Ey Kopuz İle Çeşte
İy kopuzıla çeşte aslun nedür ne işde
Sana su'âl soraram eydivir bana üşde
Eydür ki aslum agaç koyın kirişi bir kaç
Gel işretüm dinle geç aklı koma beleşde
Eydürler bana harâm ben ugrulık degülem
Çünki aslum mismildür ne varımış kirişde
Bana kiriş didiler ışka giriş didiler
Benüm adum ışk virdi ben durmazam kolmaşda
Şâdılıgıla geldüm iş bu âleme toldum
Mürvetlere düzüldüm kodılar iş bu düşde
Agaç deri dirildi kirişile bir oldı
Işk denizine taldı bahâne yok bu işde
Mevlânâ sohbetinde sâzıla işret oldı
Ârif manîye taldı çün biledür ferişde
Ferişteyi anmakdan bilesin murâd nedür
Gice gündüz biledür senünile her işde
Ol ferişteler adı Kirâmen Kâtibîn'dür
Yazmakdan usanmazlar armazlar yaz u kışda
Birisi sag omzunda birisi sol omzunda
Birisi hayrun yazar birisi şer cünbişde
Kâgıdları dükenmez ne hod mürekkebleri
Aşınmaz kalemleri kâ'imlerdür ol işde
Hem meyhâneye varur hem büt-hâneye girür
Bunlar saklarlar seni sen gâfilsin bu işde
Yûnus imdi Sübhân'ı vasf eylegil gönülde
Ayru degül ârifden bu kopuzıla çeşde
~ Yunus Emre
(Günümüze aktarımı)
Ey kopuz ile çeşte aslın nedir ne işte,
Sana sual sorarım cevap ver bana üşte.
Söyler ki; aslım ağaç, koyun kirişi birkaç,
Gel nağmemi dinle geç, aklı koma beleşte.
Bana haram diyorlar, ben uğruluk değilim,
Çünkü aslım mısmıldır, ne var imiş kirişte?
Bana kiriş dediler, aşka giriş dediler,
Adımı aşk verdiler, ben durmazam kolmaşta.
Şadilik ile geldim, işbu aleme doldum,
Mürvetlere düzüldüm, kodular işbu düşte.
Ağaç deri derildi, kiriş ile bir oldu,
Aşk denizine daldı, bahane yok bu işte.
Mevlana sohbetinde saz ile işret oldu,
Arif manaya daldı, çün biledir ferişte.
Ferişteyi anmaktan bilesin murat nedir,
Gece gündüz biledir senin ile her işte.
O ferişteler adı Kiramen Katibin'dir,
Yazmaktan usanmazlar, armazlar yazda kışta.
Birisi sağ omzunda, birisi sol omzunda,
Birisi hayrın yazar, birisi şer cünbüşte.
Kâğıtları tükenmez, ne hot mürekkepleri,
Aşınmaz kalemleri, kaimlerdir o işte.
Hem meyhaneye varır, hem puthaneye girer,
Bunlar saklarlar seni, sen gafilsin bu işte.
Yunus şimdi Süphân'ı vasfeyle gel gönülde,
Ayrı değil ariften bu kopuz ile çeşte.