| طٰسٓمٓۜ(١) |
(1) Tâ-sîn-mîm. |
| تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ الْمُب۪ينِ(٢) |
(2) Bunlar, apaçık kitabın âyetleridir. |
| لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ اَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَ(٣) |
(3) İman etmiyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin! |
| اِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَٓاءِ اٰيَةً فَظَلَّتْ اَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِع۪ينَ(٤) |
(4) Biz istesek onlara gökten bir mûcize indiririz de derhal ona boyun eğerler. |
| وَمَا يَأْت۪يهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ اِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِض۪ينَ(٥) |
(5) Ne zaman rahmândan kendilerine yeni bir uyarı gelse mutlaka bundan yüz çevirmektedirler. |
| فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْت۪يهِمْ اَنْبٰٓؤُ۬ا مَا كَانُوا بِه۪ يَسْتَهْزِؤُ۫نَ(٦) |
(6) Hep yalanladılar, fakat alay edip durdukları şeylere ait bilgiler yakında onlara gelecektir! |
| اَوَلَمْ يَرَوْا اِلَى الْاَرْضِ كَمْ اَنْبَتْنَا ف۪يهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَر۪يمٍ(٧) |
(7) Peki o inkârcılar yeryüzüne hiç bakmazlar mı? Orada her türden nice değerli bitkiler çıkarmışızdır. |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(٨) |
(8) Şüphesiz bunlarda alınacak büyük bir ders vardır; ama çoğu iman etmezler. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(٩) |
(9) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güçlüdür, engin merhamet sahibidir. |
| وَاِذْ نَادٰى رَبُّكَ مُوسٰٓى اَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِم۪ينَۙ(١٠) |
(10-11) Hani rabbin Mûsâ’ya, şöyle seslenmişti: "O zalimler topluluğuna, Firavun’un kavmine git. Onlar (zulümden) hâlâ sakınmayacaklar mı?" |
| قَوْمَ فِرْعَوْنَۜ اَلَا يَتَّقُونَ(١١) |
| قَالَ رَبِّ اِنّ۪ٓي اَخَافُ اَنْ يُكَذِّبُونِۜ(١٢) |
(12) Mûsâ, "Rabbim! Doğrusu beni yalancılıkla suçlamalarından korkuyorum; |
| وَيَض۪يقُ صَدْر۪ي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَان۪ي فَاَرْسِلْ اِلٰى هٰرُونَ(١٣) |
(13) Göğsüm daralıyor, dilim dolaşıyor; onun için bu elçilik görevini Hârûn’a yükle. |
| وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَاَخَافُ اَنْ يَقْتُلُونِۚ(١٤) |
(14) Ayrıca ben onlar nezdinde suçluyum; bu yüzden beni öldürmelerinden korkuyorum" dedi. |
| قَالَ كَلَّاۚ فَاذْهَبَا بِاٰيَاتِنَٓا اِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ(١٥) |
(15) Allah, "Hayır, asla böyle olmayacak!" buyurdu. "Haydi ikiniz de mûcizelerimizle gidin. Şüphesiz biz sizinle beraberiz, (her şeyi) işitmekteyiz." |
| فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَٓا اِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ(١٦) |
(16-17) Firavun’a gidin ve deyin ki: "Gerçekten biz, İsrâiloğulları’nı bizimle beraber göndermen için âlemlerin rabbinin elçisiyiz." |
| اَنْ اَرْسِلْ مَعَنَا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ(١٧) |
| قَالَ اَلَمْ نُرَبِّكَ ف۪ينَا وَل۪يداً وَلَبِثْتَ ف۪ينَا مِنْ عُمُرِكَ سِن۪ينَ(١٨) |
(18) (Makamına vardıklarında Mûsâ’ya) Firavun şöyle dedi: "Biz seni çocukken himayemize alıp büyütmedik mi? Hayatının nice yıllarını aramızda geçirmedin mi? |
| وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّت۪ي فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكَافِر۪ينَ(١٩) |
(19) Sonunda yapacağını yaptın. Sen nankörün birisin!" |
| قَالَ فَعَلْتُـهَٓا اِذاً وَاَنَا۬ مِنَ الضَّٓالّ۪ينَۜ(٢٠) |
(20) Mûsâ, "Ben" dedi, "O işi, (sonunun ölüme varacağını) bilmeden yaptım. |
| فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ ل۪ي رَبّ۪ي حُكْماً وَجَعَلَن۪ي مِنَ الْمُرْسَل۪ينَ(٢١) |
(21) Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım. Sonra rabbim bana doğru karar vermeyi öğretti ve beni peygamberlerden biri yaptı. |
| وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ اَنْ عَبَّدْتَ بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ(٢٢) |
(22) O nimet diye başıma kaktığın şeye gelince o da İsrâiloğulları’nı kendine kul köle etmenden ibarettir." |
| قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَم۪ينَ(٢٣) |
(23) Firavun, "Âlemlerin rabbi de kimdir?" diye sordu. |
| قَالَ رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ مُوقِن۪ينَ(٢٤) |
(24) Mûsâ, "Eğer gerçeğe inanmaya yatkınlığınız varsa bilin ki O, göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunan her şeyin rabbidir" diye cevap verdi. |
