Hakk'a yanıp mü'min bolsang tâat kılğıl
HİKMET-82
Hakk'a yanıp mü'min bolsang tâat kılğıl
Hakk'a yanıp mü’min olsan, ibadet eyle
Tâat kılğan Hak didârın körer dostlar
İbadet eyleyen Hakk cemalini görür dostlar.
Yüz ming belâ başka tüşse ingremegil
Yüz bin belâ başa düşse, inleme
Andın songra ışk sırrını bilür dostlar
Ondan sonra aşk sırrını bilir dostlar.
Aşıkları zâr ingreben yolğa kirdi
Aşıkları ağlayıp inleyerek yola girdi;
Her ne cefâ tegse anı Hakdın bildi
Herne cefa dokunsa, onu Hakktan bildi;
Râzı bolup yer astığa hâzır boldı
Râzı olup yer altına hazır oldu;
Zâr yığlaban seherlerde kobar dostlar.
Ağlayarak seherlerde kalkar dostlar.
Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı
Ey dostlar, hiç bilmedim ben yolumu;
Saâdetge bağlamadım men belimni
Saadete bağlamadım ben belimi;
Gıybet sözdin hiç yığmadım men tilimni
Gıybet sözden hiç sakınmadım ben dilimi;
Nâdârılıgım meni resvâ kılur dostlar
Cahilliğim beni rezil eyler dostlar.
Keçe kündüz bi-gam yürdüm zikrin aytmay
Gece gündüz gamsız yürüdüm, zikrini demeyip
Cehd eyleben tüni küni fikrin etmey
Gayret eyleyerek gece gündüz fikrini etmeyip
Muhabbetni bâzârıda özni satmay
Muhabbetin pazarında özü satmayıp
Nefsim meni yüz ming taâm tiler dostlar
Nefsim benim yüz bin lokmaya böler dostlar.
Nefsingni sen öz re'yige koyma zinhâr
Nefsini sen kendi arzusuna bırakma sakın
Yemey içmey tâat birle bolğıl bidâr
Yemeyip içmeyip ibadet ile ol uykusuz
Ahir bir kün körsetgüsi senge didâr
Sonunda bir gün gösterecek sana cemâl
Bidâr bolğan anda didâr körer dostlar
Uykusuz olan orada cemâl görür dostlar.
Eyâ gafil Hak zikrini tildin koyma
Ey gâfıl, Hakk zikrini dilden bırakma
Dünyâlıkdın bir zerreni kolğa alma
Dünyalıktan bir zerreyi ele alma;
Erenlerni arkasıdın hergiz kalma
Erenlerin arkasından asla kalma;
Yolğa kirgen âhir murâd tapar dostlar
Yola giren sonunda murad bulur dostlar.
Vâ deriğâ ermân birle ömrüm keçti
Vah ne yazık, derd ile ömrüm geçti;
Nefsim meni tuğyan kıldı haddın aştı
Nefsim benim coşup taştı, haddini aştı
Cânım kuşı pervâz kılsa rûhum kaçtı
Canım kuşu havalansa, ruhum kaçtı;
Gafil yürgen ömrin yelge satar dostlar
Gafil yürüyen ömrünü yele satar dostlar.
Didâr körey degen kullar bidâr bolur
Cemâl göreyim diyen kullar uykusuz olur;
Yürse-tursa, yatsa-kobsa zikrin aytur
Yürüse-dursa, yatsa-kalksa, zikrini söyler
İçi taşı andağ kulnı nurğa tolur
İçi-dışı öyle kulun nura dolar;
Allah nurın andağ kulğa saçar dostlar
Allah nurunu öyle kula saçar dostlar.
Arif aşık öz canını otka yakmas
Arif aşık öz canını ateşe yakmaz
Biderdlerge çakmakın yakıp çakmas
Dertsizlere çakmağını yakıp çakmaz
Dünya kelip cilve kılsa kıya bakmas
Dünya gelip cilve eylese dönüp bakmaz
Işksız kişi behayındın beter dostlar
Aşksız kişi hayvandan beter dostlar
Kul Hâce Ahmed bende bolsang yığlab yürgil
Kul Hoca Ahmed, kul olsan, ağlayıp yürü
Muhabbetni meclisige özüng urgıl
Muhabbetin meclisine kendini vur
Kıyâmetni şiddetidin mâtem kurgıl
Kıyametin şiddetinden mâtem kur
Mâtem kurğan sırdın haber alar dostlar
Mâtem kuran sırdan haber alır dostlar.