| وَالْفَجْرِۙ(١) |
(1) Yemin olsun tan yerinin ağarmasına; |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍۙ(٢) |
(2) On geceye; |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِۙ(٣) |
(3) Çift olana ve tek olana; |
| وَالَّيْلِ اِذَا يَسْرِۚ(٤) |
(4) Geçip gitmekte olan geceye. |
| هَلْ ف۪ي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذ۪ي حِجْرٍۜ(٥) |
(5) Düşünen kimse için bunlar yemine konu olacak kadar önemli değil midir? |
| اَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍۙۖ(٦) |
(6-7) Görmedin mi, rabbin ne yaptı Âd kavmine; |
| اِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِۙۖ(٧) |
| اَلَّت۪ي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِۙۖ(٨) |
(7) ülkeler içinde benzeri yaratılmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e; |
| وَثَمُودَ الَّذ۪ينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِۙۖ(٩) |
(9) Vadide kayaları oyarak şehir yapan Semûd’a; |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْاَوْتَادِۙۖ(١٠) |
(10) Kazıklı Firavun’a? |
| اَلَّذ۪ينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِۙۖ(١١) |
(11) İşte bunların hepsi ülkelerinde azgınlık etmişlerdi. |
| فَاَكْثَرُوا ف۪يهَا الْفَسَادَۙۖ(١٢) |
(12) Oralarda durmadan fesat çıkardılar. |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍۙۖ(١٣) |
(13) Bu yüzden rabbin onların üzerine kırbaç gibi ceza yağdırdı. |
| اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِۜ(١٤) |
(14) Çünkü rabbin her şeyi yakından izlemektedir. |
| فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰيهُ رَبُّهُ فَاَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبّ۪ٓي اَكْرَمَنِۜ(١٥) |
(15) İnsana gelince, rabbi ona imtihan için ikramda bulunduğunda ve onu nimetlere boğduğunda, "Rabbim bana ikram etti" der (mutlu olur). |
| وَاَمَّٓا اِذَا مَا ابْتَلٰيهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبّ۪ٓي اَهَانَنِۚ(١٦) |
(16) Onu imtihan edip rızkını daralttığında ise "Rabbim beni önemsemedi" der (mutsuz olur). |
| كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَت۪يمَۙ(١٧) |
(17) Hayır, hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz. |
| وَلَا تَحَٓاضُّونَ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْك۪ينِۙ(١٨) |
(18) Birbirinizi yoksulu yedirmeye teşvik etmiyorsunuz. |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ اَكْلاً لَماًّۙ(١٩) |
(19) Mirası hak hukuk demeden yiyorsunuz. |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُباًّ جَماًّۜ(٢٠) |
(20) Malı aşırı derecede seviyorsunuz. |
| كَلَّٓا اِذَا دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكاًّ دَكاًّۙ(٢١) |
(21) Hayır, bu böyle olmamalı! Yer dağılıp parça parça olduğunda; |
| وَجَٓاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفاًّ صَفاًّۚ(٢٢) |
(22) Rabbin gelip melekler de saf saf dizildiğinde; |
| وَج۪ٓيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ وَاَنّٰى لَهُ الذِّكْرٰىۜ(٢٣) |
(23) O gün cehennem de getirildiğinde, insan işte o gün yaptıklarını birer birer hatırlayacaktır. Fakat bu hatırlamanın ona ne faydası var? |
| يَقُولُ يَا لَيْتَن۪ي قَدَّمْتُ لِحَيَات۪يۚ(٢٤) |
(24) İnsan, "Keşke (âhiret) hayatım için daha önce bir şeyler yapmış olsaydım!" der. |
| فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُٓ اَحَدٌۙ(٢٥) |
(25) Artık o gün Allah’ın vereceği cezayı kimse veremez. |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُٓ اَحَدٌۜ(٢٦) |
(26) O’nun bağladığı gibi kimse bağlayamaz. |
| يَٓا اَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُۗ(٢٧) |
(27) Ey imanın huzuruna kavuşmuş insan! |
| اِرْجِع۪ٓي اِلٰى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةًۚ(٢٨) |
(28) Sen O’ndan razı, O da senden hoşnut olarak rabbine dön. |
| فَادْخُل۪ي ف۪ي عِبَاد۪يۙ(٢٩) |
(29) Böylece has kullarımın arasına sen de katıl. |
| وَادْخُل۪ي جَنَّت۪ي(٣٠) |
(30) Cennetime gir! |