| قَالَ لِمَنْ حَوْلَـهُٓ اَلَا تَسْتَمِعُونَ(٢٥) |
(25) Firavun yanında bulunanlara, "Ne dediğini duydunuz değil mi?" dedi. |
| قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ(٢٦) |
(26) Mûsâ, "O, sizin de rabbiniz, geçmişteki atalarınızın da rabbidir" dedi. |
| قَالَ اِنَّ رَسُولَكُمُ الَّـذ۪ٓي اُرْسِلَ اِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ(٢٧) |
(27) Firavun, "Size gönderilen bu elçiniz mutlaka aklını yitirmiş" dedi. |
| قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ(٢٨) |
(28) Mûsâ devamla şunu söyledi: "Şayet aklınızı kullanırsanız anlarsınız ki O, doğunun, batının ve bu ikisi arasında bulunanların rabbidir." |
| قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ اِلٰهاً غَيْر۪ي لَاَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُون۪ينَ(٢٩) |
(29) Firavun, "Benden başkasını tanrı edinirsen, yemin ederim ki seni zindanlarda süründürürüm!" dedi. |
| قَالَ اَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُب۪ينٍ(٣٠) |
(30) Mûsâ, "Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?" diye sordu. |
| قَالَ فَأْتِ بِه۪ٓ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ(٣١) |
(31) Firavun, "Doğru söyleyenlerden isen, haydi getir onu" diye karşılık verdi. |
| فَاَلْقٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُب۪ينٌۚ(٣٢) |
(32) Bunun üzerine Mûsâ asâsını atıverdi; bir de ne görsünler, asâ düpedüz bir yılan oluvermiş! |
| وَنَزَعَ يَدَهُ فَاِذَا هِيَ بَيْضَٓاءُ لِلنَّاظِر۪ينَ۟(٣٣) |
(33) Sonra elini çıkardı; o da bakanlara beyaz ışık saçan bir şey oluvermiş! |
| قَالَ لِلْمَلَأِ حَوْلَـهُٓ اِنَّ هٰذَا لَسَاحِرٌ عَل۪يمٌۙ(٣٤) |
(34) Firavun, adamlarına şöyle dedi: "Doğrusu bu, çok bilgili bir sihirbaz! |
| يُر۪يدُ اَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِه۪ۗ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ(٣٥) |
(35) Yaptığı sihirle sizi yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Buna karşı ne buyurursunuz?" |
| قَالُٓوا اَرْجِهْ وَاَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَٓائِنِ حَاشِر۪ينَۙ(٣٦) |
(36) Dediler ki: "Onu ve kardeşini bir süre alıkoy ve sihirbaz toplamak üzere şehirlere (adamlar) gönder; |
| يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَل۪يمٍ(٣٧) |
(37) Bütün bilgili sihirbazları sana getirsinler." |
| فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِم۪يقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍۙ(٣٨) |
(38) Böylece sihirbazlar belli bir günün ilân edilmiş vaktinde bir araya getirildi. |
| وَق۪يلَ لِلنَّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَۙ(٣٩) |
(39) Halka, "Siz de toplantıya gelmiyor musunuz?" denildi. |
| لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَ(٤٠) |
(40) "Sihirbazlar üstün gelirlerse -ki ümidimiz budur- herhalde onların yolundan gideriz." |
| فَلَمَّا جَٓاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ اَئِنَّ لَنَا لَاَجْراً اِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِب۪ينَ(٤١) |
(41) Sihirbazlar geldiklerinde Firavun’a, "Eğer üstün gelen biz olursak herhalde bize bir ödül vardır, değil mi?" dediler. |
| قَالَ نَعَمْ وَاِنَّكُمْ اِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّب۪ينَ(٤٢) |
(42) Firavun, "Evet", dedi; "O takdirde gerçekten has adamlarımdan olacaksınız." |
| قَالَ لَهُمْ مُوسٰٓى اَلْقُوا مَٓا اَنْتُمْ مُلْقُونَ(٤٣) |
(43) Mûsâ sihirbazlara, "Ne atacaksanız atın!" dedi. |
| فَاَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ اِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ(٤٤) |
(44) Bunun üzerine iplerini, değneklerini yere attılar ve dediler ki: "Firavun’un üstün gücü adına, elbette üstün gelen biz olacağız." |
| فَاَلْقٰى مُوسٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَۚ(٤٥) |
(45) Sonra Mûsâ da değneğini yere attı; bir de ne görsünler, onların düzmece nesnelerini yutuveriyor! |
| فَاُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِد۪ينَۙ(٤٦) |
(46) Sihirbazlar derhal secdeye kapandılar. |
| قَالُٓوا اٰمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ(٤٧) |
(47-48) "Âlemlerin rabbine, Mûsâ ve Hârûn’un rabbine iman ettik" dediler. |
| رَبِّ مُوسٰى وَهٰرُونَ(٤٨) |
| قَالَ اٰمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْۚ اِنَّهُ لَكَب۪يرُكُمُ الَّذ۪ي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَۚ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَۜ لَاُقَطِّعَنَّ اَيْدِيَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَاُصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَع۪ينَ(٤٩) |
