Her kişi körse cemaling dünya işin berbâd eter
HİKMET-116
Her kişi körse cemaling dünya işin berbâd eter
Her kişi görse cemalin dünya işini berbat eder
Keçe kündüz tınabilmes Hüdâyını yâd eter
Gece-gündüz dinebilmeden Allah’ını yad eder
Kim anıng köyide bolsa Hak anıng könglidedür
Kim O’nun yolunda olsa Hakk onun gönlündedir
Her sarı barsa oşal yarı birle pervaz eter
Her nereye gitse o yari ile kanatlanır
Keşki men daim sening yadıng birle bolgay edim
Keşke ben daima senin yadın ile olsaydım
Bakışıng yüz ming meningdek bendeni azâd eter ;
Bakışın yüzbin benim gibi kulunu azad eder
Ma'rifet meydanı içre bu köngülni şâd etib
Marifet meydanı içinde bu gönlünü şad edip
Dünyasın terk eylegenler Hak birle sevda eter
Dünyasını terk eyleyenler Hakk ile sevda eder
Arif uldur bolsa aşık halkada cevlan etib
Arif odur olsa aşık halkada yer alarak
İsti'anetni tileb ol pirni kalkan eter
Yardımını dileyip o mürşidi kalkan eder
Huş acâib u garâib bu Hüda'nıng işleri
Ne hoş, ilginç, gariptir Hakk'ın işleri
Birisin göya kılıban birisin gungkâr eter
Birisini konuşkan eyleyip birisini dili tutulmuş eder
Körgil uşbu dünya üçün köb cefalar eyleseng
Gör bu dünya için çok cefalar eylesen
Ahiri heç uşbu dünya yer birle yeksan eter
Sonu hiç; bu dünya yer ile yeksan eder
Keçe kündüz arzu kılsang anıng didârını
Gece-gündüz arzu eylesen O’nun cemalini
Saf kılgıl bu köngülni bir küni derbâr eter
Saf eyle bu gönlünü birgün maksada erdirir
Ey Kul Ahmed sen yürüb gamgin köngülni avlagil
Ey Kul Ahmed sen yürüyüp gamlı gönülü avla
Ehl-i dil bolgan kişi gamgin köngülni şad eter
Gönül ehli olan kişi gamlı gönülü şad eder.