüme bakarsan buçuk pulluk nesne yok
Taşramun gavgâsından âlemler tolmış benüm

Sûretüm güler halka kanı ya kullık Hakk'a
Bu dirligüme baka hep işüm yanlış benüm

Yûnus eydür yârenler iy gerçegüm erenler
Bu yolda olan hâller Allâh'a kalmış benüm

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Ey derviş diyen bana nem durur derviş benim.
Dervişlik yaylasında hareketim kış benim.

Kendözümü görürüm, sallanarak yürürüm,
Buğuz, kibir, adavet gönlümü almış benim.

Derviş adın edindim, derviş donun donandım.
Yola baktım utandım, hep işim yanlış benim.

Şeyhim kamudan ulu, yolda uludan ulu,
Gönlüm idi kaygılı, nefsim asayiş benim.

Hırkam, tacım gözlerim, fesat işler işlerim,
Her yanımdan gizlerim, bin bir fesat iş benim.

Yoldan haber sorarlar, ne desem inanırlar,
Kalbimi saf sanırlar, vay ne düşvar iş benim.

İçerime bakarsan, buçuk pulluk nesne yok,
Dışımın kavgasından, alemler dolmuş benim.

Suretim güler halka, hani ya kulluk Hakk'a,
Bu dirliğime baka, hep işim yanlış benim.

Yunus der ki: Yarenler, ey gerçeğe erenler,
Bu yolda olan haller, Allah'a kalmış benim.