(49) Firavun dedi ki: "Benin size izin vermemi beklemeden ona iman ediyorsunuz, öyle mi? Anlaşılan o, size sihri öğreten üstadınızmış! Ama şimdi göreceksiniz! Andolsun, ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim, hepinizi astıracağım!" |
| قَالُوا لَا ضَيْرَۘ اِنَّٓا اِلٰى رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَۚ(٥٠) |
(50) "Zararı yok" dediler, "Nasıl olsa biz rabbimize dönüyoruz. |
| اِنَّا نَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَٓا اَنْ كُنَّٓا اَوَّلَ الْمُؤْمِن۪ينَۜ۟(٥١) |
(51) İlk iman edenler olduğumuz için rabbimizin hatalarımızı bağışlayacağını umuyoruz." |
| وَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنْ اَسْرِ بِعِبَاد۪ٓي اِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ(٥٢) |
(52) Mûsâ’ya, "Kullarımı geceleyin yola çıkar, çünkü takip edileceksiniz" diye vahyettik. |
| فَاَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَٓائِنِ حَاشِر۪ينَۚ(٥٣) |
(53) Firavun da asker toplamak üzere şehirlere adamlar gönderdi. |
| اِنَّ هٰٓؤُ۬لَٓاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَل۪يلُونَۙ(٥٤) |
(54) (Adamlarına) "Bunlar, sayıları az, önemsiz bir topluluk; |
| وَاِنَّهُمْ لَنَا لَـغَٓائِظُونَۙ(٥٥) |
(55) Fakat bize karşı nefretle doludurlar. |
| وَاِنَّا لَجَم۪يعٌ حَاذِرُونَۜ(٥٦) |
(56) Biz de kuşkusuz tedbirli, tek vücut bir topluluğuz" (dedi). |
| فَاَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍۙ(٥٧) |
(57-58) Daha sonra onları (Firavun ve topluluğunu) bahçelerden, pınarlardan, hazinelerden ve değerli bir konumdan mahrum ettik. |
| وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَر۪يمٍۙ(٥٨) |
| كَذٰلِكَۜ وَاَوْرَثْنَاهَا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۚ(٥٩) |
(59) İşte böyle; Bu nimetleri onların yerine İsrâiloğulları’na verdik. |
| فَاَتْبَعُوهُمْ مُشْرِق۪ينَ(٦٠) |
(60) (Olaya gelince) Arkadan Firavun ve adamları gün doğarken onlara yetiştiler. |
| فَلَمَّا تَـرَٓاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰٓى اِنَّا لَمُدْرَكُونَۚ(٦١) |
(61) İki topluluk birbirini görünce, Mûsâ’nın adamları, "İşte yakalandık!" dediler. |
| قَالَ كَلَّاۚ اِنَّ مَعِيَ رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ(٦٢) |
(62) Mûsâ, "Hayır! Eminim ki rabbim benimledir, bana bir çıkış yolu gösterecektir" dedi. |
| فَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَۜ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظ۪يمِۚ(٦٣) |
(63) Bunun üzerine Mûsâ’ya, "Asân ile denize vur!" diye vahyettik. Deniz derhal yarıldı, her parça koca bir dağ gibi oldu. |
| وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَر۪ينَۚ(٦٤) |
(64) Ötekilerini de oraya getirdik. |
| وَاَنْجَيْنَا مُوسٰى وَمَنْ مَعَهُٓ اَجْمَع۪ينَۚ(٦٥) |
(65-66) Mûsâ ve beraberinde bulunanların hepsini kurtardıktan sonra ötekilerini suda boğduk. |
| ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَۜ(٦٦) |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(٦٧) |
(67) Şüphesiz bunda inandırıcı işaretler vardır; ama çokları imana gelmiş değildir. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(٦٨) |
(68) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güçlüdür, engin merhamet sahibidir. |
| وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰه۪يمَۢ(٦٩) |
(69) Onlara İbrâhim’in öyküsünü de anlat. |
| اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَا تَعْبُدُونَ(٧٠) |
(70) Hani o, babasına ve kavmine, "Neye tapıyorsunuz?" diye sormuştu. |
| قَالُوا نَعْبُدُ اَصْنَاماً فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِف۪ينَ(٧١) |
(71) "Putlara tapıyoruz ve onlara tapmaya devam edeceğiz" diye cevap verdiler. |
| قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ اِذْ تَدْعُونَۙ(٧٢) |
(72) İbrâhim, "Peki ama" dedi, "Yalvardığınızda onlar sizi işitiyorlar mı? |
| اَوْ يَنْفَعُونَكُمْ اَوْ يَضُرُّونَ(٧٣) |
(73) Yahut size fayda veya zarar verebiliyorlar mı?" |
| قَالُوا بَلْ وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ(٧٤) |
(74) "Hayır ama biz atalarımızı böyle yapar bulduk" dediler. |
| قَالَ اَفَرَاَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ(٧٥) |
(75-76) İbrâhim dedi ki: "İyi de sizin ve önceki atalarınızın neye taptığınızı hiç düşündünüz mü? |
| اَنْتُمْ وَاٰبَٓاؤُ۬كُمُ الْاَقْدَمُونَ(٧٦) |
| فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ ل۪ٓي اِلَّا رَبَّ الْعَالَم۪ينَۙ(٧٧) |
(77) İyi bilin ki âlemlerin rabbi dışında taptıklarınız benim düşmanımdır; |
