Ben O Yari Sevdiğimi

Ben ol yârı sevdügümi niçe bir gizleyübilem
Gönlüme sıgmaz n'ideyin meger râzum ile diyem

Dil tutuban yüridügüm yadlıguma delîl imiş
Yakam yadlık perdesini hicâbumı ben giderem

Anunıla ahvâlümi âlemlere bildüreyin
Çagıruban muştulayam âlemi üstüme direm

Âşıklarun gönli gözi ma'şûkaya açık olur
Ben gönlümi kul eyleyem bâşed ki ma'şûka irem

Cânum kurbân kılam ana ger cân kabûl kılurısa
Kaçanısa ölesiyem niçe bunda diri turam

Şükrâne cânum üstine ben dost içün ölürisem
Ölmek lâzımdur kamuya ben ölmedin kanca varam

Ol dostıla benüm işüm ölmegile bitmeyiser
Amelümdür bile varur topraguma tuta girem

Kamularun amelidür Münker-Nekir olup gelen
Benüm amelüm dostıdı amelümi tuta varam

İlm ü amel sözi degül Yûnus dili söyledügi
Dil ne bilür dost haberin ben dostıla niçe birem

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Ben o yari sevdiğimi nice bir gizleyebilem,
Gönlüme sığmaz n'ideyim, meğer razım ile deyem.

Dil tutarak yürüdüğüm yadlığıma delil imiş,
Yakam yadlık perdesini, hicabını ben giderem.

Onun ile ahvalimi alemlere bildireyim,
Çağırarak muştulayam, alemi üstüme derem.

Aşıkların gönlü gözü maşukaya açık olur,
Ben gönlümü kul eyleyem, ola ki maşuka erem.

Canım kurban kılam ona, canı kabul kılar ise,
Nasıl ise ölesiyim, niçin burda diri duram.

Şükrane canım üstüne ben dost için ölür isem,
Ölmek lazımdır kamuya, ben ölmeden nere varam?

O dost ile benim işim ölmek ile bitmeyecek,
Amelimdir bile varır toprağıma tuta girem.

Kamularun amelidir Münker Nekir olup gelen,
Benim amelim dost idi, amelimi tuta varam.

İlm ü amel sözü değil Yunus dili söylediği,
Dil ne bilir dost haberin, ben dost ile nice birem.