Kime Ki Dost Gerek İse

Kime ki dost geregise eydeyim ne kılasını
Terk eyleye kendözini hîç anmaya n'olasını

Resim durur âşıklara dost öninde kurbân olmak
Minnet dutar cümle âşık cânını ışk alasını

Her kim âşık olmadısa kurtulmadı mekr elinden
Cümlesini ışk eridür dünya âhret belâsını

Lâyık degüldür degme cân dost yolında harc olmaga
Ümîd dutar cümle âşık dosta kurbân olasını

Dostdan yana giden kişi kendözinden geçmek gerek
Dost yagmâlar cân şehrini alur gönül kalasını

Dost yolına gönülene girü dönmek olmayısar
Bilme misin bu kamusı senden girü kalasını

Âşıkun çü kahr nâlesi hemân sabr itmek çâresi
Âlemde ışk meyhânesi nûş eyle gel sâkîsini

Sûret gözi ne göriser dost meclisi kandalıgın
Cân kulagıdur işiden bu âşıklar nâlesini

Bu dünyede dostdan artuk Yûnus nesne sevemedi
Bilmez misin gayretsüze dost u düşmân gülesini

~ Yunus Emre

---

(Günümüze aktarımı)
Kime ki dost gerek ise, söyleyem ne kılasını,
Terkeyleye kendözünü, hiç anmaya n'olasını.

Resim olur aşıklara, dost önünde kurban olmak,
Minnet tutar cümle aşık, canını aşk alasını.

Her kim aşık olmadıysa, kurtulmadı mekr elinden,
Cümlesini aşk eritir, dünya ahret belasını.

Layık değildir değme can, dost yoluna harc olmaya,
Ümit tutar cümle aşık, dosta kurban olasını.

Dosttan yana giden kişi, kendözünden geçmek gerek,
Dost yağmalar can şehrini, alır gönül kalesini.

Dost yoluna gönülene geri dönmek olmayacak,
Bilme misin bu kamusu senden geri kalasını.

Aşığın kahır nalesi, hemen sabretmek çaresi,
Alemde aşk meyhanesi, nuş eyle gel sakisini.

Suret gözü ne görecek, dost meclisi nerdeliğin,
Can kulağıdır işiten bu aşıklar nalesini.

Bu dünyada dosttan artık Yunus nesne sevemedi,
Bilmez misin gayretsize dost ve düşman gülesini.