قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِۙ | ١ |
(1) De ki: "Sabahın rabbine sığınırım; |
Gul e’ûzu bi-Rabbi’l-felak. |
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَۙ | ٢ |
(2) Yarattığı şeylerden gelebilecek kötülüklerden; |
Min şerri mâ halak. |
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَۙ | ٣ |
(3) Karanlığı çöktüğü zaman gecenin şerrinden; |
Ve min şerri ğasigın izâ vegab. |
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِۙ | ٤ |
(4) Düğümlere üfürenlerin şerrinden; |
Ve min şerri’n-neffâsâti fi’l-ugad. |
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ | ٥ |
(5) Bir de kıskandığı vakit kıskanç kişinin şerrinden!" |
Ve min şerri hâsidin izâ hased. |