| اَلَّذ۪ي خَلَقَن۪ي فَهُوَ يَهْد۪ينِۙ(٧٨) |
(78) O, beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir. |
| وَالَّذ۪ي هُوَ يُطْعِمُن۪ي وَيَسْق۪ينِۙ(٧٩) |
(79) Beni yediren ve içirendir. |
| وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْف۪ينِۖ(٨٠) |
(80) Hastalandığım zaman bana şifa verendir. |
| وَالَّذ۪ي يُم۪يتُن۪ي ثُمَّ يُحْي۪ينِۙ(٨١) |
(81) Canımı alacak olan, sonra beni yeniden diriltecek olandır. |
| وَالَّـذ۪ٓي اَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ ل۪ي خَط۪ٓيـَٔت۪ي يَوْمَ الدّ۪ينِۜ(٨٢) |
(82) Hesap günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum yine O’dur. |
| رَبِّ هَبْ ل۪ي حُكْماً وَاَلْحِقْن۪ي بِالصَّالِح۪ينَۙ(٨٣) |
(83) Rabbim! Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat. |
| وَاجْعَلْ ل۪ي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْاٰخِر۪ينَۙ(٨٤) |
(84) Arkadan gelecekler içinde iyilikle anılmayı bana nasip eyle! |
| وَاجْعَلْن۪ي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّع۪يمِۙ(٨٥) |
(85) Beni, naîm cennetine girenlerden eyle! |
| وَاغْفِرْ لِاَب۪ٓي اِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّٓالّ۪ينَۙ(٨٦) |
(86) Babamı da bağışla; kuşkusuz o doğru yoldan sapanlardan oldu. |
| وَلَا تُخْزِن۪ي يَوْمَ يُبْعَثُونَۙ(٨٧) |
(87-89) İnsanların diriltileceği gün ve Allah’a temiz bir kalple gelenler dışında malın da çocukların da fayda vermeyeceği gün beni mahcup etme!" |
| يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَۙ(٨٨) |
| اِلَّا مَنْ اَتَى اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍۜ(٨٩) |
| وَاُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّق۪ينَۙ(٩٠) |
(90) O gün cennet, takvâ sahiplerine yaklaştırılır. |
| وَبُرِّزَتِ الْجَح۪يمُ لِلْغَاو۪ينَۙ(٩١) |
(91) Cehennem de küfre sapmış olanlara açıkça gösterilir. |
| وَق۪يلَ لَهُمْ اَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ(٩٢) |
(92-93) Onlara, "Allah’ı bırakıp da taptıklarınız nerede? Size yardım edebiliyorlar veya kendilerini kurtarabiliyorlar mı?" denilir. |
| مِنْ دُونِ اللّٰهِۜ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ اَوْ يَنْتَصِرُونَۜ(٩٣) |
| فَكُبْكِبُوا ف۪يهَا هُمْ وَالْغَاوُ۫نَۙ(٩٤) |
(94-95) Artık onlar, o sapkınlar ve İblîs’in yandaşları toptan tepetaklak cehenneme atılırlar. |
| وَجُنُودُ اِبْل۪يسَ اَجْمَعُونَۜ(٩٥) |
| قَالُوا وَهُمْ ف۪يهَا يَخْتَصِمُونَۙ(٩٦) |
(96) Orada onlar birbirleriyle çekişerek şöyle derler: |
| تَاللّٰهِ اِنْ كُنَّا لَف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍۙ(٩٧) |
(97-98) "Vallahi, biz sizi âlemlerin rabbi ile eşit tutarken gerçekten apaçık bir sapıklık içindeymişiz. |
| اِذْ نُسَوّ۪يكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ(٩٨) |
| وَمَٓا اَضَلَّـنَٓا اِلَّا الْمُجْرِمُونَ(٩٩) |
(99) Bizi ancak o günaha batmış olanlar saptırdı. |
| فَمَا لَنَا مِنْ شَافِع۪ينَۙ(١٠٠) |
(100-101) Şimdi bizim ne şefaatçilerimiz var ne de samimi bir dostumuz. |
| وَلَا صَد۪يقٍ حَم۪يمٍ(١٠١) |
| فَلَوْ اَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَ(١٠٢) |
(102) Ah keşke bizim için bir dönüş daha olsa da müminlerden olsak!" |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٠٣) |
(103) İşte bu anlatılanlarda elbet alınacak büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٠٤) |
(104) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güç ve engin merhamet sahibidir. |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ(١٠٥) |
(105) Nûh kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladılar. |
| اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ نُوحٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ(١٠٦) |
(106) Kardeşleri Nûh onlara şöyle demişti: "İnkârdan sakınmayacak mısınız? |
| اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ(١٠٧) |
(107) Bakınız ben, size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٠٨) |
(108) Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. |
| وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۚ(١٠٩) |
(109) Bunun için sizden bir karşılık beklemiyorum. Benim ecrimi vermek yalnız âlemlerin rabbine aittir. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۜ(١١٠) |
(110) Artık Allah’a isyandan sakının ve bana itaat edin." |
| قَالُٓوا اَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْاَرْذَلُونَۜ(١١١) |
(111) Şöyle cevap verdiler: "Seni toplumun en aşağı kesiminin izlediğini göre göre sana iman eder miyiz!" |
