Ey Gönül Bize Kerem Kıl

İy gönül bize kerem kıl bile seyrân idelüm
Cân u tenden geçüben gel azm-i cânân idelüm

Ten nedür dostun yolında ben anı terk itmeyem
Dost cemâlin görmege gel cânı kurbân idelüm

Bu fenâ-ender-fenâyı terk idelüm dost içün
Öz bekâ-ender-bekâ milkinde cevlân idelüm

Âsitân-ı mürşidün gel kıble-i cân kılalum
Ol şeh-i şâhlar şâhın gel biz de mihmân idelüm

Gel beri tagılmayalum katre-i bârân gibi
Cem' olup deryâlayın gel kasd-ı ummân idelüm

Ben anun ışkı şarâbın içmişem her dem-be-dem
Dost cemâlin görmege gel Arş-ı Rahmân idelüm

Bu za'îf Yûnus'a çünki bile yoldaş olmadun
İy gönül ol şâhı gel taht-ı Süleymân idelüm

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Ey gönül bize kerem kıl, bile seyran edelim,
Candan, tenden geçelim, gel azm-i canan edelim.

Ten nedir dost yolunda, ben onu terk etmeyim,
Dost cemalin görmeye, gel canı kurban edelim.

Bu fena ender, fenayı terk edelim dost için,
Öz beka ender, beka mülkünde seyran edelim.

Asitanı mürşidin gel, kıbleyi can kılalım,
O şeh ki şahlar şahın, gel biz de mihman edelim.

Gel beri dağılmayalım yağmur damlası gibi,
Cem olup derya gibi gel kasd-ı umman edelim.

Ben onun aşk şarabını içmişim her dembedem,
Dost cemalin görmeğe gel arş-ı Rahman edelim.

Çünkü bu zaif Yûnus'a yoldaş bile olmadın,
Ey gönül o şahı gel taht-ı Süleyman edelim.