| اِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْۙۖ(١) |
(1) Güneş dürülüp karardığında, |
| وَاِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْۙۖ(٢) |
(2) Yıldızlar dökülüp söndüğünde; |
| وَاِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْۙۖ(٣) |
(3) Dağlar sökülüp yürütüldüğünde; |
| وَاِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْۙۖ(٤) |
(4) Doğuracak develer başı boş bırakıldığında; |
| وَاِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْۙۖ(٥) |
(5) Yabani hayvanlar toplanıp bir araya getirildiğinde; |
| وَاِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْۙۖ(٦) |
(6) Denizler kaynatıldığında; |
| وَاِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْۙۖ(٧) |
(7) İnsanlar (amelleriyle) eşleştirilip (buna göre) şekillendiril-diğinde; |
| وَاِذَا الْمَوْءُ۫دَةُ سُئِلَتْۙ(٨) |
(8-9) Diri diri gömülen kıza hangi suçundan dolayı öldürüldüğü sorulduğunda; |
| بِاَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْۚ(٩) |
| وَاِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْۙۖ(١٠) |
(10) Defterler ortaya serildiğinde; |
| وَاِذَا السَّمَٓاءُ كُشِطَتْۙۖ(١١) |
(11) Gökyüzü sıyrılıp açıldığında; |
| وَاِذَا الْجَح۪يمُ سُعِّرَتْۙۖ(١٢) |
(12) Cehennem ateşi harlatıldığında; |
| وَاِذَا الْجَنَّةُ اُزْلِفَتْۙۖ(١٣) |
(13) Cennet yaklaştırıldığında; |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَٓا اَحْضَرَتْۜ(١٤) |
(14) Kişi neler yaptığını öğrenmiş olacaktır. |
| فَلَٓا اُقْسِمُ بِالْخُنَّسِۙ(١٥) |
(15-16) Hayır! Hayır! Yörüngelerinde akıp giderek doğan ve batan yıldızlara andolsun! |
| اَلْجَوَارِ الْكُنَّسِۙ(١٦) |
| وَالَّيْلِ اِذَا عَسْعَسَۙ(١٧) |
(17) Kararmakta olan geceye andolsun! |
| وَالصُّبْحِ اِذَا تَنَفَّسَۙ(١٨) |
(18) Ağarmakta olan sabaha andolsun ki, |
| اِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَر۪يمٍۙ(١٩) |
(19-20) O Kur’an gerçekten değerli, güçlü ve arşın sahibi katında itibarlı, bir elçinin sözüdür. |
| ذ۪ي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَك۪ينٍۙ(٢٠) |
| مُطَاعٍ ثَمَّ اَم۪ينٍۜ(٢١) |
(21) (Elçi) orada saygın ve güvenilirdir. |
| وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍۚ(٢٢) |
(22) Bu kadar beraber yaşadığınız kişi kesinlikle mecnun değildir. |
| وَلَقَدْ رَاٰهُ بِالْاُفُقِ الْمُب۪ينِۚ(٢٣) |
(23) Andolsun ki onu (vahiy meleğini) apaçık ufukta görmüştür. |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَن۪ينٍۚ(٢٤) |
(24) O, gayba ait bilgileri sizden esirgemez. |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَج۪يمٍۚ(٢٥) |
(25) O, lânetlenmiş şeytanın sözü değildir. |
| فَاَيْنَ تَذْهَبُونَۜ(٢٦) |
(26) Öyleyse nereye gidiyorsunuz? |
| اِنْ هُوَ اِلَّا ذِ كْرٌ لِلْعَالَم۪ينَۙ(٢٧) |
(27) O herkes için bir öğüttür; |
| لِمَنْ شَٓاءَ مِنْكُمْ اَنْ يَسْتَق۪يمَ(٢٨) |
(28) Özellikle sizden doğru yolda gitmek isteyenler için. |
| وَمَا تَشَٓاؤُ۫نَ اِلَّٓا اَنْ يَشَٓاءَ اللّٰهُ رَبُّ الْعَالَم۪ينَ(٢٩) |
(29) Âlemlerin rabbi Allah dilemedikçe siz dileyemezsiniz! |