| قَالَ وَمَا عِلْم۪ي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَۚ(١١٢) |
(112) Nûh dedi ki: "Onların vaktiyle ne yaptıklarını bilmem. |
| اِنْ حِسَابُهُمْ اِلَّا عَلٰى رَبّ۪ي لَوْ تَشْعُرُونَۚ(١١٣) |
(113) Onların hesabı ancak rabbime aittir. Düşünseydiniz bunu anlardınız! |
| وَمَٓا اَنَا۬ بِطَارِدِ الْمُؤْمِن۪ينَۚ(١١٤) |
(114) Ben iman etmiş kimseleri kovacak değilim. |
| اِنْ اَنَا۬ اِلَّا نَذ۪يرٌ مُب۪ينٌۜ(١١٥) |
(115) Ben sadece gerçekleri apaçık ortaya koyan bir uyarıcıyım." |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ۬ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُوم۪ينَۜ(١١٦) |
(116) "Ey Nûh!" dediler, "Bu işten vazgeçmezsen, kesinlikle sen de taşlanacaksın!" |
| قَالَ رَبِّ اِنَّ قَوْم۪ي كَذَّبُونِۚ(١١٧) |
(117) Nûh, "Rabbim!" dedi, "Kavmim beni yalancılıkla suçluyor. |
| فَافْتَحْ بَيْن۪ي وَبَيْنَهُمْ فَتْحاً وَنَجِّن۪ي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَ(١١٨) |
(118) Artık benimle onların arasındaki durumu sen hükmünle açıklığa kavuştur, beni ve beraberimdeki müminleri kurtar!" |
| فَاَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۚ(١١٩) |
(119) Bunun üzerine biz onu ve beraberindekileri, o her şeyle dopdolu geminin içinde kurtardık. |
| ثُمَّ اَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاق۪ينَۜ(١٢٠) |
(120) Sonra geri kalanları da sulara gömdük. |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٢١) |
(121) Doğrusu anlayanlar için bu kıssada büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٢٢) |
(122) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güçlüdür, engin merhamet sahibidir. |
| كَذَّبَتْ عَادٌۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ(١٢٣) |
(123) Âd kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladılar. |
| اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ هُودٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ(١٢٤) |
(124) Kardeşleri Hûd onlara şöyle demişti: "Allah’a karşı gelmekten sakınmıyor musunuz? |
| اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ(١٢٥) |
(125) Ben, size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٢٦) |
(126) Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. |
| وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ(١٢٧) |
(127) Bunun için sizden bir karşılık beklemiyorum. Benim ecrimi vermek yalnız âlemlerin rabbine aittir. |
| اَتَبْنُونَ بِكُلِّ ر۪يعٍ اٰيَةً تَعْبَثُونَۙ(١٢٨) |
(128) Siz boş şeylerle uğraşarak her yüksek yere bir anıt mı dikersiniz? |
| وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِـعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَۚ(١٢٩) |
(129) Temelli kalacağınızı umarak mı büyük konaklar yaparsınız? |
| وَاِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّار۪ينَۚ(١٣٠) |
(130) Gücünüzü hep zalim zorbalar gibi mi kullanırsınız? |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٣١) |
(131) Artık Allah’tan korkun ve bana itaat edin. |
| وَاتَّقُوا الَّـذ۪ٓي اَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَۚ(١٣٢) |
(132-134) Bildiğiniz şeyleri size veren, size sürüler, oğullar, bağlar, pınarlar ihsan eden Allah’a karşı gelmekten sakının. |
| اَمَدَّكُمْ بِاَنْعَامٍ وَبَن۪ينَۙ(١٣٣) |
| وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍۚ(١٣٤) |
| اِنّ۪ٓي اَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظ۪يمٍۜ(١٣٥) |
(135) Doğrusu sizin hakkınızda büyük bir günün azabından korkuyorum." |
| قَالُوا سَوَٓاءٌ عَلَيْنَٓا اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظ۪ينَۙ(١٣٦) |
(136) Şöyle cevap verdiler: "Sen öğüt versen de vermesen de bizce birdir." |
| اِنْ هٰذَٓا اِلَّا خُلُقُ الْاَوَّل۪ينَۙ(١٣٧) |
(137) "Bu, öncekilerin tuttuğu yoldan başkası değildir. |
| وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَۚ(١٣٨) |
(138) Bu yüzden azaba uğratılacak da değiliz." |
| فَكَذَّبُوهُ فَاَهْلَكْنَاهُمْۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٣٩) |
(139) Böylece onu yalancılıkla suçladılar; biz de onları helâk ettik. Doğrusu bu anlatılanlarda büyük bir ibret vardır ama çokları inanmazlar. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٤٠) |
(140) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güç ve engin merhamet sahibidir. |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَل۪ينَۚ(١٤١) |
(141) Semûd kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladı. |
| اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ صَالِحٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ(١٤٢) |
