| سَاَلَ سَٓائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍۙ | ١ |
(1-3) Birisi, huzuruna yükselmenin birçok yolu bulunan Allah katından inkârcılar için gelecek olan ve hiç kimsenin savamayacağı azabın gelmesini istedi. |
| لِلْكَافِر۪ينَ لَيْسَ لَهُ دَافِـعٌۙ | ٢ |
| مِنَ اللّٰهِ ذِي الْمَعَارِجِۜ | ٣ |
| تَعْرُجُ الْمَلٰٓئِكَةُ وَالرُّوحُ اِلَيْهِ ف۪ي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْس۪ينَ اَلْفَ سَنَةٍۚ | ٤ |
(4) Melekler ve rûh O’na, miktarı elli bin yıl olan bir günde yükselip çıkar. |
| فَاصْبِرْ صَبْراً جَم۪يلاً | ٥ |
(5) Şimdi sen güzelce sabret. |
| اِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَع۪يداًۙ | ٦ |
(6) Doğrusu onlar o azabı ihtimalden uzak görüyorlar. |
| وَنَرٰيهُ قَر۪يباًۜ | ٧ |
(7) Biz ise onu yakın görmekteyiz. |
| يَوْمَ تَكُونُ السَّمَٓاءُ كَالْمُهْلِۙ | ٨ |
(8) O gün gökyüzü erimiş maden gibi olur. |
| وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِۙ | ٩ |
(9) Dağlar da atılmış renkli yüne döner. |
| وَلَا يَسْـَٔلُ حَم۪يمٌ حَم۪يماًۚ | ١٠ |
(10) Dost dostunun halini sormaz olur. |
| يُبَصَّرُونَهُمْۜ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَد۪ي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَن۪يهِۙ | ١١ |
(11-14) Halbuki birbirlerine gösterilirler. Günahkâr kişi, o günün azabı karşısında ister ki oğullarını, karısını, kardeşini, kendisini koruyup barındıran bütün ailesini ve yeryüzünde kim varsa herkesi fidye olarak versin de kendisini kurtarsın! |
| وَصَاحِبَتِه۪ وَاَخ۪يهِۙ | ١٢ |
| وَفَص۪يلَتِهِ الَّت۪ي تُـْٔو۪يهِۙ | ١٣ |
| وَمَنْ فِي الْاَرْضِ جَم۪يعاًۙ ثُمَّ يُنْج۪يهِۙ | ١٤ |
| كَلَّاۜ اِنَّهَا لَظٰىۙ | ١٥ |
(15-16) Fakat ne mümkün! Bilinmeli ki o (cehennem) alev alev yanan, derileri kavurup soyan bir ateştir. |
| نَزَّاعَةً لِلشَّوٰىۚ | ١٦ |
| تَدْعُوا مَنْ اَدْبَرَ وَتَوَلّٰىۙ | ١٧ |
(17-18) Haktan yüz çevirip uzaklaşmak isteyeni ve mal toplayıp üstüne oturanı kendine çağırır. |
| وَجَمَعَ فَاَوْعٰى | ١٨ |
| اِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعاًۙ | ١٩ |
(19) Gerçekten insan pek tahammülsüz bir tabiatta yaratılmıştır. |
| اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاًۙ | ٢٠ |
(20) Başına bir fenalık geldi mi sızlanır durur. |
| وَاِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاًۙ | ٢١ |
(21) Ama ona bir nimet nasip olursa kendisinden başkasını yararlandırmaz. |
| اِلَّا الْمُصَلّ۪ينَۙ | ٢٢ |
(22) Ancak namaz kılanlar başka; |
| اَلَّذ۪ينَ هُمْ عَلٰى صَلَاتِهِمْ دَٓائِمُونَۖ | ٢٣ |
(23) Namazlarını devamlı kılanlar; |
| وَالَّذ۪ينَ ف۪ٓي اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌۙ | ٢٤ |
(24-25) İsteyene ve yoksun kalmışa mallarından belli bir hak tanıyanlar; |
| لِلسَّٓائِلِ وَالْمَحْرُومِۖ | ٢٥ |
| وَالَّذ۪ينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدّ۪ينِۖ | ٢٦ |
(26) Hesap gününün doğruluğuna inananlar; |
| وَالَّذ۪ينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَۚ | ٢٧ |
(27-28) Rablerinin azabından çekinenler -ki rablerinin azabı karşısında asla güven içinde olunamaz-; |
| اِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍۚ | ٢٨ |
| وَالَّذ۪ينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَۙ | ٢٩ |
(29-31) İffetlerini koruyanlar -ki eşleri ve câriyeleri bunun dışında olup bundan dolayı kınanmazlar; ama kim bunun ötesine geçmeye kalkışırsa böyleleri sınırı aşanların ta kendileridir-; |
| اِلَّا عَلٰٓى اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَيْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُوم۪ينَۚ | ٣٠ |
| فَمَنِ ابْتَغٰى وَرَٓاءَ ذٰلِكَ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْعَادُونَۚ | ٣١ |
| وَالَّذ۪ينَ هُمْ لِاَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَۖ | ٣٢ |
(32) Emanetlerine ve ahidlerine riayet edenler; |
| وَالَّذ۪ينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَٓائِمُونَۖ | ٣٣ |
(33) Şahitliklerini dosdoğru yapanlar; |
| وَالَّذ۪ينَ هُمْ عَلٰى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَۜ | ٣٤ |
(34) Namazlarının gereklerini titizlikle yerine getirenler; |
| اُو۬لٰٓئِكَ ف۪ي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَۜ۟ | ٣٥ |
(35) İşte bunlar cennetlerde ağırlanırlar. |
| فَمَا لِالَّذ۪ينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِع۪ينَۙ | ٣٦ |
(36-37) O inkârcılara ne oluyor ki (inkâr veya alay etmek için) grup grup sağdan soldan sana doğru koşuyorlar. |
| عَنِ الْيَم۪ينِۙ وَعَنِ الشِّمَالِ عِز۪ينَ | ٣٧ |
| اَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ اَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَع۪يمٍۙ | ٣٨ |
(38) üstelik bir de onlardan her biri nimetler cennetine yerleştirileceğini mi umuyor? |
| كَلَّاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ | ٣٩ |
(39) Asla! Biz onları, şu bildikleri şeyden yaratmışızdır. |
| فَلَٓا اُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ اِنَّا لَقَادِرُونَۙ | ٤٠ |
(40-41) Doğuların ve batıların rabbine yemin ederim ki, onların yerine daha iyilerini getirmeye bizim gücümüz yeter, kimse bizim önümüze geçemez. |
| عَلٰٓى اَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْۙ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوق۪ينَ | ٤١ |
| فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتّٰى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذ۪ي يُوعَدُونَۙ | ٤٢ |
(42) Bırak onları, kendilerine geleceği hususunda uyarıldıkları güne ulaşıncaya kadar boş şeylere dalıp oyalanadursunlar! |
| يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْاَجْدَاثِ سِرَاعاً كَاَنَّهُمْ اِلٰى نُصُبٍ يُوفِضُونَۙ | ٤٣ |
(43) O gün onlar, bir hedefe çabucak varmak istercesine süratle kabirlerinden çıkarlar. |
| خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۜ ذٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذ۪ي كَانُوا يُوعَدُونَ | ٤٤ |
(44) O sırada gözlerine korku çökmüş, perişan olmuşlardır. İşte başlarına geleceği konusunda uyarıldıkları gün o gündür. |
