Yolğa kirgen erenlerdin yolnı sormay
HİKMET-54
Yolğa kirgen erenlerdin yolnı sormay
Yola giren erenlerden yolu sormadan
Yığlamay mu ey dostlarım hatâ kıldım
Ağlamayım mı, ey dostlarım, hata eyledim
Hak zikrini keçe-kündüz vird eylemey
Hakk zikrini gece gündüz vird etmeden
Eyâ dostlar öz cânıma cefâ kıldım
Ey dostlarım, öz canıma cefa eyledim.
Allah yâdı köngüllerni ruşen kılğan
Allâh yâdı gönülleri aydınlatan
Aşıklarğa Hüda özi vade kılğan
Aşıklara Allah kendisi vaad eyleyen
Işk nesimi Mustafa’ğa tuhfe kelgen
Aşk rüzgârı Mustafa’ya armağan gelen;
Ol sebebdin köz yaşımnı güvâh kıldım
O sebepten gözyaşımı şahid eyledim.
Allah aytur “Aşıklarım burâk-suvâr
Allah der ki: Aşıklarım Burak’a biner;
Hak zikrini aytganlarga rahmet yağar
Hakk zikrini diyenlere rahmet yağar
Köp yığlağan didarımnı bi-şek körer
Çok ağlayan cemalimi şüphesiz görür
Rûz-ı mahşer didarımnı âtâ kıldım”
Mahşer günü cemalimi hediye eyledim. “
Va’de kıldı âşıklarga yüz ming burâk
Vaad eyledi âşıklara yüzbin Burak;
Alem halkı melameti anga yırak
Alem halkı melâmeti O’na uzak;
Bu alemde el közige yangan çırak
Bu âlemde el gözüne yanan çıra
Ukba içre yüz ming köşkler binâ kıldım
Ahiret içinde yüzbin köşkler bina eyledim.
Derdsiz âdem âdem ermes, munı anglang
Dertsiz insan insan değil, bunu anlayın
Işksız âdem hayvân cinsi munı tınglang
Aşksız insan hayvan cinsi, bunu dinleyin
Könglüngizde ışk bolmasa menge yığlang
Gönlünüzde aşk olmasa, bana ağlayın
Giryânlarğa hâs ışkımnı âtâ kıldım
Ağlayanlara gerçek aşkımı hediye eyledim.
Bende bolsang men-menlikni zinhar taşla
Kul olsan, ben-benliği sakın bırak
Seherlerde cânıng kıynap tınmay işle
Seherlerde canını incitip dinmeden çalış
Yoldın azğan gümrahlarnı yolğa başla
Yoldan sapan günahkarları yola yönelt
Bir nazarda dillerini safâ kıldım
Bir nazarda gönüllerini safâ eyledim.
Çın derdlikke özüm dâru özüm dermân
Gerçek dertliye kendim ilaç, kendim derman;
Hem âşıkmen hem maşukmen özüm cânân
Hem âşıkım, hem mâşukum, kendim canan;
Rahm eyleyim atım Rahmân zâtım Sübhân
Rahmet eyleyim, adım Rahman, zâtım Sübhan;
Bir nazarda bâtınların safâ kıldım
Bir nazarda içlerini safâ eyledim.
Tang atkunça Hak yâdını ayğan kişi
Tan atana kadar Hakk zikrini diyen kişi
Tağ u çölni bostân kılur akkan yaşı
Dağ ve çölü bostan eyler akan yaşı;
Allah aytur “Özge birle yoktur işi
Allah der, başka birşeyle yoktur işi;
Ol âşıknı halâyıkdın cüdâ kıldım”
O âşıkı ahaliden ayrı eyledim.
Işk yâdını yerge salsam yer kötermes
Aşk yadını yere koysam, yer kaldırmaz;
Defter kılsam tâ tirigsen bitip bolmas
Defter kılsam, diri oldukça, bitip olmaz;
Haknı bilgen bek u hanı halknı bilmes
Hakk’ı bilen, beyi, hanı, halkı bilmez;
Ol bendemni öz yolumda duta kıldım
O kulumu öz yolumda iki büklüm eyledim
Mâl u pulnı pervâ kılmas âşık kişi
Mal ve pulu dert eylemez aşık kişi;
Yol üstide tufrak bolup aziz başı
Yol üstünde toprak olup aziz başı;
Andın songra nûrğa tolur içi taşı
Ondan sonra nura dolar içi dışı;
Tangla barsa mahşer ara pâdşâh kıldım
Sabaha varsa, mahşer yerinde sultan eyledim.
Hakdın korkup mâl u pulnı süymegenni
Hakktan korkup mal ve parayı sevmeyeni,
Haknı aytıb bir dem yatıp uymagannı
Hakk’ı deyip bir an yatıp uyumayanı,
Yatsa kopsa Hak zikrini koymagannı
Yatsa, kalksa, Hakk zikrini bırakmayanı
Açtım bâtın közlerini binâ kıldım
Açtım batın gözlerini bina eyledim.
Roze tutup halkga riyâ kılganlarnı
Oruç tutup halka riya eyleyenleri
Namâz okup tesbih kolğa alganlarnı
Namaz kılıp tesbih ele alanları,
Şeyhmen teyu özge binâ koyganlarnı
Şeyhim diye başka bina koyanları
Ahir demde îmanıdın cüdâ kıldım
Son anda imanından ayrı eyledim.
Hakk’a âşık bolup aytdı Kul Hâce Ahmed
Hakk’a âşık olup dedi Kul Hoca Ahmed;
Sıdkı birle eşitkenge yüz ming rahmet
Sıdkı ile işitene yüzbin rahmet;
Duâ kılay körmegeyler mihnet zahmet
Dua eyleyim, görmeyeler sıkıntı, zahmet;
Akil erseng bir söz birle eda kıldım
Akıllı isen, bir söz ile tamam eyledim.