(142) Kardeşleri Sâlih onlara şöyle demişti: "Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız? |
| اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ(١٤٣) |
(143) Bakınız, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٤٤) |
(144) Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. |
| وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ(١٤٥) |
(145) Bunun için sizden bir karşılık beklemiyorum. Benim ecrimi vermek yalnız âlemlerin rabbine aittir. |
| اَتُتْرَكُونَ ف۪ي مَا هٰهُنَٓا اٰمِن۪ينَۙ(١٤٦) |
(146-149) Siz burada, bahçelerin, pınarların içinde; ekinlerin, meyveleri uç vermiş hurma ağaçlarının arasında güven içinde bırakılacağınızı ve dağlardan ustaca evler oyup yapmaya devam edebileceğinizi mi sanıyorsunuz? |
| ف۪ي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍۙ(١٤٧) |
| وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَض۪يمٌۚ(١٤٨) |
| وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتاً فَارِه۪ينَۚ(١٤٩) |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٥٠) |
(150) Artık Allah’tan korkun ve bana itaat edin. |
| وَلَا تُط۪يعُٓوا اَمْرَ الْمُسْرِف۪ينَۙ(١٥١) |
(151-152) Yeryüzünde düzeni bozan ama düzeltmeye yanaşmayan aşırıların istediklerini yapmayın." |
| اَلَّذ۪ينَ يُفْسِدُونَ فِي الْاَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ(١٥٢) |
| قَالُٓوا اِنَّـمَٓا اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّر۪ينَۚ(١٥٣) |
(153) Dediler ki: "Kuşkusuz sen, kendisine büyü yapılmış birisin! |
| مَٓا اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَاۚ فَأْتِ بِاٰيَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ(١٥٤) |
(154) Sen de yalnızca bizim gibi bir insansın. Eğer doğru sözlü isen, haydi bize bir mûcize getir." |
| قَالَ هٰذِه۪ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍۚ(١٥٥) |
(155-156) Sâlih, "İşte (mûcize) bu dişi devedir; onun bir su içme hakkı vardır, belli bir günün içme hakkı da sizindir; sakın ona bir kötülük yapmayın, yoksa büyük bir günün azabı yakanıza yapışır" dedi. |
| وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُٓوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظ۪يمٍ(١٥٦) |
| فَعَقَرُوهَا فَاَصْبَحُوا نَادِم۪ينَۙ(١٥٧) |
(157-158) Buna rağmen onlar deveyi kestiler, ama yaptıklarına pişman oldular; çünkü onları azap yakaladı. Doğrusu bunda büyük bir ders vardır ama çokları iman etmezler. |
| فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٥٨) |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٥٩) |
(159) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güç ve engin merhamet sahibidir. |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ(١٦٠) |
(160) Lût kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladı. |
| اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ لُوطٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ(١٦١) |
(161) Kardeşleri Lût onlara şöyle demişti: "Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız? |
| اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ(١٦٢) |
(162) Bilin ki ben, size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٦٣) |
(163) Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. |
| وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ(١٦٤) |
(164) Bunun için sizden karşılık beklemiyorum. Benim ecrimi vermek yalnız âlemlerin rabbine aittir. |
| اَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَم۪ينَۙ(١٦٥) |
(165-166) Rabbinizin sizler için yarattığı eşlerinizi bırakıp da insanlar arasından erkeklerle mi beraber oluyorsunuz? Doğrusu siz haddini aşan bir kavimsiniz!" |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ اَزْوَاجِكُمْۜ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ(١٦٦) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ۬ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَج۪ينَ(١٦٧) |
(167) "Ey Lût!" dediler, "Bu tutumundan vazgeçmezsen iyi bil ki sen de kovulacaksın!" |
| قَالَ اِنّ۪ي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَال۪ينَۜ(١٦٨) |
(168) Lût, "Doğrusu ben bu yaptığınızdan dolayı sizden nefret ediyorum" dedi. |
| رَبِّ نَجِّن۪ي وَاَهْل۪ي مِمَّا يَعْمَلُونَ(١٦٩) |
(169) "Rabbim! Beni ve ailemi, bunların yapmakta olduklarının vebalinden kurtar" diye dua etti. |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَـهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ(١٧٠) |
(170-171) Bunun üzerine geride kalanlar arasındaki yaşlı kadın müstesna, onu ve bütün ailesini kurtardık. |
| اِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِر۪ينَۚ(١٧١) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَۚ(١٧٢) |
(172) Sonra diğerlerini helâk ettik. |
| وَاَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَراًۚ فَسَٓاءَ مَطَرُ الْمُنْذَر۪ينَ(١٧٣) |
(173) üzerlerine de görülmemiş bir yağmur yağdırdık, sonunda önceden uyarılmış olanların yağmuru korkunç oldu. |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٧٤) |
(174) Elbet bunda büyük bir ibret vardır; fakat çokları iman etmezler. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٧٥) |
(175) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güç ve engin merhamet sahibidir. |
| كَذَّبَ اَصْحَابُ لْـَٔيْكَةِ الْمُرْسَل۪ينَۚ(١٧٦) |
(176) Eyke halkı da peygamberleri yalancılıkla suçladı. |
| اِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ(١٧٧) |
(177) Şuayb onlara şöyle demişti: "Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız? |
| اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ(١٧٨) |
(178) Bakınız ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. |
| فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ(١٧٩) |
(179) Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin. |
| وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ(١٨٠) |
(180) Bunun için sizden bir karşılık beklemiyorum. Benim ecrimi vermek yalnız âlemlerin rabbine aittir. |
| اَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِر۪ينَۚ(١٨١) |
(181) Ölçüyü tam tutun, eksik verenlerden olmayın. |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَق۪يمِۚ(١٨٢) |
(182) Doğru terazi ile tartın. |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ اَشْيَٓاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْاَرْضِ مُفْسِد۪ينَۚ(١٨٣) |
(183) İnsanların hakkı olan şeyleri kısmayın, bozgunculuk yaparak yeryüzünde karışıklık çıkarmayın. |
| وَاتَّقُوا الَّذ۪ي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْاَوَّل۪ينَۜ(١٨٤) |
(184) Sizi ve önceki nesilleri yaratana saygılı olun." |
| قَالُٓوا اِنَّـمَٓا اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّر۪ينَۙ(١٨٥) |
(185) Şöyle cevap verdiler: "Sen, gerçekten büyü yapılmış birisin! |
| وَمَٓا اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَاِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِب۪ينَۚ(١٨٦) |
(186) Sen de sadece bizim gibi bir beşersin. Biz senin kuşkusuz yalancılardan biri olduğuna inanıyoruz. |
| فَاَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفاً مِنَ السَّمَٓاءِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَۜ(١٨٧) |
(187) Eğer doğru sözlü isen, haydi üstümüze gökten azap yağdır." |
| قَالَ رَبّ۪ٓي اَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(١٨٨) |
(188) Şuayb, "Yaptıklarınızı en iyi bilen rabbimdir" dedi. |
| فَكَذَّبُوهُ فَاَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِۜ اِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظ۪يمٍ(١٨٩) |
(189) Onu yalancılıkla suçladılar, derken gölge gününün azabı üzerlerine çöküverdi. O gerçekten büyük bir günün azabıydı! |
| اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ(١٩٠) |
(190) Doğrusu almak isteyenler için bunda büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler. |
| وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟(١٩١) |
(191) Şüphesiz rabbin, işte O, mutlak güç ve engin merhamet sahibidir. |
| وَاِنَّهُ لَتَنْز۪يلُ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ(١٩٢) |
(192) Şüphesiz bu Kur’an âlemlerin rabbi tarafından indirilmiştir. |
| نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْاَم۪ينُۙ(١٩٣) |
(193-195) Onu, senin kalbine uyarıcılardan olasın diye açık bir Arapça ile Rûhulemîn indirmiştir. |
| عَلٰى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِر۪ينَۙ(١٩٤) |
| بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُب۪ينٍۜ(١٩٥) |
| وَاِنَّهُ لَف۪ي زُبُرِ الْاَوَّل۪ينَ(١٩٦) |
(196) O Kur’an, şüphesiz öncekilerin kitaplarında da vardır. |
| اَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ اٰيَةً اَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمٰٓؤُ۬ا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ(١٩٧) |
(197) İsrâiloğulları bilginlerinin bunu bilmesi onlar için bir delil değil midir? |
| وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلٰى بَعْضِ الْاَعْجَم۪ينَۙ(١٩٨) |
(198-199) Kur’an’ı Arap olmayanlardan birine indirseydik de onu onlara okusaydı, yine iman etmezlerdi. |
| فَقَرَاَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِه۪ مُؤْمِن۪ينَۜ(١٩٩) |
| كَذٰلِكَ سَلَكْنَاهُ ف۪ي قُلُوبِ الْمُجْرِم۪ينَۜ(٢٠٠) |
(200) Onu (inkârı) günahkârların zihinlerine böyle soktuk. |
| لَا يُؤْمِنُونَ بِه۪ حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَل۪يمَۙ(٢٠١) |
(201) Onlar, sonunda can yakıcı azabı görünceye kadar ona iman etmezler. |
| فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَۙ(٢٠٢) |
(202) O azap farkında olmadan kendilerine ansızın geliverir. |
| فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَۜ(٢٠٣) |
(203) Sonra, "Bize yeni bir süre verilir mi acaba?" diyecekler. |
| اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ(٢٠٤) |
(204) O halde (şimdi gelsin diyerek) azabımızın çabuklaşmasını mı istiyorlar? |
| اَفَرَاَيْتَ اِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِن۪ينَۙ(٢٠٥) |
(205-206) Ne dersin? Biz onları yıllarca nimetlerden faydalandırmışsak, sonra da kendilerine vaad edilen azap başlarına gelmişse! |
| ثُمَّ جَٓاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَۙ(٢٠٦) |
| مَٓا اَغْنٰى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَۜ(٢٠٧) |
(207) Senelerce yararlandırıl-dıkları nimetler onlara ne fayda sağlamıştır? |
| وَمَٓا اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ اِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَۗۛ(٢٠٨) |
(208-209) Kaldı ki biz, öğüt vermek üzere uyarıcılar göndermeden hiçbir ülke halkını yok etmemişizdir. Biz zalim değiliz. |
| ذِكْرٰى۠ۛ وَمَا كُنَّا ظَالِم۪ينَ(٢٠٩) |
| وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاط۪ينُ(٢١٠) |
(210-211) Onu (ilâhî öğüdü) şeytanlar indirmedi. Bu onların yapacağı iş değildir, zaten buna güçleri de yetmez. |
| وَمَا يَنْبَغ۪ي لَهُمْ وَمَا يَسْتَط۪يعُونَۜ(٢١١) |
| اِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَۜ(٢١٢) |
(212) Şüphesiz onlar, vahyi işitmekten kesinlikle uzak tutulmuşlardır. |
| فَلَا تَدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهاً اٰخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّب۪ينَۚ(٢١٣) |
(213) O halde sakın Allah ile birlikte başka tanrıya kulluk edip yalvarma, sonra cezaya çarptırılanlardan olursun! |
| وَاَنْذِرْ عَش۪يرَتَكَ الْاَقْرَب۪ينَۙ(٢١٤) |
(214) Yakın akrabanı da uyar. |
| وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّـبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَۚ(٢١٥) |
(215) Sana uyan müminlere kol kanat ger. |
| فَاِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ اِنّ۪ي بَر۪ٓيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَۚ(٢١٦) |
(216) Şayet sana karşı gelirlerse de ki: "Ben sizin yaptıklarınızdan kesinlikle uzağım." |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَز۪يزِ الرَّح۪يمِۙ(٢١٧) |
(217-219) Sen, O, mutlak güçlü ve engin merhamet sahibi olan, huzurunda durduğun ve secde edenler içinde halden hale girdiğin zaman seni gören Allah’a güvenip dayan. |
| اَلَّذ۪ي يَرٰيكَ ح۪ينَ تَقُومُۙ(٢١٨) |
| وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِد۪ينَ(٢١٩) |
| اِنَّهُ هُوَ السَّم۪يعُ الْعَل۪يمُ(٢٢٠) |
(220) Her şeyi işiten, bilen O’dur. |
| هَلْ اُنَبِّئُكُمْ عَلٰى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاط۪ينُۜ(٢٢١) |
(221) Şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi? |
| تَنَزَّلُ عَلٰى كُلِّ اَفَّاكٍ اَث۪يمٍۙ(٢٢٢) |
(222) Onlar günaha, iftiraya düşkün olan herkese inerler (onlara kötülüğü telkin ederler). |
| يُلْقُونَ السَّمْعَ وَاَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَۜ(٢٢٣) |
(223) Bunlar, (şeytanlara) kulak verirler, çoğu da yalancıdır. |
| وَالشُّعَرَٓاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُ۫نَۜ(٢٢٤) |
(224) Şairlere gelince, onlara da yoldan sapmışlar uyarlar. |
| اَلَمْ تَرَ اَنَّهُمْ ف۪ي كُلِّ وَادٍ يَه۪يمُونَۙ(٢٢٥) |
(225-226) Onların her vadide şaşkın şaşkın dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmez misin? |
| وَاَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَۙ(٢٢٦) |
| اِلَّا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللّٰهَ كَث۪يراً وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُواۜ وَسَيَعْلَمُ الَّذ۪ينَ ظَلَمُٓوا اَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ(٢٢٧) |
(227) Ancak iman edip dünya ve âhiret için yararlı işler yapanlar, Allah’ı çokça ananlar ve haksızlığa uğratıldıktan sonra kendilerini savunanlar başkadır. Haksızlık edenler, neye nasıl dönüşeceklerini (başlarına nelerin geleceğini) yakında görecekler. |
