Tarikatga şeriatsız kirgenlerni
HİKMET-109
Tarikatga şeriatsız kirgenlerni
Tarikate şeriatsiz girenlerin
Şeytân kelip imanını alur ermiş
Şeytan gelip imanını alır imiş.
Uşbu yolnı pirsiz davâ kılğanlarnı
İşbu yolu pirsiz iddia eyleyenleri
Sersân bolup ara yolda kalur ermiş
Şaşkın olup ara yolda kalır imiş.
Tarikatga siyasetliğ mürşid kerek
Tarikate siyasetli mürşid gerek;
Ol mürşidge itikâdlığ mürid kerek
O mürşide itikatli mürid gerek;
Hizmet kılıp pir rızâsın tapmak kerek
Hizmet kılıp Pir rızasını bulmak gerek;
Mundağ âşık Hakdın uluş alar ermiş
Böyle âşık Hakk'tan pay alır imiş.
Pir rızası Hak rızâsı bolur dostlar
Pir rızası Hakk rızası olur dostlar;
Hak Teâlâ rahmetidin alar dostlar
Hakk Taâlâ rahmetinden alır dostlar;
Riyâzetde sır sözidin bilür dostlar
Riyâzette sır sözünden bilir dostlar;
Andağ kullar Hakka yavuk bolur ermiş
Öyle kullar Hakk’â yakın olur imiş.
Uşbu yolğa ey birâder pirsiz kirme
İşbu yola ey kardeş pirsiz girme;
Hak yâdıdın lahza gafil bolup yürme
Hak yâdından bir an gâfil olup yürüme;
Mâsivâğa âkil erseng köngül berme
Mâsivaya -akıllı isen-, gönül verme;
Şeytân-lain öz yolığa salar ermiş
Lânetli şeytan kendi yoluna salar imiş.
Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı
Ey dostlar, hiç bilmedim ben yolumu;
Saâdetka bağlamadım men belimni
Saadete bağlamadım ben belimi;
Mâsivâdın hiç yığmadım men tilimni
Mâsivadan hiç çekmedim ben dilimi;
Nâdânlıgım meni resvâ kılur ermiş
Cahilliğim beni rezil eyler imiş.
Şeriatnı tarikatnı biley deseng
Şeriati, tarikati bileyim desen,
Tarikatnı hakikatge ulay deseng
Tarikati hakikate ulayım desen,
Bu dünyadın dürr ü gevher alay deseng
Bu dünyadan inci ve cevher alayım desen,
Cândın keçken hâsları alar ermiş
Candan geçen seçkinleri alır imiş.
Aşık kullar keçe kündüz hergiz tınmaz
Aşık kullar gece gündüz aslâ dinmez;
Bir sâati Hak yâdıdın gafil bolmaz
Bir saati Hak yâdından gâfil olmaz;
Andağ kulnı Sübhân İgem zâyi koymaz
Öyle kulu Sübhan Melik'im ziyanda bırakmaz
Duâ kılsa icâbetliğ bolur ermiş
Dua eylese, icabetli olur imiş.
Vâ deriğâ keçti ömrüm gaflet birle
Vah ne yazık, geçti ömrüm gaflet ile;
Sen keçürgil günâhlarım rahmet birle
Sen bağışla günahlarımı rahmet ile;
Kul Hâce Ahmed senge yandı hasret birle
Kul Hoca Ahmed sana yandı hasret ile;
Öz özige özi yanıp küyer ermiş
Kendi kendisine kendisi yanıp yakılır imiş.