Din Ve Millet Kodurdu O Benim Gönlüm Alan

Dîn ü millet kodurdı ol benüm gönlüm alan
Anı gören kişiye ne gönül kalur ne cân

Tuymayanlar hâlümi dînin kodı dir bana
Neyile dîn beslesin cânsuz gönülsüz kalan

Sûretümde varlıgum cânıla gönülidi
Kodurdı kamusını bana ışk bagışlayan

Işkun serhengi beni komaz hîç bir nesneye
Ne İslâm'da ne dînde anılmaz küfr ü imân

Şart u farz olmaz anda cânı ışkda kalanda
Cevâb sözi dil söyler niçe bilsün bu lisân

Işka mesel baglanmaz ışk işi hisâb olmaz
Dostlık ticâretinde anılmaz assı-ziyân

Beni benlikden kodı varlık defterin yudı
Havf u recâ göstermez hayr u şer elden koyan

Elden iş bırakdurdı niteliksüz bakdurdı
Bizüm ahvâlümüzde anılmaz nâmla nişân

Sorman Yûnus'dan haber dost kandasa anda var
Yüz bin gevherden fârig ışk denizine talan

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Din ve millet kodurdu o benim gönlüm alan,
Onu gören kişiye ne gönül kalır ne can.

Duymayanlar halimi, dinin kodu der bana,
Ne ile din beslesin cansız gönülsüz kalan.

Suretimde varlığım can ile gönül idi,
Kodurdu kamusunu bana aşk bağışlayan.

Aşkın serhengi beni komaz hiç bir nesneye,
Ne İslamda ne dinde anılmaz küfr ve iman.

Şart ve farz olmaz onda, canı aşkta kalanda,
Cevap sözü dil söyler, nice bilsin bu lisan.

Aşka mesel bağlanmaz, aşk işi hesap olmaz,
Dostluk ticaretinde anılmaz kar ve ziyan.

Beni benlikten kodu, varlık defterin yudu,
Havf ve rica göstermez hayr ve şer elden koyan.

Elden iş bıraktırdı, niteliksiz baktırdı,
Bizim ahvalimizde anılmaz namla nişan.

Sorman Yunus'dan haber, dost nerdeyse orda var,
Yüz bin elmastan geçer aşk denizine dalan.