| اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذ۪ي خَلَقَۚ | ١ |
(1) Yaratan rabbinin adıyla oku! |
| خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍۚ | ٢ |
(2) O, insanı alaktan (asılıp tutunan zigottan) yaratmıştır. |
| اِقْرَأْ وَرَبُّكَ الْاَكْرَمُۙ | ٣ |
(3-5) Oku! Kalemle (yazmayı) öğreten, (böylece) insana bilmediğini bildiren rabbin sonsuz kerem sahibidir. |
| اَلَّذ۪ي عَلَّمَ بِالْقَلَمِۙ | ٤ |
| عَلَّمَ الْاِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْۜ | ٥ |
| كَلَّٓا اِنَّ الْاِنْسَانَ لَيَطْغٰىۙ | ٦ |
(6-7) Hayır! Gerçek şu ki insan, kendini kendine yeterli görerek çizgiyi aşar. |
| اَنْ رَاٰهُ اسْتَغْنٰىۜ | ٧ |
| اِنَّ اِلٰى رَبِّكَ الرُّجْعٰىۜ | ٨ |
(8) Oysa (kuldaki) her şey yalnız rabbine aittir (O’na dönecektir). |
| اَرَاَيْتَ الَّذ۪ي يَنْهٰىۙ | ٩ |
(9-10) Gördün mü, bir kulu namaz kılarken engelleyen o adamı? |
| عَبْداً اِذَا صَلّٰىۜ | ١٠ |
| اَرَاَيْتَ اِنْ كَانَ عَلَى الْهُدٰىۙ | ١١ |
(11) Peki, düşündün mü (ey inkârcı), ya o kul doğru yolda ise? |
| اَوْ اَمَرَ بِالتَّقْوٰىۜ | ١٢ |
(12) Yahut günahtan sakınmaya çağırıyorsa! |
| اَرَاَيْتَ اِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰىۜ | ١٣ |
(13) Düşündün mü (ey resulüm), ya o adam hakkı inkâr ediyor, sırt çeviriyorsa! |
| اَلَمْ يَعْلَمْ بِاَنَّ اللّٰهَ يَرٰىۜ | ١٤ |
(14) Allah’ın her şeyi gördüğünü bilmiyor mu o? |
| كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ۬ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِۙ | ١٥ |
(15) Hayır, hayır! Eğer vazgeçmezse mutlaka onu perçeminden yakalayıp sürükleriz! |
| نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍۚ | ١٦ |
(16) O yalancı, günahkâr perçeminden! |
| فَلْيَدْعُ نَادِيَهُۙ | ١٧ |
(17) O hemen kurultayını çağırsın. |
| سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَۙ | ١٨ |
(18) Biz de zebânileri çağıracağız! |
| كَلَّاۜ لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ | ١٩ |
(19) Sakın onun isteğine uyma! Secdeye kapan ve Allah’a yakınlaş. |
