Allah yâdı nurın kimge atâ kılsa

HİKMET-114

1. Allah yâdı nurın kimge atâ kılsa
   Allah yadı nurunu kime armağan eylese
2. Nefs u heva menmenlikdin kalur ermiş
   Nefs, hevâ, ben-benlikten kalır imiş
3. Bende eger zâkir bolub Allah dese
   Kul eğer zâkir olup Allah dese
4. Tutmış köngül zengârını açar ermiş
   Tutmuş gönül pasını giderir imiş
   
   
5. "Fezküruni ezkürkum" iştib nidâ
   "Fezküruni ezkürkum"işitip nida
6. Zikrin aytıb emrin tutub müşahedâ
   Zikrini söyleyip emrini tutup müşahede
7. Kirib gorga tartıb türlük mücahedâ
   Girip kabre çekip türlü mücahede
8. Aşık canlar sır şarabın içer ermiş
   Aşık canlar sır şarabını içer imiş
   
   
9. Aşıklarğa bolub Haknıng inâyeti
   Aşıklara olup Hakkın inayeti
10. Bâtın içre açulur keşf u kerâmeti
    Bâtın içinde açılır keşif ve kerameti
11. Dillerige saçıb her dem Hak rahmeti
    Dillerine saçıp her an Hakk rahmeti
12. Fenâ bolub mâ'sivadın keçer ermiş
    Fani olup masivâdan geçer imiş
    
    
13. "Keşfü'l esrâr" bolub bâtın közi açıb
    Sırları keşfeder olup bâtın gözünü açıp
14. Hak âşıkı bu dünyanı taşlab kaçıb
    Hakk aşıkı bu dünyayı terkedip kaçıp
15. Nefs u hevâ közin oyub resen kesib
    Nefs-heva gözünü oyup boynunu kesip
16. Zail bolub şeytan andın kaçar ermiş
    Mahvolup şeytan ondan kaçar imiş
    
    
17. Bildi emdi Kul Hace Ahmed ışkdın anglab
    Bildi şimdi Kul Hoca Ahmed aşkdan anlayıp
18. Candın keçib uşbu yolğa köngül bağlab
    Candan geçip bu yola gönül bağlayıp
19. Darığ ömrüm zayi ötti yatu yığlab
    Eyvah ömrüm zayi geçti diye ağlayıp
20. Nedâmetning hevâsıdın uçar ermiş
    Pişmanlığın acısından uçar imiş